Ο λόφος απέναντι χάνεται στη βροχή και στην ομίχλη. Πάντα έτσι ήταν εδώ. Άλλοι τόποι, άλλοι θεοί.

Και η πόλη είναι διαφορετική. Και οι άνθρωποι. Η λαϊκότητα συναντά εναν περίεργο αστισμό και τούμπαλιν.

Παραμελημένα νεοκλασικά (λίγα) και άσχημες πολυκατοικίες (πάμπολλες).

 Επιτέλους λίγη ηρεμία. Φθινοπώριασε και πάλι. Αυτή τη φορά στον Βορρά. Ήρθα καλοκαίρι και σε λίγες μέρες ο καιρός άλλαξε. Και οι μέρες μίκρυναν και πάλι.

Ούτε αυτός ο Σεπτέμβρης ήταν ξέγνοιαστος. Ούτε αυτός.

Διαβάζω και μπαίνω στο δίλημμα: να τακτοποιήσω ή να μην τακτοποιήσω τα βιβλία μου. Βέβαια το κάτω σπίτι έχει ακόμη δουλειά. Σιγά-σιγά.