Loveless

Breathless

Χωρίς ανάσα . Μια λέξη... Μια φράση... Ένα τραγούδι... Μια απλή μελωδία... Μια κίνηση... Μέχρι και το πιο απλό πράγμα μπορεί να αφήσει κάποιον χωρίς ανάσα... Πόσο μάλλον όλα τα σημαντικά που γίνονται...
Και πάλι μιλάω γενικά... Μάλλον πρέπει να το σταματήσω αυτό...
Χωρίς ανάσα, ε; Πώς γίνεται αυτό; Πώς μπορεί κάποιος να μείνει χωρίς αναπνοή;
Ενθουσιασμός, λύπη, χαρά, θυμός, αγάπη... Τόσα άλλα συναισθήματα! Πώς μπορεί κάποιος να τα αντέξει όλα αυτά;
Μάλλον γι' αυτό κάποιες φορές ξεχνάμε να αναπνεύσουμε ... Εξ αιτίας όλων αυτών...
Μάλλον....


Μemoryless

Χωρίς μνήμες. Άουτς... Αυτό μάλλον πονάει... Βασικά ναι, το ξέρω, πονάει πολύ να μη θυμάσαι... Κάποια πράγματα δε πρέπει να τα ξεχνάμε... Θέλουμε να τα θυμόμαστε για πάντα... Κρίμα όμως που δεν μπορούμε...
Στιγμές με φίλους , με συγγενείς και γενικά στιγμές που περνάμε με άτομα που αγαπάμε και θέλουμε να της έχουμε πάντα στο μυαλό μας. Αλλά προφανώς δε γίνεται αυτό... Δε μπορούμε να έχουμε αναμνήσεις από όλα τα πράγματα που συμβαίνουν...
Κρίμα... Δεν είναι ωραίο να ξεχνάς. Ούτε καν αυτά που σε έχουν κάνει να πονέσεις πολύ. Διότι αν τα ξεχάσεις μπορεί να επαναλάβεις τα ίδια λάθη και να πονέσεις πάλι...
Άρα δεν πρέπει να ξεχνάμε...


Bondless

Χωρίς δεσμά... Τι ωραία... Σε ελεύθερη μετάφραση η καθηγήτρια πριν 5 χρόνια μας το είχε πει " ελεύθερος" για να το καταλάβουμε...
Μου 'χε κολλήσει η λέξη... Και σε μένα και σε όλη την τάξη...
Χωρίς δεσμά... Χωρίς τίποτα να σε κρατάει πίσω... Σπασμένες αλυσίδες ! Έτσι έχεις όλο το ελεύθερο να προχωρήσεις μπροστά! Να κάνεις μια νέα αρχή! Να βρεις άτομα που σε αγαπάνε κι αγαπάς αυτή τη φορά . Ωραίο ε;


Friendless

Χωρίς φίλους...Τι είναι αυτό; Δεν το ξέρω... Πάντα είχα καλούς φίλους, που πάντα ήταν δίπλα μου και πάντα ήμουν κι εγώ δίπλα τους.
Απαίσιο να μην έχεις φίλους, να μην έχεις κάποιον να μιλήσεις, να βγεις έξω, να περάσεις καλά...
Να μην έχεις άτομα που σε αγαπάνε...
Πονάει πολύ αυτό φαντάζομαι...

Sleepless

Χωρίς ύπνο ε; Χάλια είναι... Δε μ' αρέσει όταν δε μπορώ να κοιμηθώ... Ο ύπνος είναι από τις μεγαλύτερες αγάπες μου...! χα χα!

Painless

Χωρίς πόνο. Καλό ακούγεται ... Και σωματικά και ψυχικά ... Αλλά όχι, ευχαριστώ. Όταν πονάμε, θυμόμαστε πως είμαστε ακόμα ζωντανοί (σωματικά πάντα). Αυτό είχε πει μια καθηγήτρια μου ... Αν δε πονούσαμε δε θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τη διαφορά ανάμεσα σε κάτι ωραίο και σε κάτι χάλια ... Σε κάτι που αγαπάμε και σε κάτι που μισούμε ...
Άρα μέχρι κι ο πόνος χρειάζεται...


