Nazomer en dekbedden tip!

Zou er nog een nazomer komen? Ik hoop het! Grijs weer is niet helemaal mijn ding en nu ook de verkoudheid en snottebellen weer hun intrede hebben gedaan in ons huis verlang ik toch ook wel weer naar een paar mooie zonnige dagen. De afgelopen tijd hebben we ook af en toe wel zo'n dagje gehad. Even buiten zitten in het zonnetje, beddengoed buiten aan de lijn, heerlijk! Dan ben je die regendagen ook snel weer vergeten.
Vanmorgen begon het hier veelbelovend met een heerlijk zonnetje, maar met dat ik de was wilde ophangen trok de lucht toch dicht met donkere wolken. Dus hangt de was weer eens binnen. Jammer! Volgens mij is er nog geen drup regen gevallen, maar de dreiging ervan is ook niet zo heel fijn. Ik geloof dat de vooruitzichten voor komende week wel aardig goed zijn, dat hoop ik dan maar. Want erg veel zin om de zomerkleren op te ruimen heb ik nog niet en de hoop op nog een paar dagen mooi weer is voldoende om het gewoon lekker uit te stellen!

De dekbedden heb ik al wel weer omgewisseld van de kinderen. Elk heeft een eigen vier seizoenendekbed en het zomerdeel was toch wel wat fris aan het worden. Zelf hebben we het zomerdeel er nog wel in, wellicht dat dat bij een volgende bedverschoning ook verwisseld gaat worden. Maar erg koud heb ik het tot nu toe nog niet gehad. Het nadeel van al die verschillende dekbedden is dat je ook altijd een deel hebt wat je niet gebruikt. Eerst had ik ze op zolder liggen in een vaste kast, maar het is telkens een behoorlijk volume en het neemt behoorlijk wat ruimte in. Ook is het telkens (nou ja, maar twee keer per jaar, maar toch) een gesleep om ze te verwisselen. Maar inmiddels heb ik er een prima oplossing voor gevonden. Het deel wat ik niet gebruik vouw ik op en leg dat onder het hoofdeinde van de matras in bed. Helemaal met wat verkoudheid is het helemaal niet erg om een beetje hoger te liggen met je hoofd, en bij jonge kinderen zonder dikker kussen toch ideaal om zo het bed zonder al te veel moeite iets omhoog te laten lopen. Het scheelt veel ruimte op zolder en gesleep en ik ben de dekbedden nooit meer kwijt. Bovendien is het meteen duidelijk welk dekbed van welk kind is. Niet dat het erg is dat het verwisseld wordt, maar toch ;-) Dat het zo simpel kan zijn!

Bij ons werkt het dan weer niet, want met een boxspring is het een stukje minder handig (en het oog wil tenslotte ook wat ;-)

Oeps hahaha

Vanmorgen kreeg ik een heel grappige mail. Ik heb hem even hier onderaan neergezet. Ik ben namelijk, schrik niet, gisteren door rood gereden. Gisteren nota bene. Hahaha, dat gaat nogal moeilijk als je geen auto van binnen hebt gezien, laat staan een verkeerslicht. En op door rood rijden daar staat een boete op. Een fikse boete, snif snif. Maar, voorafgaand aan deze mail schijn ik verschillende schriftelijke brieven te hebben ontvangen, die ik nooit betaald heb. Oeps. Ik hoorde vannacht al regelmatig het geklepper van de brievenbus, toch dom van mij om daar toch geen aandacht aan te schenken. En nu moet ik binnen drie dagen betalen. Ik ben heel benieuwd of de banken in het weekend ook zaken willen doen met deze instantie. Ik niet namelijk.
Zo'n mail komt toch helemaal niet geloofwaardig over? Zonder enig bewijs (kenteken) en zonder plaatsaanduiding waar het verkeerslicht staat, neemt toch helemaal niemand zoiets serieus? Zelfs als het er wel serieuzer uit had gezien zou ik er niet veel mee doen. Officiële instanties gaan zo niet te werk. Maar blijkbaar zijn er toch altijd mensen die erin trappen en zolang die mensen er zijn, zullen deze mails vast ook verstuurd worden.

