Αγάπη είναι…

Δεν θυμάμαι καν ποιός μου είχε στείλει το μειλ αυτό με τις απαντήσεις των παιδιών στο ερώτημα τι είναι αγάπη. Το βρήκα όμως πολύ όμορφο και το μοιράζομαι μαζί σας για ένα όμορφο Σαββατοκύριακο.
Για να αγαπήσουμε πιο πολύ τους δικούς μας ανθρώπους. Το χρειάζονται και το χρειαζόμαστε... (η ζωγραφιά είναι από το μαγικό παραμύθι της Στεφανίας Βελδεμίρη "Το αγόρι, το κορίτσι και μια τόση δα μικρούλα πραγματικότητα")
 

Αγάπη είναι…

Τόνια, 6 ετών
«Όταν η γιαγιά μου έπαθε αρθρίτιδα δεν μπορούσε να βάψει τα νύχια των ποδιών της γιατί δεν μπορούσε να σκύψει. Έτσι της τα έβαφε ο παππούς μου παρότι και αυτός είχε αρθρίτιδα στα χέρια του».
Βασίλης, 4 ετών
«Αγάπη είναι όταν ένα κορίτσι βάζει άρωμα κι ένα αγόρι after shave και μετά βγαίνουν έξω μαζί και μυρίζουν ο ένας τον άλλον.
Κάρολος, 5 ετών
Αγάπη είναι όταν βγαίνεις για φαγητό και δίνεις στον άλλον τις μισές τηγανιτές σου πατάτες χωρίς να του ζητήσεις να σου δώσει κι αυτός από τις δικές του.
Χριστίνα, 6 ετών
Αγάπη είναι αυτό που σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένη.
Λευτέρης, 4 ετών
Αγάπη είναι όταν η μαμά φιάχνει καφέ για τον μπαμπά και πίνει πρώτα μια γουλιά εκείνη για να δει αν τον πέτυχε.
Δανιήλ, 7 ετών
Αγάπη είναι όταν φιλιέσαι όλη την ώρα. Μετά βαριέσαι να φιλιέσαι αλλά θέλεις συνέχεια να είσαι μαζί με τον άλλον και να μιλάτε. Η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου έτσι κάνουν. Κι όταν φιλιούνται εμένα μου φαίνεται αηδία.
Αιμιλία, 8 ετών
Η αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα και ανοίγεις τα δώρα. Aν σταματήσεις το άνοιγμα θα ακούσεις την αγάπη.
Πάνος, 7 ετών
Αν θέλεις να μάθεις ν’ αγαπάς καλύτερα πρέπει να ξεκινήσεις από έναν φίλο που μισείς.
Τζένη, 8 ετών
Η αγάπη είναι όταν λες σε ένα αγόρι ότι σου αρέσει το πουκάμισό του κι αυτός μετά το φοράει κάθε μέρα.
Έλλη, 7 ετών
Η αγάπη είναι σαν το γέρο και τη γριά που μετά από τόσα χρόνια που γνωρίζονται είναι ακόμα φίλοι.
Θωμάς, 6 ετών
Κατά τη διάρκεια του ρεσιτάλ πιάνου μου μ΄ έπιασε φόβος πάνω στη σκηνή. Τότε κοίταξα κάτω και είδα τον μπαμπά μου να με χαιρετάει χαμογελώντας. Ήταν ο μόνος που το έκανε αυτό. Τότε μου πέρασε ο φόβος.
Μαρία, 8 ετών
Η μαμά μου με αγαπάει πιο πολύ απ’ όλους. Κανένας άλλος δεν έρχεται να με φιλήσει όταν πέφτω για ύπνο.
Κλαίρη, 6 ετών
Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στον μπαμπά την καλύτερη μερίδα φαγητού.
Ελένη, 5 ετών
Η αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει τον μπαμπά αξύριστο και βρώμικο και πάλι πιστεύει ότι είναι ωραιότερος κι απ’ τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ.
Χρήστος, 7 ετών
Αγάπη είναι όταν το σκυλάκι σου, σου γλύφει το πρόσωπο ακόμα κι αφού το άφησες μόνο του όλη μέρα.
Μαριάννα, 4 ετών
Ξέρω ότι η αδελφή μου μ’ αγαπά γιατί μου δίνει όλα τα ρούχα της ακόμα κι αν πρέπει να βγει έξω και να αγοράσει άλλα.
Λάμπρος, 4 ετών
Αφήνω τη μεγαλύτερη αδελφή μου να με πειράζει γιατί η μαμά λέει ότι με πειράζει επειδή μ’ αγαπάει. Κι μετά εγώ πειράζω την μπέιμπι σίτερ γιατί την αγαπάω.
Αλεξάνδρα, 4 ετών
Όταν αγαπάς κάποιον οι βλεφαρίδες σου ανοιγοκλείνουν και βγάζουν αστεράκια.
Κατερίνα, 7 ετών
Αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει το μπαμπά στην τουαλέτα και δεν σιχαίνεται.
Μάρκος, 6 ετών
Δεν πρέπει να λες σ’ αγαπώ αν δεν το εννοείς. Αλλά αν το εννοείς πρέπει να το λες συνέχεια γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε.

