Έκθεση: Η γιαγιά μου (...και γιατί τη βαλσαμώσαμε!)

Μαύρο χιούμορ στο μειλ που ήρθε, αλλά δυστυχώς από χθες μέσα στα όρια του πιθανού... Η υποτιθέμενη έκθεση μαθήτριας της Γ Δημοτικού φοβάμαι πως θα βάλει ιδέες σε πολλούς απελπισμένους...

Θέμα: Η γιαγιά μου

Όταν ο μπαμπάς έκλεισε το μαγαζί (γιατί κανείς δεν έμπαινε πια να ψωνίσει κι έτσι δεν μπορούσε να πληρώνει νοίκι και ΤΕΒΕ) κι η μαμά απολύθηκε, ήρθε να μείνει μαζί μας η γιαγιά απ' το χωριό. Η γιαγιά είναι πολύ καλή και πολύ πλούσια. Παίρνει 300 ευρώ σύνταξη απ' τον ΟΓΑ και τώρα που μένει μαζί μας μας τα δίνει κι είμαστε κι εμείς πολύ πλούσιοι.

Μια μέρα φάγαμε ψάρια, που είναι καλό και ακριβό φαί. Είμαστε όλοι χαρούμενοι και δεν καταλάβαμε γιατί η Μαμά είπε στον Μπαμπά θυμωμένη «Μα για όνομα! Χρυσόψαρα θα φάμε, βρε Σταμάτη;». Κι ο Μπαμπάς (που η Μαμά τον λέει Σταμάτη) είπε «όλα τα κινέζικα είναι πιο φτηνά, ακόμα και τα ψάρια. Με τη σύνταξη της μάνας μου τι ήθελες να φάμε; Μπαρμπούνια;» Και μετά η Μαμά δεν είπε τίποτα και καθήσαμε όλοι στο τραπέζι να φάμε τα χρυσόψαρα.

Μετά η γιαγιά πέθανε. Δεν ξέρω αν έφταιγε το χρυσόψαρο που έφαγε ή αν πέθανε από μόνη της, ξέρω μονάχα πως ο Μπαμπάς και η Μαμά πολύ λυπηθήκανε και κλαίγανε και λέγανε «τι θα κάνουμε, τώρα, χωρίς την σύνταξη, Παναγία μου;» και η Παναγία τους λυπήθηκε και τους είπε να βαλσαμώσουμε τη γιαγιά, όπως ο θείος Λεωνίδας είχε βαλσαμώσει εκείνο το κεφάλι από το γουρούνι το άγριο που είχε σκοτώσει στο κυνήγι και το είχε βάλει στον τοίχο της σάλας, στο σπίτι του στο χωριό. Εμείς της γιαγιάς δεν της βαλσαμώσαμε μόνο το κεφάλι. Ολόκληρη τη βαλσαμώσαμε γιατί, όπως είπε κι ο Μπαμπάς «δική μας είναι η γιαγιά κι ό,τι θέλουμε την κάνουμε».

Έτσι τώρα έχουμε τη γιαγιά συνέχεια μαζί μας και παίρνουμε και τη σύνταξη του ΟΓΑ και είμαστε πάντα πλούσιοι. Μόνο που τα βράδυα, όταν μαζευόμαστε τα παιδιά κοντά στο τζάκι, η γιαγιά δεν μας λέει παραμύθια, παρά κάθεται ακούνητη, αμίλητη κι αγέλαστη, όπως ο Μπέρνυ στην ταινία «Τρελλό γουηκέντ στου Μπέρνυ», που είχα δει στην τηλεόραση, όταν έπαιζε. Τώρα δεν παίζει γιατί μας έχουνε κόψει το ρεύμα. Όμως τον Μπέρνυ δεν τον είχανε βαλσαμώσει καλά και μάζευε μύγες, ενώ εμείς τη γιαγιά τέλεια την κάναμε!

Καμιά φορά, για να την βλέπει η γειτονιά (έτσι λέει ο Μπαμπάς), την βγάζουμε έξω και την στήνουμε όρθια δίπλα στην αυλόπορτα. Μοιάζει, τότε, η γιαγιά μ' εκείνον τον ξύλινο ινδιάνο που στήνουν έξω από τα καπνοπωλεία στην Αμερική. Και μια φορά ξεχάσαμε να τη μαζέψουμε κι έβρεξε πολύ κι έγινε μούσκεμα. Και ύστερα τη βάλαμε κοντά στο τζάκι να στεγνώσει, αλλά μάλλον τη βάλαμε πολύ κοντά κι άρπαξε φωτιά. Ευτυχώς ο Μπαμπάς πρόλαβε και την έσβησε γρήγορα, αλλά μας μάλωσε γιατί «κοντέψαμε να αφανίσουμε το μοναδικό μας εισόδημα».

Άτιμη εκπαίδευση....

Γιατί ο παρακάτω μαθητής μηδενίστηκε, αφού απάντησε σωστά σε όλες τις ερωτήσεις;;;


-Σε ποια μάχη σκοτώθηκε ο Ναπολέων?
- Στην τελευταία του.

- Πού υπογράφηκε η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας?
-Στο κάτω μέρος της σελίδας.

-Ποια είναι η κύρια αιτία διαζυγίων?
-Ο γάμος.

-Ποια είναι η κύρια αιτία της αποτυχίας?
-Οι εξετάσεις.

-Τι μοιάζει περισσότερο με μισό μήλο?
-Το άλλο μισό.

-Τι δεν μπορείς να φας ποτέ για πρωινό?
-Γεύμα και δείπνο.

-Αν ρίξεις ένα βότσαλο σε μια λίμνη, τι θα συμβεί?
-Θα βραχεί.

-Πώς μπορεί κάποιος να ζήσει 8 μέρες άυπνος?
-Κανένα πρόβλημα. Θα κοιμάται τις νύχτες.

-Πώς μπορείς να σηκώσεις έναν ελέφαντα με ένα χέρι?
-Δεν θα βρεις ποτέ έναν μονόχειρα ελέφαντα.

-Αν έχεις στο ένα χέρι 3 μήλα και 4 πορτοκάλια και στο άλο χέρι 4 μήλα και 3
πορτοκάλια, τι έχεις?
-Πολύ μεγάλα χέρια.

