Day by day...

Άνθρωποι κινούνται περιφέροντας χαρτιά, ψάχνοντας υπογραφές ....
Τηλέφωνα γεμίζουν τον χώρο με ποικίλους ήχους...
Εκτυπωτές και φαξ ζωγραφίζουν μικρά μαύρα γράμματα...
Τιμές, προϊόντα, προσφορές, παραγγελίες...
Ίδιες λέξεις ακούγονται κάνοντας τον κύκλο τους...
Μικρά χαμόγελα και φευγαλέα αστεία δεν καταφέρνουν να αλλάξουν την συνολική εικόνα...
Άγχος, θυμός, ένταση, μικροεπιτυχίες και μικροαποτυχίες...
Κι είναι κι αυτό το κρύο... με τα aircondition στο φουλ ζεστό...
Γιατί αυτό δεν επηρεάζει το δέρμα....χτυπά κατευθείαν στην ψυχή...

Το σύστημα σε όλο του το μεγαλείο...
Επιβίωση, αγώνας και καθημερινότητα....
Έξω απ’ το παράθυρο, αυτοκίνητα διασχίζουν τους πηγμένους δρόμους...
Πηγαίνοντας κάπου... Όλοι βιαστικοί... Να προλάβουν...
Πάντα τα ίδια.... Χωρίς τελειωμό...

Κι ας είναι Παρασκευή...
Γιατί και το Σαββατοκύριακό δεν θα μας ξεκουράσει...
Δεν αρκεί για να γεμίσει τα κενά...
Έξοδοι, ψώνια, τηλεόραση, ταινίες....
Κι αυτά λες και κόλλησαν στο ίδιο μοτίβο...
Μέρος του συστήματος...
Ίσα που προλαβαίνουμε να ετοιμαστούμε για τον καινούργιο μαραθώνιο...

Το μέλλον αβέβαιο...
Καμιά σταθερότητα...οικονομικά, συναισθηματικά...
Ζούμε πια μέρα με τη μέρα...

Φυσικά υπάρχουν και χειρότερα...
Κατακλυσμοί, καταστροφές, ανεργία ...
Αρρώστιες και ατυχήματα...
Παρανοϊκοί με βόμβες και πυραύλους...
Θα μας αγγίξουν κάποτε? Το πιθανότερο...

Το χειρότερο όμως ξέρετε ποιο είναι?

Ότι δεν έχουμε σκοπό...
Δεν έχουμε ιδανικά...
Δεν υπάρχει καλό και κακό... μόνο επιβίωση...
Επιβίωση και εγωισμό...
Κι όμως...
Θέλουμε να αγκαλιάσουμε....ν΄ αγκαλιαστούμε...
Μα δεν το κάνουμε.... φοβόμαστε....
Φοβόμαστε μην δείξουμε αδυναμία....

Και η αδυναμία... σκοτώνει...

Αποκαλύπτω...

Αποδέχομαι την πρόσκληση των αγαπητών μου candy και serenity.
Σας αφήνω να διαλέξετε εσείς για μένα

Εμφάνιση
Α.Άδωνης καβαλημένος
Β.Τρομπετίονας
Γ. Ζόμπι όρθιο

Καριέρα
Α.Σκατόπαιδο που τρώει τα φράγκα του γέρου
Β.Αυτοδημιούργητος και καταδικασμένος να πεθάνει από άγχος
Γ.Απατεώνας και κάφρος

Για τις γυναίκες
Α.Τις έχει για το φούτσο
Β. Είναι ερωτευμένος
Γ. Τις ψοφάει στο λουλουδικό και το σοκολατάκι (μέχρι να γίνουν χοντρές)

Για την πολιτική
Α. Α φυγέτε απατεώνες
Β. Και γω μαζί σας για την μεγάλη μπάζα
Γ. Το όνειρο του ήταν να γίνει δολοφόνος υψηλών πολιτικών προσώπων

Για την μουσική
Α. Όλα αρκεί να περνάει καλά και να βάζει ότι γουστάρει
Β. Βρωμοσκυλάς του κερατά
Γ. Ροκαμπίλι και άγιος ο Θεός

Οι λύσεις σε επόμενο τεύχος.....

(Οι απαντήσεις είναι πιθανόν να διαφέρουν....)

Puzzle...

