25 Mayıs 2013 Cumartesi
23 Mayıs 2013 Perşembe
Bugün mutlu olma günü
Dün İbrahim Maalouf konseri vardı..
onu dinlerken gözlerimi kapattım ve beni hayatta nelerin beklediğini düşündüm.
Bugün hayatımın geri kalanının ilk günü.
Mutlu olmalıyım.
Mutlu olmak için kasmalı mıyım peki?
İnsan kendiliğinden mi mutlu olur yoksa onun mutlu olması için sürekli olarak bir şeylerin buna vesile mi olması gerekir?
Topraklar üzerinde neden sınırlar vardır?
Neden sen ben o diye ayırırız insanları?
Neden herkesin bir kimliği olmak zorunda?
Gülmek kadar ağlamakta yakışır bazı yüzlere...
Ağlarken hiç olmadık şeyler gelir aklınıza
Yaptığınız aptallıklar, saçmalıklar.
Yani mutlu olmak kadar üzülmekte gereklidir hayatta.
Bazı şeylerin kıymeti bilinsin diye vardır yokluklar....
onu dinlerken gözlerimi kapattım ve beni hayatta nelerin beklediğini düşündüm.
Bugün hayatımın geri kalanının ilk günü.
Mutlu olmalıyım.
Mutlu olmak için kasmalı mıyım peki?
İnsan kendiliğinden mi mutlu olur yoksa onun mutlu olması için sürekli olarak bir şeylerin buna vesile mi olması gerekir?
Topraklar üzerinde neden sınırlar vardır?
Neden sen ben o diye ayırırız insanları?
Neden herkesin bir kimliği olmak zorunda?
Gülmek kadar ağlamakta yakışır bazı yüzlere...
Ağlarken hiç olmadık şeyler gelir aklınıza
Yaptığınız aptallıklar, saçmalıklar.
Yani mutlu olmak kadar üzülmekte gereklidir hayatta.
Bazı şeylerin kıymeti bilinsin diye vardır yokluklar....
14 Mayıs 2013 Salı
Lanet ediyorum,,
neden mi?
kendi ülkemde azıcık ötemizde insanlar feryatlarla kaderine yanarken sokaklarda bangır bangır şampiyonluk kutladılar.
insanlar saçma sapan programlar izlediler...
ve hiçbir şey yapmadılar.
Anneler gününde herkes mutluydu,
azıcık ötesinde anasız kalan evlatları düşünmeden herkes gülümsüyordu... Çiçekler havalarda uçuşuyordu..
ben ne mi yaptım?
hiçbir şey televizyon bulabildiğim kanallarda insanların çığlıklarını izledim. masum insanların katledilişini ve buna sessiz kalan insanları izledim.
ve bir kez daha anladım ki cahillik değil insan olamamak çok kötüymüş büyük yaraymış...
kendi ülkemde azıcık ötemizde insanlar feryatlarla kaderine yanarken sokaklarda bangır bangır şampiyonluk kutladılar.
insanlar saçma sapan programlar izlediler...
ve hiçbir şey yapmadılar.
Anneler gününde herkes mutluydu,
azıcık ötesinde anasız kalan evlatları düşünmeden herkes gülümsüyordu... Çiçekler havalarda uçuşuyordu..
ben ne mi yaptım?
hiçbir şey televizyon bulabildiğim kanallarda insanların çığlıklarını izledim. masum insanların katledilişini ve buna sessiz kalan insanları izledim.
ve bir kez daha anladım ki cahillik değil insan olamamak çok kötüymüş büyük yaraymış...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)