-Εάν πάρει 10 ώρες σε 8 άντρες να χτίσουν ένα τοίχο, πόση ώρα θα πάρει σε 4
άντρες να τον χτίσουν?
-Μηδέν χρόνο, γιατί είναι ήδη χτισμένος.

-Πώς μπορείς να πετάξεις ένα αυγό σε τσιμεντένιο πάτωμα χωρίς να το σπάσεις?
-Με όποιο τρόπο θέλεις, τα τσιμεντένια πατώματα δεν σπάζουν.

Το μαγικό καπέλο του Αρλεκίνου

Ένα διήμερο δράσεων της eXclusiveHR που θα φέρει τα παιδιά σε επαφή με το αληθινό πνεύμα της Αποκριάς!

H eXclusiveHR προετοίμασε και διοργάνωσε ένα ξεχωριστό διήμερο παιδικών δράσεων για το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς. Οι δράσεις αυτές θα πραγματοποιηθούν στο Secreto Roof (Περσεφόνης 21, Γκάζι) και πρόβλεψη και σκοπός μας για αυτές είναι να μην απασχολήσουν απλά ευχάριστα τα παιδιά για λίγες ώρες αλλά αντίθετα – μα και πάντα μέσα από τη διαδικασία του παιχνιδιού – να τα ψυχαγωγήσουν αληθινά, ακόμα και να τα επιμορφώσουν σε ένα βαθμό αλλά φυσικά με έναν τρόπο που δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την τυπική και, κακά τα ψέματα, αρκετά κουραστική για εκείνα διδασκαλία του σχολείου.

Η κεντρική ιδέα γύρω από την οποία περιστρέφονται οι δράσεις είναι εκείνη του τσίρκο, αυτού του «μαγικού» χώρου που συνδυάζει το κωμικό και το δραματικό στοιχείο (στο ίδιο μάλιστα πρόσωπο, αυτό του κλόουν) με την υπέρβαση των ανθρωπίνων ορίων (ζογκλέρ και ακροβάτες) και το κίνδυνο και το σασπένς της αναμέτρησης με τα πιο άγρια στοιχεία της φύσης (θηριοδαμαστές). Κάτω λοιπόν από τον γενικό τίτλο Το μαγικό καπέλο του Αρλεκίνου ειδικευμένοι διασκεδαστές και animateurs θα βοηθήσουν τα παιδιά να προσεγγίσουν και να κατανοήσουν καλύτερα όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία του τσίρκο αλλά και να αντλήσουν από αυτά εμπειρίες, παραστάσεις και συναισθήματα που θα τους είναι χρήσιμα στην τωρινή αλλά και στην μετέπειτα ζωή τους.

Πιο συγκεκριμένα λοιπόν το Σάββατο 25 Φεβρουαρίου το ξεκίνημα θα γίνει στις 12 το μεσημέρι με την Μαγική Τράπουλα. Είναι ένα δημιουργικό παιχνίδι με 21 «τραπουλόχαρτα» που εμπνεύστηκαν και υλοποίησαν η ζωγράφος Στεφανία Βελδεμίρη και ο συγγραφέας Κώστας Στοφόρος ο οποίος και θα είναι παρών για να βοηθήσει τα παιδιά να επινοήσουν ένα δικό τους παραμύθι, να το εικονογραφήσουν και να καταλήξουν στο να φτιάξουν με αυτό ένα όμορφο βιβλιαράκι για κάθε ένα τους. Από τις 14.30 μέχρι και τις 17.00 θα πραγματοποιηθεί η δεύτερη δράση, το show Οι Μαστοράντζες Του Τσίρκο με τον κλόουν Τοτό. Είναι μια πάρα πολύ κεφάτη και διασκεδαστική παράσταση που μυεί τα παιδιά στον κόσμο του τσίρκο με αναρίθμητα ευρήματα και έχει παρουσιαστεί με μεγάλη επιτυχία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Αγγλία, ακόμα και στην Ιαπωνία!

Την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου αρχίζουμε και πάλι στις 12 το μεσημέρι με το θεατρικό παιχνίδι Η Βαλίτσα Των Εκπλήξεων. Η ομάδα θεατρικής αγωγής Bazinga (Τιτίκα Δημάκη και Ιωάννα Βλαχογιώργου) παρουσιάζει ένα δίωρο πλημμυρισμένο από την ατμόσφαιρα και τη φαντασία του θεάτρου. Ανάμεσα στις δραστηριότητες στις οποίες θα συμμετάσχουν τα παιδιά είναι η δραματοποιημένη αφήγηση ενός αποκριάτικου πσραμυθιού, η παντομίμα και η κατασκευή μάσκας ενώ η ομαδικότητα της δράσης βοηθάει πολύ στο να αναπτυχθεί η κοινωνικότητα τους. Από τις 14.30 μέχρι τις 17.00 θα επαναληφθεί το show Οι Μαστοράντζες Του Τσίρκο με τον κλόουν Τοτό αλλά φυσικά με αρκετά διαφορετικά ευρήματα σε σχέση με την παράσταση του Σάββατου.

Η τιμή εισόδου για κάθε παιδί είναι πολύ λογική μα και...φιλική (για το πορτοφόλι των γονέων, στους δύσκολους καιρούς της κρίσης που διάγουμε), 20 ευρώ για κάθε μια από τις δύο ημέρες και 30 ευρώ για ολόκληρο το διήμερο. Όσο τα παιδιά τους θα είναι απασχολημένα με τις δράσεις οι γονείς μπορούν να απολαύσουν τον καφέ ή το γλυκό τους στον ζεστό και ευχάριστο χώρο του Secreto.

Σας περιμένουμε αυτό το Σαββατοκύριακο κορύφωσης της Αποκριάς όλους, παιδιά και γονείς, για να διασκεδάσουμε αλλά και, γιατί όχι, για να παίξουμε όλοι μαζί!

