Guziki

Urocze guziki kupiłam w "Intermarche":

 

 

Oprzeć się nie mogłam. Niektóre już poprzyszywałam do czapeczek Wandzi.

Mytki - raz jeszcze

Wiem, wiem - były niedawno. Ale jakoś tak mi wyszło, że temat pociągnę dalej. Dzisiaj kolejny, nowy zestaw mytek (myjek). Tym razem robione do pary i tak pakowane.

Komentarze pod poprzednim postem zaiste były bardzo interesujące. I tak: w niektórych regionach pani podaje, że u nich nie ma mytki ("dziewczyny" - chodzi o rodzaj rzeczownika), a jest "chłopiec" (rodzaj męski): "myjak". W wielu domach faktycznie funkcjonuje nazwa: "mytka", w innych: "myjka".

Zapakowane w estetyczny koszyk - mogą być prezentem

 

A ludzie do celów kuchenno-łazienkowych używają naprawdę dziwnych gałganków. W komentarzach pojawiły się  informacje następujące: więc skarpety - jak najbardziej, następnie stare rajstopy zwinięte w kulkę oraz płatki kosmetyczne i oczywiście różne szmatki i szmateczki.

Dodam od siebie, że ja naczynia myję gąbką, a wyżej wymienionych mytek używam do ścierania, wycierania, polerowania, jako podkładek itp. Jakoś nie bardzo mi się nimi myje naczynia... Mimo wszystko są potrzebne w gospodarstwie i już.

Holenderski sweter rybaka

Bardzo dawno nie pisałam posta z cyklu "Historia dziewiarstwa". Czas nadrobić stracony czas.
Swetry rybaków w Holandii mają bardzo długą tradycję: podaje się, że robiono je już około 1850 r. W latach czterdziestych, pięćdziesiątych ubiegłego wieku zaczęły zanikać. Jednak pasjonaci holenderscy zaczęli badać historię tych swetrów oraz przywracać oryginalne wzory współczesności.
I tak książka Nederlandse Visserstruien omawia cztery wzory swetrów rybaka. Tu znajdziemy kolejne książki na ten temat.
Rybacy nosili swetry dziane przez ich mamy, żony, siostry, córki - w motywy, które powstawały w głowach kobiet. Wzory były przekazywane z pokolenia na pokolenie (nikt ich nie spisywał, zachowały się jedynie na starych fotografiach). Ponoć można było po wzorze na swetrze zorientować się z jakiej wioski pochodzi rybak. A legenda głosi, że dziewczyna zaczynała robić sweter dla ukochanego w dniu zaręczyn, by wręczyć mu go w dzień ślubu.

Zdjęcie stąd

 

Najczęściej swetry te robiono w  kolorach: granatowym i czarnym, niekiedy w szarym oraz białym. Motywy na swetrze to: sieć rybacka, jodełka, kotwica, drabinka, fale, błyskawice itp.

Najciekawszą jednak wydaje się inicjatywa mieszkańców wioski Arnemuidse. Grupa kobiet zapragnęła, dać swetrowi rybaka nowe życie i panie przystąpiły do wykonywania swetrów według tradycyjnych wzorów, ale w dwunastu modnych kolorach.

 

Zdjęcie stąd

 

Swetery rybaka z Arnemuidse są w sprzedaży i można zamówić je w Atelier Jaffari. Przygotowano też profesjonalną akcję promocyjną, a znakomite zdjęcia swetrów wykonał fotograf Luis Drent:

 

Powyższe zdjęcia pochodzą stąd

Tekst oryginalny

Literatura:
1. http://www.omroepzeeland.nl/nieuws/2013-03-02/379540/hippe-visserstruien-terug-van-weggeweest%23.UTHvtjCjN8E#.VRL-yaR0xLM
2. http://www.visserstruien.nl/boek.php
3.http://lupineke.blogspot.nl/2012/06/visserstruien.html
4. http://zeeuwsevisserstruien.blogspot.nl/
5.http://blij-dat-ik-brei.blogspot.nl/2012/08/visserstrui.html

Myjka

a niekiedy "mytka", czyli zwyczajna szmatka do... różnych celów kuchenno - łazienkowych.

