Πέρασε ήδη ένας χρόνος από τα χαράματα της 31ης Μάη του 2010, όταν με μια δολοφονική καταδρομική επιχείρηση ενάντια στο «Στόλο της Ελευθερίας», ο σιωνιστικός στρατός διέπραξε ένα ακόμη έγκλημα. Δολοφόνησε 9 Τούρκους αγωνιστές πάνω στο Mavi Marmara, τραυμάτισε πολύ περισσότερους και συνέλαβε –μετά από χτυπήματα με ειδικά όπλα ηλεκτροσόκ και άλλα κατασταλτικά όπλα– όλους τους υπόλοιπους επιβάτες στα πλοία του στολίσκου, οδηγώντας τους στις ισραηλινές φυλακές και τα πλοία σε ισραηλινές ναυτικές βάσεις.
Το αίμα των δολοφονημένων του «Mavi Marmara» ξεσήκωσε διεθνή κατακραυγή. Ηταν αυτή που επέβαλε την απέλαση όλων των ομήρων, με συνοπτικές διαδικασίες. Ηταν αυτή που οδήγησε σε –υποκριτικές, όπως από την αρχή σημειώσαμε και όπως τελικά αποδείχτηκε– δηλώσεις καταδίκης από δυτικές κυβερνήσεις και τον ΟΗΕ. Ομως, ακόμα και τις πρώτες μέρες, όταν ήταν νωπό το αίμα των νεκρών και των τραυματιών, σε καμιά περίπτωση δεν υπήρξε «υιοθέτηση» του Στόλου της Ελευθερίας ή διακήρυξη πως ο καθένας έχει δικαίωμα να ταξιδέψει προς τη Γάζα. Αντίθετα, υπενθυμιζόταν συνεχώς το «δικαίωμα του Ισραήλ στην Ασφάλεια».
Ενα χρόνο από τότε και όλα δείχνουν σαν να μην άλλαξε τίποτε. Το σιωνιστικό κράτος, πιστός σύμμαχος και χρήσιμο εργαλείο της ιμπεριαλιστικής Δύσης στη Μέση Ανατολή, έχει ανακτήσει όλο το έδαφος που για λίγο καιρό φαινόταν ότι έχει χάσει. Δεν υπέστη καμιά κύρωση, παρά τις υποκριτικές δηλώσεις καταδίκης και παρά το καταδικαστικό πόρισμα της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Αντίθετα, συνέχισε ανενόχλητο να ασκεί καθήκοντα τοποτηρητή και χωροφύλακα, ενισχύοντας τον θαλάσσιο αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας. Οσα πλοία διεθνών αποστολών κατευθύνθηκαν προς τη Γάζα, οδηγήθηκαν με απειλή βίας στα αιγυπτιακά χωρικά ύδατα και ξεφόρτωσαν την ανθρωπιστική βοήθεια που μετέφεραν στο λιμάνι του Αλ-Αρίς, απ’ όπου αυτή διοχετεύτηκε, διά ξηράς, στη Γάζα.
Διαμορφώθηκε έτσι μια κατάσταση, σύμφωνα με την οποία το Ισραήλ έχει κάθε δικαίωμα να αστυνομεύει τη θαλάσσια περιοχή και να κρατά αποκλεισμένη από θαλάσσης τη Γάζα, ενώ όποιος δηλώνει ότι μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια έχει τη διέξοδο να τη μεταφέρει μέσω Αιγύπτου. Ετσι, ο πολιτικός στόχος της άρσης ενός εγκληματικού και παράνομου από κάθε άποψη αποκλεισμού συντρίφτηκε ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες της σιωνιστικής επιθετικότητας, από τη μια, και της ανθρωπιστικής αυταπάτης, από την άλλη. Μεγάλο μέρος εκείνων που δηλώνουν αλληλέγγυοι στον Παλαιστινιακό λαό έχουν νομιμοποιήσει στην πράξη, ανεξάρτητα από διακηρύξεις και καλές προθέσεις, το ρόλο χωροφύλακα που επέλεξε για τον εαυτό του το Ισραήλ.
Αυτές οι εξελίξεις δείχνουν πόσο κοντόφθαλμες και αλαζονικές ήταν οι απόψεις που εκφράστηκαν εκείνη την περίοδο, περί «μεγάλης ήττας και διεθνούς απομόνωσης του Ισραήλ», «αλλαγή των διεθνών συσχετισμών» κ.λπ. Κάποιοι θέλησαν «να ευλογήσουν τα γένια τους», όμως η πραγματικότητα είναι αμείλικτη.
Αποδείχτηκε, επίσης, ότι η αλληλεγγύη που προσλαμβάνει αποκλειστικά ή κυρίως ανθρωπιστική διάσταση δεν οδηγεί ούτε κατ’ ελάχιστο στην άρση του αποκλεισμού της Γάζας ή στο αδυνάτισμα των σιωνιστικών θέσεων. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, «ξεχνώντας» το περσινό έγκλημα, «συστήνει» στους διοργανωτές του «Στόλου της Ελευθερίας ΙΙ», που ετοιμάζεται να αποπλεύσει με προορισμό τη Γάζα, να μεταφέρουν την ανθρωπιστική βοήθεια μέσω Ισραήλ ή μέσω Αιγύπτου, συστήνοντας παράλληλα στις κυβερνήσεις να εμποδίσουν τη νηοπομπή να κατευθυνθεί στη Γάζα.