Εικόνες από μια έκθεση

Όσοι μένετε στη Θεσσαλονίκη ή όσοι βρεθείτε εκεί για το τριήμερο έχετε τη δυνατότητα να επισκεφθείτε την έκθεση με τους 15 τρομακτικά χρωματιστούς μήνες της Στεφανίας Βελδεμίρη. Η έκθεση γίνεται στο ArtHouse (Βογατσικού 4 -μεταξύ Αριστοτέλους και Λευκού Πύργου). Μια μικρή γεύση μπορείτε να πάρετε από τις εικόνες του Σαββατοκύριακου που πέρασε.
Κυκλοφορεί και Ημερολόγιο που περιλαμβάνει τους 15 πίνακες οι οποίοι συνεοδεύονται από μικρά παραμύθια για μεγάλους που έγραψα εγώ... αυτοπροσώπως. Η Στεφανία πέρα από τις γνωστές 4 εποχές με τους 12 μήνες τους, επινόησε μια νέα εποχή που την ονόμασε Αποχή του "δεν" και περιλαμβάνει άλλους τρεις μήνες...

Από αυτό το μήνα θα αρχίσω κι εγώ να δημοσιεύω τα παραμύθια μαζί με τους πίνακες.
Η αρχή γίνεται με τον Φλεβάρη:

Φλεβάρης

Εκείνη: «Ήλιος!»

Εκείνος: «Σύννεφο»

Εκείνη: «Δέντρο»

Εκείνος: «Φύλλα»

Εκείνη: «Τα φύλλα θα ξαναγυρίσουν στο δέντρο αν με αγαπήσεις»

Εκείνος: «Αν με αγαπήσεις εσύ, ο ήλιος θα διώξει τα σύννεφα. Εγώ έμαθα να ζω στην ομίχλη»

Εκείνη: «Τότε φεύγω»

Εκείνος: «Πάρε μαζί σου και τα φύλλα. Είναι κομματάκια από την καρδιά μου»

----------------------

Και η έκθεση βήμα- βήμα:

Χρωματιστοί μήνες, Ναζίμ Χικμέτ, Μαγική Τράπουλα και η Θεσσαλονίκη στο... ποτήρι μου!

Έτσι ακριβώς φαίνεται η Θεσσαλονίκη μέσα από ένα ποτήρι. Η (σχεδόν) τελευταία εικόνα από ένα ταξίδι γεμάτο ανθρώπους και χρώματα...

Τι να σας πρωτοπώ;

Το πρόγραμμα μου τηλεγραφικά:

1η μέρα: Συζήτηση με τους γονείς στο Γυμνάσιο της Σταυρούπολης, μετά από πρωτοβουλία της διευθύντριας κυρίας Δημουλά. Το βράδυ στο "Ζύθο" μεζέδες, μπύρα και "Εξώστης": Από την καλή και την ανάποδη:



2η μέρα: Σεμινάριο παραμυθιών στον ...Κόσμο της μαζί με τη Στεφανία Βελδεμίρη. Τα μικρά 11-1, τα μεγάλα 2-4. Ύστερα μια μαγικη βόλτα το σούρουπο από τα Κάστρα μέχρι όλη την παραλία... Μετά κρεμάσαμε τους πίνακες για την έκθεση και φάγαμε από ένα ...ΜΙΚ ΜΑΚ (σάντουιτς με γύρο). Βλέπετε η Μπουγάτσα το είχε σκάσει!




3η μέρα: Το πρωί διαβάσαμε Χικμέτ (Το ερωτευμένο σύννεφο) και φτιάξαμε παραμύθια με τα παιδιά. Μετά βολτάραμε στην πρώτη λιακάδα του Φλεβάρη. Το βράδυ έκθεση, ποτά και κουβέντα. Όλα τέλειωσαν πάνω από ένα πιάτο αχνιστού πατσά.




4η μέρα: Το πρωί με τα παιδιά της 3ης Γυμνασίου (Σταυρούπολη) φτιάξαμε τέσσερις ιστορίες με τη μαγική τράπουλα. Το μεσημέρι αναχώρηση για Αθήνα. Με τη συντροφιά του Τζόναθαν Κόου...



Βρήκα πιο ενδιαφέροντα πράγματα από το facebook

Ο έρωτας, η κρίση και ο Άγιος Βαλεντίνος

Κείμενο που δημοσιεύτηκε στο meno@halandri. την εξαιρετική και στ' αλήθεια Free και Press εφημερίδα του Χαλανδρίου που κυκλοφορεί κάθε μήνα. Αξίζει να πάρετε στα χέρια σας την έντυπη έκδοση...



Ζωγραφιά της Στεφανίας Βελδεμίρη από το Λευκό Παραμύθι. Τις εκπληκτικές ζωγραφιές της από το Ημερολόγιο του Εξώστη θα τις απολαύσετε από αυτή την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη (ArtHouse- Βογατσικού 4). Θα είμαι κι εγώ εκεί με παραμύθια στις αποσκευές μου...

Ο έρωτας, η κρίση και ο Άγιος Βαλεντίνος

...ν’ αγαπάς θα πει να μάχεσαι, ο κόσμος αλλάζει όταν
δυο εραστές φιλιούνται, οι πόθοι ενσαρκώνονται, η σκέψη ενσαρκώνεται, φτερούγες φυτρώνουν στους ώμους του σκλάβου, ο κόσμος είναι πραγματικός και χειροπιαστός, το κρασί είναι κρασί, το ψωμί ξαναβρίσκει τη γεύση του, το νερό είναι νερό, ν’ αγαπάς θα πει να μάχεσαι, ν’ ανοίγεις πόρτες, να παύεις να είσαι ένα πρωτοκολλημένο φάντασμα καταδικασμένο στην αιώνια αλυσίδα από έναν κύριο εκπρόσωπο...

Οκτάβιο Παζ, Η Πέτρα του Ήλιου (μετάφραση Γιώργος Μακρής)

