Ελλείψει κάτι νέου για ανάγνωση, παίρνω από τη βιβλιοθήκη μου ένα παλιό βιβλίο. Θυμάμαι τον τίτλο του, τη συγγραφέα, αλλά τίποτα από το περιεχόμενο. Αμυδρά μόνο την εποχή και τη χώρα που διαδραματίζεται η ιστορία του. Τα περισσότερα από τα βιβλία που με ενθουσίασαν στα νεανικά μου χρόνια, τώρα με απογοητεύουν. Συνήθως είναι η γραφή αυτή που με απογοητεύει. Τα βρίσκω υπερβολικά απλά, όχι αρκετά δουλεμένα. Καμιά φορά και χωρίς τεχνική.
Ξεφυλλίζοντας την πρώτη σελίδα, παρατηρώ στο επάνω μέρος την τιμή, Χειρόγραφα. 5800.
Άρα βιβλίο πριν το ευρώ. Το πότε όμως αγοράστηκε ... άγνωστο.
Κι αυτόματα θυμάμαι τον πατέρα. Είχε αυτή τη σχολαστική συνήθεια - που στα μάτια μου τον έκανε, όσο ζούσε, παράξενο - να σημειώνει σε κάθε πράγμα που αγόραζε την τιμή και την ημερομηνία αγοράς.
Μου φαινόταν "κάπως" αυτή η συνήθεια του...μια από τις παραξενιές του.
Σήμερα θα μου άρεσε δίπλα στο 5800 να έβλεπα και μια ημερομηνία. Και να συνδέσω το βιβλίο με την εποχή του. Και σε πολλά πράγματα θα ήθελα να έβλεπα ημερομηνίες.
Τελικά δεν ξέρουμε "τι" θέλουμε να θυμόμαστε.
......
Και κάτι άλλο βρήκα μέσα στο βιβλίο. Τον πρώτο μου και πολύ αγαπημένο σελιδοδείκτη που αγόρασα.
Αυτή η συνήθεια μου να αφήνω τους σελιδοδείκτες μέσα στα βιβλία και χρήματα μέσα στις τσέπες από τα σακάκια μου, πάντα μου άρεσε.
Μια μέρα που δε θα έχω λεφτά για ψωμί, θα πρέπει απλά να ψάξω όλα μου τα πανωφόρια.