Για (και με) τον Γιάννη Καλπούζο και την Ουρανόπετρα

 Την Κυριακή 28 Ιουλίου στη μία το μεσημέρι, συνομιλούμε με τον Γιάννη Καλπούζο και τον Λοΐζο Λοΐζο αντιπρόεδρο της Ένωσης Κυπρίων Ελλάδας στην εκπομπή "Δημόσια και Ιδιωτικά" της Όλγας Μπατή και της Έλενας Χατζηιωάννου στον 9,84.
Μιλάμε για την Ουρανόπετρα, το καινούργιο μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου.
Το περασμένο Σάββατο με αφορμή το βιβλίο έγραψα στο "Δρόμο" το άρθρο που ακολουθεί:

Η αμηχανία της κριτικής:

Μερικές σκέψεις με αφορμή την «Ουρανόπετρα» του Γιάννη Καλπούζου

…θα προτιμούσα να γράψω για το σήμερα ύστερα από σαράντα, πενήντα ή εκατό χρόνια αν ήταν δυνατόν. Βέβαια οι ήρωες μου θα ήταν και πάλι απλοί άνθρωποι, αυτοί που γράφουν την κοινωνική ιστορία των λαών. Οι όποιοι φορείς εξουσίας θα είχαν ρόλο κομπάρσου. Αυτόν που έτσι κι αλλιώς κατέχουν, ανεξάρτητα εάν οι ίδιοι αδυνατούν να το καταλάβουν. Γιατί αδυνατούν να αντιληφθούν την ασημαντότητά τους μέσα στο διάβα των αιώνων και στο σύμπαν…

Γιάννης Καλπούζος, από παλιότερη συνέντευξη στο «Δρόμο»

Ο Γιάννης Καλπούζος έχει κάνει μια σειρά από λάθη:

Γράφει πραγματικά ιστορικά μυθιστορήματα –βιβλία όπου η έρευνα παίζει σημαντικό ρόλο. Αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ιστορίας, περιγράφει με ένα μοναδικό τρόπο γεγονότα –με αξιοποίηση των πηγών- ώστε να έχεις την αίσθηση ότι διαβάζει ένα ρεπορτάζ από αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων.

Η δουλειά και η έρευνα του δεν σταματούν εκεί. Σε κάθε βιβλίο χρησιμοποιεί ένα διαφορετικό γλωσσικό ιδίωμα. Εντυπωσιακή η γλώσσα της αφήγησης τόσο στο Άγιοι και δαίμονες εις ταν Πόλιν, όσο και στην πιο πρόσφατη Ουρανόπετρα όπου αξιοποιείται –όπως γράφει σε σημείωσή του ο ίδιος το «άρωμα της γλώσσας».

Πέρα από αυτά τα σημαντικά προσόντα και οι μύθοι που οικοδομεί στα βιβλία του, με ανθρώπους που τους παρασέρνει το κύμα της ιστορίας, είναι στέρεοι και η πλοκή του συναρπαστική…

Το μεγαλύτερο σφάλμα είναι όμως ότι αυτή η δύσκολη –εκ πρώτης όψεως λογοτεχνία- συναντά την αποδοχή των αναγνωστών με αποτέλεσμα τα βιβλία του να έχουν ενταχθεί στην κατηγορία των «Ευπώλητων»…

Θα μου πείτε πως όλα αυτά είναι επιτυχίες και όχι «λάθη» -όπως τα χαρακτήρισα στην αρχή. Εξηγούμαι, λοιπόν:

Για τη λογοτεχνική μας κριτική, που είναι έτοιμη να υμνήσει κάθε πειραματικό πρωτόλειο, κάθε βιβλίο καταξιωμένου μέλους του σιναφιού ακόμη κι αν είναι αδύνατον να διαβαστεί, που βραβεύει με βάση διάφορους αδιευκρίνιστους παράγοντες, το να πουλάς πάνω από δέκα χιλιάδες αντίτυπα είναι …όνειδος!

Κατατάσσεσαι ευθύς αμέσως στους συγγραφείς που γράφουν βιβλία για …νοικοκυρές, για παραλίες και άλλα τέτοια. Σου αφιερώνουν λίγες αράδες ή επιλέγουν τη σιωπή.

Από τη μεριά τους και οι εκδοτικοί οίκοι υποδαυλίζουν το φθόνο του σιναφιού με διαφημιστικές εκστρατείες και υπερβολές στην προώθηση των συγγραφέων που θα φέρουν χρήμα στα ταμεία…

Το κακό είναι ότι την κριτική στην Ελλάδα (και ατυχώς ούτε ο υπογράφων ξεφεύγει από τον κανόνα) την ασκούν κατά βάση συγγραφείς οι οποίοι κρίνουν ομοτέχνους τους. Κι έτσι είναι έτοιμοι για διθυράμβους όταν δεν νιώθουν ανταγωνιστικά, αλλά κυριεύονται από αμηχανία μπροστά σε ένα καλό βιβλίο που ταυτόχρονα … «πουλάει»…

Κι όμως θα χρειαζόμασταν μια πραγματική ανάλυση- κριτική

Ο Γιάννης Καλπούζος με την Ουρανόπετρα ξεκινώντας από την εποχή της Ενετοκρατίας μας φέρνει στην Κύπρο στα τέλη του 19^ου –αρχές του 20^ου  αιώνα. Μας μεταφέρει με πειστικότητα το κλίμα και την ατμόσφαιρα μια ολόκληρης εποχής και πέρα από την αναγνωστική απόλαυση αναδεικνύει άγνωστα γεγονότα. Εκεί όμως που μας παραδίδει ένα πραγματικό ιστορικό μάθημα είναι στην περιγραφή της εκστρατείας του 1897 και της Μάχης του Μπιζανίου, όπου μετείχε ο ήρωάς του. Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί, αλλά ξεχωριστές προσωπικότητες. Τα γεγονότα ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια μας και οι μάχες έχουν κάτι το ελάχιστα ηρωικό: Ένα πραγματικό σφαγείο. Άλλοι κάνουν ασκήσεις επί χάρτου και άλλοι πολεμάνε…

Όμως και στο ζήτημα της Κύπρου το μυθιστόρημα μας βοηθά να κατανοήσουμε τις ρίζες των σημερινών προβλημάτων και αδιεξόδων.

Μια κριτική ανάλυση θα μας βοηθούσε όχι μόνο να διαβάσουμε καλύτερα το βιβλίο, αλλά και να προσεγγίσουμε ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τη σύγχρονη ιστορία μας. Επίσης θα άνοιγε δρόμους και για άλλους ανθρώπους της γραφής.

