Η παρακάτω διαπίστωση έγινε τον προπερασμένο αιώνα! «Η αστική τάξη αφαίρεσε το φωτοστέφανο απ' όλα τα, ως τότε, αξιοσέβαστα επαγγέλματα που τα αντίκριζαν με θρησκευτική ευλάβεια. Το γιατρό, το νομικό, τον παπά, τον ποιητή, τον άνθρωπο της επιστήμης, τους μετέτρεψε σε μισθωτούς εργάτες της». Και λίγο πιο κάτω «Κάθετί το κλειστό και στάσιμο εξατμίζεται, κάθετί το ιερό βεβηλώνεται και στο τέλος οι άνθρωποι αναγκάζονται ν' αντικρύσουν με νηφάλιο μάτι τη θέση τους στη ζωή και τις αμοιβαίες σχέσεις τους» (βλέπε Μαρξ-Ενγκελς-Μανιφέστο σελ.29).
Ο ευνουχισμός της Οικονομίας
«Αυτό είναι πιο βαρύ κι από έγκλημα, αυτό είναι λάθος!»
Η φράση ανήκει στον Μέγα Ναπολέοντα, που ήθελε να πει ότι στην Πολιτική, μερικές φορές ένα λάθος μπορεί να είναι πιο βαρύ και από ένα έγκλημα. Και όταν ένα τέτοιο λάθος γίνεται όχι μια αλλά χίλιες φορές, τότε μιλάμε για διαρκές λάθος (=Έγκλημα). Στο Πολιτικό μας σύστημα, το διαρκές λάθος δεν είναι τίποτε άλλο από την εφαρμογή του υπάρχοντος φορολογικού συστήματος. Δεν μιλάμε μόνο για την Ελλάδα.
Η φράση ανήκει στον Μέγα Ναπολέοντα, που ήθελε να πει ότι στην Πολιτική, μερικές φορές ένα λάθος μπορεί να είναι πιο βαρύ και από ένα έγκλημα. Και όταν ένα τέτοιο λάθος γίνεται όχι μια αλλά χίλιες φορές, τότε μιλάμε για διαρκές λάθος (=Έγκλημα). Στο Πολιτικό μας σύστημα, το διαρκές λάθος δεν είναι τίποτε άλλο από την εφαρμογή του υπάρχοντος φορολογικού συστήματος. Δεν μιλάμε μόνο για την Ελλάδα.
Πενία τέχνας κατεργάζεται
Λέγαμε λοιπόν στο προηγούμενο άρθρο μας, που είχε τίτλο «Το έμφραγμα της Παγκόσμιας Αγοράς», ότι είναι αδιανόητο σε μια Παγκοσμιοποιημένη Οικονομία να μην υπάρχει η δυνατότητα αντιπαραβολής και συμψηφισμού των χρεών [virements], όλων των επιχειρήσεων (και κρατών) δηλαδή, των θετικών και αρνητικών μεγεθών της Α επιχείρησης προς την Β, της Β προς την Γ, της Γ προς την Α κ.ο.κ. Είναι χίλιες φορές πιο αδιανόητο να μην μπορεί να γίνει αυτό σε πολύ πιο μικρή έκταση, π.χ σε μια Περιφέρεια ή σε ένα Δήμο.
Θα έχουμε σε ελάχιστο χρόνο τεράστια εξοικονόμηση κεφαλαίων ή πιο σωστά μάζας ρευστού χρήματος, που είναι απαραίτητη σε μια «στεγνωμένη» Αγορά . Είναι τόσο απλό. Αρκεί ένα μικρό πρόγραμμα και ένας υπολογιστής.
Το «έμφραγμα» της Παγκόσμιας Αγοράς
Στο προηγούμενο άρθρο που είχε τίτλο «Το μεγάλο σάλτο», γράφαμε ότι είναι αδιανόητο σε μια παγκοσμιοποιημενη οικονομία να μην υπάρχει η δυνατότητα αντιπαραβολής και συμψηφισμού των χρεών όλων των επιχειρήσεων και όλων των κρατών της υδρογείου. Αυτή η δυνατότητα, η συγκέντρωση δηλαδή των πληρωμών στον ίδιο τόπο γινόταν ακόμη και στον μεσαίωνα, π.χ στη Λυών, σε ειδικά ιδρύματα, τα λεγόμενα virements [μεταβιβάσεις χρεών]. Αυτό έλυνε σημαντικά το πρόβλημα της ρευστότητας, καθώς για την ίδια μάζα προϊόντων απαιτούνταν λιγότερη μάζα χρήματος.
