17.12.08

το πολυκέφαλο φίδι του ψεύδους

η Λερναία Ύδρα της αστικής βίας βρίσκεται σε “ανθοφορία”. αφού δε χόρτασε να τσακίζη παιδικά κορμιά, δε χόρτασε να κατασυκοφαντή την άνοιξη της ζωής, τώρα έρχεται με νέα πιο “λεπτή” και δηλητηριώδη βία: τώρα “κατανοεί” την εξέγερση των παιδιών.
“είναι, λένε οι γκαιμπελίσκοι, θυμωμένα τα παιδιά με την διαφθορά και την δυσλειτουργία του κράτους.”
μ'άλλα λόγια, αν κάνουμε το απρόσωπο-γραφειοκρατικό-μονεταριστικό μας ενυδρείο λίγο πιο “καθαρό”, πιο “σκανδιναυικό”, πιο καλβινιστικά σεμνότυφο τέλος πάντων, τα παιδιά θα επιστρέψουν στον καταναλωτικό μας παράδεισο, στο βασίλειο των χαρούμενων ινδικών χοιριδίων.

είναι τόσο κουφοί και τυφλοί?
ακούνε και βλέπουν, αλλά είναι τελείως πωρωμένοι?
καταλαβαίνουν, αλλά είναι κυνικά παραδομένοι στον Άρχοντα των Μυγών?
όλα αυτά μαζί.

13.12.08

Η ΑΓΝΗ ΒΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

η ωμότερη βία που αυτές τις μέρες βιώνουμε είναι η άρνηση μας να εκφέρουμε ένα απλό και ειλικρινές 'συγνώμη' στα παιδιά μας για κάθε μας μικροψυχία απέναντι τους.
την έχουν ανάγκη αυτήν την συγνώμη μας; οχι. γιατί έχουν με το μέρος τους την ζωή.
την θέλουν; ναι. γιατί, για έναν λόγο ακατανόητο στην αστική μας ασυνειδησία, ακόμη μας αγαπάνε.
η βία των παιδιών, γι'αυτόν τον λόγο, είναι αγνή. αγνή, όπως η βία του σαρκωμένου Λόγου όταν μαστίγωνε τίς τράπεζες των τοκογλύφων στο ναό.
η βία των παιδιών είναι αγνή γιατί ακριβώς είναι ανιδιοτελής. δεν αιτείται κάτι. απλά φωνάζει: νοιάζομαι, νιώθω, αγαπώ!
δεν είναι “τυφλή”. είναι αγνή, όσο αγνό είναι το βλέμμα των παιδιών. τυφλές είναι οι συνειδήσεις των εμπόρων της ζωής.
είναι αγνή γιατί είναι πολιτική, διαλεκτική, απελπισμένη, αδογμάτιστη, φυσικά οργισμένη και φυσικά εορταστική.
η βία των παιδιών μας είναι αγνή γιατί είναι αληθινή και αληθεύει την ζωή που μέσα τους κουβαλάνε.

12.12.08

THE PROFOUND POLITICAL NATURE OF OUR KID'S REVOLT

one can understand the things, the deeds and the persons, only if can be in dialogue with them.
and to be in dialogue means that i am standing in front of the other person and i accept totally his/her truth and we share our common and our personal meanings and desires.
bourgeois (either “conservatives” or “leftists”) cannot understand our children, simply 'cause they are unable to be in dialogue. and that, out of the bourgeoisie's nature, which is the denial of this personal opening to other's truth. the bourgeoisie is nothing else but that transcendentalised and hard-core individualism. both meaning and desire are absolutely individual. what truely happens is for them nothing but an image on a screen (even a three-dimensional one); and the only means for understanding they have is their (one-dimensional) pseudo-consciousness of the “tax-payer citizen” in a bureaucratic society. this is ALREADY violence. but, when the image becomes too real, that is plaucibly near, then the only they can do is to turn their conceptual violence into direct and plausible violence.

so, bourgeois “intellectuals” say, “it is not an uprising because the children do not have political demands, nor even political consciousness”. (in other words “they are bums under sentimental load”).
a filthy and coward LIE!
if there is anything truely POLITICAL, this is the children's revolt. for one and only reason:
from its very beginning till now (and its tomorrow) children revolt is in its heart and its action an EXPLOSION OF SOLIDARITY. the kids deny in deeds (that is politically) to give over their being to individualism. they are offering their lives and their deeds among them. spontaneously, naturally, truely. the kids at this very moment fulfil POLITICS. not as a selfish list of demands; but politics in her deepest essence: they live their every moment the one for the other and the one with the other.
that dynamics is bureaucrats' dread: the revelation of true life in all her fullness.