Θεωρώ ότι τα βιβλία του Γιάννη Καλπούζου θα επιζήσουν στο χρόνο και στο μέλλον θα εκτιμηθούν περισσότερο. Και μόνο η γλώσσα που διασώζει, ο τρόπος γραφής του θα αρκούσαν γι’ αυτό…

Κάποτε , σε μια συνέντευξη του ο Αλαίν ντε Μποτόν, μου είπε μιλώντας για το θέμα της εργασίας στη λογοτεχνία: «…σπανίως στα μυθιστορήματα οι άνθρωποι εργάζονται. Συνέχεια ερωτεύονται! Μπορεί π.χ. να έχουν διαφωνίες με την οικογένειά τους, αλλά ποτέ δεν πηγαίνουν στο γραφείο. Αυτό με ενοχλούσε. Ότι η εργασία δεν υπάρχει ως λογοτεχνικό θέμα…»

Ο Γιάννης Καλπούζος αντιθέτως δίνει μεγάλο βάρος στον κόσμο του μόχθου και της εργασίας σε όλα του τα μυθιστορήματα. Οι άνθρωποι είναι εκεί: Αληθινοί. Θα περιμέναμε από την κριτική να μπορέσει να τους αναγνωρίσει και να μοιραστεί μαζί μας τα συμπεράσματά της.

Ματαίως;

 

Info: Το βιβλίο Ουρανόπετρα – Η δωδέκατη γενιά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Μια (μαγική) βραδιά παραμυθιού με τον Ιούλιο Βερν

Ήταν μια μαγική βραδιά.... Να γυρίζεις κουρασμένος από τη δουλειά, Παρασκευή απόγευμα και να λες από μέσα σου "Τ'ωρα μόνο για παραμύθια δεν είμαι".
Κι ύστερα φτάνεις στη θάλασσα, ρίχνεις μια βουτιά και νιώθεις να καθαρίζεις απ' όλα τα γκρίζα και τα σκοτεινά που ζεις κι εσύ μαζί με τη χώρα σου. Μέσα στη βδομάδα έχεις δει να παίρνονται ολέθριες αποφάσεις και να σου κλείνουν τους δρόμους λες και ζεις σε τόπο κατεχόμενο...
...Ήρθε ο αρκουδιάρης να επισκεφθεί την αρκούδα του...

Τα αφήνεις όλα πίσω και πιάνεις το βιβλιαράκι με το Παράξενο Ταξίδι του Μεσιέ Βερν, που τόσα σου είπε μέσα στην απλότητά. Που σε ταξίδεψε πίσω στην παιδική σου ηλικία.
Βγήκε και το φεγγάρι, λες για να ταιριάζει σαν φόντο με το βιβλίο.

Μέχρι κι ο αέρας έπεσε.
Κι άρχισαν από παντού να έρχονται παιδιά.
Τους διαβάζεις το βιβλιαράκι της Cristina Chiappinelli. Τους δείχνεις τις εικόνες. Διαλέγουν να φτιάξουν τρια παραμύθια: Ταξίδι στο Κέντρο της Γης, 20 χιλιάδες λεύγες υπό την θάλασσα και από τη Γη στη Σελήνη.

Τα ετοιμάζουν και μας τα παρουσιάζουν. Είναι καταπληκτικό τι μπορεί να σκαρώσει η φαντασία των παιδιών. Μπορείτε να διαβάσετε τα τρία παραμύθια στην Παραμυθοκουζίνα και να το διαπιστώσετε! 

Μετά δεν ήθελε κανείς να φύγει: Παρουσιάστηκε ένα αυτοσχέδιο σκετσάκι, δυο- τρία παιδιά τραγούδησαν. Ήρθαν και μερικές λιχουδιές και κρασάκι για τους μεγάλους.... καλά μεσάνυχτα φύγαμε, με το κεφάλι γεμάτο σχέδια...

Και όλα έγιναν με την αγάπη και την εθελοντική προσφορά ανθρώπων, μεγάλων και μικρών. Από το Ηράκλειο στη Καβάλα και από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, από τη Ρώμη και τη Σιένα, τα Ιωάννινα...

ΥΓ. Διαβάζω με τα παιδιά μου τους "Πειρατές του Αιγαίου" του Ιουλίου Βερν σε μετάφραση του Νίκου Καζαντζάκη ένα συναρπαστικό βιβλίο που δείχνει τόσο την αγάπη του για την Ελλάδαόσο και το πόσο τον είχε αγγίξει η Επανάστασητ ου '21. 
Προσέξτε τώρα: Ο κακός της ιστορίας, ένας άγριος πειρατής, είναι συνεργάτης των Τούρκων και μαζί με έναν ...τραπεζίτη θησαυρίζουν από τη συμφορά των Ελλήνων με την επίθεση του Ιμπραήμ, πουλώντας τους συμπατριώτες του ως σκλάβους στις  ...διεθνείς αγορές (Σας θυμίζει τίποτα;)

Από το Αιγαίο ως το ...φεγγάρι: Παραμύθια με έμπνευση από τον Ιούλιο Βερν

 Διαβάζουμε τους "Πειρατές του Αιγαίου" του Ιουλίου Βερν, ένα μυθιστόρημά του που αναφέρεται στην Επανάσταση του 1821 (σε μετάφραση Νίκου Καζαντζάκη). Μια άλλη φίλη της παρέας προτίμησε το πιο κλασικό "20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα". Ποιά θα είναι άραγε η πηγή της έμπνευσης για τα παραμύθια που θα φτιάξουμε την Παρασκευή το βράδυ; Ίσως τρεις μέρες πριν την πανσέληνο να σκεφτούν τα παιδιά ταξίδια στο φεγγάρι...

Μας περιμένουν τα "Τέκνα του πλοιάρχου Γκραν" (-Τι είναι τα "τέκνα", μπαμπά;), το "Δυο χρόνια διακοπές", ο "Δεκαπενταετής πλοίαρχος", οι "Πειρατές", ο "Πιλότος του Δούναβη"...

