Workshop van Vervlogen Dagen

Heb jij zin om zelf eens zo'n vilten tas te maken, kijk dan snel bij Meervilt. Op 22 oktober a.s. geef ik bij Meervilt in Haarlem een workshop waarin je leert om zo'n tas te maken. Je hoeft niet heel bedreven te zijn met de naaimachine, want in feite hoef je maar twee rechte naadjes te stikken. Je leert tijdens de workshop het basismodel naaien, en gaat met een prachtige tas naar huis.

Meervilt heeft prachtig vilt te koop en ook allerlei benodigdheden voor naald- en natvilten. Hier vind je de webshop en als je in de buurt woont kan je je op vrijdagochtend vergapen aan al hun mooie materialen. Meervilt zit op een steenworp afstand van Station Haarlem.

Zie ik je daar op dinsdag 22 oktober? 

Over Paulien Cornelisse en mijn nieuwe tas

 "Diep in mij huist een homosexuele man". Dat zei Paulien Cornelisse in "Wie is de Mol?", het enige televisieprogramma dat op de onverdeelde aandacht van de hele familie van Dijk kan rekenen. En dat kunnen niet veel programma's zeggen. Programma's kúnnen trouwens niets zeggen en de meeste programma's zijn ook nog eens behoorlijk nietszeggend. Ja leuk, woordgrapjes.

De aanleiding van deze hilarische opmerking was het passen van kleding door haar medekandidaten. Paulien verklaarde een heimelijke behoefte te hebben om haar vrienden van kledingadvies te dienen. Nu verkeer ik momenteel in staat van aanbidding voor Paulien Cornelisse.In die zin dat ik zou willen dat ik een vriendin van haar was. Ik zou met haar de kroeg in willen, of naar een voorstelling en die dan voor, tijdens en achteraf uitgebreid willen becommentariëren, of naar de film of wat dan ook. Ik wil alleen geen kledingadvies van Paulien.
Tot het moment van openhartigheid had ik Paulien eerder op mijn netvlies als iemand die praktisch verkoos boven modieus dan als modegoeroe. God verhoedde dat Paulien mij eenzelfde kort kapsel en mallotig katoenen hoedje aanbeveelt als zij zelve draagt. Niet dat ik hier de indruk wil wekken dat ik nu zo'n mode-icoon ben. Not at all. Maar voor praktisch word ik niet graag versleten, kledingsgewijs.

Dat heeft natuurlijk allemaal  niets te maken met de tas die ik maakte. Maar iets maken is iets heel anders dan erover schrijven. Iets maken is fijn om te doen, leuk om te laten zien, nog leuker om fijne reacties over te incasseren, maar saai om over te vertellen. Bewijs?

Ik maakte een tas van 3mm dik vilt. Ik festonneerde de afgeronde hoeken aan de onderkant. Ik gebruikte leren hengsels die ik net als hier verwerkte. Ik maakte een sluiting aan de achterkant door middel van een eveneens lederen strook die ik door mijn nieuwe labeltje stak. Zie je wel, boring.

Bruggetje naar Paulien? Deze tas past zowel de praktisch ingestelde schrijfster/cabaretier/tv-kandidaat met een heimelijke homosexuele imborst als de mooie-dingen-maker met meer heimelijkheden dan ik durf op te biechten. We stoppen er beide onze moleskine in, het omhooggevallen notitieboekje waar niemand weerstand aan kan bieden. Persoonlijk viel ik voor de opmerking dat Hemingway hem ook gebruikte. Dat is toch een zet in de goede richting,  niet?

I made new bag of thick felt. It's so easy to work with. I blanket stitched the rounded corners on the bottom and attached not only leather straps but also a leather strap to close the bag and my new leather labels. Leather and felt, a good combination. Is that all I wrote about? No, I wrote about a Dutch comedienne, secretely being a homosexual man giving fashion advice to her friends. You don't get it? That's why I didn't translate it!