Συμμορία - Νύχτες (Ano Kato Records, 1989)

    Οι Συμμορία ήταν το μουσικό τέκνο που προήλθε από τη σύμπραξη των Βασίλη και Νίκου Σπυρόπουλου (βλέπε Σπυριδούλα, Απροσάρμοστοι, Σαύρα των Βασιλικών Δρόμων, κ.α.) με τον Δημήτρη Δημητράκα (βλέπε Panx Romana, Ριφιφί, Schmetterling, TVC) κάπου στα 1989, αρκετά πριν οι δύο Σπυρόπουλοι δώσουν το φιλί της ζωής στους Σπυριδούλα για δεύτερη φορά στα 1994. Οι Συμμορία ήταν ένα βραχύβιο πείραμα/project, μπορούμε να το πούμε και supergroup της εποχής, το οποίο δυστυχώς απέδωσε μόνο το πανέμορφο άλμπουμ "Νύχτες", με απόλυτα εκμοντερνισμένο ήχο, από τη μια προσαρμοσμένο στο ύφος της εποχής του, αλλά και διαποτισμένο με το γνωστό ύφος των συνθέσεων των αδελφών Σπυρόπουλου όπως αυτό μας είναι γνωστό κυρίως από τα άλμπουμ των Σπυριδούλα. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως οι Συμμορία υπήρξαν αρκετά δραστήριοι συναυλιακά καθώς συμμετείχαν σε πολλά από τα live διαμαρτυρίας της εποχής.

   Όσον αφορά τη μουσική, οι χαρακτηριστικές κιθάρες ανήκουν φυσικά στους Β. και Ν. Σπυρόπουλο, τα φωνητικά κατά το μεγαλύτερο μέρος τους τα έχει αναλάβει ο Ν. Σπυρόπουλος, ενώ σε κάποια κομμάτια βοηθά και η Χρύσα Πανταζή προερχόμενη από τους Yeah! (σχήμα στο οποίο συμμετείχε και ο Β. Σπυρόπουλος). Το επιστέγασμα είναι η συμμετοχή της Εύης Watson-Χασαπίδου στο πανέμορφο και ατμοσφαιρικό κομμάτι "Στιλπνή είναι η Νύχτα" σε στίχους του σκηνοθέτη Κλεάνθη Δανόπουλου, το οποίο είναι σίγουρο πως θα σας καταπλήξει. Συνολικά, το άλμπουμ "Νύχτες" είναι μια καλή συντροφιά για μια βόλτα στην πόλη, οπότε προσπαθήστε να μην το προσπεράσετε καθώς αποτελεί ένα σχετικά άγνωστο διαμάντι που δεν έχει πολυακουστεί.

Θοδωρής Μανίκας - Απόψε Φύγαμε (Minos, 1984)

   Πολυσχιδής και συμπαθέστατη φυσιογνωμία στην εγχώρια σκηνή, ο Θοδωρής Μανίκας καταφέρνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ν' απασχολεί  τα μουσικά δρώμενα κατά τις τρεις τελευταίες –τουλάχιστον– δεκαετίες. Με πολλές και ποικίλες ιδιότητες, είτε ως δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός, είτε ως στιχουργός και συνθέτης, εμφανίζεται κατά περιόδους στη δημοσιότητα με έναν τρόπο σεμνό και διόλου αυτάρεσκο, για να περάσει και πάλι στο παρασκήνιο όταν αυτός επιλέγει, ακριβώς όπως ένα υποβρύχιο βγαίνει στην επιφάνεια κατά άγνωστα διαστήματα και σε απρόβλεπτες τοποθεσίες…

   Σημειώνουμε ότι είναι γνωστός για τα –θεωρητικά– αντικρουόμενα και ασυμβίβαστα ακούσματά του από τους χώρους του λαϊκού τραγουδιού (φανατικός του Μανώλη Αγγελόπουλου και συνεργάτης του Γιώργου Μαργαρίτη), του rock, αλλά και της reggae (επίσης φανατικός του Bob Marley, ήταν ίσως ο μοναδικός Έλληνας που βρέθηκε στην κηδεία του στην Τζαμάικα το Μάιο του 1981, κατορθώνοντας με τα πολιτικά και συγκοινωνιακά δεδομένα της εποχής να παρακάμψει γραφειοκρατίες για να φτάσει εκεί μετά από έναν μαραθώνιο ενδιάμεσων προορισμών και αλλαγής 6-7 τουλάχιστον πτήσεων!).

   Ο δίσκος που έχετε σήμερα στη διάθεσή σας είναι αποτέλεσμα  της συνεργασίας του Θοδωρή με το σχήμα των «Απόψε Φύγαμε» σε μία εποχή που κάτι νέο έδειχνε να «κινείται» στην ελληνικά μουσική σκηνή, μετά από χρόνια μούχλας κι επανάληψης. Τα αποτελέσματα αυτής της κίνησης όπως αυτή εξελίχθηκε στα αμέσως επόμενα χρόνια (περίοδος 1985-1989 κυρίως), υπήρξαν κάποιες φορές καλαίσθητα και τις περισσότερες όχι, με τη συγκεκριμένη κυκλοφορία όμως ν’ ανήκει σίγουρα στην πρώτη κατηγορία.

   Με τον Θοδωρή λοιπόν στα φωνητικά και συμμετοχές όπως του Βαγγέλη Γερμανού, του Νίκου Πορτοκάλογλου, του Νίκου Ζιώγαλα και του David Lynch, ο δίσκος κινείται σε pop-rock μονοπάτια κυρίως, ενίοτε και με υποβόσκουσα blues και jazz ατμόσφαιρα. Αν μάλιστα επιθυμήσετε κάποια στιγμή ζεϊμπέκικο ή βαλς, κι αυτά εδώ θα τα βρείτε! Ομολογούμε δε ότι σε στιγμές μας έφερε στη μνήμη ακόμα και το ορόσημο Nightfly του Donald Fagen, από μια μουσικά και χρονικά κοντινή του εποχή.

   Για τους παραπάνω λόγους κι ακόμα άλλους που εσείς θ’ ανακαλύψετε, πιστεύουμε ότι είναι καιρός ο δίσκος αυτός ν’ ανασυρθεί σήμερα από τη λήθη, ως μια κατάθεση καλού μουσικού γούστου που τόσο σπανίζει στις μέρες μας.