Ανιχνεύοντας τη «γιορτή των μονοπωλίων»

Εκτενή αποσπάσματα από τις παρεμβάσεις στην ενδιαφέρουσα εκδήλωση που έγινε στο πλαίσιο του 42ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»

Μεγάλο το ενδιαφέρον για τη συζήτηση στο Στέκι του Αθλητισμού

Οι συνέπειες για το λαό της Βραζιλίας και η πραγματικότητα που υπάρχει πίσω από τη βιτρίνα των πρόσφατων Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο ήταν το αντικείμενο της πολύ ενδιαφέρουσας συζήτησης με θέμα «Ολυμπιακοί Αγώνες Ρίο 2016, μια γιορτή των μονοπωλίων», που έγινε την πρώτη μέρα του 42ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στο Πάρκο «Α. Τρίτσης». Στη συζήτηση συμμετείχαν ο Λουίς Φερνάντεζ, Γραμματέας της Ενωσης Κομουνιστικής Νεολαίας Βραζιλίας, ο καθηγητής της ΣΕΦΑΑ Κώστας Μπουντόλος και ο αθλητικογράφος Μιχάλης Λεάνης, που είχε και το ρόλο του συντονιστή. Μετά τη συζήτηση οι ομιλητές απάντησαν στις ερωτήσεις από τον κόσμο που συμμετείχε. Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα εκτενή αποσπάσματα από τις παρεμβάσεις των προσκεκλημένων.

Σχετικά με την «αντιπαράθεση» για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία

Το παρακάτω άρθρο αναδημοσιεύεται από το ιστολόγιο bellosblog

του Αλέκου Χατζηκώστα

Τις τελευταίες μέρες μία νέα δικομματικού χαρακτήρα «κόντρα» ξέσπασε σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών (νέα προγράμματα σπουδών σε όλες το βαθμίδες Εκπαίδευσης). Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ να κάνει λόγο αναβάθμιση του μαθήματος από ομολογιακό σε μάθημα γνώσης των θρησκειών και της Ορθοδοξίας, και  ΝΔ, κάνει λόγο για υποβάθμιση της διδασκαλίας για την Ορθόδοξη πίστη

Πέρα από τον αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα της «αντιπαράθεσης» που αφήνει στην άκρη όλα τα καυτά προβλήματα της Δημόσιας Εκπαίδευσης, αναδεικνύονται και ορισμένα γενικότερα ιδεολογικά ζητήματα που μένουν στην «αφάνεια». Ας δούμε ορισμένες πλευρές του ζητήματος:

1.Σε κάθε αστικό εκπαιδευτικό σύστημα αποτυπώνεται η αντίφαση της καπιταλιστικής κοινωνίας από τη μια να απαιτούνται με ταχύτητα νέες γνώσεις και επιστημονικότητα στην εξήγηση νέων φαινομένων, από την άλλη να ενισχύεται η μη επιστημονική εξήγηση της ιστορικής κίνησης, εν μέρει και της φυσικής. Το αστικό σχολείο με τα μαθήματα των φυσικών επιστημών, των θρησκευτικών και της φιλοσοφίας προσφέρει στους μαθητές γνώσεις και οι ιδέες που συγκρούονται .Από τη μια μεριά είναι υποχρεωμένο να διδάξει την αλήθεια, όπως πηγάζει από τις θετικές επιστήμες, και από την άλλη προσπαθεί…να ερμηνεύσει την ιστορία, την κοινωνική ζωή και τον κόσμο με μια ιδεαλιστική αντίληψη που δεν έχει βέβαια καμιά απολύτως επιστημονική θεμελίωση, είναι εντούτοις ιδιαίτερα χρήσιμη για την κυρίαρχη αστική τάξη. Στο σχολείο γενικά αποτυπώνονται βασικές ιδεολογικές λειτουργίες όπως η αιτιολόγηση της αιωνιότητας των αστικών εκμεταλλευτικών σχέσεων, η εξύμνηση και ο εξωραϊσμός της αστικής δημοκρατίας, η αστική αντίληψη για την τυπική ισότητα και ελευθερία, η απόκρυψη της ταξικής φύσης της εκμετάλλευσης. Το σχολείο, η εκπαίδευση ως σύστημα, δεν ασκούν επίδραση μόνο μέσω του περιεχομένου αλλά και με όλη τη λειτουργία τους, με νέους μηχανισμούς ενσωμάτωσης, που επιδιώκουν την ενεργητική συμμετοχή των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των ίδιων των γονιών. Πέρα δηλαδή από την ιδεολογική λειτουργία υπάρχει και η λειτουργία της πειθάρχησης (π.χ. η επί της ουσίας αναγκαστική προσευχή, οι επισκέψεις στην εκκλησία, οι θρησκευτικές εικόνες στην τάξη κ.ά.), η λειτουργία της καταστολής κ.α