Συνοδικός εὐχαριστήριος λόγος

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 3023

Πρός
Τό Εὐσεβές Ὀρθόδοξο Πλήρωμα
τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος


Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΙΟΥ, ΣΤΥΛΟΒΑΤΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ -ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ (12 ΜΑΪΟΥ)

Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου- Κήρυκα του θείου λόγου

Ο Άγιος Γερμανός γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 640 μ.Χ. Πατέρας του ήταν ο πατρίκιος Ιουστινιανός, που τον ανέθρεψε με μεγάλη ευσέβεια. Είκοσι χρονών έμεινε ορφανός από πατέρα, τον όποιο σκότωσε ο Κωνσταντίνος ο Πωγωνάτος (668 - 685 μ.Χ.), αφού τον συμπεριέλαβε μεταξύ αυτών που σκότωσαν τον πατέρα του. Τον Γερμανό αφού τον ευνούχισε, τον κατέταξε στον κλήρο της Εκκλησίας.

Αυτός, φημισμένος για την αρετή, τη μόρφωση και την αγιότητα της ζωής του, εκλέχθηκε μητροπολίτης Κυζίκου, στο 37ο έτος της ηλικίας του. Αργότερα όταν χήρεψε ο πατριαρχικός θρόνος, με τη γνώμη του βασιλιά Αναστασίου και την ψήφο της συγκλήτου, του κλήρου και του λάου, ανέβηκε στον οικουμενικό θρόνο (715 μ.Χ.).

Περί λειτουργίας των Ιερών Ναών κατά το χρονικό διάστημα 17 Μαΐου ως 5 Ιουνίου 2020

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ 17 ΜΑΪΟΥ – 5 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020 ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ COVID-19 

Από την Κυριακή 17 Μαΐου 2020 επιτρέπεται και πάλι η παρουσία πιστών στα Ιερά Μυστήρια και τις Ιερές Ακολουθίες των Ιερών Ναών της Εκκλησίας της Ελλάδος, σύμφωνα με τις παρακάτω προϋποθέσεις, οι οποίες θα ισχύσουν έως τις 5 Ιουνίου 2020 και η τήρηση των οποίων κρίθηκε απολύτως απαραίτητη κατά την συνεδρίαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Τρίτης 12ης Μαΐου 2020, για την αποφυγή του συνωστισμού των πιστών και την εξάπλωση της πανδημίας του κορωνοϊού Covid-19:

Ἰωάννης Καποδίστριας (Ὁ πολιτικός – μάρτυρας τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ)

Τὸ πρόσωπο καὶ ἡ πολιτικὴ πράξη τοῦ Ἰωάννου Καποδίστρια (1766-1831) ἔχουν δεχθεῖ πολλὲς ἑρμηνεῖες. Σημασία ὅμως ἔχει, ὅτι κάθε ἰδεολογικὸς χῶρος ἐπιχειρεῖ νὰ τὸν ταυτίσει μαζί του. Ἀλλ᾿ αὐτὸ ἐπιβεβαιώνει τὴν μεγαλοσύνη του. Αὐτὸ ὅμως ποὺ φανερώνει μία σφαιρικὴ προσέγγιση τοῦ εἶναι, ὅτι ὅλη ἡ δράση του ἀπέρρεε ἀπὸ τὴν βιωματικὴ σχέση του μὲ τὴν παράδοση τοῦ Γένους του. Ἔτσι, μπορεῖ μὲν νὰ ὀνομασθεῖ «εὐρωπαϊστής», διότι εὐεργέτησε τὴν Εὐρώπη ποικιλοτρόπως, ἡ εὐρωπαϊκὴ ὅμως πολιτική του καὶ οἱ συναφεῖς μὲ αὐτὴν στόχοι του, ἀποδεικνύουν, ὅτι ἐκεῖνος δὲν ἀπέβλεπε στὴν Εὐρώπη τοῦ Καρλομάγνου ἢ τοῦ Ναπολέοντος, τοῦ Μέττερνιχ, τῆς κληρονομικῆς-φεουδαρχικῆς (ῥατσιστικῆς) ὀλιγαρχίας, ἀλλὰ σὲ μίαν Εὐρώπη, ποὺ προσδιοριζόταν ἀπὸ τὸ ἑλληνορθόδοξο φρόνημά του.