Tearless

Χωρίς δάκρυα. Συνήθως κλαίμε όταν πονάμε ... Άρα κι αυτό καλό είναι ... Αλλά και πάλι όχι... Μπορεί να είναι δάκρυα χαράς για κάποιον που αγαπάμε και μας αγαπάει. Συμπέρασμα, τα θέλουμε κι αυτά.
Skinless

Εδώ μπορούμε να το πάρουμε μόνο μεταφορικά... Αλλά θα ήταν καλύτερο να μην πω τίποτα :)


Trustless

Χωρίς εμπιστοσύνη. Τι χειρότερο; Να μην εμπιστεύεσαι και να μη σε εμπιστεύονται ... Ειδικά τα άτομα που αγαπάς αλλά και σε αγαπάνε. Χρειάζεται και λίγη εμπιστοσύνη που και που... Αλλά δεν είναι εύκολο να εμπιστευτείς κάποιον ...

Nameless

Χωρίς όνομα. Τι σπαστικό να μην ξέρεις το όνομα κάποιου για να του μιλήσεις. Αν και νομίζω πως κανείς δεν ξέρει το πραγματικό του όνομα. Όλοι έχουμε ένα που περιγράφει τον χαρακτήρα μας. Αυτό είναι το πραγματικό. Όχι αυτό που μας έχουν δώσει εκείνοι που μας αγαπούν. Όσο ωραίο κι αν είναι.


Warless

Χωρίς πόλεμο. Τι ωραία! Ειρήνη και αγάπη στον πλανήτη (<- πολύ μελό ε; :Ρ)! Αν και κάποιες φορές αξίζει να πολεμάμε για αυτά που πιστεύουμε! Για αυτά που αγαπάμε.


Endless

Χωρίς τέλος . Ατελείωτα παιχνίδια αγάπης και μίσους . Ένας μεγάλος κύκλος... Πού αρχίζει και πού τελειώνει; Κανείς δε ξέρει...


Και τέλος, Loveless
Χωρίς αγάπη. Αυτό είναι χειρότερο από όλα τα άλλα. Σίγουρα...

Αν και με τόσες φορές που έγραψα τη λέξη αγάπη σε αυτό το κείμενο, μάλλον θα 'πρεπε να αλλάξω τον τίτλο σε Beloved ...
Μπααα... Καλά είναι κι έτσι.

Άλλο ένα ό,τι να 'ναι κείμενο τελείωσε. Καλή σας νύχτα κι όνειρα γλυκά.

Γυάλα - Broken Dreams

Αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος. Γυάλα....

Αυτές τις μέρες αισθάνομαι σαν να ξυπνάω από λήθαργο.. Μα τόσο μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στα όνειρα και την πραγματικότητα; Γιατί;

Πονάει ξέρεις, να ξυπνάς μια μέρα και να βλέπεις κάτι για το οποίο δούλεψες τόσο σκληρά να έχει καταστραφεί. Αλλά εσύ χαμπάρι... Σημασία... Λες πως όλα είναι καλά και πως όλα θα γίνουν όπως πριν για να με κάνεις να ξεχάσω αυτά που θέλω... Νομίζεις πως θέλεις να σπάσεις μια γυάλα που εσύ δημιούργησες . Στην πραγματικότητα θέλεις να με βάλεις πιο μέσα... Απλά νερό και φαγητό... Απλό δια κοσμητικό ... Αυτό ήθελες... Αυτό θέλεις. Κάποτε είχες πει να ξυπνήσω... Έγινε. Ξύπνησα. Τέλος τα όνειρα για την ώρα. Τα κατέστρεψες. Κι εσύ κι οι άλλοι. Έγινε αυτό που έλεγες πως ήθελες. Ξύπνησα! Δεν κοιμάμαι πια. Δεν ονειρεύομαι. Δεν νυστάζω καν...!

Το κακό, είναι πως τώρα φοβάσαι να έρθεις. Ξέρεις πως θα σου πω τι σκέφτομαι... Δε σου αρέσουν και τόσο αυτές οι σκέψεις... Γιατί φοβάσαι στο κάτω κάτω; Η ζωή είναι μια μεγάλη πλάκα! Ένα παιχνίδι! Έλα να παίξουμε! Υποσχέθηκα σε ένα φίλο μέσα στην πλάκα αλλά και στο σοβαρό πως θα είμαι ήρεμη... Θα το κάνω. Έλα όμως. Να χαρείς αυτό που εσύ δημιούργησες :)

I'm happy here living my dreams , 'cause I am who I wanna be...!

