Afscheid en een nieuw begin voor onze Macho

We zeggen wel eens tegen elkaar alles is tijdelijk..... en het is waar. Periodes van de kinderen klein en samen op concours ligt achter ons. Carlijn is te groot voor hem, Lara en zij hebben het druk met studies... De meiden hebben andere dingen in hun leven die ze weer leuk vinden.... zo gaat dat....

Soms wil je het vasthouden maar dat is gewoon onmogelijk, hoe moeilijk het soms is, weet je dat het goed zo is. Macho houdt van aandacht en vind het heerlijk om te rijden, een ander kind kan nog zoveel van hem leren en lol met hem hebben en het sneu voor hem vonden dat er niet meer op hem gereden werd en hij de aandacht krijgt die hij verdient, dat we besloten om een nieuw adres voor hem te zoeken.

Vandaag hebben we afscheid genomen van onze pony Macho. Macho is eentje die je maar één keer in je leven tegen komt, een bijzondere pony. Eentje waar naar zoekt als een speld in een hooi berg. Dat is Macho, hij is gewoon alles, alles wat een fijne pony moet zijn. Braaf, kan de sterren van de hemel lopen, dan danst hij in piaffe, maar zich ook aanpassen aan een mindere ruiter. Je kan van zo van zijn rug afglijden er onder door, hij vind alles prima en leuk. In een winter met heel veel sneeuw bonden we zelfs een slee achter hem aan, hij liep er mee rond of hij nooit anders had gedaan, de kinderen vonden het prachtig. Zelfs Jelle die ik na wat pogingen niet kon motiveren voor de paardensport, vond het leuk.




12 jaar geleden zag ik hem voor het eerst bij de onze rijvereniging rijden met zijn vorige baasje, en was helemaal onderste boven van dit ventje.

September 1999 kochten wij hem. Carlijn en hij was een super combi, en haalde de ene naar de andere 1e prijs binnen, dozen vol. Ze werden zelfs Overijssels Kampioen met het team springen en later werd Carlijn zelf res. Kampioen Overijssel L Dressuur met hem. Ze schopte het samen tot M2 dressuur. Springen deden ze ook, zelf een tv wonnen ooit.

Macho weigert nooit, een keer kwamen ze helaas ten val, ze kwamen niet helemaal goed uit en vlogen samen over de kop. Dat was het moment dat Carlijn niet meer op concours wou springen met hem en zich op de dressuur stortte.




Toen Carlijn te groot voor hem werd was de beurt aan Lara, even leek het erop dat ze wat bang was van het rijden en vroeg ik me af of het helemaal haar ding was, maar goed een vriendinnetje van haar reed toen af en toe en op Macho en of het een soort jaloezie van d'r was, ik weet het niet, maar dat was het keerpunt, ze ging ook rijden. Wat minder op wedstrijden, wij hadden de winkel verkocht en het ging wat minder dus het was af en toe pas op de plek, maar goed dat kon de pret niet drukken.






Maar goed aan alles komt een eind, de jongens deden de intrede bij de meiden hier en de pony was wat minder belangrijk in hun leven.

Jammer natuurlijk, want het had altijd wel wat, Carlijn zei laatst nog tegen me, ik mis het best wel zo saampjes op concours. Frank werkte het hele weekend in die tijd, het was echt ons dingen samen met haar. Maar nu we de winkel niet meer hebben is Frank thuis het weekend en of ik nu nog de energie weer op kan brengen om al die concoursen of te rennen...... ik denk het niet, het is een nieuwe periode van andere dingen. Jerom is erbij om op te rijden en me zelf bewijzen heb ik ook niet meer zo, gewoon lekker een beetje buiten rijden een beetje dressuur,ook weer leuk even heb ik ook momenten gehad of ik wel door zo gaan met alles, maar Frank gaat ook rijden en is het weer heerlijk om samen een hobby te hebben, want dat miste ik de laatste tijd wel een beetje na de meiden er mee waren gestopt. Hopelijk lukt het allemaal een beetje met Caprice deze zomer, even kijken of het wat wordt met zo'n groen paardje of dat ik toch meer uit moet gaan kijken naar wat meer doorgereden paardje, besef wel dat ik ook geen 18 meer ben... de tijd zal het leren.




Vanmorgen de laatste keer Macho bij ons op stal, de laatste knuffel, het leek wel of ze het allemaal voelde dat er wat ging gebeuren en anders ik wel....

Vandaag voor Macho een nieuwe begin en is hij op de laatste dag van het jaar verhuisd naar zijn nieuwe baasje Noëlle, het klikte heel leuk tussen Macho en haar en ze kan er nog jaartjes plezier van hebben en mooie leerpony. Noëlle enorm blij met haar nieuwe vriendje. En daar vertrok hij uit ons leven.....

Een traan en afsluiter van een mooie periode met Macho en de kinderen. En helaas is alles in het leven tijdelijk.




Dus hierbij een ode aan onze Macho en alle mooie herinnering door de jaartjes heen.



Wij wensen Macho en Noëlle heel veel plezier toe en ik kom zeker gauw kijken, want heel ver weg is hij niet!




Dag lief ventje, bedankt voor alle mooie jaren en mooie herinneringen!!! Je hebt voor ons een speciaal plaatsje in ons hart!




En voor iedereen een goed uiteinde en de allerbeste wensen voor 2011!!!

Kerstdaagjes en veel schaatsen

De kerstdaagjes rustig doorgerold. Eerste kerstdag met mijn schoonfamilie uiteten geweest, de tweede heel relaxed aangedaan, heerlijk.