Κάποιος πρότεινε να ονομάσουμε τον πεζόδρομο δίπλα στη θάλασσα "Οδό Ιουλίου Βερν"

Γενικώς μας έχει πιάσει πιάσει μια "ΙουλιοΒερνίτιδα" καθώς η πρώτη βραδιά παραμυθιού πλησιάζει. Αντιγράφω από την "Παραμυθοκουζίνα":

 Παρασκευή 19 Ιουλίου, 8 το βράδυ: Φτιάχνουμε τα δικά μας παραμύθια στο Πόρτο Ράφτη

 
Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει! Αύριο το βράδυ στις 8, στο Πόρτο Ράφτη -στην περιοχή Πανόραμα στο Αυλάκι (στα σκαλάκια της οδού Αμυγδαλιάς) θα φτιάξουμε τα δικά μας παραμύθια με έμπνευση από τον Ιούλιο Βερν και με τη βοήθεια της Μαγικής Τράπουλας.
Η πρώτη βραδιά παραμυθιού για το καλοκαίρι του 2013, έφτασε!
Φέρτε μαζί το μαγιό σας, λευκά χαρτιά και πολλά χρώματα (όσοι είσαστε καλοί γονείς φέρτε και κανένα μεζεδάκι με τα παρελκόμενα -για μετά)

Σήμερα, μια καλή φίλη από τη Κρήτη μου έστειλε ένα βίντεο της Περιφέρειας Κρήτης με έμπνευση από τον "Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες", που διαφημίζει τη δυνατότητα να γυρίσεις ταινίες στο πανέμορφο νησί της Μεσογείου. Απολαύστε το:

Λίγα λόγια για τον Ιούλιο Βερν

Με αφορμή τη βραδιά παραμυθιού (Πόρτο Ράφτη, αυτή την Παρασκευή, 19 Ιουλίου στις 8 το βράδυ), λίγα λόγια για τον Ιούλιο Βέρν  (Πηγή: Σαν σήμερα)

Γάλλος συγγραφέας, ο παραμυθάς και οραματιστής που εισήγαγε στη λογοτεχνία το είδος της επιστημονικής φαντασίας. Μυθιστορήματα, όπως «20.000 λεύγες υπό τη θάλασσα», «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες», «Από τη Γη στη Σελήνη», «Ταξίδι στο κέντρο της Γης» και η «Μυστηριώδης Νήσος», αποτελούν προσφιλή αναγνώσματα. Ήρωες, όπως ο Φιλέας Φογκ και ο Κάπτεν Νέμο. εξάπτουν τη φαντασία μικρών και μεγάλων.
Ο Ιούλιος Βερν (Jules Verne) γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1828 στη Ναντ, παραθαλάσσια πόλη της Γαλλίας στις ακτές του Ατλαντικού. Η γενέθλια πόλη του αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Βερν, όταν στα μικράτα του παρατηρούσε με τις ώρες τα καράβια να περνούν από τον ποταμό Λουάρ και να ξανοίγονται στο πέλαγος. Το 1848 αφήνει τη Ναντ και μετακομίζει στο Παρίσι για να σπουδάζει νομικά. Γρήγορα «τα φορτώνει στον κόκκορα» και δοκιμάζει να γράψει, παράλληλα με την απασχόληση του στο Χρηματιστήριο του Παρισιού για τα προς το ζην.
Η γνωριμία του με τον εκδότη Πιερ-Ζιλ Ετζέλ θα τον στρέψει ολοκληρωτικά στη λογοτεχνία, «τη μόνη πηγή για την αληθινή ευτυχία», όπως έλεγε. Το 1863 υποβάλλει την παραίτησή του από το Χρηματιστήριο. Ο Ετζέλ ήξερε πώς να πλασάρει το συγγραφικό ταλέντο του Βερν στην αγορά. Πρώτα κυκλοφορούσε τα μυθιστορήματά του σε συνέχειες, μετά σε ολοκληρωμένη μορφή και τέλος σε πολυτελή χρυσοκόκκινη συσκευασία.
Η τεχνολογική έκρηξη του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα προμήθευσε στον Βερν το απαραίτητο υλικό για πολλά από τα έργα του. Στα μυθιστορήματά του μιλά για υποβρύχια, ιπτάμενες μηχανές, ουρανοξύστες, για την κατάκτηση της Σελήνης, εμπνέοντας σημαντικούς επιστήμονες της εποχής του. Η ικανότητά του να συνδυάζει την πραγματικότητα με τον μύθο και να τοποθετεί την ιστορία του σε εξωτικά μέρη, εκτόξευσαν τη φήμη του από πολύ νωρίς. Σήμερα, ο Ιούλιος Βερν θεωρείται από τους δέκα πιο πολυμεταφρασμένους συγγραφείς όλων των εποχών.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Αμιένη της Βόρειας Γαλλίας, γενέτειρας της γυναίκας του Ονορέν. Το 1886 ο Ιούλιος Βερν βίωσε δύο τραγωδίες: τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι από πυροβολισμό του παρανοϊκού ανιψιού του Γκαστόν κι έχασε τον αγαπημένο του εκδότη, που έφυγε από τη ζωή. Έξι χρόνια μετά, ο καταρράκτης που τον ταλαιπωρούσε, μείωσε κατά πολύ την όρασή του και στις 24 Μαρτίου 1905 άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 77 ετών, υποφέροντας από διαβήτη και παράλυση. Ο Ιούλιος Βερν είχε ένα γιο, τον Μισέλ, ο οποίος επιμελήθηκε τα ημιτελή του μυθιστορήματα και συνέβαλε στη διάδοση του έργου του.

Βασική Εργογραφία στα Ελληνικά

• Ταξίδι στο Κέντρο της Γης
• Από τη Γη στη Σελήνη
• Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 ημέρες
• 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα
• Ροβήρος ο Κατακτητής
• Μιχαήλ Στρογκώφ
• Η μυστηριώδης Νήσος
• Οι πειρατές του Αιγαίου
• Ο Δεκαπενταετής Πλοίαρχος
• Καίσαρ Κασκαμπέλ

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/biographies/243#ixzz2Z6FtcQ4X

Το Λευκό Παραμύθι πετάει κι αυτό με μια Σαΐτα!