Κόκκινα τριαντάφυλλα συνδυασμένα με μπλε
Δεμένα σε ένα υπέροχο σύνολο.
Γλυκιά σοκολάτα σε σχήματα αγάπης
Όμορφα ρούχα
Δυο ψυχές που έζησαν μαζί
Ένα μαγευτικό εστιατόριο
Που λίγοι μπορούν να πάνε
Ένα υπέροχο δείπνο
Πλημμυρισμένο από ρομαντικές μουσικές
Χαμόγελα, μικρά αγγίγματα και πεταχτά φιλιά...

Μα κάτι λείπει...

Γιατί?

Tired?

Κάτι δεν πάει καλά....
Κάποια καμπανάκια άρχισαν να χτυπάνε...

Για παράδειγμα,
...χθες με πήρε ο ύπνος στην τουαλέτα του γραφείου...

Ανθρώπινα...

Στην μέχρι τώρα πορεία μου στον δύσκολο δρόμο της ζωής
Μπορώ να καυχιέμαι ότι έχω επιτύχει αρκετά πράγματα
Αυτά τα «επιτεύγματα» έχουν έρθει ουσιαστικά χωρίς καμιά εξωτερική βοήθεια
Παρά μόνο με προσωπική εργασία και ψυχικό κόστος.
Σε όλα αυτά κράτησα το κεφάλι ψηλά και μια στάση ζωής που είμαι υπερήφανος.
Ποτέ δεν αδίκησα κανέναν ενώ θα μπορούσα
Ποτέ δεν πρόδωσα κανένα όσο και αν πιέστηκα από τον εαυτό μου ή από καταστάσεις που βρέθηκα..
Ποτέ δεν σχολίασα ούτε «έθαψα» κανένα
Ποτέ δεν είπα πράγματα πίσω από την πλάτη κανενός
Δεν μηχανορραφώ, ούτε ψάχνω να βρω τρόπους να ρίξω τους άλλους για να ικανοποιήσω το εγώ μου...

Φυσικά δεν είμαι άγιος, ένας απλός άνθρωπος είμαι
Έχω ζηλέψει επιτυχίες, ικανότητες και τρόπους ζωής...
Απλά συναισθήματα όμως...
Ποτέ δεν προσπάθησα με οποιονδήποτε τρόπο να ρίξω κάποιον γιατί είχε κάτι που ήθελα...
Ώρες ώρες μισώ τον εαυτό μου, μόνο και μόνο επειδή είχα αυτά τα συναισθήματα...
Και μερικές φορές τον έχω αναθεματίσει γιατί δεν ήταν πιο «κακός»...
Αλλά απλά δεν μπορώ. Έτσι ανατράφηκα, έτσι μεγάλωσα και έτσι θα πορευτώ.

Φυσικά και στεναχωριέμαι για ότι συμβαίνει σε αυτό τον κόσμο...
Είτε τον μικρόκοσμό της χώρας μας είτε έξω από τα μικρά μας σύνορα...
Θα ήθελα να μπορούσα να κάνω περισσότερα... να έχω την δύναμη και την ικανότητα να κάνω κάτι...
Δυστυχώς δεν έχω πια το σθένος και την ορμή της νιότης που είχα όταν ήμουν φοιτητής...
Το μόνο που κάνω καθημερινά είναι να προσπαθώ να επιβιώσω...
Με την συνείδηση μου ήσυχη, τουλάχιστον ότι δεν κάνω κάποιο κακό στους άλλους...

Δεν ξέρω γιατί έγραψα αυτό το ποστ.
Ίσως ήθελα να το διαβάσω ο ίδιος, ίσως ήθελα να δικαιολογηθώ σε κάποιον για τις επιτυχίες ή αποτυχίες μου...
Ίσως θέλω να παραπονεθώ για την συμπεριφορά των άλλων γύρω μου...

Δεν ξέρω...

Απλώς σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας...

Another battle

Έφτασε ο χρόνος να το αντιμετωπίσω...
Απομεινάρι μιας παλιάς διαμάχης
όταν πρωτοέπεσα στον λάκκο με τους λύκους...
Το μυαλό μου γυρνάει... προσπαθεί να συντονιστεί πάλι...
Άλλη μια μάχη που πρέπει να δώσω...
Μ’ένα ζωγραφιστό χαμόγελο...

Και δυστυχώς
...θα την δώσω πάλι μόνος

Κι ας έχω ανθρώπους γύρω μου...
Γιατί όλοι έχουν απλώς τα χέρια καλά κρυμμένα στις τσέπες τους...
Και τα βλέμματα τους στραμμένα αλλού...

Γιατί το μόνο που έχουν μάθει είναι να ζητάνε...