Οί Κερκυραικές παραδοσιακές στάσεις στον έρωτα

Αφορμή για αυτήν την ανάρτηση μου έδωσε η δήλωση μιας νεαράς Βαλανείτισας ότι τα αγόρια του χωριού είναι δήθεν αλλά "δεν".

Ένα αρσενικό βέβαια μου απάντησε "έλα τώρα μωρέ Σταμάτη που κάθεσε και ακούς τσι ζάμπες".

Καλου κακού πάντως εγώ θα συμβάλω στην τόνωση της ερωτικής μας ζωής παρουσιάζοντας σήμερα τρείς από τις Γνωστότερες παραδοσιακές μας στάσεις.

1. Πόντα ντι λέττο

Πρόκειται για μια δημοφιλή στάση αν και πολλοί έχουν παραπονεθεί ότι είναι κουραστική. Είναι προφανές ότι τους διαφέυγουν αρκετές και σημαντικές λεπτομέρειες.

2. Σόρδολο αμπιτάντε

Εξίσου δημοφιλής στάση που προυποθέτει το ένα απο τα δύο (τουλάχιστον) μέρη να έχει αναστολές ενώ το άλλο να έχει και μια κάποια ρομαντική διάθεση.

3. Σεσάντα νόβε σάλτο αλιμπαρτάρε

Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν γιατί ενώ -όπως καταλαβαίνετε -πρόκειται για το παραδοσιακό 69, συμβαίνει μια καινοτομία. Γίνεται ένα- η και επαναλαμβανώμενα - αλιμπαρταρίσματα χωρίς να χαλάει το "νούμερο".

Ακούγεται εύκολο αλλά χρειάζεται αυτοσυγκέντρωση και απόλυτο συντονισμό.

Δυστυχώς δεν μπορώ να μπώ σε λεπτομέρειες γιατί μας διαβάζουν και μικρά παιδιά. Σε ένα πόνημα, πάντως, που ετοιμάζω με τίτλο "Κερκυραικό κάμα Σούτρα"(εκδόσεις Πήγή), θα αναφερθώ εκτενώς στο θέμα.

Όπως καταλαβαίνετε για κάθε απορία σας στη συγκεκριμένη ανάρτηση απαντώ μόνο μέσω e-mail.

Καλή επιτυχία αδέλφια!

Mήδεια

Η "Μήδεια" του αξέχαστου γελοιογράφου και θεατρικού συγγραφέα Μπόστ ήταν το έργο που ανέβασαν τα παιδιά και η νεολαία του Βαλανειού φέτος τον Αυγουστο.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος τα παιδιά του χωριού με την βοήθεια του πολιτιστικού συλλόγου ανέβασαν το εν λόγω έργο.
Τους αξίζουν συγχαρητήρια γιατί όταν όλη η δραστηριότητα πολιτιστικών συλλόγων άλλων χωριών εξαντλήται στο ψήσιμο αρνιών και σουβλακιών , τα παιδιά τολμούν να αναμετρηθούν με δύσκολα πράγματα.

Σονάρω πιτσικάντο

ΣΟΝΑΡΩ ΠΙΤΣΙΚΑΝΤΟ
Πρόκειται για ένα τραγούδι που γράφτηκε στις μέρες μας αλλά με την παλαιά γλώσσα των Κερκυραίων και που(εκτός των άλλων) δείχνει με ένα τρόπο την απόσταση που υπάρχει απο την σημερινή γλώσσα. Πιό κάτω κάνω και τη μετάφραση.



ΣΟΝΑΡΩ ΠΙΤΣΙΚΑΝΤΟ
Μπιτάδα είναι τα δόντια τσι
Μπιτάδα τα μαλιά τσι
Μπιτάδες κι’σαίτες τσι
Οπου πελή η ματιά τσι

Τα πιτορένια φρύδια τσι
Κι’ποντερνή ματιά τσι
Στουπίρουν το τσερβέλο μου
Ζυγώνοντες σιμά τσι


Στο μπότζο τσι αποκατωθιό
Με νόμπιλε μπελκάντο
Και στραντιβάριους βιολί
Σονάρω πιτσικάντο.

Τσι κάνω και χαρίσματα
Τα στέλνω με τον Τάτση
Αν δε την κάμω αβάκα μου
Να μη με λένε Μάτση

(Ρεφρ.)
Κάποιος που έχει λουτρουβιό
Τηνε κοπλιμεντάρει
Και λένε πως ελόου του
Θέλει να τηνε πάρει

Κάλιο να μ’έχει σκλάβο και
Στ’αρθούνια μου τορνέτο
Το λουτρουβιάρη αν παντρευτεί
Θα πιάκω το σκεπέτο

ΑΛΕΚΟΣ ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΑΣ Βαλανειό Κέρκυρας 2006

Παίζω βιολί χωρίς δοξάρι (με τις άκρες από τα δάκτυλα)

Πυκνά είναι τα δόντια της
πυκνά και τα μαλιά της
πυκνά και τα βέλη
που πετάει η ματιά της

Τα ζωγραφιστά φρύδια της
και η αιχμηρή ματιά της
θολώνουν το μυαλό μου
όταν την πλησιάζω

Στο μπαλκόνι της απο κάτω
με ευγενές τραγούδι
και στραντιβάριους βιολί
παίζω με τις άκρες των δακτύλων

Της κάνω και δώρα
τα στέλνω με τον Τάσσο
και αν δεν την κάνω φιλενάδα μου
να μην με λένε Σταμάτη

Κάποιος που έχει ελαιοτριβείο
της κάνει κοπλιμέντα
και λένε πως αυτός
θέλει να την πάρει

Καλύτερα να με έχει σκλάβο
με χαλκά στα ρουθούνια
τον Ελαιοτριβέα αν παντρευτεί
θα πάρω το ντουφέκι.

Ρικίνι

Αυτή είναι μια δορυφορική φωτογραφία απο το Ρικίνι.
Το Ρικίνι είναι μια διαστάυρωση-οικισμός κοντά στο Βαλανειό. Απο τα αρχαιολογικά ευρήματα φαίνεται ότι ήταν πέρασμα από την Αρχαιότητα.

Αυτό είναι το Ερείπιο του Ρωμαικού Εργαστηρίου κεραμικής που εγκαταλείφθηκε χωρίς περίφραξη χωρίς στέγαστρο και - ευτυχώς - χωρίς πινακίδα , μπάς και γλυτώσουμε το ρεζιλίκι τουλάχιστον. Και μην το βλέπετε έτσι τώρα! Το χειμώνα γίνεται λούμπα.

Και αυτό είναι το Πέτρινο Ενετικό γεφύρι στο Ρικίνι εγκαταλελειμένο στη μοίρα του.