 

Το Λευκό παραμύθι, με ζωγραφιές της Στεφανίας Βελδεμίρη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σαΐτα ελεύθερα στο διαδίκτυο

 

 

Ένα παραμύθι με τρένα που πετάνε, λιβάδια με παγωτά, χώρες όπου είναι καθεστώς η συλλογική κουζίνα και οι βασιλιάδες βγαίνουν με ...κλήρωση για ένα χρόνο...

 

 

Όμως ακόμη κι εκεί οι κακοί παραμονεύουν... Θα καταφέρουν οι δυο μικροί ήρωωες της ιστορίας, ο Σοκοφλής και η Σελίνα να σώσουν την κατάσταση;

 

...Είναι στην παγωμένη χώρα Πόγιολα όπου βασιλεύει η πανίσχυρη μάγισσα Λόουχι.

-Μας έκλεψε το Κάντελε! Διέκοψε πάλι η Μέλο.

-Ναι, ναι το Κάντελε… επανέλαβε ο Άκουσον.

-Το… Κάντελε; Είπαν απορώντας ο Σοκοφλής και η Σελίνα

-Είναι το μουσικό όργανο που έφτιαξε ο Βάιναμούινεν ο σοφός μας βάρδος. Οι χορδές του είναι φτιαγμένες από πλεξούδα μαλλιών που του χάρισε μια γοργόνα κι ο σκελετός του από τα κόκαλα ψαριού- γίγαντα που κατάφερε να ψαρέψει μόνος του… Τους ενημέρωσε η Μέλο.

-Κι όταν ακούς να παίζουν μουσική στο Κάντελε όποια στενοχώρια κι αν έχεις την ξεχνάς...

ΥΓ. Το παραμύθι είναι αφιερωμένο στα παιδιά του Καλλιτεχνείου Αχαρνών. Στο δικό τους χώρο γεννήθηκε, ξεπηδώντας μέσα από πολύχρωμες αφηγήσεις...

1o Συνεταιριστικό Φροντιστήριο Χαλανδρίου: Μια διαφορετική εκπαιδευτική πρόταση

 

 

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία ξεκίνησε από εκπαιδευτικούς και γονείς στο Χαλάνδρι. Μακάρι αν βρει κι αλλού μιμητές....

Αντιγράφω από τη σελίδα στο facebook:

Ο Συνεταιρισμός Γονέων Χαλανδρίου και μια ομάδα έμπειρων εκπαιδευτικών ενώνουν τις δυνάμεις τους και δημιουργούν το πρώτο συνεταιριστικό φροντιστήριο στην Ελλάδα!

Το 1ο Συνεταιριστικό Φροντιστήριο Χαλανδρίου γεννήθηκε από την ανάγκη να υπάρχει μια διαφορετική πρόταση από εκείνη που θέλει υψηλά δίδακτρα για τους γονείς και εξευτελιστικές αμοιβές για τους καθηγητές, που αντιμετωπίζει τους μαθητές ως «πελάτες» προσφέροντας τους μια αμφιβόλου ποιότητας εκπαίδευση που στηρίζεται στις «έτοιμες συνταγές» και στην «παπαγαλία».

Το 1ο Συνεταιριστικό Φροντιστήριο Χαλανδρίου τοποθετεί στο κέντρο του ενδιαφέροντός του τις ανάγκες των μαθητών και των γονιών τους και προτείνει ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο λειτουργίας και διοίκησης που στηρίζεται σε δύο βασικούς άξονες:

Α) Είναι αποδεσμευμένο από το επιχειρηματικό κέρδος και από την λογική της «αγοράς»
Έτσι μπορεί να επιτύχει ταυτόχρονα τα χαμηλότερα δίδακτρα που υπάρχουν για τους γονείς και αξιοπρεπείς αμοιβές για τους καθηγητές που εργάζονται σε αυτό, συνδυάζοντας το χαμηλό κόστος με την υψηλή ποιότητα εκπαίδευσης.

Β)  Διοικείται από τους γονείς του συνεταιρισμού και από τους εργαζόμενους καθηγητές  
Οι καθηγητές του φροντιστηρίου είναι υπεύθυνοι για τα εκπαιδευτικά θέματα και συμμετέχουν από κοινού και ισότιμα στη λήψη των αποφάσεων. Έχουν επεξεργαστεί και καταθέσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα σπουδών που ξεκινά από την Α΄ Λυκείου και οδηγεί μέχρι τις πανελλήνιες εξετάσεις. Ένα πρόγραμμα σπουδών που εστιάζει στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και της αυτενέργειας του μαθητή, καθώς θεωρούμε ότι αυτή είναι η μοναδική ασφαλής μέθοδος για να μπορούν να αντιμετωπίσουν οι υποψήφιοι των πανελληνίων τα δύσκολα θέματα των τελευταίων ετών.


Οι γονείς έχουν τον κύριο λόγο για τα θέματα που αφορούν στη λειτουργία του φροντιστηρίου και σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς επιδιώκουν να προσφέρουν μια ολόπλευρη και ολοκληρωμένη στήριξη στους μαθητές.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι η λειτουργία ενός εκπαιδευτηρίου που στηρίζεται στη στενή συνεργασία γονιών, εκπαιδευτικών και μαθητών δημιουργεί ένα πλαίσιο εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης και μπορεί να απελευθερώσει δημιουργικές δυνάμεις προσφέροντας τα μέγιστα σε όλους τους εμπλεκόμενους!

Στουρνάρας: Το πάρτι -με τα λεφτά των άλλων- συνεχίζεται

Όταν βλέπω συναδέλφους -όπως η Βασιλική Σιούτη- να τα βάζουν με τους πραγματικά ισχυρούς και να δουλεύουν δημοσιογραφικά μη λογαριάζοντας το κόστος και τις επιπτώσεις, χαίρομαι διπλά...