En nu lekker iedere dag op de schaats. Ik heb mijn hele leven op kunstschaatsen geschaatst..... alleen hier bij ons op de Wieden kun je zulke mooie tochten maken. Mijn kunstschaatsen waren heel erg bot (heb ze al vanaf mijn 12e..... echt toe aan vervanging) en had het gevoel of ik op een driewieler achter een ploeg schaatsers aan moest. Niet echt een lolletje meer.



Van de week was ik het zat die rot schaatsen, ik had 2 jaar eerder al een poging gedaan op stalen noren.... maar dat was geen succes, had het gevoel of ik weer met een stoel het ijs op moest.



Maar ik heb hele fijne noren gevonden nu, met een schoen die gewoon heerlijk zit en schaats super fijn. Had ik deze maar tien jaar eerder gevonden! Deze omgeving vraagt gewoon om stalen noren en mooie tochten. Dus zijn we iedere dag op de schaats te vinden. Heerlijk, genietend van de mooie omgeving.




Even wat foto's van de kerst en de mooie Wieden in de winter, een aanrader voor schaatsliefhebbers! Het ijs is momenteel echt top!!!






Mijn oude schaatsen, toch nog leuk als decoratie!





Kerstontbijt op tweede kerstdag.

Spoorloos

Gisteravond, Lara had een sint-kerstfeestje bij vriendinnetje, Frank en ik zouden uit eten gaan. Jelle had wraps gemaakt voor Lara en hem, ze hadden de afwas opgeruimd en wij zouden Lara wegbrengen en daarna naar het restaurant rijden en dorp verder op. Maar waar was Jelle?

Hij had de honden naar binnen gedaan, hij loopt liever geen pas te veel om weer zo snel mogelijk met zijn grootste hobby bezig te zijn.... maar boven stond zijn computer aan maar Jelle in geen velden of wegen te bekennen....

Zijn jas hing aan de kapstok, schoen stonden er ook nog, klompen die hij mogelijk anders aan kon trekken ook.... hij zou toch niet uitgleden zijn.... dus zoeken om het huis....en roepen maar nee niks.


Zou hij zijn fiets aan het ophalen zijn bij de bushalte? Lara ondertussen weg gebracht maar het zit je dan toch niet lekker.... waarom kan hij nu niet even zeggen ...... dat hij weg is...

Lara weg gebracht en toch maar weer terug naar huis. Je zit toch niet lekker in een restaurant als je niet weet waar hij zit. Thuis nog steeds geen Jelle.... hoe is het mogelijk... hij kan toch niet zomaar opgelost zijn. Het hele huis nog een keer door gezocht, de stallen, maar niks...

Wij worden allebei een beetje onrustig, niks voor Jelle om zomaar weg te zijn.... Bel naar huis van zijn vriendje of hij daar is. Maar daar was de oplossing. Jacco zijn vriend loopt bij de buren stage op de boerderij en wat bleek. Jelle was samen met hem aan het melken. Gelukkig hij was terecht en weer is wat anders dan achter de computer, we moeten het natuurlijk ook positief bekijken.



Het kan nog erger..... een paar jaar geleden, het begon schemerig te worden en besefte dat Jelle er nog niet was.... vreemd, had ik over het hoofd gezien en of andere voorstelling op school of zo.... school gebeld ze waren wel weg geweest maar waren rond 4 uur terug geweest, hij zou naar huis zijn gegaan..... met de bus....



Zoeken naar een telefoonnummer van een vriendje die zei dat hij de bus had gepakt, dat was het laatste wat ze hadden gezien... zou hij langs een andere vriendje zijn gegaan ... iedereen gebeld maar geen Jelle.... Ik voelde de paniek toeslaan, waar zit dat joch.... Juf belde weer of hij al terecht was maar nee.... en het werd later en later. Frank onbereikbaar, auto stond voor de deur met pech. Waar moest ik zoeken. Vriendin gebeld met auto, 112 gebeld dat mijn zoon zoek is.... of er problemen waren thuis... nee, hij is gewoon een heel leuk joch en grote goedzak, niks voor hem om niet naar huis te komen. De moeder van de jongen was ondertussen gearriveerd, de politie onderweg... en de paniek sloeg per minuut meer toe. Lara ging nog even boven kijken en wat denk je ligt meneer gewoon in bed! Hij was meteen uit school naar boven gelopen, geen gedag gezegd en in een diepe slaap gerold, zonder te weten de hele heisa die rond zijn persoontje afspeelde. Wat was ik blij kon hem wel doodknuffelen. De dag er na had hij natuurlijk behoorlijk de lachers op zijn hand op school.

Even in stemming komen...

Moet nog even de knop omzetten, druk gehad de laatste weken, maar nu even lekker vrij, even helemaal niks! Vakantie en genieten en loslaten. Alles mag en niks hoeft, lekker. Even wat inspiratie om in de juiste stemming te komen.







(foto's: At home by Marieke en Country Living)

Details

De kerstboom staat al, maar had even geen zin deze op de foto te nemen.



Dat doe ik later nog wel een keer.


Deze vond ik ook wel even mooi, mijn favoriete kandelaren en stoere broodplanken. Mijn bloempot ooit jaren geleden gekocht in Laren. Hij lijkt wel geoxideerd, mooi doorleefd.



Heerlijk sober maar zo mooi...




Het zijn de simpele dingen die het zo mooi maken!