Λίγα λόγια γιά τή Θεία Εὐχαριστία.

Θεία Εὐχαριστία

Ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Ἡσαΐας, περιγράφει στὸ βιβλίο του μίαν ἐκπληκτικὴ ἐμπειρία του, ἕνα ἀποκαλυπτικὸ ὅραμα. Εἶδε, μᾶς λέει, τὸν Θεὸ νὰ κάθεται σ᾿ ἕνα θρόνο ψηλό, πλημμυρισμένο ἀπὸ δόξα. Γύρω ἀπὸ τὸν θεϊκὸ αὐτὸ θρόνο, στέκονταν ἄγγελοι καὶ ἔψαλλαν τὸν γνωστὸ ὕμνο: «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ».

Ἰὸς σκληροκαρδίας, κορωνοϊός

Τὸ κρύο εὐνοεῖ τὶς ἰώσεις. Μὲ τὴν ζέστη αὐτὲς περιορίζονται. Τὸ κρύο νεκρώνει τὴν φύση, ποὺ ἀναμένει τὶς ζεστὲς ζωογόνες ἀκτίνες τοῦ ἥλιου, γιὰ νὰ ξαναζωντανέψει. Τὸ κρύο ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ὑπαίθρου, τοὺς ἀγρότες,  σὲ χειμερία νάρκη, μὲ τὴν προσμονὴ τοῦ ἐρχομοῦ τῆς ἀνοίξεως, μὲ τὴν ὁποία ξεκινοῦν πάλι τὶς πολύμοχθες ἐργασίες τους. Τὸ κρύο συγκεντρώνει τοὺς ἀνθρώπους στὶς ἑστίες τους, ὅπου παιδαγωγοῦνται μὲ τὴν ἐνθύμηση τοῦ παρελθόντος καὶ προγραμματίζονται γιὰ τὸ μέλλον. Τὸ κρύο συντηρεῖ τὰ τρόφιμα, ἀλλὰ παγώνει τὶς ἀνθρώπινες δραστηριότητες. Τὸ κρύο, τέλος, μὲ τὶς σημερινὲς συνθῆκες καὶ ἐμπειρίες, εὐνοεῖ τὴν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία ἀναμένει τὴν ζεστασιὰ τῆς ἀνοίξεως καὶ τοῦ καλοκαιριοῦ, γιὰ νὰ ξεπερασθεῖ.

Ἄνοιξη καὶ Ἀνάσταση συνοδοιποροῦν

Ὁ Γέροντας Γαβριήλ, ὁ χαριτωμένος Ἡγούμενος τοῦ Ἀποστόλου στήν Κύπρο μας, ἐπαναλαμβάνοντας τά λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἔλεγε, ὅτι ὁ Θεὸς δίνει στόν καθένα μας «σύν τῷ πειρασμῷ καί τήν ἔκβασιν» (Α΄ Κορ. ι΄ 13). Δίνει τόν κορωνοϊό, ἀλλά δίνει καί τήν ἴαση. Δίνει τόν ἐγκλεισμό μας στά σπίτια μας, ἀλλά δίνει καί τήν ἐλευθερία τῶν κινήσεων. Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Θεός μας εἶναι ἡ Ἴαση καί ἡ Ἐλευθερία. Δίνει Αὐτός τόν χειμώνα τῶν πειρασμῶν καί τῶν θλίψεων, ἀλλά καί τήν ἄνοιξη τῆς ἐκβάσεως καί τῆς ἀναψυχῆς. Δίνει τόν θάνατο τοῦ φθαρτοῦ σώματος, ἀλλά καί τήν ἀνάσταση τῆς ψυχῆς. Δίνει τόν σταυρό, ἀλλά ὁ ἴδιος γίνεται Κυρηναῖος μας στήν ἐπίπονη ἄρση του. Καί δέν ὑπάρχει σταυρός χωρίς ἀνάσταση, ὅπως δέν ὑπάρχει χειμώνας χωρίς ἄνοιξη, δέν ὑπάρχει ἀσθένεια χωρίς φάρμακο. Μᾶς τό ἔχει δώσει μέ τό Ἄχραντο Σῶμα Του ὁ Κύριός μας καί τό τίμιο Αἷμα Του, ὁ Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, λεγοντάς μας: «Εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καί σώματος».