Να ξεκινήσω με μια ομολογία: Απεχθάνομαι τον Άγιο Βαλεντίνο. Και δεν εννοώ τον Άγιο, που δεν έτυχε να γνωρίσω, αλλά τη μέρα του. Τη 14η Φεβρουαρίου. Προτιμώ ειλικρινά τη 13η κι ακόμη καλύτερα τη 15η που όλα έχουν τελειώσει. Για να το πω ακόμη πιο ωμά: η «Μέρα των Ερωτευμένων» έχει τόση σχέση με τον έρωτα όση το σεξ με την πορνογραφία, όση η Ελβετία με τη Νέα Ελβετία!
Θα μου πείτε:
«Τότε γιατί ασχολείσαι; Άσε τους ανθρώπους να ανταλλάσσουν καρδιές, σοκολατάκια και αρκουδάκια. Άσε να δουλέψουν τα ανθοπωλεία. Κρίση έχουμε! Ζιζάνια θες να σπείρεις; Ή μήπως θες να δώσεις επιχειρήματα σε όλους τους τσιγκούνηδες και αδιάφορους άντρες; ».
Δε θέλω να σπείρω καινά δαιμόνια (αν και ο Βαλεντίνος και σχετικά καινός και κενός για μένα είναι). Είναι πολύ πιθανόν ακόμη κι εγώ να σπεύσω να προμηθευθώ κάποιο σχετικό αξεσουάρ. Αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα σε καρδιές -φακούς και σε ζάρια που γράφουν «αγκαλιά», «φιλί» κλπ. Θα ενισχύσουμε την τοπική αγορά και θα αποφύγουμε οικογενειακές «παρενέργειες».
Αναρωτιέστε σίγουρα τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη συγκεκριμένη σελίδα. Διότι κάτι περί πολιτικής θα περιμένατε να γράψω. Το τελευταίο πράγμα που σας ενδιαφέρει είναι οι απόψεις του υπογράφοντος για τον Άγιο Βαλεντίνο.
Αν ωστόσο διαβάσατε προσεκτικά τους στίχους που παραθέτω στην αρχή θα καταλάβατε ίσως πού το πηγαίνω. Μάλλον έχω επηρεαστεί και από την πρόσφατη συνάντηση μου με την Άριελ Λίβι συγγραφέα βιβλίου για την «ανερχόμενη κουλτούρα του ξέκωλου» και δεν παύω να σκέφτομαι με ποιον τρόπο εν ονόματι της «απελευθέρωσης», αλλά και ως θύματα και συνένοχοι μιας τεράστιας εμπορικής θύελλας, μετατρέψαμε τον έρωτα και το σεξ σε κάτι ανούσιο. Σε κάτι που πουλιέται και αγοράζεται. Κι αν δεν πήραμε αυτό το δρόμο, θεωρήσαμε πως έρωτας είναι να κλείνεσαι με τον «άνθρωπό σου» στη γυάλινη σφαίρα σας και ο κόσμος για σένα να μην υπάρχει.
Ήταν σαν τη φιλοσοφία της ανόδου, της κονόμας, του life style που καλλιεργήθηκε από την «σοσιαλιστική» δεκαετία του ‘80. Τότε που φεύγανε τα μουστάκια και έρχονταν τα κοχίμπα. Που το ΚΛΙΚ αντικαθιστούσε την «Εξόρμηση». Άρχισε το γδύσιμο στα περιοδικά και συνεχίστηκε στις ψυχές μας.
Δεν ανεβήκαμε όλοι στα «Καγιέν». Δε θα ήταν άλλωστε δυνατόν: όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσα. Ούτε αποκτήσαμε όλοι σπίτια με πισίνες. Ακόμη χειρότερα. Πουληθήκαμε για πολύ λιγότερο από τριάντα αργύρια. Και δε δείξαμε ούτε καν την αξιοπρέπεια του Ιούδα!
Ανακαλύπτουμε τώρα με καθυστέρηση πως άλλο ζωή και άλλο life style. Άλλο έρωτας και άλλο η ψευδής αναπαράσταση του. Ανακαλύπτουμε πως χωρίς αγώνα τίποτα δεν κερδίζεται, αλλά και τίποτα δεν αξίζει να κερδηθεί. Πως «αγάπη θα πει να μάχεσαι».
Πως τα όνειρα που μας πούλησαν δεν ήταν τα δικά μας.
Είναι άγριο να ξυπνάς ξημέρωμα από ένα όμορφο όνειρο, έξω να έχει σκοτάδι και κρύο, κι εσύ να πας να δουλέψεις χωρίς να γνωρίζεις αν θα πληρωθείς, αν και αύριο θα έχεις δουλειά. Χωρίς να γνωρίζεις τι αποφασίζεται για σένα πίσω από τις κλειστές πόρτες της εξουσίας. Όλοι αυτοί που σε κοίμιζαν -χρόνια τώρα- γελάνε χαιρέκακα. Το σκάνε πρώτοι από το καράβι σαν τον Ιταλό καπετάνιο.
Θα το αφήσεις έτσι;

Η Μαγική Τράπουλα στο Νηπιαγωγείο

Πριν από λίγες μέρες, στην κοπή της πίτας του 13ου Νηπιαγωγείου Αγίας Παρασκευής, πάιξαμε με τη Μαγική Τράπουλα. Αυτή τη φορά δώσαμε την ευκαιρία στα παιδιά να παίξουν τους ρόλους. Το αποτέλεσμα ήταν διασκεδαστικό έως ξεκαρδιστικό, με αποκορύφωμα τον ...γάμο των δυο ηρώων που συνοδεύτηκαν από κουμπάρους και παπά, αλλά και (φανταστική) ρίψη ρυζιού στο χορό του Ησαΐα!


Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στο μπλογκ του 7ου Δημοτικού όπου φιλοξενήθηκε η γιορτή:

http://blogs.sch.gr/7dimagpar/2012/02/05/%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AE-%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-13%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B7%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85/

Υπάρχουν και καλά νέα!

Από το ΑΠΕ-ΑΜΠΕ

www.goodchannel.gr/ανάγνωση/3018:good-news

Με τη βοήθεια μιας "μαγικής" τράπουλας θα … μαγειρέψουν 20 παιδιά που θα συναντηθούν στην "κουζίνα" της Στεφανίας στις Συκιές της Θεσσαλονίκης. Μόνο που δεν θα μαγειρέψουν φαγητά και γλυκά, αλλά παραμύθια!

Η "μαγική" τράπουλα δεν προτρέπει στον τζόγο ούτε και έχει συνταγές μαγειρικής, ούτε καν οδηγίες. Έχει μόνο ζωγραφιές, οι οποίες δίνουν στο παιδί το ερέθισμα για να γράψει το δικό του παραμύθι. Εμπνευστές και δημιουργοί της "Μαγικής Τράπουλας των Παραμυθιών" είναι η εικαστικός -συντηρήτρια αρχαιοτήτων Στεφανία Βελδεμίρη και ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Κώστας Στοφόρος.

