"...Πόσο κλέφτες γίνονται οι άνθρωποι, όταν διεκδικούνε μερτικό απ’την ψυχή σου…
Πόσο ψεύτες όταν σου ζητούν να γυρίσεις πίσω εκείνα που δε σου έδωσαν ποτέ...
Πόσο ηλίθιοι, όταν νομίζουν πως δεν έχεις την ικανότητα να διακρίνεις τον σουγιά, που είναι
κρυμμένος στην ανθοδέσμη με τα τριαντάφυλλα..."
Πόσο ηλίθιοι, όταν νομίζουν πως δεν έχεις την ικανότητα να διακρίνεις τον σουγιά, που είναι
κρυμμένος στην ανθοδέσμη με τα τριαντάφυλλα..."
Αλκυόνη Παπαδάκη
Μπα σε καλό σου, κλεψιές και σουγιάδες νυχτιάτικα, αγριεύτηκα! χιχι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα!
Πόσο ηλίθιοι εκείνοι...΄
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο ηλίθια εγώ όταν νοιώθω τον πόνο
στο πλευρό μου...το μαχαίρι...
και βλέπω ματωμένο
το χέρι που με αγκάλιασε.
Λεβίνα μου να δεις όταν στο μπήγουνε κατάστηθα... κατευθείαν πάνω στην καρδιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε δεν προλαβαίνεις να κάνεις "κιχ"... μονο τα καυτά κόκκινα δάκρυα της καρδιάς βλέπεις κι αυτά για λίγο...
Hengeo... δεν ήταν αυτός ο σκοπός... να αγριευτείς...