Μικρές Ταξιαρχιες ονείρων ...

... απρόσκλητες ,
σαν τα πουλιά μαζεύτηκαν στην δύση της Αγάπης .

Γαντζώθηκαν απο τα κλαδιά της ανθισμένης Μνημοσύνης 
προσπαθώντας , 
να μην τα παρασύρει ο άνεμος της Ανάγκης να πετάξουν ,
μακρυά , κοντά ;
Δύσκολο να πεις ,
στους ορίζοντες του Ίσως . 

Ξημέρωσε .
Τα πουλιά χαθήκαν.

Μονο ενα παράθυρο ανοιχτό ,
σαν άδειο κάδρο ,
να κρέμεται μετέωρο ,
Λές ,έτοιμο πως θα  πέσει , μοιάζει
καρφωμένο σε ενα σορό απο πέτρες . 

Μα τα πρόσωπα που κάποτε το γέμιζαν, 
βυθίστηκαν στην Λήθη 

Ποιημα μου , απο την προσωπική μου συλλογή