"Η τράπουλα αποτελείται από 21 κάρτες, καθεμιά από τις οποίες έχει μία ζωγραφιά και μία λειτουργία. Η ζωγραφιά είναι ένας ήρωας και η λειτουργία λέει π.χ. τι κάνει ο ήρωας ή τι απαγορεύεται να κάνει ή ότι είναι ψεύτικος ή ότι φεύγει κ.λπ. Το παιδί παίρνει μία κάρτα και με βάση την εικόνα και τη λειτουργία της αρχίζει να λέει μια ιστορία, να φτιάχνει το δικό του παραμύθι. Τα 'παραμυθομαγειρέματα' μπορούν να γίνουν είτε από το παιδί μόνο του είτε με τη βοήθεια των γονιών, αλλά μπορούν και πολλά παιδιά μαζί να συνθέσουν το δικό τους παραμύθι, τραβώντας το καθένα μία κάρτα και συμπληρώνοντας την ιστορία που ξεκίνησε το προηγούμενο. Εκτός από αυτό, η τράπουλα έχει και μια δεύτερη λειτουργία: η πίσω όψη της είναι ένα παζλ, το οποίο μπορεί να συνθέσει το παιδί ή τα παιδιά" εξηγεί στο ΑΜΠΕ η Στεφανία.

Το πρώτο "παραμυθομαγείρεμα", με τη βοήθεια της "μαγικής" τράπουλας θα γίνει σε δύο ενότητες: στις 18 Φεβρουαρίου στο πλαίσιο ενός βιωματικού σεμιναρίου που θα πραγματοποιηθεί στο εργαστήριο της Στεφανίας, στη οδό Ανδρέου Δημητρίου 12, στις Συκιές . Η πρώτη ενότητα, με τίτλο "Φτιάχνοντας τα δικά μας παραμύθια", απευθύνεται σε παιδιά μέχρι 8 ετών και θα πραγματοποιηθεί 11.00-13.00, ενώ η δεύτερη με τίτλο "Δημιουργική γραφή για παιδιά" απευθύνεται σε ηλικίες 9-14 ετών και θα πραγματοποιηθεί 14.00-16.00. (Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής στα τηλέφωνα: 2310-247570/ 6976432625).
Εξάλλου, στις 19 Φεβρουαρίου, στο "Art House gallery bar" (Βογατσικού 4), στις 12 το μεσημέρι, θα πραγματοποιηθεί η πρώτη δημόσια παρουσίαση της "Μαγικής Τράπουλας των Παραμυθιών", στη διάρκεια της οποίας, όσα παιδιά παρευρεθούν θα έχουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν και να ζωγραφίσουν το δικό τους παραμύθι.

Μια έκθεση, δυο εγκάινια: Χρώμα στο γκρίζο των ημερών....

"15 τρομακτικά χρωματιστοί Μήνες, τέσσερις Εποχές
και μια Αποχή"

μια έκθεση από ζωγραφιές και από λέξεις...

Εγκαίνια ΙΙ

Για τους μεγάλους:

Το περιοδικό "εξώστης" και το Art House gallery bar, σας προσκαλλούν την Κυριακή 19 Φλεβάρη στις 9.00μ.μ.
στην έκθεση με ζωγραφιές της Στεφανίας Βελδεμίρη, για να δείτε 15 μήνες, 4 Eποχές και την A-ποχή -"δεν", που έγιναν μικρά παραμύθια από τον Κώστα Στοφόρο. Μερικοί
στίχοι του Ναζίμ Χικμέτ, μπλέκονται στα παραμύθια και στις ζωγραφιές,
στα χρώματα και στις λέξεις. Πάντα μπλέκονται τα χρώματα με τις
λέξεις, οι λέξεις με τα χρώματα. Αφιερώνουμε στη μνήμη του Ναζίμ, όλα
αυτά τα μικρά παραμύθια και όλους μας τους ζωγραφιστούς μήνες... και
τους 15.

Εγκαίνια Ι

Για τα παιδιά -και μεγάλους με φαντασία:

Έκπληξη!
Παρουσίαση της Μαγικής Τράπουλας των Παραμυθιών!
Το πρωί της ίδια μέρας (Κυριακή 19 Φλεβάρη), στις 12.00 το πρωί, σας
προσκαλούμε μικρούς και μεγάλους, για να φτιάξουμε ολοκαίνουργια και
κατάδικά σας παραμύθια! Θα είμαστε εκεί μαζί, art house gallery bar, Κώστας και Στεφανία, με
την "παραμυθοκουζίνα" μας, τη μαγική τράπουλα, με μπογιές και χαρτιά,
με παράξενα αντικείμενα, έτοιμοι να γεμίσουμε τον κόσμο... παραμύθια!


Εννοείται δωρεάν όλα!

Οι μεγάλοι φτιάχνουν τα δικά τους παραμύθια: Σαββατόβραδο στο Χαλάνδρι

Μετά και πριν τις κινητοποιήσεις ενατνίον του νέου Μνημονίου, που υποθηκεύει τη ζωή μας, το μέλλον των παιδιών μας αλλά και ολόκληρη τη χώρα, σας προτείνω λίγη χαλάρωση με τη δύναμη της φαντασίας. Όχι για να ξεφύγουμε από τον κόσμο που μας περιβάλλει, αλλά για να τον αλλάξουμε!
Έτσι, με την άδεια των παιδιών, αυτό το Σάββατο (11/2) το βράδυ θα πάρουν οι μεγάλοι τη Μαγική Τράπουλα στα χέρια τους για να φτιάξουν τα δικά τους παραμύθια!
Η σχολή Yoga4Life, (Καζαντζάκη 4, Χαλάνδρι -λίγα βήματα από το σταθμό Μετρό Αγίας Παρασκευής) με αφορμή την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας ετοιμάζει ένα ξεχωριστό Σαββατόβραδο, όπου με τη βοήθεια της Μαγικής Τράπουλας θα φτιάξουμε τα δικά μας παραμύθια!
Και να ήταν μόνον αυτό;
Μας περιμένει ποτάκι, μεζές και άλλα παιχνίδια στον όμορφο χώρο της Σχολής. Από τις 7 το βράδυ και μετά θα είμαστε εκεί για να περάσουμε όλοι μαζί μια όμορφη βραδιά!

Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Κατερίνα Κάππου
Email:info@yoga4life.gr
Ιστοσελίδα:http://www.yoga4life.gr


ΥΓ Οι μικροί μας φίλοι δεν θα μείνουν παραπονεμένοι. Όπως κάθε Σάββατο, στις 12 μμ τους περιμένουμε στον πολυχώρο Τέχνης Βήματα στο Θησείο (Ηρακλειδών 54)

Κι όμως υπάρχουν Γερμανοί που είναι ... φίλοι μας!

Αλληλεγγύη στην Ελλάδα είναι προς το συμφέρον όλων μας

της Sahra Wagenknecht*


"Ο αγώνας του ελληνικού λαού είναι ενάντια στην βάρβαρη κατεδάφιση του κράτους πρόνοιας και την καταστροφή της δημοκρατίας, όλοι μαζί πρέπει να αρνηθούμε να αιμορραγούν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι για τα κέρδη των χρηματοπιστωτικών εταιρειών.

Δεν πρέπει να είναι ο ένας εναντίον του άλλου, η αλληλεγγύη είναι το πιο σημαντικό όπλο που έχουμε », δήλωσε η Sahra Wagenknecht, αναπληρωτής πρόεδρος της Αριστεράς, αναφερόμενη στη διαπραγμάτευση για το προγράμμα στην Ελλάδα.

Η Wagenknecht εξηγεί περαιτέρω:
Η μείωση του ήδη χαμηλού ελάχιστου μισθού κατά 20 τοις εκατό, η καταστροφή ακόμη 150.000 θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα, η απαίτηση για ένα ξεχωριστό λογαριασμό για τα ελληνικά κρατικά έσοδα, στον οποίο θα έχουν πρόσβαση οι πιστωτές - αυτά είναι εντελώς υπερβολικές αξιώσεις για την Ελλάδα και την οδηγούν εκτός της ευρωζώνης και στην χρεοκοπία.

Αυτή η πολιτική έλλειψης αλληλεγγύης είναι πολύ επικίνδυνη και δεν περιορίζεται στην Ελλάδα: όλο και περισσότερο πολιτικοί από τα κόμματα του CDU / CSU και FDP, καταργούν την γερμανική δημοσιονομική εξίσωση και οι φτωχότερες επαρχίες αναγκάζονται σε αυτόματες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες. Η αρχή είναι πάντα η ίδια: Να αποσπασθεί η προσοχή από το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών και έτσι κράτη, επαρχίες ή επιμέρους εθνικές ομάδες υποκινούμενοι να στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου.
Ο μόνος δρόμος που υπάρχει είναι να οργανώσουμε την αλληλεγγύη: αντί να δώσουν δισεκατομμύρια για τις τράπεζες και στη συνέχεια να μαζέψουν χρήματα μέσω βάναυσων περικοπών στους εργαζόμενους, τους ανέργους και τους συνταξιούχους, θα πρέπει να αγωνιστούμε όλοι στην Ευρώπη, ώστε να υποχρεωθούν τελικά να πληρώσουν οι κερδοσκόποι των οικονομιών-καζίνο.


*Η Sahra Wagenknecht είναι αναπληρωτής πρόεδρος του κόμματος της Αριστεράς ατην Γερμανία / Die Linke

Αποκλειστικό βίντεο: Ο Παπαδήμος σε διαπραγματεύσεις...

Ντροπή: Πώς θα κοιτάξουμε τα παιδιά μας στα μάτια;

Συνήγορος του Πολίτη: Πληθαίνουν τα φαινόμενα ασιτίας παιδιών
Ευάλωτα στην κρίση όσα προέρχονται από πολύ αδύναμες οικονομικά οικογένειες ή έχουν ειδικές ανάγκες

Ρεπορτάζ από το Βήμα:

"Στα 2.500 ανέρχονται τα παιδιά που -κατά τις εκτιμήσεις του Συνηγόρου του Πολίτη- βρίσκουν καταφύγιο σε δημόσια ιδρύματα παιδικής προστασίας ή σε ιδιωτικές δομές φροντίδας, όπως αυτές των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και της Εκκλησίας, μεσούσης της οικονομικής κρίσης.

Παρά τις δραματικές διαστάσεις, όμως, που έχει προσλάβει το φαινόμενο της πλημμελούς παιδικής φροντίδας, οι περικοπές πόρων απειλούν τη συνέχιση της λειτουργίας αυτών των δομών.

Τα παραπάνω επισημάνθηκαν κατά την ακρόαση του Βοηθού Συνηγόρου του Πολίτη Γιώργου Μόσχου, αρμόδιου για τα δικαιώματα του παιδιού, στην κοινοβουλευτική επιτροπή Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Τα παιδιά από πολύ αδύναμες οικονομικά οικογένειες, τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και τα παιδιά αλλοδαπών που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στη χώρα μας και φοβούνται ότι θα χρειαστεί να την εγκαταλείψουν, είναι οι πιο ευάλωτες περιπτώσεις μέσα στην κρίση και ο Συνήγορος του Πολίτη προειδοποιεί ότι πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα σε συνεργασία της Πολιτείας με τις τοπικές κοινωνίες.

Ο κ. Μόσχος ρωτήθηκε από τους βουλευτές για τα φαινόμενα ασιτίας παιδιών που ολοένα αυξάνονται.

Όπως εξήγησε, κατά τις επισκέψεις του Συνηγόρου του Πολίτη στα σχολεία διαπιστώθηκε πως πολλοί εκπαιδευτικοί προβληματίζονται για το γεγονός ότι «ολοένα και περισσότερα παιδιά δεν προσέρχονται φροντισμένα στο σχολείο, δεν έχουν ούτε ένα σάντουιτς στην τσαντούλα τους ή δεν έχουν χαρτζιλίκι για να πάρουν κάτι από το κυλικείο».

Στο Συνήγορο του Πολίτη έχουν αναφερθεί από τις σχολικές επιτροπές ελλείψεις για την κάλυψη βασικών λειτουργικών αναγκών, όπως το πετρέλαιο για θέρμανση των σχολικών μονάδων. Οι περισσότερες περιπτώσεις υποσιτισμού εντοπίζονται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, όπως προέκυψε από τις επισκέψεις του Συνηγόρου του Πολίτη στα σχολεία.

