Μελάνι ...

Αργά κυλάει το μελάνι

πάνω στο άσπρο θεριό

γεμίζοντας, το υποτάσσει

και του δίνει πνοή

Μια υποψία έμπνευσης

σαν υπερφίαλη μούσα

κινεί το χέρι μελωδικά

για να χαράξει ζωή

Ροή, παύση, ροή

κουκκίδες, στίγματα

πεισματικά χαραγμένα

περιμένουν εκεί

Μύρια νοήματα

κρυφογελούν σιγανά

πριν να τρυπώσουν 

σε μυαλό και ψυχή

Lia Pa

όταν οι λέξεις γίνονται σύννεφα ...

Το κόκκινο φεγγάρι ...

Ανατέλλω τον ήλιο μου ...

Ανατέλλω τον ήλιο μου

τραβώντας το σκυμμένο κεφάλι

έξω από τα όρια

που με κρατούν στη γη

ελευθερώνοντας

αέναο χρώμα και φως

ουρλιάζοντας μυστικούς φθόγγους

φανερώνω τη θλίψη

που μετάλλαξα μέσα μου

σε  πείσμα και δύναμη

ρίχνω πίσω μου ζάρι που καίγεται

παίζω παρτίδα στημένη

κερδίζω περήφανα

κοιτάζοντας κατάματα

τον ήλιο μου που ανέτειλα ...

Τα καλοκαίρια μέσα μου ημέρεψαν ...

Τα καλοκαίρια μέσα μου ημέρεψαν ...

αποχαιρέτισαν εικόνες

αντιφεγγίσματα

από κρυστάλλινα νερά

Τώρα μπορώ να καλωσορίσω

φυλλοβόλες οπτασίες

........................

Καλό φθινόπωρο σε όλους!

θαλασσί ...

Erik Johansson




Βούτηξα το όνειρο
                                          σε χρώμα θαλασσί ...

Άνοιξη ...

           

Σταγόνες βροχής

καθρέφτισαν

η μία μετά την άλλη

σαν ντόμινο

την Άνοιξη

που κρύβεται 

πίσω απ' τα σύννεφα

και μου την έφεραν

...........

την καταθέτω

Κοίτα ψηλά ...

Κοίτα ψηλά

κι αν όλα γύρω σου ακούγονται γκρίζα

κόψε το χρώμα με μαχαίρι κοφτερό

ακονισμένο από τις σκέψεις

και μέσα απ' τη σχισμή πάρε ανάσα

βάλε τα χέρια σου και τράβα τις δυο άκρες

μέχρι ν'ακούσεις τον ήχο άλλου χρώματος

  αν είναι ματωμένο θα' χεις πετύχει

και βάφτισέ το με όνομα καινούργιο

να μην το αναγνωρίζουν

μα μην το πεις δυνατά και ξεφτίσει

κράτα το φυλαγμένο ανάμεσα στα χείλη

είναι δικό σου 

και το δανείζεις μόνο για να το δουν 

κι ας τ'ονομάσουν όπως θέλουν

πάντα δικό σου θα' ναι

Κοίτα ψηλά

κι αν κάποιοι σε τραβάνε κάτω

και σκυβεις να τους φτάσεις 

σαν νά 'ναι το φταίξιμο δικό σου

μη χαμηλώνεις ούτε τα μάτια ούτε την καρδιά

άνοιξέ τα διάπλατα και κοίτα ψηλά

και κάντους να σε φτάσουν, να σε ζηλέψουν

δώσε τα χέρια να γαντζωθούν

και βρες τη δύναμη να τους σηκώσεις

πάτα στο χρώμα το δικό σου 

που έφτιαξες διαλύοντας το γκρίζο

ξεκίνα την πορεία

και μην αφήσεις κανέναν ποτέ ξανά

να κάνει το δρόμο του δικό σου...

εικόνες ... λέξεις ...

Σ σ σ σ σ ... ησυχία ...  και ξαφνικά όλα γίνονται εικόνες ... όλα ... σκέψεις ... συναισθήματα ... όνειρα ... ακόμα και οι ήχοι ... όλα μαζί ταυτόχρονα ... παγώνουν στο χρόνο και μπορείς να τ'ακουμπήσεις χωρίς να τα σπάσεις ... να τ'αποχωριστείς για λίγο όπως όταν ακουμπάς το παλτό σου κάπου και ξέρεις πως πάλι θα το φορέσεις όπως το άφησες ... μόνο που μερικά ασχημαίνουν όταν τα δεις από μακριά ... λίγα ευτυχώς ... άλλα πάλι αλλάζουν χρώμα ... παντού χρώμα ... ποιός είπε πως η χαρά είναι κόκκινη και η θλίψη μαύρη; ... λάθος ... ό,τι βλέπει ο καθένας είναι προσωπικό χρώμα ... φιλτραρισμένο μέσα από τις επιθυμίες που δεν ξέρει πως έχει ... και μετά οι εικόνες γίνονται λέξεις ... μαγική στιγμή ... πιο δύσκολη ... δεν ταιριάζουν πάντα ... στριμώχνονται η μια δίπλα στην άλλη και σε προκαλούν να τις διαλέξεις ... άλλες κρύβονται ... άλλες σε τρομάζουν και τις κρύβεις εσύ ... δύσκολη στιγμή ... να γεμίζεις το άσπρο με μαύρο και να αναρωτιέσαι πώς να'ναι το αντίθετο ... δύσκολη αλλά γλυκειά ... μόνο που ... σαν τελειώσει μένεις άδειος και νιώθεις ρίγος ... κι αυτό το ρίγος γίνεται εικόνα ... και η εικόνα λέξη ...