,

Δακρύζω και αφήνω το υγρό να ξεραθεί
σχηματίζοντας ένα αλατισμένο μονοπάτι στο πρόσωπό μου
σαν αυτά που γλύφεις το καλοκαίρι αραχτός μετά τη θάλασσα
και νιώθεις να σε στέλνει δεκαετίες πίσω
στο πρώτο μπάνιο που θυμάσαι.
Δεν είναι δάκρυ για μια αγάπη που έφυγε
ούτε για το χαμό κάποιου καλού φίλου.
Δεν είναι δάκρυ χαιρετισμού, ενός στερνού "Αντίο"
είναι άσχετο με κάθε τραγωδία ή χαρά
στερημένο από κάθε μορφή συναισθήματος.
Είναι το καθημερινό δάκρυ του χασμουρητού.