Ο κ. Μόσχος αναφέρθηκε, επίσης, στη βία στο μαθητικό πληθυσμό, που εξελίσσεται σε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα και εκδηλώνεται με νέες συμπεριφορές, και η οποία μπορεί να μην οφείλεται στην οικονομική κρίση αλλά σίγουρα επιτείνεται από αυτήν.

Μεγάλες διαστάσεις προσλαμβάνει και το φαινόμενο της διαρροής των μαθητών, κυρίως εκείνων που τελειώνοντας το γυμνάσιο δεν συνεχίζουν στο λύκειο, ενώ πυκνώνουν και τα θέματα που σχετίζονται με την ψυχική υγεία των μαθητών.

Ο Συνήγορος του Πολίτη έχει ασχοληθεί αρκετά με το θέμα των μετακινήσεων των μαθητών και όπως ανέφερε ο κ. Μόσχος «οι συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων μπορεί να συνέβαλαν στην εξοικονόμηση πόρων, δημιούργησαν όμως και προβλήματα, ιδίως στην περιφέρεια και στα παιδιά με ειδικές ανάγκες, ενώ πρόβλημα έχει αποτελέσει και η μετακίνηση ασυνόδευτων παιδιών προς το σχολείο τους».

Από την πλευρά του, ο γενικός γραμματέας της ΟΛΜΕ Θεμιστοκλής Κοτσυφάκης κάλεσε τους βουλευτές να μην ψηφίσουν τα νέα μέτρα, ενώ επικαλέστηκε απόσπασμα ομιλίας της Ευρωπαίας επιτρόπου Ανδρούλας Βασιλείου στην οποία ανέφερε ότι η εκπαίδευση πρέπει να εξαιρεθεί από τις περικοπές.

«Το δραματικότερο στοιχείο που αναδείχθηκε από την οικονομική κρίση είναι το θέμα του υποσιτισμού παιδιών» ανέφερε ο Γενικός Γραμματέας της ΟΛΜΕ, σημειώνοντας ότι «οι εκπαιδευτικοί που πρώτοι επισήμαναν το πρόβλημα, αρχικά χλευάστηκαν από το υπουργείο Παιδείας».

Ο ίδιος δεν έδωσε πάντως τα στατιστικά στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η Ομοσπονδία, ενώ χαρακτήρισε «υποκριτικό» το πρόγραμμα σίτισης μαθητών που εξήγγειλε πριν από λίγες ημέρες το υπουργείο Παιδείας καθώς, όπως είπε, από τη μία ανακοινώνει διανομή γευμάτων και από την άλλη αποδέχεται τις δραματικές περικοπές στην εκπαίδευση και τη φτωχοποίηση.

Στην επιτροπή της Βουλής είχε κληθεί και το υπουργείο Παιδείας που όμως δεν προσήλθε αλλά και η Διδασκαλική Ομοσπονδία που δεν προσήλθε λόγω του ότι προγραμματίζει τις κινητοποιήσεις της."

Η κυρία Διαμαντοπούλου με τους δεκάδες συμβούλους προφανώς θεώρησε το θέμα ...δευτερεύον και δεν προσήλθε. Τα σχόλια δικά σας....

Ποιό ημερολόγιο; Ποιός πατέρας;

Τι πατέρας μπορείς να είσαι και τι να γράφεις στο Ημερολόγιό σου;
Τι θα σημειώσεις γι' αυτές τις μέρες της ντροπής;
Τι να πεις:
Όταν ετοιμάζονται να κάνουν νέες περικοπές σε υγεία και παιδεία, όταν την απώλεια τριών μισθών την ονομάζουν "σωτηρία του 13ου και 14ου μισθού", όταν διαλύουν τα ταμεία και εξαφανίζουν τις συντάξεις, όταν οδηγούν τη χώρα στον όλεθρο για να πληρώσουν τους τοκογλύφους που οι ίδιοι έφεραν εδώ; (ΠΑΣΟΚ -ΝΔ δεν κυβερνάνε τόσα χρόνια; ή μήπως κυβερνούσα ...εγώ και δεν το κατάλαβα;)

Απέναντί στο Μαύρο Μέτωπο του... Κολλεγίου ΑΘηνών (Παπαδήμος, Παπαπανδρέου, Σαμαράς, Βορίδης κλπ)η μόνη λύση είναι το Εθνικό Αντιμνημονιακό Μέτωπο και η άμεση προσφυγή στις κάλπες. Ας αποφασίσουμε εμείς για το μέλλον μας και όχι οι Παπα-δήμιοι!

ΥΓ. Σε ποιά δημοκρατία η αστυνομία κλείνει -εν μέσω νεροποντής- ή και γενικότερα σταθμούς του Μετρό; Ποιοί λόγοι ασφαλείας επιτάσουν να κλείνει το μετρό στον... "Ευαγγελισμό";

ΕΑΜ (Εθνικό Αντιμνημονιακό Μέτωπο)

(τόσον απλό και τόσο δύσκολο)...

Η Ιστορία τής χτυπά την πόρτα, αλλά ως φαίνεται, η Αριστερά «λείπει απ’ το σπίτι για δουλειές».

Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις και συνυπολογίσουμε τις πιθανές αποκλίσεις πάνω - κάτω, τα τρία κόμματα της Αριστεράς, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖA και ΔΗΜ.ΑΡ. συγκεντρώνουν ποσοστό που υπερβαίνει το 30% κι αγγίζει το 35%.

Αν σε αυτό το ποσοστό συνυπολογίσουμε τα ποσοστά πολιτικών σχημάτων που προέρχονται απ’ το ΠΑΣΟΚ κι εκφράζουν τη λαϊκή του βάση, τους Οικολόγους και σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, τότε το εν λόγω ποσοστό εκτινάσσεται! Μάλιστα, χωρίς τη δυναμική της ενότητας, αλλά στη βάση της απλής πρόσθεσης των αριστερών δυνάμεων.

Πολύ ή λιγότερο διαφορετικών μεταξύ τους, θα μου πείτε. Βεβαίως! Κι ευτυχώς.

Διότι το ερώτημα σήμερα και για πολλούς το αιτούμενο δεν είναι η κομματική ενότητα της Αριστεράς, αλλά η Κοινή Δράση της, ένα μίνιμουμ

Κοινό Πρόγραμμα που όχι μόνον θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τη Μνημονιακή Λαίλαπα, αλλά και θα μπορούσε να εφαρμόσει μια εναλλακτική πολιτική. Εναλλακτική και εφαρμόσιμη.