Ο Γιάννης Στουρνάρας βαρύνεται με σειρά ...άστοχων (;) χειρισμών που οδήγησαν  τη χώρα στη σημερινή κατάσταση. Αναφέρω τρία παραδείγματα:

-Συνέβαλε στο μαγείρεμα των στοιχείων για την είσοδο στην Ευρωζώνη και στη φούσκα του Χρηματιστηρίου

-Κατάφερε να απαξιώσει μέσα σε ελάχιστο χρόνο την κερδοφόρα Εμπορική τράπεζα και να την πουλήσει "κοψοχρονιά" 

-Απαξίωσε (και με δηλώσεις του πέρσι το καλοκαίρι) την μετοχή του Ταχυδρομικού Ταμειευτηρίου που κι αυτό βγαίνει στο σφυρί

Κατόπιν όλων αυτών έχει εφαρμόσει την πιο αποτυχημένη και ανάλγητη οικονομική πολιτική που έχει οδηγήσει τον ελληνικό λαό σε αδιέξοδο...

Ο Κύριος Στουρνάρας όμως έχει ακόμη πολλούς λόγους να γελάει

Ο πρώτος είναι ότι η δικαιοσύνη δεν έχει τολμήσει να τον αγγίξει και αν ερευνήσει τις δραστηριότητές του.

Ο δεύτερος είναι αυτός που περιγράφεται στο ρεπορτάζ και παρουσιάζεται σήμερα στο Press Project

Όπως θα δείτε η πρόκληση έχει ξεπεράσει κάθε όριο: Την ώρα που οι ασφαλισμένοι δεν μπορούν να πάρουν ούτε τα απαραίτητα φάρμακα, που χιλιάδες απολύονται και η υγεία καταρρέει δίνονται 500 χιλιάδες ευρώ (!!!) για εκστρατεία κατά της πολυφαρμακίας (κάτι που κάποτε θα είχε νόημα αλλά σήμερα θυμίζει μαύρο χιούμορ)

Τα λεφτά, μέσα από τις γνωστές διαφανείς διαδικασίες από τις οποίες χαρακτηρίζεται η Ελληνική Πολιτεία, πηγαίνουν στους πιο άξιους και ικανούς, που κατά διαβολική σύμπτωση είναι η ..σύζυγος Στουρνάρα και ο υιός Βαρβιτσιώτης!

Κοίτα να δεις κάτι πράγμτα που συμβαίνουν στη ζωή -εντελώς τυχαία...

Να και το ρεπορτάζ:

Η σύζυγος Στουρνάρα έχει τον τρόπο της (UPD)

Η σύζυγος Στουρνάρα έχει τον τρόπο της 

Είναι γυναίκα υπουργού αλλά προφανώς είναι και πολύ καλή στη δουλειά της γιατί ο σύζυγος που έχει βαλθεί να φέρει σε πέρας το δύσκολο έργο της σωτηρίας της χώρας είναι μεγάλος υπέρμαχος της διαφάνειας και άρα τα έργα με τον ΕΟΦ, και το Υπουργείο Παιδείας είναι αξιοκρατικά ανατεθειμένα.

Της Βασιλικής Σιούτη

Στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου είχαμε τον πρωθυπουργικό αδερφό Αντρίκο, να κάνει τα αμφιλεγόμενης χρησιμότητας «πράσινα» συνέδρια και να χρηματοδοτείται από ΔΕΚΟ και δημόσιους οργανισμούς με πλήρη αδιαφάνεια. Στην κυβέρνηση Καραμανλή είχαμε (μεταξύ άλλων) τη σύζυγο Βουλγαράκη, Κατερίνα Πελέκη, που έκανε χρυσές δουλειές. Και στην κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» έχουμε τη σύζυγο του υπουργού Οικονομικών, Γ. Σουρνάρα, κ. Σταυρούλα Νικολοπούλου της MIND WORK BUSINESS SOLUTIONS να διεκδικεί και να παίρνει δουλειές από το δημόσιο.

Όπως αυτή για την «εκστρατεία ενημέρωσης» του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ) τμηματικής αξίας 76.011,66 ευρώ (συνολικό έργο αξίας 435.666 ευρώ - βλέπε το UPDATE παρακάτω) που ανατέθηκε σε δύο εταιρείες : στη δική της και στη V+O (του υιού Βαρβιτσιώτη που είναι συνέταιρος με πρώην στενό συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά από την εποχή της Πολιτικής Άνοιξης). Για την κάθε μία εγκρίθηκε τον Μάιο το ποσό των 38.005,83 €.

Δεν εξετάζουμε το θέμα της νομιμότητας, θεωρούμε εκ των προτέρων ότι οι αναθέσεις είναι νόμιμες. Απλά θα αναρωτηθούμε -αφελώς- για άλλη μια φορά, κατά πόσο είναι και ηθικό: Την ώρα που ο Γ. Στουρνάρας μειώνει τα εισοδήματα εργαζομένων και συνταξιούχων σε τέτοιο βαθμό ώστε πολλοί να δυσκολεύονται να επιβιώσουν, η σύζυγός του να εξασφαλίζει το «παντεσπάνι» τους μέσω του δημοσίου.

Δεν δε θα κρίνουμε ούτε το έργο, για το οποίο η σύζυγος Στουρνάρα πήρε τη δουλειά. Αν ήταν δηλαδή απαραίτητο ή απλώς ο ΕΟΦ πέταξε τα λεφτά του. Δε μπορούμε να μην παρατηρήσουμε όμως, ότι από τις δεκάδες εταιρείες που κάνουν αυτή τη δουλειά, επιλέχτηκαν δύο συγκεκριμένες : της συζύγου του υπουργού Οικονομικών και του αδελφού του υπουργού Ναυτιλίας (και υιού βαρόνου της Ν.Δ βεβαίως).

Το μόνο που εντυπωσιάζει είναι ότι σε μια τόσο σκληρή περίοδο, τουλάχιστον για τα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας, δεν τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα. Τα ίδια και τα ίδια ξανά κι ας μας έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι.

UPDATE - Είναι πολλά τα λεφτά

Η δημοσίευση του ρεπορτάζ για τις σχέσεις της συζύγου του υπουργού οικονομίας, Γιάννη Στουρνάρα, προκάλεσε αίσθηση και μεγάλο ενδιαφέρον από καλούς συναδέλφους που επίσης εξετάζουν το ζήτημα και από άλλες σκοπιές. Παλαιότερα είχαν δημοσιευτεί κάποιες υποθέσεις της κυρίας Νικολοπούλου σχετικά με ένα έργο του Υπουργείου Παιδείας που της ανατέθηκε αρχικά πριν εμφανιστεί κώλυμα εξαιτίας κάποιας καταδίκης.