Η ΒΑΘΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

μπορείς να κατανοήσης τα πράγματα, τις πράξεις και τα πρόσωπα, μόνο όταν διαλεχθής μαζί τους.
και διαλέγομαι σημαίνει στέκομαι μπροστά στο άλλο πρόσωπο και αποδεχόμενος ολοκληρωτικά την αλήθεια του μοιράζομαι μαζί του τους κοινούς και τους προσωπικούς μας λόγους: νοήματα και επιθυμίες.
οι αστοί (“δεξιοί” και “αριστεροί” τέτοιοι) αδυνατούν να κατανοήσουν τα παιδιά μας, γιατί απλά είναι ανίκανοι να διαλεχθούν. και είναι ανίκανοι γι' αυτό, γιατί η ουσία του αστισμού είναι η άρνηση αυτής της τίμιας στάσης του ανοίγματος στην αλήθεια του άλλου. αστισμός είναι ο αποθεωμένος και αποσκληρημένος ατομισμός. νόημα και επιθυμία είναι τελείως ιδιωτικά. ό,τι αληθινά συμβαίνει είναι γι' αυτούς μιά εικόνα σε οθόνη (έστω τρισδιάστατη), και το μόνο μέσο πρόσληψης που έχουν είναι η (μονοδιάστατη) ψευδο-συνείδηση του “φορολογούμενου πολίτη” της γραφειοκρατικής κοινωνίας. αυτό είναι ΗΔΗ βία. όταν όμως η εικόνα γίνη πολύ πραγματική, δηλαδή απτά πλησίον, τότε το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να κάνουν την νοηματική τους βία άμεση και απτή.

λένε λοιπόν οι αστοί “διανοούμενοι”, “δεν πρόκειται για εξέγερση γιατί τα παιδιά δεν έχουν πολιτικά αιτήματα, δεν έχουν καν πολιτική συνείδηση” (μ'άλλα λόγια είναι “κωλόπαιδα” με συναισθηματική φόρτιση).
ΨΕΜΑ χυδαίο και άνανδρο!
αν είναι κάτι αληθινά ΠΟΛΙΤΙΚΟ είναι ακριβώς αυτή η εξέγερση των παιδιών. για έναν και μόνο λόγο:
από την αρχή της μέχρι τώρα (και το αύριο της) η εξέγερση των παιδιών είναι στην καρδία της και στην πράξη της ΕΚΡΗΞΗ ΑΛΛΗΛΕΓΥΗΣ. τα παιδιά αρνούνται έμπρακτα (άρα πολιτικά) να παραδώσουν την ύπαρξη τους στην ιδιώτευση. δίνουν την ζωή και την πράξη τους το ένα στο άλλο. αυθόρμητα, φυσικά, αληθινά. τα παιδιά αυτήν την στιγμή πραγματοποιούν ΠΟΛΙΤΙΚΗ. όχι σαν ιδιοτελή αιτηματο-λογία, αλλά πολιτική στην βαθύτερη ουσία της: ζούνε κάθε τους στιγμή το ένα για το άλλο και το ένα με το άλλο.
αυτήν την δυναμική τρέμουν οι γραφειοκράτες. την αποκάλυψη της αληθινής ζωής σε όλη της την πληρότητα.

11.12.08

'ος εαν δεξηται εν παιδιον τοιουτο επι τωι ονοματι μου, εμε δεχεται'

.
τα παιδιά στους δρόμους δείξανε και δείχνουν κάθε στιγμή την αλήθεια του ανθρώπινου προσώπου:
ότι το φως της ζωντανής συνείδησης είναι ακατάλυτο από το σκότος της βίας του αστικού μας ψεύδους.
βγήκαν στους δρόμους της Βαβυλώνας του μονεταριστικού μας ενυδρείου να σπάσουνε τα τζάμια των εμπόρων της ζωής, που ήπιανε απ' το κρασί του αίματος της πορνείας της και μεθύσανε [Αποκ.18].
η καρδιά τους είναι το λίκνο της φωτιάς της μεσσιανικής βίας που θα κατακάψη το βασίλειο του Μεγάλου Εμπόρου.
τα μάτια τους αρνούνται να υπηρετούν δύο αφεντάδες ταυτόχρονα [Μθ.6:24].

οι έμποροι του ψεύδους [Ιω.8:44] απαντούν στην ζωή με το μόνο που έχουν: βία.
την ωμή βία των πραιτώρων.
την βία του ψεύδους των μέσων μαζικής αποκτήνωσης που καλεί τα παιδιά με τα γυμνά πρόσωπα “κουκουλοφόρους” και τους ψυχικά αρρώστους νεο-ναζί “πολίτες”.
την βία των ελίτ του “πνεύματος” που περιφρονεί την ομορφιά των παιδιών σαν “μηδενιστικό χουλιγκανισμό”.
και τέλος,
την βία των πασιφιστών “χριστιανών” που ενώ δίπλα στα πόδια τους πέφτουν κορμιά παιδικά μιλάνε για “δαιμονική συμπεριφορά” και κρύβονται στην “χριστιανική” τους Ντισνεϊλαντ.

9.12.08

η ανομια των αστικων ζομπι

.

ΜΙΣΟΥΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΑ ΚΑΘΑΡΑ ΤΟΥΣ ΜΑΤΙΑ

ΦΘΟΝΟΥΝΕ ΤΙΣ ΑΓΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΟΥΣ

ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ

ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΑΛΛΑ ΘΑ ΣΗΚΩΘΟΥΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΘΑΨΟΥΝ

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΧΩΜΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΑ ΣΑΠΙΑ ΠΟΔΑΡΙΑ ΤΟΥΣ