Το μεγάλο σάλτο!
Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί, την περίοδο του 1988-90. Ήταν τότε που η άρχουσα τάξη των πρώην σοσιαλιστικών χωρών ετοιμαζόταν για το μεγάλο σάλτο: να καταλάβει με την αμέριστη υποστήριξη των κεφαλαιοκρατών της Δύσης τα κρατικά εργοστάσια, την τεράστια κρατική, σοσιαλιστική περιουσία.
Τότε προβάλανε το επιχείρημα, σε κάθε χώρα ξεχωριστά, ότι η Άλφα, η Βήτα, η Γάμα κλπ κρατικές επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες. Δεν λέγανε ότι ναι μεν η Άλφα χρωστάει, αλλά δε χρωστάει γενικά και αόριστα, χρωστάει στη Βήτα γιατί πήρε απ αυτήν, παράδειγμα πρώτες ύλες, η Βήτα χρωστάει στην Γάμα και η Γάμα χρωστάει στην Άλφα επιχείρηση.
Τότε προβάλανε το επιχείρημα, σε κάθε χώρα ξεχωριστά, ότι η Άλφα, η Βήτα, η Γάμα κλπ κρατικές επιχειρήσεις είναι καταχρεωμένες. Δεν λέγανε ότι ναι μεν η Άλφα χρωστάει, αλλά δε χρωστάει γενικά και αόριστα, χρωστάει στη Βήτα γιατί πήρε απ αυτήν, παράδειγμα πρώτες ύλες, η Βήτα χρωστάει στην Γάμα και η Γάμα χρωστάει στην Άλφα επιχείρηση.
Για μια πέμπτη διεθνή
Σ’ ένα προηγούμενο άρθρο που είχε τίτλο «Αναγκα και Θεοί πείθονται», είχαμε αποδείξει γιατί είναι αδύνατον να ξεπληρωθεί όχι μόνο το ελληνικό αλλά και το παγκόσμιο χρέος. Επαναλαμβάνουμε: Για την εξόφληση του Παγκόσμιου χρέους δεν αρκούν όλα τα τυπωμένα χαρτονομίσματα (και όλο το χρυσάφι του κόσμου). Το παγκόσμιο χρέος είναι γύρω στα 35,8 τρις δολάρια. Αν θελήσουμε να το αναλύσουμε «εις τα εξών συνετέθη», θα πρέπει να καταφύγουμε σε μεταφυσικές μεθόδους. Το δικό μας χρέος, είναι μέρος του παγκόσμιου χρέους (συγκριτικά ελάχιστο).
Η τέταρτη διάσταση της Πολιτικής Οικονομίας, τα αίτια της κατάρευσης και η έξοδος από την κρίση.
Κεφάλαιο Πρώτο
Σ’ ένα διεθνές συνέδριο αστροφυσικής που μεταξύ των άλλων εξετάζανε την πιθανότητα της ύπαρξης εξωγήινων όντων, διατυπώθηκε από έναν επιστήμονα, η εξής ενδιαφέρουσα πρόταση:
Σε κάποιο μέρος της Σιβηρίας να σχεδιάσουμε ένα τεράστιο ορθογώνιο τρίγωνο, και στις πλευρές του με τεράστια δάση να σχηματίσουμε τετράγωνα που θα συμβολίζουν το Πυθαγόρειο θεώρημα : «Το τετράγωνο της υποτείνουσας είναι ισοδύναμο με το άθροισμα των τετραγώνων των δυο κάθετων πλευρών ». Αν κάποιο εξωγήινο ον δει από ψηλά αυτό το σχήμα αμέσως θα καταλάβει, ότι εδώ κατοικούν επίσης νοήμονα όντα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)