Η ελληνική κυβέρνηση συμπεριφέρθηκε πάντοτε ως πιστός σύμμαχος των Σιωνιστών, με τους οποίους άλλωστε εκτελούσε κοινά αεροπορικά γυμνάσια, τα οποία μετατίθονταν συνεχώς, έτσι που η έναρξή τους να συμπέσει με τον απόπλου των πλοίων του «Στόλου της Ελευθερίας» από τα ελληνικά λιμάνια. Εκτοτε, οι σχέσεις Ελλάδας-Ισραήλ αναβαθμίστηκαν σε στρατηγική συμμαχία και η ελληνική κυβέρνηση έγινε ο πιο πιστός σύμμαχος του Ισραήλ στην περιοχή της Μεσογείου. Το ελληνικό πλοίο («Ελεύθερη Μεσόγειος») και το ελληνικής ιδιοκτησίας «Σφενδόνη» παραμένουν ακόμη στα ισραηλινά λιμάνια, όπως και τα υπόλοιπα πλοία του «Στόλου της Ελευθερίας» (πλην των τουρκικών που παραλήφθησαν από την τουρκική κυβέρνηση).
Από το Φλεβάρη μέχρι το Μάη του 2010, στη διάρκεια της προετοιμασίας της ελληνικής συμμετοχής στο «Στόλο της Ελευθερίας», ένα πρωτοφανές κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση αναπτυσσόταν σε όλη την Ελλάδα, χάρη στην ενθουσιώδη και ακούραστη δουλειά των μελών της Πρωτοβουλίας «Ενα Καράβι για τη Γάζα». Δυστυχώς, αυτή η Πρωτοβουλία και το κίνημα που δημιούργησε, δεν υπάρχουν πλέον, χάρη στις διαλυτική δράση μιας ομάδας μελών της, που θέλησαν να σφετεριστούν τη συλλογική δουλειά, παραβιάζοντας συστηματικά και τη διακήρυξη της Πρωτοβουλίας και τη δημοκρατική-κινηματική εσωτερική της λειτουργία.
Πριν ένα χρόνο, η Πρωτοβουλία «Ενα Καράβι για τη Γάζα» κατάφερνε να αγοράσει ένα πλοίο, χάρη στις εισφορές του Ελληνικού λαού, Αράβων μεταναστών και της Παλαιστινιακής κοινότητας, και ταυτόχρονα να δημιουργήσει ένα κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση, ό,τι πιο προωθημένο υπήρχε στο διεθνές κίνημα αλληλεγγύης. Φέτος, εκείνο που έμεινε είναι ένα όνομα, που κάποιοι το σφετερίστηκαν, μια ομάδα που λειτουργεί σαν ΜΚΟ και μηδέν κίνημα.
Οπως είναι γνωστό, η «Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση» δημιουργήθηκε από την Πανελλαδική Γενική Συνέλευση της Πρωτοβουλίας «Ενα Καράβι για τη Γάζα» και προσπάθησε, μέσα σε αντίξοες συνθήκες, να συνεχίσει τον αγώνα για τη δημιουργία κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση. Η Δικτύωση επέλεξε να μη μπει σε καμιά αντιπαράθεση με τους σφετεριστές, αλλά ν’ αναπτύξει τη δική της αυτόνομη δουλειά, στηριγμένη σε δημοκρατικές-κινηματικές διαδικασίες.
Τα γεγονότα αυτού του ενός χρόνου δεν μπορούν και δεν πρόκειται να οδηγήσουν τη Δικτύωση σε ανταγωνιστική, πόσο μάλλον εχθρική, στάση έναντι του «Στόλου της Ελευθερίας ΙΙ», μολονότι δεν έχει καμιά οργανωτική σχέση με το ελληνικό σκέλος του. Ούτε οι μεγάλες επιφυλάξεις που έχουμε για την πολιτική χρησιμότητα αυτού του εγχειρήματος, αυτή τη στιγμή, επιφυλάξεις που έχουν να κάνουν με την πρόταξη του ανθρωπιστικού έναντι του πολιτικού στόχου και με τον κίνδυνο να ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο ο ρόλος χωροφύλακα του Ισραήλ, θα μας εμποδίσουν να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας, όπως την εκφράζουμε σε κάθε κίνηση αλληλεγγύης προς τον αδελφό Παλαιστινιακό λαό.
– Ο καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος να πλεύσει προς τη Γάζα.
– Το σιωνιστικό κράτος δεν έχει κανένα δικαίωμα να συμπεριφέρεται ως χωροφύλακας της Μεσογείου και να κρατά κλειστά τα θαλάσσια σύνορα της Λωρίδας της Γάζας.
Ευχόμαστε στο «Στόλο της Ελευθερίας ΙΙ» να είναι καλοτάξιδος και να φτάσει στον προορισμό του, το λιμάνι της Γάζας.
Προειδοποιούμε την ελληνική κυβέρνηση να μη φέρει κανένα εμπόδιο στον απόπλου πλοίων του «Στόλου της Ελευθερίας ΙΙ» από ελληνικά λιμάνια.
Απαιτούμε από τις ελληνικές λιμενικές αρχές να δώσουν στα πλοία απόπλου για Γάζα. Το λιμάνι της Γάζας είναι ένας νόμιμος προορισμός για κάθε πλεούμενο, για κάθε ταξιδιώτη.
Καλούμε τον καθένα και την καθεμιά που αισθάνεται αλληλέγγυος/η προς τον Παλαιστινιακό λαό να βρίσκεται σε επαγρύπνηση και ενόψει εχθρικών ενεργειών της ελληνικής κυβέρνησης και ενόψει του κινδύνου μιας νέας επίθεσης των Σιωνιστών ενάντια στο «Στόλο της Ελευθερίας ΙΙ».
ΔΙΚΤΥΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Αθήνα, Ιούνης 2011