Gevaarlijker vind ik het dat als je op een link gaat klikken in je mail en dat dan je computer geblokkeerd wordt, wat je alleen kunt opheffen door een bepaald bedrag te betalen. Ik hoorde daar laatst iets over op het journaal geloof ik. Betaal je niet, dan krijg je een of ander rottig virus op je pc waardoor je kunt fluiten naar je foto's en bestanden. Dat is iets minder oeps. Het ging dan om openstaande bedragen die je nog zou moeten betalen. Sinds ik alle financiën op een rijtje heb hier thuis weet ik precies wat ik wanneer moet betalen en aan wie. Dat is geen probleem, want normaal gesproken betaal ik alles meteen zodra ik iets koop. Maar als je het precies weet dan komen die mails niet geloofwaardig over wat mij betreft.
Krijgen jullie ook wel eens zulke 'grappige' mails?

--------------
Geachte bestuurder,
U ontvangt deze e-mail omdat uit onze administratie is gebleken dat u een openstaande bedrag heeft staan wegens het overtreden van een verkeersvoorschrift. Uit de roodlichtcamera controle is gebleken dat u door rood bent gereden. Hiervoor hanteren wij een minnelijke schikking van €238,72 (inclusief administratiekosten). Wij hebben u meerdere malen per brief verzocht om de betaling te voldoen. Dit bedrag is tot op heden nog niet voldaan.

---

Informatie over de overtreding en de opgelegde administratieve sanctie

Omschrijving overtreding: Rijden door rood.
Datum:                           9 september 2015
Openstaande bedrag:       €230,00
Administratiekosten:        €8,72
Te betalen:                    €238,72

Wij verzoeken u om het verschuldigde bedrag binnen 3 dagen over te maken naar tegenrekening NL64INGB0747769249 te naam van C.I.J.B. Te Leeuwaarden.
Vermeld de betalingskenmerk bij uw omschrijving: 21037432

Mochten wij uw betaling niet op tijd ontvangen zijn wij genoodzaakt het verschuldigde bedrag te verhogen.Wij hopen echter dat u voor een tijdige betaling zorgt en dat we hiermee de incasso maatregel achterwegen kunnen laten.

Hoogachtend,
Centraal Justitieel Incassobureau

Projectjes

Bedankt voor jullie lieve reacties! Die doen me goed :-) Ik denk dat jullie gelijk hebben. Het is niet erg om hulp aan te nemen, maar praktijk en theorie zijn verschillend. En het accepteren dat is een leerproces waar ik af en toe heel ver in ben. Zo verwacht ik binnen een uurtje hier wat hulptroepen op de stoep. En ik heb al een lijstje liggen wat er kan gebeuren. Want ik zit weer eens uitgeteld op de bank. Het moment dat 's morgens iedereen de deur uit is ervaar ik als de finish van een halve marathon (denk ik, want gelopen heb ik er nog nooit één). Beentjes omhoog en loslaten maar...

Mijn haakprojectje heb ik inmiddels opgestart. Ik ben toch maar gegaan voor garen van de wibra, zo'n grote doorzetter ben ik nou ook weer niet en ik heb boven in mijn kast nogal wat halve haakwerkjes liggen waarvan ik nu het patroon niet meer weet en ook niet meer weet welke haaknaald ik gebruikte. Oftewel goed om weer uit te halen of zo iets :). Bij een goede wolwinkel zou ik ruim 60 euro kwijt zijn aan wol om mijn poncho te maken en dat vond ik net iets te veel geld om boven onaf in de kast te laten liggen. Nu was ik tien euro kwijt en zelfs dat is voldoende motivatie om het ook maar af te maken. Uiteraard met verschillende kleurtjes waardoor ik nu al zo'n honderd loshangende draadjes heb die nog weggewerkt moeten worden. Daar heb ik nog niet zo heel veel zin in eerlijk gezegd... Straks maar aan mijn 'hulptroepen' vragen hoe ik dat het beste kan aanpakken. Met al die halfgemaakte haakwerken boven in de kast heb ik met afwerken niet zo veel ervaring haha.

Maar zoals het er nu naar uitziet krijg ik het wel ruim voor de bevalling af, fijn om toch een doel te hebben nu ik verder niet zo heel veel kan.