Χρήσιμη όχι μόνον στον ελληνικό λαό, αλλά σε όλους τους Ευρωπαίους. Με μια Κυβερνούσα Αριστερά στην Ελλάδα, όχι μόνον θα είχε ανατραπεί, ίσως οριστικώς, η δικτατορία του δικομματισμού (τώρα και των τοκογλύφων) στη χώρα μας, αλλά θα είχε ανοίξει κι ένας άλλος δρόμος για όλην την Ευρώπη.

Προς επίρρωσιν όλων των παραπάνω συμβαίνει τώρα και μάλιστα με έντονον τρόπο κάτι που λίγο μόλις καιρό πριν θα ήταν παράδοξο: δεξιοί πολίτες αλλά και πολιτικοί της πατριωτικής Δεξιάς ζητούν τη δημιουργία ενός νέου ΕΑΜ, που θα μπορούσε να υπερασπισθεί τον λαό απέναντι στις νεοαποικιακές, ιμπεριαλιστικές δυνάμεις,

όπως τον υπερασπίσθηκε και στην Κατοχή. Ενάντια στους τότε ιμπεριαλιστές κι ακροδεξιούς πάσης φύσεως. Ναζί, τοκογλύφους, μαυραγορίτες και γερμανοτσολιάδες.

Σήμερα το ζητούμενο για την Ελλάδα και την Ευρώπη είναι κάτι σαν αυτό που συμβαίνει στη Λατινική Αμερική, μια «Αριστερά του Καλού» που έχει οδηγήσει σε λαϊκά καθεστώτα (ή, το ολιγώτερον, σε φιλολαϊκά), τα οποία μάλιστα υφίστανται τακτικά τη βάσανο των εκλογών νικηφόρα.

Παρ’ ότι λοιπόν σήμερα στην Ελλάδα ο λαός χρειάζεται σύνολη την Αριστερά πρόμαχο, εκείνη κωφεύει.

Μάλιστα, παρ’ ότι η Αριστερά έχει προειδοποιηθεί ότι ο λαός τη χρειάζεται τώρα -αύριο θα είναι αργά- συνεχίζει να κωφεύει.

Όχι όλη, αλλά οι ηγεσίες της.

Εν προκειμένω, οι ηγεσίες του ΚΚΕ και της ΔΗΜ. ΑΡ. Αλλά κι ένα μέρος από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί;

Για πολλούς λόγους: Το ΚΚΕ δεν θέλει να καλυτερέψει τον καπιταλισμό, θέλει να μας πάει στον σοσιαλισμό. Επίσης μέμφεται όσους κατάλαβαν τώρα και με καθυστέρηση όσα το ΚΚΕ είχε καταλάβει εγκαίρως (για το Μάαστριχτ και το προπατορικό αμάρτημα). Ομως, ο χαμός γίνεται τώρα - τώρα κλείνουν σπίτια, τώρα χάνονται δουλειές, τώρα εξαερώνονται μισθοί.

Αλλωστε, πώς θα πάει με τον λαό το ΚΚΕ στον σοσιαλισμό, αν δεν αγωνίζεται ο λαός και δεν μάθει, αγωνιζόμενος εναντίον του κακού που του συμβαίνει τώρα, να θέλει το αντίθετο για αύριο; Εξ επιφοιτήσεως;

Ο ΣΥΡΙΖΑ. Παρά τις πρωτοβουλίες του κ. Τσίπρα για ενωτικές στη βάση ενός Κοινού Πολιτικού Προγράμματος λύσεις, ο χώρος που καλύπτει το κόμμα του αποτελεί περισσότερο συνάντηση οργανώσεων παρά ανθρώπων. Ετσι πρυτανεύει ο λόγος της κάθε ομάδας, συχνά εναντίον της άλλης, παράγοντας μάλιστα ενίοτε ακόμα και (ενδο)παραταξιακό μίσος. Ετσι περισσεύουν οι αφορισμοί, οι χαρακτηρισμοί, οι απειλές και η περιχαράκωση. Των οργανώσεων πάντα, όχι των πολιτών, όχι των ανθρώπων.

Τέλος, η ΔΗΜ. ΑΡ. δεν χρειαζόταν να αρχίσει να δέχεται «επισκέπτες» ψηφοφόρους απ’ το ΠΑΣΟΚ (όπως παλιότερα δικοί της ψηφοφόροι επισκέπτονταν το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ) για να αποκτήσει την καθεστωτική νοοτροπία της «καθοδήγησης» της κοινωνίας μέσω άλλων πολιτικών σχημάτων. Αν όχι κάνοντας «εισοδισμό», αλλά πάντως επιδιώκοντας μιαν «ευγενή συνύπαρξη».

Μια πολιτική δύναμη που κατηγορεί μονίμως και με ευκολία τον λαό για «λαϊκισμό» γίνεται εν τέλει κρατικιστική η ίδια.

Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα στην Αριστερά, τι ελπίδες έχει ο λαός; Μάλλον λίγες, αν εκτός απ’ τον καπιταλισμό πρέπει να αλλάξει και την Αριστερά. Βαρύ το έργο. Και οξύμωρο το σχήμα. Καθότι

έτσι όπως πάνε τα πράγματα, αν η Αριστερά καταφέρει αριστερό να είναι η υπέρβασή της απ’ τον λαό, θα ’χει καταφέρει το ακατόρθωτο.

Διότι, αν η Αριστερά δεν του σταθεί χρήσιμη, ο λαός θα την υπερβεί.

Σήμερα, όλοι οι δρόμοι, εκτός απ’ τον Μονόδρομο του Μνημονίου, οδηγούν στην Αριστερά! Και θα είναι τουλάχιστον παράδοξο να τους οδηγήσει η Αριστερά με την αδράνειά της πάλι πίσω στη Δεξιά.

Και μιλάμε για «αδράνεια» όχι διότι η Αριστερά δεν έχει θέσεις και λύσεις - έχει! Τις κατ’ εξοχήν φιλολαϊκές. Αλλά, αν δεν ακολουθήσει εκείνη τη στρατηγική που χρειάζεται ώστε να της δώσει τη δύναμη ο λαός να τις εφαρμόσει, τι να τις κάνουμε;

ΣΤΑΘΗΣ Σ.