Może służyć jako myjka do ciała, zmywak, szmatka do zmiatania resztek z blatów kuchennych, polerowania akcesoriów itd.itd. Moje zrobiłam z resztek włóczek bawełnianych i używam głównie w kuchni:

Niegdysiejsze szmatki kuchenne zostały wyparte gotowymi gąbkami do zmywania, które można kupić w każdym sklepie gospodarczym i supermarkecie. A dawniej - czym zmywano? Moja mama używała gazy, którą kilka razy składała i przeszywała na maszynie. Taką mytką myło się naczynia, a to co przywarło, usuwało się druciakiem. Mytka służyła też do wycierania resztek ze stołu, czy rozlanych płynów.
Ojej znam też domy, w których funkcję zmywaka pełniły różne szmatki: widziałam więc wykorzystaną do tego celu np. frotową skarpetę, resztki bawełnianych podkoszulków, szmatki flanelowe, no i fragmenty bawełnianych niewymownych (z damskich wycinano tzw. krok i już można było używać)...

O znaczeniu dzianych myjek nie ma się chyba po co rozpisywać: mają wszystkie walory ekologicznej, miękkiej, higroskopijnej ściereczki, a naturalne włókno, z którego zostały wykonane pozwala je porządnie wyprać w gorącej wodzie.

Ostatecznie można je także dać jako załącznik do prezentu na nowe mieszkanie.

Wiosna w ogrodzie

już jest. Dzień pogodny i słoneczny sprzyjał wiosennym porządkom. Tniemy... Piła elektryczna, piłki ręczne i sekatory - to główne narzędzia, którymi operujemy. Przycinamy drzewa, krzewy. Tnę mocno i dużo, bo albo krzewy zestarzały się i nie są już takie ładne, albo za bardzo przerosły i są zbyt rosochate. Tymczasem wiele radości dają pierwsze kwiatki.

I pierwszy hiacynt:

Wawrzynek powoli przekwita:

 

 

Są już bazie:

 

Ogólne spojrzenie na ogród:

 

 

Sweterek dziecięcy

Taki sobie zwykły sweterek dla dziewczynki (około 1,5 roku), robionybezszwowo na okrągło  (tylko rękawy wszywane), zapinany na ramieniu:

Druty 4,5 mm; włóczka "Red Heart Soft Baby Steps", 100% akryl 164 m/100 g; zużycie  200 g

 

 

Wyszło pełne 20 dkg. Okazało się, że nitkę wyrobiłam niemal do ostatniego centymetra. Jest to informacja, że na większy sweterek trzeba przewidzieć nieco więcej tej włóczki.

Cerkiew w Chmielu

Chmiel to wieś leżąca 10 km na zachód od Lutowisk. Cerkiew pw. Św.Mikołaja (obecnie kościół) wzniesiona została w 1906 r., chociaż pierwsze wzmianki pochodzą z 1589 r.

Ta obecna jest, obok Smolnika nad Sanem, jedyną ocalałą w południowej części Bieszczadów. Po 1951 r. została opuszczona, a wyposażenie rozkradano i niszczono. W latach sześćdziesiątych mieścił się w niej  magazyn straży pożarnej. Po wieloletnich staraniach w 1969 r. świątynię przekazano parafii rzymskokatolickiej, która rozpoczęła remont zakończony w 1977 r.

Cerkiew orientowana, o konstrukcji zrębowej; bryła trójdzielna, z zamkniętym trójbocznie prezbiterium, do którego przylegają dwie zakrystie, szersza nawą na planie prostokąta oraz prostokątny babiniec. Dach dwuspadowy oraz daszek okapowy wsparty na wystających, ozdobnie profilowanych belkach. Nad nawą kopuła, a nad prezbiterium i przedsionkiem baniaste wieżyczki.

Wewnątrz w prezbiterium strop z faseta, w nawie i babińcu sklepienie żagliaste, chór z balustradą. Wyposażenie cerkwi - współczesne.

Nieopodal cerkwi, pod daszkiem, została wyeksponowana kamienna płyta nagrobna z 1644 r. z napisem w języku starocerkiewnosłowiańskim: "Roku Bożego 1644, miesiąca lipca, dnia 17; Tu leży szlachetna urodzona Pani Feronia rodzona córka Pana Ewstafia Dubrawskoho a małzonka Pana Ioana Orłyckoho; Spoczywa tu w wierze, czeka daru, którym darem obiecane w niebie Królestwo".

Na cmentarzu przycerkiewnym znajduje się pięć nagrobków z przełomu XIX i XX w., które zostały odnowione w 1987 r.

 

 

Jest tu nagrobek ks. Feliksa Dołżyckiego (zm. 1903 r) oraz właściciela ziemskiego Emila Ricci (zm. 1875).

Literatura
1.Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda-Gryc: "Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja. Przewodnik. Oficyna Wydawnicza "Rewawsz" Pruszków 2011.
2.Stanisław Kryciński: "Cerkwie w Bieszczadach. Oficyna Wydawnicza "Rewasz" Pruszków 2005 r.