Σήμερα δημοσιεύσαμε την απόφασης πληρωμής τμήματος του συμβουλευτικού έργου του ΕΟΦ αξίας περίπου € 76.000 και στόχος μας ήταν η συνέχιση του ρεπορτάζ για το ίδιο το έργο και τις εφαρμογές τους. Ωστόσο αφού το ενδιαφέρον είναι τόσο μεγάλο δημοσιεύουμε ακόμα και την απόφαση έγκρισης του έργου από το οποίο αποκαλύπτεται το πλήρες μέγεθος της υπόθεσης.

Σύμφωνα με την απόφαση που υπογράφτηκε στις 13/09/2012 και δημοσιεύτηκε 4 ημέρες αργότερα στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ το έργο «Εκστρατεία ενημέρωσης του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων για την πρόληψη της πολυφαρμακίας» κοστίζει € 435.666 συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ. Στο έγγραφο που δημοσιεύεται παρακάτω αναφέρεται ότι αυτή η κατατεθημένη προσφορά ήταν η συμφερότερη. Και σίγουρα θα ήταν.

- See more at: http://www.thepressproject.gr/article/45015/I-suzugos-Stournara-exei-ton-tropo-tis#sthash.v239gSCc.dpuf

Η αφίσα, το Κορωπί, το Πράσινο Παραμύθι και ο Ιούλιος Βερν

Την Παρασκευή το απόγευμα, μόλις οι αφίσες για τη Βραδιά Παραμυθιού (Πόρτο Ράφτη 19 Ιουλίου, 8μμ) έφτασαν στο Πανόραμα, η Επικοινωνιακή Ομάδα, ανέλαβε αμέσως δράση, κάνοντας ...εικαστική παρέμβαση στη δουλειά της Ειρήνης Σαριδάκη

Στη συνέχεια κολλήθηκε η πρώτη αφίσα (οι υπόλοιπες τις επόμενες μέρες)



Μετά η Επικοινωνιακή Ομάδα αναχώρησε προς άγνωστη κατεύθυνση

Το Σάββατο το πρωί στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κορωπιού, βρέθηκα σε έναν φιλόξενο, ζεσστό και δραστήριο χώρο. Τον στολίσαμε με τις αφίσες μας και μετά ήρθε η έκπληξη: 36 παιδιά (!) από το Κορωπί βρέθηκαν μαζί μας για να φτιάξουμε το Πράσινο Παραμύθι της διατροφής.

Τα παιδιά χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες και με τη βοήθεια της Μαγικής Τράπουλας, έφτιαξαν τέσσερα όμορφα παραμύθια με τον Φρουτένιο και τη Λαχανίτσα που μας τα παρουσίασαν στο τέλος (ελπίζω σύντομα να τα δημοσιεύσουμε στην Παραμυθοκουζίνα)

Την Κυριακή, ο ...Ιούλιος Βερν έκανε την εμφάνιση του στη θάλασσα και άρχισε να σκέφτεται διάφορες ιστορίες με το Νησί που είδε απέναντι. Του είπαμε να κάνει υπομονή ως τις 19 Ιουλίου!

ΥΓ Όλες αυτές οι καλοκαιρινές δράσεις βασίζονται στην εθελοντική προσφορά και η είσοδος είναι ελεύθερη. Αν θέλετε μπορείτε να γίνετε κι εσείς μέλος της άτυπης ομάδας μας...

Σχεδόν ...μαγικά!

Τον τελευταίο καιρό συμβαίνουν παράξενα πράγματα, σχεδόν μαγικά!
Λες και το πνεύμα του Άντερσεν έχει απλώσει πάνω μας ένα παραμυθένιο σύννεφο. Από τη στιγμή που το "Σπαρματσέτο" το χαμένο του παραμύθι βγήκε στον ουρανό του διαδικτύου χάρη στο Γιάννη Φαρσάρη και το Openbook του, άρχισαν να γίνονται διάφορα.
Βάλτε τώρα ότι για να γίνει αυτό συνεργαστήκαμε άνθρωποι από τρεις πόλεις: Θεσσαλονίκη (Στεφανία Βελδεμίρη με τις υπέροχες ζωγραφιές της), Ηράκλειο (Χριστίνα Μαρκουλάκη μεταφράζοντας με αστείρευτο κέφι και Γιάννης Φαρσάρης) και Αθήνα (ο υπογράφων)

Μετά ο Ηρακλής Λαμπαδαρίου που μένει στη Καβάλα (4η πόλη) είδε το απραμύθι, έφτασε στα Χρωματιστά Παραμύθια που έχουμε φτιάξει με τη Στεφανία και ζήτησε να τα ανεβάσει ελεύθερα στη Σαΐτα του. Έκανε μια ακταπληκτική επιμέλεια και αυτό το Σαββατοκύριακο απελευθερώνεται και το Λευκό μας Παραμύθι (πορηγήθηκαν το Κόκκινο, το Πορτοκαλί και το Κίτρινο)
Ταξιδεύοντας πάνω στη Σαΐτα είδαμε πως έχουμε πολλούς και ενδιαφέροντες συνεπιβάτες. Μια από τις συνταξιδιώτισσες μας τράβηξε πολύ το ενδιαφέρον. Ήταν η Cristina Chiappinelli  από τη Σιένα (5η πόλη) που με το όμορφο βιβλιαράκι της "Το παράξενο ταξίδι του Μεσιέ Βερν" μας έδωσε έμνευση για την πρώτη (για το καλοκαίρι του 2013) βραδιά παραμυθιού στο Πόρτο Ράφτη.
Από εκεί γνώρισα -μέσω διαδιτύου- και τον Γιώργο Παππά που μαζί με την Κυριακή Γρίβα μετέφρασαν το βιβλίο και είπαμε να κάνουμε κάτι και στα Γιάννινα (6η πόλη)

Τώρα θέλαμε και μια αφίσα για τη βραδιά. Ο Ηρακλής μου πρότεινε να απευθυνθώ στην Ειρήνη Σαριδάκη. Της έστειλα ένα μειλ και σε ελάχιστο χρόνο, χωρίς να γνωριζόμαστε καν μου έστειλε δυο όμορφες αφίσες που μπορούν να τις χρωματίσουν και τα παιδιά. Αγού έγιναν όλα αυτά, ανακάλυψα ότι μένει στη Ρώμη (7η πόλη) Ακόμη μεγλαύτερη έκπληξη:

Η Ρώμη είναι η πόλη που γεννήθηκα!

