Πανα-γιό!-της Καταναλωτής

Εντάξει, εντάξει, μέσα σε όλα, σε όλα λέμε ναι, και στην πειρατεία, και στο DIY, και στο αντιεμπορευματικό, και στην αυτοοργάνωση. Και δεν τσιμπάμε λέμε ρε ούτε στα κόλπα του μάρκετιγκ, δεν προσκυνούμε τις μεγάλες εταιρείες και είμεθα και άμα λάχει και ψυλλιασμένοι ενάντια στα σούπερμεγάλα ονόματα της μουσικής σκηνής, και γενικώς δεν χάφτουμε μύγες, δεν είμαστε ούτε ψάρια ούτε ψαράδες, δεν χαμπαριάζουμε από σπέσιαλ εντίσιον εκδόσεις και επανακυκλοφορίες και γενικώς είμεθα αλεξίσφαιροι στα τερτίπια του καπιταλισμού, του καταναλωτισμού, της αγοράς, και των γραβατωμένων γκόλντεν μπόηζ των μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών... Εντούτοις μπορεί κανείς να μου πει (πέρα απ' το προφανες: γιατί είσαι μαλάκας!) γιατί κόντεψα να βάλω τα κλάματα και δεν μπορω να ξεκολλήσω απ' αυτό το δίλεπτο τρέηλερ (φουλ στόρι, που λένε και στην πατρίδα της Μπριτ Ποπ εδώ πέρα).

ακόμη και όταν βαριέσαι επί σκηνής, όταν το τραγούδι είναι πανέμορφο αρκεί:

Η ώρα του Γιάννη Βαλαώρα....

...δηλαδή η ώρα που αποφασίζω να επιδείξω, αντί του να πηδήξω απ' το μπαλκόνι, τις μουσικές μου γνώσεις. Λοιπόόόν... Οι Blurt, όχι οι Blur, οι Blurt, ήταν ένα νιουγουέηβ σχήμα της δεκαετίας του '80. Και είχανε ένα τραγούδι, αυτό ακριβώς που θα δείτε/ακούσετε στο βίδεο που ακολουθεί, το οποίο το λέγανε The fish needs a bike....



... η οποία φράση περί ψαριού και ποδηλάτου, πού παραπέμπει; Μα φυσικά σε ένα φεμινιστικό τσιτάτο, που άλλοι αποδίδουν στην Γκλόρια Στάινεμ και άλλοι στην Ιρίνα Νταν: A woman needs a man like a fish needs a bicycle. Το τσιτάτο αυτό έχουν χρησιμοποιήσει στους στίχους του τραγουδιού Trying to throw your arms around a girl, οι (φτου κακά) U2.



Μα δεν είμαι φοβερός; Δεν ξέρω τόσες φοβερά άχρηστες λεπτομέρειες για τόσα παντελώς άχρηστα ζητήματα; Οπως θα λέγαμε παλιά: μα ποιος είμαι, η δομή; Το μόνο μου πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι ότι θέλω να κλείσω με Blur, εφόσον ξεκίνησα με Blurt, αλλά δεν ξέρω πώς να το συνδέσω. Α, το βρήκα: Στο τραγούδι των Blurt κυριαρχεί το σαξόφωνο. Υπάρχει άραγε, ω φοβερέ ΠανωΚ, κάποιο τραγούδι των Blur με σαξόφωνο; Ναι, μπράβο μου, είμαι ο καλύτερος, υπάρχει και λέγεται Jets (πώς;) και βρίσκεται προς το φινάλε του Think Tank. Ενα απ' τα πιο περίεργα τραγούδια των Blur σε ένα ούτως ή αλλως πολύ περίεργο άλμπουμ. Το σαξοφωνάκι εισέρχεται μετά το τέταρτο λεπτό...

Τρεις απόψεις για την αμεριχία...

Κλείνοντας το διάλογο που ξεκίνησα με τον εαυτό και με τη μουσική που αγαπώ σχετικά με τις ΗΠΑ, η αμεριχία (αμερική + ευτυχία βρε) μέσα από τρία τραγούδια (σημειωτέον, το δεύτερο είναι ίσως απ' τον πιο αγαπημένο μου δίσκο έβερ, το Holy Bible των Preachers)...

ΥΓ. Εψαξα να βρω το Love me I am a Liberal των Nixon/Biafra, αντί του τρίτου βιντέου, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει στο youtube και φυσικά βαρέέέθηκα να τ' ανεβάσω. Αναζητείστε το όπως και όλον το δίσκο, μιλάμε μπιμπεί και δέρνει... UPDATE: Μάλλον, καλύτερα, τώρα που το ξανασκέφτομαι, θα τον ανεβάσω αύριο τον δίσκο, στο Upkay...

Οι γορίλες μαϊμουδίζουν και κάνουν τους Κινέζους

Είναι πολύ της μοδός η Κίνα, ένεκα Ολυμπιακών Αγώνων. Ενας έξυπνος μαρκετίστας όπως ο Ντέιμον Αλμπαρν δεν υπήρχε περίπτωση να μην το εκμεταλλευτεί και να μην κυκλοφορήσει κάτι σχετικό. Βέβαια, και εδώ ας φανερώσω μια μεγάλη μου αδυναμία, ο Αλμπαρν δεν είναι μόνος καλός μαρκετίστας. Είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη ο πιο ενδιαφέρων βρετανός μουσικός αυτή τη στιγμή. Είτε με τους Blur, είτε με τους Gorillaz, ειτε με τους The Good the Bad and the Queen, είτε με τα διάφορα side project όπως εκείνο το καταπληκτικό Mali Music πριν από κάποια χρόνια. Τώρα, κρυμμένος πίσω απ΄το όνομα Monkey, αποφάσισε να ασχοληθεί με τη θεατρική-οπερατική μεταφορά ενός κινεζικού μυθιστορήματος του 16ου αιώνα -ή κάτι τέτοιο κουλτουριάρικο τέλος πάντων. Μαζι του ένας άλλος Gorillaz, ο Τζέιμι Χιούλετ. Εντάξει, δεν μπορώ να πω ότι συνταράχθηκα ακούγοντάς το. Είναι σίγουρα ενδιαφέρον, αλλά πολύ μακριά απ' τα χωράφια μου. Ωστόσο δεν λείπουν κάποια κομμάτια που αξίζουν τον κόπο, όπως αυτό που ακολουθεί.

19 March Of The Ir...