ανταγωνισμοι, τιμες και λουκετα

Αιτηση πτωχευσης κατεθεσε η NEOSET, ισως ο μεγαλυτερος ελληνικος κατασκευαστης επιπλων.
Γιατι ομως φτανει σε αυτο το σημειο μια εταιρεια "κολοσσος" για τα ελληνικα δεδομενα?
Οι ελληνικες επιχειρησεις χρησιμοποιουν τις ιδιες πρωτες υλες με τις ιταλικες-ο κυριος εν ελλαδι ανταγωνιστης- τις οποιες αγοραζουν ισως και ακριβοτερα σε πολλες περιπτωσεις.
Τα μεροκαματα Ελλαδος και Ιταλιας δεν απεχουν ιδιαιτερα-αναφερομαστε σε τιμες 2008 για να κανουμε τη συγκριση πιο εμφανη- και τα ελληνικα ειναι και κατα τι χαμηλοτερα.
Οι ιταλικες εταιρειες ομως σε αντιθεση με τις ελληνικες συνηθως εχουν πιο αυτοματοποιημενη παραγωγη η οποια τους επιτρεπει να ριχνουν το μοναδιαιο κοστος.
Επιπλεον και σε αυτο τον τομεα οπως και σε οποιοδηποτε αλλο τα ιταλικα προϊοντα κουβαλανε brand name το οποιο τους δινει στρατηγικο πλεονεκτημα σε καθε "αγορα" ενω τα ελληνικα μη εχοντας την "υπεραξια" της φιρμας ουσιαστικα απευθυνονται μονο στην ελληνικη αγορα, στην οποια ομως με το ιδιο κοστος μπαινουν και ολοι οι υπολοιποι κατασκευαστες.
Κλασσικο παραδειγμα για το προβλημα ανταγωνιστικοτητας των ελληνικων επιχειρησεων παραγωγης προϊοντων ευρειας καταναλωσης ειναι αυτο που συμβαινει με τις μωρουδιακες πανες.
Στην Ελλαδα υπαρχει  η babylino, ταυτοχρονα πωλουνται και οι πανες Pampers, libero, κτλ που ειναι εισαγωγης. Τα babylino πωλουνται προς 16,5€ η συσκευασια ενω τα εισαγωγης προς 19€ περιπου, ελα ομως που τα εισαγομενα καθε τρεις και λιγο εχουν 50% εκπτωση κυκλικα σε ολα τα supermarket και ο γονιος τα αγοραζει σε τετοιες ποσοτητες που αρκουν μεχρι τον επομενο γυρο προσφορων ωστε δε χρειαζεται να αγορασει ενδιαμεσα παρα μονο σε εκτακτες περιπτωσεις.
Προφανως η babylino δεν αντεχει οικονομικα να κανει την τιμολογιακη πολιτικη των εισαγομενων και σταδιακα αλλα σταθερα θα χανει κομματι της αγορας ωσπου τα εσοδα δε θα μπορουν να καλυψουν τις υποχρεωσεις αλλα και να αφησουν ενα "λογικο" κερδος στους μετοχους.
Κατι αντιστοιχο σε χοντρες γραμμες συμβαινει και με τη ΝΕΟΣΕΤ αλλα και τη ΣΑΤΟ που κηρυξε πτωχευση προ μηνων, χωρις αυτο να σημαινει οτι οι ιδιοκτητες πτωχευουν επισης για να μη παρεξηγηθουμε, προφανως διαβλεπουν οτι η διατηρηση της λειτουργιας της εταιρειας ειναι ασυμφορη πλεον για τους ιδιους, εξ αλλου οι επιχειρησεις στηθηκαν για να φερουν κερδη και οχι για να υπηρετησουν καποια κοινωνικη αναγκη και χρησιμοποιωντας ολο το νομικο πλαισιο των ΑΕ γραφουν τα χρεη προς το κρατος στο χιονι και τα πληρωνουν συμφωνα με τον πτωχευτικο κωδικα στο . . αγελαδοκουρεμα.
Το μεγαλο ψαρι τρωει το μικρο στον καπιταλισμο και το γεγονος ειναι αναντιρρητο ποσο μαλλον οταν η ελευθερια της κινησης κεφαλαιου ειναι ενα το κρατουμενο, αλλα αυτα τα λενε οι κομμουνισται που για ολα εχουν την ιδια "ξυλινη" απαντηση . . .