- Πώς είσαι;
- Πώς φαίνομαι;
- Χάλια...
- Λες;
- Ναι.
- Λέγε.
- Χαζή.
- Ενώ εσύ η έξυπνη.
- Είσαι ανώριμη.
- Είδαμε κι εσένα την ώριμη τι έκανες.
- Πώς είσαι;
- Πονάω.
- Γιατί;
- Αν ήξερα θα σου έλεγα.
- Περνάς φάση.
- Εσένα νομίζεις περίμενα να μου το πεις;
- Μπα.
- Μπου.
- Είσαι χαρούμενη;
- Ναι.
- Πώς κι έτσι;
- Ζω στα όνειρα μου.
- Λάθος σου. Δεν πρέπει.
- Γιατί;
- Γιατί δεν είναι ωραία μέχρι να τα κάνεις πραγματικότητα.
- Προσπαθώ...

Ό,τι να 'ναι πάλι...

Fake

people...

Βαρετό απόγευμα το σημερινό. Δεν έχω τίποτα να κάνω... Έτσι κάθομαι μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή μου και ψάχνω διάφορες εικόνες στο google... Τυχαίες λέξεις... Τυχαία χρώματα...
Για να δω τι θα βγάλει τώρα : "fake" Χμμμ... Δεν έχει τίποτα καλό... Ας το δοκιμάσω ως θέμα:
"Fake People"... Χα! Εδώ είμαστε! Ένα πολύ καλό θέμα σε μια από τις αγαπημένες μου σελίδες!
Ερώτηση του/της δημιουργού : Γιατί είναι τόσο ψεύτικοι οι άνθρωποι;

Διάφορες απαντήσεις :

1. Πολλοί αρνούνται να πιστέψουν πως θα γίνουν αποδεκτοί για αυτό που πραγματικά είναι και για τις απόψεις τους. Το να είσαι αποδεκτός στην κοινωνία είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα στις μέρες μας, προφανώς.
2. Ρωτάς δύσκολες ερωτήσεις... Τέλος πάντων, υπάρχουν 3 εκδοχές. α)Βλέπεις το γρασίδι πιο πράσινο. Δεν έχει σημασία τι κερδίζεις στη ζωή σου. Εσύ πάντα θες κάτι παραπάνω. Μέχρι κι οι γιατροί θα 'θελαν να είναι πιο σπουδαίοι. β)Θέλεις να είσαι αποδεκτός. Είσαι τόσο απελπισμένος για αυτό που βάζεις προς τα έξω που λες ψέμματα για να κάνεις τον εαυτό σου να δείχνει καλύτερος. " Ναι , Αλίκη! Φυσικά και μου αρέσει η ορειβασία! Όχι, δεν την θεωρώ χάλια και βαρετή! Τι λες τώρα; Πάμε το Σαββατοκύριακο; " γ)Είσαι άνθρωπος. Οι άνθρωποι είναι ψεύτικοι. Τέλος.
3. Πολλές φορές φταίει η ανασφάλεια... Οι άνθρωποι δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους κι έτσι γίνονται ψεύτικοι. Άλλες φορές μπορεί να φταίει κι ο εγωισμός. Γίνονται ψεύτικοι γιατί θέλουν να έχουν κέρδος. Είναι τόσο εύκολο να πεις ψέμματα...
4. Αρκετοί λόγοι :α)Δεν έχουν ιδέα ποιοι πραγματικά είναι . β)Ντρέπονται για αυτό που νομίζουν πως είναι . γ)Νομίζουν πως μπορούν να κάνουν εντύπωση σε κάποιον με αυτό που δεν είναι .δ)Τους αρέσει να παίζουν παιχνίδια... ε)Η πραγματική τους ζωή είναι βαρετή. Δεν ξέρουν πως αλλιώς να είναι.
5. Με το να είσαι ψεύτικος πάει να πει πως λες ψέμματα. Μόνο για έναν λόγο το κάνεις αυτό και λέγεται ΦΟΒΟΣ. Φοβούνται πως δε θα αρέσουν, δε θα γίνουν αποδεκτοί και άλλα πράγματα κι έτσι λένε ψέμματα. Αλλά είναι πάντα φόβος .
6. Φόβος, εγωισμός, χαζομάρα.
7. Γιατί προτιμούν να είναι ψεύτικοι παρά αληθινοί .
8. Για να κρύψουν τα συναισθήματα τους και τον πόνο τους από τους άλλους .
9. Ανασφάλειες...

