Ο
Παύλος καταδίκαζε την πορνεία ρητώς και κατηγορηματικώς, και πιστεύω ότι, όσο
κι αν προσπαθήσουμε να «λειάνουμε» τις απόψεις του για τις σεξουαλικές σχέσεις
ατόμων του ιδίου φύλου, πρέπει να παραδεχθούμε ότι ήταν κάθετα αντίθετος και
στην ομοφυλοφιλία […] Μολαταύτα, οι απόψεις του για την ομοφυλοφιλία βρίσκονται
στο επίκεντρο «ερίδων» και «παρατάξεων» αναλόγων με εκείνες που είχαν
αναπτυχθεί στην Εκκλησία της Κορίνθου και οι οποίες υπήρξαν πρόξενοι αγωνίας
για τον Παύλο.
Στο
συνολικό σώμα της επιστολογραφίας του συναντάμε δύο αναφορές στο συγκεκριμένο
ζήτημα. Στην Α’ Προς Κορινθίους Επιστολή, αναφέρεται σχεδόν παρεμπιπτόντως, στο
πλαίσιο ενός καταλόγου αποκλινουσών συμπεριφορών, οι οποίες και δεόντως
καταδικάζονται. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τη δεύτερη περικοπή, όπου έχουμε
ευθεία αναφορά στην ομοφυλοφιλία, που απαντά στην Προς Ρωμαίους Επιστολή:
Έντουαρντ Στόρτον :Στα βήματα του Απόστολου Παύλου (Ωκεανίδα)Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας. Οι γυναίκες αντικατέστησαν τις φυσικές σχέσεις με την παρά φύσιν’ το ίδιο και οι άντρες’ άφησαν τη φυσική σχέση με τη γυναίκα και φλογίστηκαν με σφοδρό πάθος ο ένας για τον άλλο, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι και πληρώνοντας έτσι με το ίδιο τους το σώμα το τίμημα που ταίριαζε στην πλάνη τους. Κι αφού το θεώρησαν περιττό να γνωρίσουν το Θεό ενσυνείδητα, τους παρέδωσε ο Θεός στη μωρία τους, κι έτσι κάνουν ανάρμοστα πράγματα. (Προς Ρωμαίους 1:26-28)