Να και μια από τις δυο αφίσες:

ΥΓ Προτείνω σε όλη την παρέα των 7 πόλεων να βρεθούμε για μια βραδιά παραμυθιού στις όχθες του Τίβερη, στη Ρώμη!

Ο Ιούλιος Βερν των παιδικών μας χρόνων...

Όπως έγραψα και στην "Παραμυθοκουζίνα", η παρέα του Πόρτο Ράφτη, μετά τις περσινές βραδιές παραμυθιού επιστρέφει κρατώντας αυτή τη φορά στα χέρια της όχι μόνο τη Μαγική Τράπουλα, αλλά και ένα μαγικό βιβλιαράκι: Το παράξενο ταξίδι του Μεσιέ Βερν της Cristina Chiappinelli
Το βιβλίο πετάει ελεύθερα στο Διαδίκτυο από τον Ιούνιο του 2013 με τα φτερά των εκδόσεων Σαΐτα και μπορείτε να το διαβάσετε και να το κατεβάσετε εδώ

Ας ...όψεται ο Ηρακλής Λαμπαδαρίου!!! 
Αυτός ο άνθρωπος που ανέλαβε να μας ταξιδέψει αυτό το καλοκαίρι με τη Σαΐτα του. Ένας άνθρωπος που δεν γνώριζα πριν από λίγες μέρες και μου έκανε το μεγαλύτερο δώρο, σκύβοντας με αγάπη πάνω από τα χρωματιστά παραμύθια που έχουμε φτιάξει με τη Στεφανία Βελδεμίρη. Τα έστειλε να ταξιδεύουν ελεύθερα στο διαδίκτυο, εξαιρετικά επιμελημένα...
Και δεν είναι μόνο αυτό: Η τροχιά της δικής μας Σαΐτας διασταυρώθηκε στον αέρα του Κυβερνοχώρου με μια άλλη ασπρόμαυρη και γοητευτική Σαΐτα, που εκτοξεύθηκε κι αυτή από την Καβάλα, όπου έχει την έδρα του ο Ηρακλής.

Γύρισα λοιπόν κι εγώ στην παιδική μου ηλικία  σε εκείνα τα μαγικά ταξίδια του Ιουλίου Βερν. Εκείνες τις ιστορίες που μαζί με τις άλλες της Πηνελόπης Δέλτα με έκαναν για πάντα εραστή των βιβλίων... Και που έχουν πάντα μια γοητεία που δεν σβήνει ακόμη κι όταν τα ξαναδιαβάζω ως ενήλικας...
Θυμήθηκα και τη Μυρτώ Δεληβοριά που πριν από μερικά χρόναι είχε κι αυτή απογειώσει με τις μαγικές τις ζωγραφιές τον "Δεκαπεντεατή πλοίαρχο"

Και με πιάνει κάτι να θέλω να μοιραστώ αυτά που ένιωσα ξεφυλλίζοντας τις ασπρόμαυρες σελίδες της Cristina Chiappinelli. Να τα μοιραστώ με τα δικά μου τα παιδιά και με τους φίλους τους. ακι γιατί όχι και με όποιο άλλο παιδί θελήσει να έρθει να φτιάξουμε ιστορίες εμπνευσμένες από τον Ιούλιο Βερν...
Και μετά να γνωρίσει το έργο του. Κάπως έτσι μπορεί τα παιδιά να αγαπήσουν τα βιβλία και ίσως στο μέλλον να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο που και ο ίδιος ο Βερν σε κάποια άγνωστα έργα του είχε οραματιστεί.
Τις επόμενες μέρες λέω να σας βομβαρδίσω με Ιούλιο Βερν. Όσοι θελήσετε να μοιραστείτε κάτι μαζι
μας είσαστε ευπρόσδεκτοι!

Να πω ακόμη πως χάρηκα τόσο με τη χαρά της συγγραφέως όταν της είπα τι λογαριάζουμε να κάνουμε, όσο και με των φίλων της. Τι όμορφη η χαρά στην Ιταλική γλώσσα!!!
Επίσης χάρηκα ιδιαίτερα όταν είδα ότι έχει κάνει κάποια δουλειά και πάνω στην "Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι", ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία!

Αυτά...

Έτσι κι αλλιώς σας περιμένουμε  όλους την Παρασκευή 19 Ιουλίου, στις 8 μμ στο Πόρτο Ράφτη -περιοχή Πανόραμα (κοντά στο Αυλάκι) στα σκαλάκια της οδού Αμυγδαλιάς!
Να εκτοξεύσουμε το διαστημόπλοιό μας στ' άστρα!
Όπως γράφει και ο Περικλής Κοροβέσης στο νέο του βιβλίο Παράπλευρες καθημερινές απώλειες (εκδόσεις των Συναδέλφων):

"...Όλοι οι δρόμοι κλειστοί. Τα τείχη γύρω μας ψηλά. Πώς θα φύγουμε; Από τον ουρανό. Αυτό είναι το δικό μας λαγούμι. Την ελευθερία του φωτός θα ακολουθήσουμε παίρνοντας το μονοπάτι των άστρων. Το σύμπαντα κόσμο θα διασχίσουμε χωρίς κανονισμούς και νόμους. Και αν τελικά η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη με κάποιον πλανήτη αστεροειδή, δεν είανι σημάδι πως η πορεία ήταν λάθος..."