Δεν είναι όλες... Βαριέμαι να κάνω άλλη μετάφραση :Ρ
Γιατί είναι ψεύτικοι οι περισσότεροι άνθρωποι τελικά;

Shaman King (op. 4)

Look around you
Look beyond
You could make an unbreakable bond
The world around is not what it seems
Souls revealed beyond your wildest dream

So many things I never could see
So many choices falling on me

I can look at the world
In a different light
I know what it takes
To make it right
And I won't give up the fight

Τι σκέφτεστε όταν βλέπετε αυτούς τους στοίχους...; Προσωπικά μπερδεύομαι.... Ακόμα περισσότερο... Από τη μια μελαγχολώ, αλλά απ' την άλλη, διαβάζω τους τελευταίους στοίχους και ζωντανεύω ξανά... Για δες τι μπορεί να κάνει ένα απλό τραγούδι από ένα anime...

Απορίες

Και πάλι έχω πολλές απορίες. Και κανένας από τα άτομα που μιλάω δεν μπορεί να τις λύσει ή ακούω κατά καιρούς διάφορες απαντήσεις.
Γι' αυτό σκέφτηκα να γράψω μερικές εδώ, έτσι για να δω αν θα πάρω απάντηση.
Ας αρχίσω λοιπόν.

• Γιατί οι περισσότερες θέλουν να είναι σκύλες 24/7 ; ΟΚ , κι εγώ θα γίνω κακιά αν γίνει κάτι σοβαρό αλλά ας μην το παρακάνουμε...
• Από πότε αυτές οι σκύλες θέλουν χαδάκια σαν γατούλες και γλύφουν σαν αδέσποτα;
• Γιατί υπάρχουν όλα αυτά τα "θα" ;
• Γιατί σχεδόν πάντα όταν προσπαθούμε να βοηθήσουμε , το κάνουμε με τον λάθος τρόπο;
• Γιατί οι περισσότεροι χωνόμαστε παντού και δεν ασχολούμαστε με τις δουλειές και τα προβλήματα μας;
• Γιατί μετανιώνουμε τόσο συχνά για αυτά που κάναμε; Αφού είναι δικές μας επιλογές θα έπρεπε να τις στηρίζουμε κι αφού έχουν πέσει.
• Γιατί δε δείχνουμε τον πραγματικό μας εαυτό;
• Γιατί επιλέγουμε ένα συγκεκριμένο πρότυπο;

Αυτές για τώρα. Στις 2 πρώτες έχω πάρει καλές απαντήσεις από ένα άτομο, απλά θέλω κι άλλες απόψεις και απαντήσεις. Καλή σας νύχτα. :)

Ένα απόγευμα με τη Βίλμα (2)

Τελικά όποτε λέμε να βγούμε με την κολλητή μου, κάτι θα γίνει. Και μετά από 3 χρόνια καθίσαμε να το σκεφτούμε σήμερα! Ναι, το ξέρουμε, σκίζουμεεε!!

Λοιπόν πάλι κάναμε τα ίδια. Βγήκαμε, πήγαμε για καφέ, καθίσαμε 4-5 ώρες πάλι, πήγαμε βόλτα και τέλος σπίτι. Το παράξενο δεν είναι πως βγήκαμε και αργήσαμε πάλι, αλλά πως βρήκε μέρα να κάνει λάθος το δελτίο καιρού! Κι ενώ είχαν προβλέψει ζέστη σε όλη την Αττική (κι εμείς οι έξυπνες βγήκαμε με πολύ λεπτά ρούχα και χωρίς καν ζακέτα), σε κάποια φάση άρχισε να βρέχει υπερβολικά πολύ και αναγκαστήκαμε να φύγουμε! Πετύχαμε το μισό σχολείο μας και άλλους 5-6 γνωστούς μου και γίναμε γνωστές σε όλο το village! Ω ναι... Πάλι τα ίδια!

