No 494

Patrick Angus (ΗΠΑ)

Τα ίδια και χειρότερα συνέβησαν στο «Πίκολο», αν το θυμάστε, το μοναδικό τσοντάδικο της Αθήνας εκτός Ομονοίας. Στις αρχές της Συγγρού βρισκόταν, δίπλα στις εταιρείες ενοικιάσεως αυτοκινήτων. Ένα βαθύ υπόγειο, δυο πατώματα σκάλες κατέβαινες για να το βρεις. Τώρα πια έχει κλείσει’ στα μέσα της δεκαετίας του ’90 από το πρωί έμπαιναν μέσα άντρες από τη γύρω περιοχή και βαρούσαν καμιά μαλακία. Ύστερα πλάκωναν και οι αδελφές κι έγινε ψιλο-στέκι. Ένα βράδυ, λίγο πριν κλείσει το σινεμά, δύο τύποι κλείστηκαν στις τουαλέτες και τα έδωσαν όλα. Και, όταν έσβησαν τα φώτα και άδειασε το σινεμά, αυτοί ούτε που το κατάλαβαν. Ο μοναδικός υπάλληλος, που έριξε μια ματιά στην αίθουσα σφυρίζοντας προειδοποιητικά, δεν πέρασε καν από τα ουρητήρια, που βρίσκονταν μακριά από τη σάλα. Η καθαρίστρια θα πήγαινε την άλλη μέρα το πρωί.

Θεόδωρος Γρηγοριάδης: Χάρτες (Πατάκης)

No 493

Steve Walker (Καναδάς)

Ο Ερμής άκουσε ξαφνικά ένα μέρος του νερού να έρχεται σε αντίθεση με τον γενικό ρυθμό των κυμάτων, άνοιξε τα μάτια εναντίον στον κάθετο ήλιο: κάποιος ξενέριζε. Άντρας. Νέος. Άγνωστος. Βγήκε στον βράχο, είδε τον Ερμή, καλημέρα, είπε. Επιτρέπεται;
- Ελεύθερα.
- Είπα να ‘ρθω κολυμπώντας από τον μώλο, η παρέα μου βαρέθηκε ν’ ακολουθήσει. Κοίταξε γύρω. Μόνοι μας είμαστε, είπε. Πειράζει να – και χωρίς να περιμένει άδεια έβγαλε το μαγιό, ξάπλωσε λίγο πιο πέρα από τον Ερμή ανάσκελα. Το πόδι του ακούμπησε ελάχιστα στο πόδι του Ερμή, είπε συγγνώμη αλλά δεν το τράβηξε.

Παύλος Μάτεσις: Αλδεβαράν (Καστανιώτης)

No 492

Georgie Jessup

.

Δεν μπορώ να διακρίνω πού βρισκόμαστε. Το σπίτι του μοιάζει με μεγάλο τροχόσπιτο φυτεμένο στη μέση του πουθενά. Όταν με σφίγγει μέσα στην αγκαλιά του, όταν παραδέρνουμε πάνω στο τεράστιο νερόστρωμά του, νιώθω την απόλαυση να πλημμυρίζει κάθε γωνιά του σώματός μου. Με χαϊδεύει τρυφερά, η αποπλάνησή του έχει γλύκα. Η διαφορά με τον Τζον και την αποτελεσματική του σκληρότητα είναι αβυσσαλέα. Τα κορμιά μας δονούνται στον ίδιο ρυθμό, παίζουν τις ίδιες νότες.
Το πρωί με ξυπνάει η μυρωδιά του καφέ.
«Μέχρι να κάνεις ένα ντους, θα έχω σερβίρει το πρωινό» μου λέει περνώντς βιαστικά από την πόρτα.
Μετά από λίγο μου φέρνει μια κούπα καυτό καφέ. Με φροντίζει ακριβώς όπως θα έκανε ένας άντρας σε μια γυναίκα. Είναι πολύ τρυφερός. Με εκπλήσσει, εγώ νόμιζα ότι η ιστορία μας θα τελείωνε με την ανατολή της ημέρας, με ένα ταξί που θα έπαιρνα βιαστικά για να γυρίσω πίσω. Στο Ντάλλας, μπροστά από το ξενοδοχείο μου, ανταλλάσσουμε τα στοιχεία μας και φιλιόμαστε αρκετή ώρα.
Δεν έχω ακόμα καλά καλά πατήσει το πόδι μου στη Νέα Υόρκη, όταν το τηλέφωνο χτυπάει. Αυτός είναι. Η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει δυνατά.
«Θέλω να σε ξαναδώ. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου».
Δαγκώνω τα χείλη μου. Παρότι με δυσκολία καταλαβαίνω την τεξανή προφορά του, δε χρειάζεται αυτή τη φορά να πει τη φράση του δυο φορές.
«Κι εγώ».
Τόσο απλή είναι λοιπόν η αγάπη;

Τζιν Σινγκ: Το τανγκό της Σαγκάης (Εμπειρία Εκδοτική)

No 491

Audrey Breed
.
Σκιές

Από απλησίαστες για μένα γειτονιές
σκιές κατεβαίνουν
αγόρια εραστές
μεγαλωμένα με επίθεση και πόθο
Σκιές με όνειρα απραγματοποίητα
με μάτια που με τρομάζουν
γεμάτα ψέμα και αυθορμητισμό
Απ το μυαλό τους ξεπηδάνε μηχανές λαμπερές
γκόμενες ξεσκισμένες
και μοναξιές θανάσιμες
Σκιές που πλαγιάζω μαζί τους
που με ποθούν
μόνο εκείνη τη στιγμή
μεσ από μύθους κάγκελα
κι από σαλταρισμένες εμπειρίες
Μοναχικές σκιές
που πεθαίνουν στα εικοσιπέντε τους
Από απλησίαστες για μένα γειτονιές
σκιές κατεβαίνουν

Πάολα: Σαλτάρισμα (Οδός Πανός)