Dubbel

Toch maar weer een blogje van mijn hand. Niet omdat het zo goed gaat, helaas niet, maar omdat ik gewoon even moet spuien. Dus als je je goede stemming niet wilt laten bederven moet je maar niet verder lezen...
Ik ben niet zwartgallig en ook niet depressief. Ik zie ook nog wel van dingen de humor in, gelukkig. Ik ben alleen maar moe. Heel erg moe. Alle onderzoeken komen op niets uit, zelfs mijn ijzer is goed (en vanzelf weer omhoog gegaan, en dat voor een zwangere!). Ik ben daar blij om, maar een wondermiddel tegen die moeheid? Die krijg je daar niet voor, helaas. En ik ben er gewoon klaar mee om zo moe te zijn. Het duurt gewoon net even te lang. En dat ik het dan maar rustig aan moet gaan doen? Dat klinkt heel meelevend en eigenlijk best wel goed, maar dat is nogal gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Mijn man stond (uiteraard) al in een gouden lijstje, maar die krijgt van mij ook maar diamanten erbij. Hij neemt zoveel dingen over zonder klagen, wat zo fijn is. En zo zijn er gelukkig meer mensen in mijn omgeving.
Maar ik zie ook de andere kant. En dat is dat als ik me heel moe voel en amper op mijn benen kan staan, dat ik dan ook eigenlijk niet aangesproken word. Helemaal niet als je ergens gaat zitten, terwijl iedereen blijft staan. En juist op zulke momenten heb ik dan wel behoefte aan even een praatje, maar mis ik de energie om zelf iets te initiëren. Erg frustrerend, want normaal ben ik assertief genoeg om praatjes te maken zelfs met wildvreemden.

Ik ben reëel genoeg om te beseffen dat ik persoonlijk niet veel anders ben. Het is gewoon veel gemakkelijker om je 'eigen' mensen aan te spreken, dan iemand die het moeilijk heeft. En dan heb ik het (hopelijk) alleen de afzienbare termijn van de zwangerschap. Ook al zijn drie maanden voor mij nu nog veel te lang... Ik denk ook aan mensen die in een rolstoel zitten of die last hebben van chronische vermoeidheid. Respect voor Martine bijvoorbeeld van 'min of meer', je wereld kan ineens zo snel klein worden. Zonder dat je het zelf wilt. Om maar van onbegrip te zwijgen. Een hard leerpunt voor mij op deze manier, om toch wat meer om te zien naar mensen die het moeilijk hebben, eenzaam zijn of afzijdig staan in een groep. Het is veel te gemakkelijk om te denken dat ze er zelf voor kiezen. Dubbel.

Iets anders wat ik heel erg dubbel vind is het aannemen van hulp. Daar ben ik niet zo heel goed in. En dat komt omdat ik het gewoon zelf wil doen. Ik moet nu wel, omdat het niet anders kan. Man heeft een volledige baan en kan gewoon niet alles opvangen wat ik deed. En dus krijg ik af en toe hulp van buitenaf. Daar ben ik heel erg blij mee, maar dat leidt ook wel regelmatig tot frustraties bij mij omdat ik het anders gewild had. Hoe ga ik daar mee om? Mentaal heb ik echt genoeg te doen en door te worstelen hoor ;-).
Een voorbeeld? Ja, wij vinden pannenkoeken erg lekker, ja lekker als je iets langs wilt brengen. Maar dan blijken het pannenkoeken te zijn die met een of andere standaardmix gemaakt zijn en die we toch echt minder lekker vinden. Hetzelfde geldt voor bietjes of wortels die ik echt niet lekker vind als ze met suiker zijn klaar gemaakt. Jarenlang koken zonder pakjes en zakjes maakt je blijkbaar kritischer wat eten betreft, en dus kook ik toch maar liever zelf. Dom? Ik weet het niet. Mijn hersenen maken af en toe overuren met alleen maar de vraag wat ik het beste kan doen, kan zeggen en kan reageren.
Dat geldt ook wel een beetje voor bloggen. Ik ben lang niet altijd in de stemming om vrolijk te reageren of te bloggen. Ik wil ook niet de chagrijn worden die altijd moet uitstralen dat het minder goed gaat dan ik gewend ben. Er zijn ook in mijn leven heel veel dingen die wel goed gaan en waar ik heel dankbaar voor ben en ik geniet nog steeds met volle teugen van mijn zwangerschap. Maar soms verdwijnt dat even naar de achtergrond. Jullie moeten het me maar vergeven. Soms is het gewoon niet anders. En dan blog ik maar niet, terwijl ik eigenlijk best wel graag wil bloggen. Dubbel...

En tegelijk blijf ik hopen en bidden dat het snel weer beter gaat en blijft. Wellicht is het na de zwangerschap gewoon weer voorbij.