Μέχρι και το φαν κλαμπ της Βίλμας πετύχαμε! Μόνο που έχω την εντύπωση πως αυτό δεν της άρεσε και τόσο... :P

Ε, λοιπόν, όσο περισσότερο βγαίνω έξω με την κολλητή μου, τόσο περισσότερα πράγματα μαθαίνω. Όχι μόνο για εκείνη και για εμένα, αλλά γενικά για τον κόσμο.

• Κανένας δε θα χάσει ποτέ ευκαιρία να στην πέσει αν μπορεί.
• Θα πεις πάω 1-2 ωρίτσες με την κολλητή μου για καφέ και θα πας σπίτι 6-7 ώρες μετά. Συμπέρασμα : δε νομίζω να καταλάβω ποτέ πόσο γρήγορα περνά η ώρα όταν είμαι με την κολλητή μου.
• Πάντα θα δούμε τα κατάλληλα άτομα για χαβαλέ. Αλλά αυτά πάνε πακέτο με τους σπαστικούς που πρέπει να χαιρετήσουμε για να μην αρχίσουν τις χαζομάρες.
• Πάντα κάτι θα πάει στραβά αλλά πάντα θα διασκεδάσουμε με τις βλακείες που κάνουμε.

Τελικά λατρεύω την κολλητή μου! :D

Α, και κάποιος μου είπε πως τα blogs θα 'πρεπε να έχουν μόνο σοβαρά κείμενα. Εμ, καλά... Εγώ δεν μπορώ να είμαι πάντα σοβαρή όμως. Άρα ούτε τα κείμενα μου. Sorry.... =/

Ένα απόγευμα με τη Βίλμα (1)

Άλλη μια μέρα τελείωσε. Και μια νέα ξεκινά. Πολλά πράγματα έγιναν σήμερα... Όχι και τόσο ωραία!Για παράδειγμα τσακωθήκαμε με την κολλητή μου στο μετρό με κάτι ψευτοαναρχικούς που πήγαν να το παίξουν μάγκες κτλ κτλ κτλ... Από το κέντρο του Πειραιά βρεθήκαμε Καλλιθέα, Πάντειο. Και μετά Νέο Κόσμο. Μετά πάλι Καλλιθέα. Έπειτα πήγαμε Συγγρού (πάντα με τα πόδια) να πάρουμε το μετρό (το μετρό δεν είναι εκεί; :S ) και πήγαμε Mall. Μετά Ομόνοια και τέλος βρεθήκαμε πάλι στον Πειραιά!!! Από τις 2 που σχολάσαμε φτάσαμε σπίτια μας στις 7+... ΤΟ κράξιμο όταν πήγαμε σπίτια μας αλλά δεν πειράζει! Διασκεδάσαμε!

Σήμερα λοιπόν, με την κολλητή μου, στις τόσες ώρες που περάσαμε έξω από το σπίτι και γενικά έξω από τα μέρη που πάμε, συναντήσαμε διάφορους ανθρώπους.

• Τον ψευτομάγκα, πολλά βαρύ και δε σηκώνω κουβέντα.
• Την σκύλα wannabe.
• Τον τύπο είμαι cool και την πέφτω έτσι στην ψύχρα.
• Την πραγματικά άνετη , τρομερή γιαγιά, που είναι πάντα πρόθυμη να βοηθήσει.
• Τον τύπο που δε σε ξέρει αλλά δε χάνει ευκαιρία για χαβαλέ.
• Και τέλος, τους αλλοπρόσαλλους ανθρώπους που αλλού σε στέλνουν αλλού την πρώτη φορά αλλού τη 2η.

Και άντε εσύ να τα βγάλεις πέρα με όλους αυτούς την ίδια μέρα!!! Άσ'τα να πάνε!
Αλλά κολλητούλα μου, ένα είναι το θέμα! Το πήραμε το εισητήριο για τους Aloha(γιατί εγώ για αυτούς πάω :Ρ) :D

Από εμένα καλημέρα και όνειρα γλυκά σε όλους και όλες σας!