1,8 δισεκατομμύρια ευρώ στα χέρια "γνωστών- γνωστών": Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, ο Άκτωρ θα πάρει δις (;)

Μετά το γλέντι ήρθε η ώρα του λογαριασμού... 1,8 δις, ζεστά -ζεστά!

Ποιός άραγε θα πάρει το "μεγάλο πακέτο";
Πιστός στην πολιτική "περισσότερα αυτοκίνητα, περισσότεροι δρόμοι" ο υπουργός της εκτροπής του Αχελώου και της καταστροφής των νησιών, ανακοίνωσε χθες το πρόγραμμα για νέους αυτοκινητόδρομους στην Αττική.
Δισεκατομμύρια πάλι θα πέσουν στην άσφαλτο και στις τσέπες των γνωστών διαπλεκομένων επιχειρηματιών...
Το θέμα είναι απλό. Φτιάχνουμε μια λεωφόρο που κοστίζει απίστευτα ποσά, εισπράττουμε τα διόδια που μας δίνουν τεράστια κέρδη. Κάποια στιγμή από την ανεξέλεγκτη αύξηση των ΙΧ και από την απουσία πολιτική αποκέντρωσης, επέρχεται κορεσμός και μποτιλιάρισμα.
Η λύση που επιλέγεται είναι νέοι δρόμοι, δισεκατομμύρια στις τσέπες των "διαπλεκομένων".
Εμείς πληρώνουμε διπλά: Ως φορολογούμενοι και ως χρήστες των δρόμων...
Αναρωτιέμαι αν υπήρχε μια άλλη πολιτική, όπου τα δισεκατομμύρια αυτά θα διοχετεύονταν για τη δημιουργία υποδομών στην επαρχία και για την παροχή κινήτρων ώστε να εγκαταλειφθεί το "κλεινόν άστυ" και να σταματήσει ο γιγαντισμός της πόλης, μήπως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για τη χώρα;
Κι αλήθεια τι γίνεται με την εκπομπή καυσαερίων, με το "πρωτόκολο του Κιότο" και το φαινόμενο θερμοκηπίου;
Ο υπουργός δεν ξέρει, είναι... κουφός!

Πάντως μετά από αυτά μην περιμένετε εκλογές και μην εκπλαγείτε αν δείτε "πράσινα" ΜΜΕ να γίνονται "μπλε".
"Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη"...

Η είδηση από το in.gr
"Στις αρχές του 2015 εκτιμάται ότι μπορεί να είναι έτοιμοι οι νέοι αυτοκινητόδρομοι Αττικής, η επέκταση δηλαδή της Δυτικής Περιφερειακής Υμηττού προς τα Μεσόγεια, αλλά και την παραλιακή λεωφόρο.

Όπως ανακοίνωσε σε συνέντευξη Τύπου, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γιώργος Σουφλιάς, η προκήρυξη του διεθνούς διαγωνισμού με σύμβαση παραχώρησης γίνεται σε μηδενική βάση και σε μία φάση.

Ο χρόνος κατάθεσης των προσφορών ορίστηκε για τις 22 Δεκεμβρίου και αν δεν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα με ενστάσεις, «μπορούμε στις αρχές του 2010 να έχουμε ανάδοχο» είπε ο κ. Σουφλιάς.

Σύμφωνα με τον υπουργό, η διάρκεια κατασκευής του έργου, μήκους 71,6 χιλιομέτρων και προϋπολογισμού 1,8 δισ. ευρώ περίπου, θα κυμανθεί από 55 έως 65 μήνες...

...Το έργο των νέων αυτοκινητοδρόμων, εκτός από την επέκταση της δυτικής περιφερειακής Υμηττού μέχρι τη λεωφόρο Ποσειδώνος, που θα είναι υπογειοποιημένη κατά 85%, περιλαμβάνει:

- τη μεγάλη σήραγγα Υμηττού, μήκους 4 χιλιομέτρων, με τις εκατέρωθεν προσβάσεις της που θα συνδέει τη νότια πλευρά του λεκανοπεδίου με τα Μεσόγεια από τον ανισόπεδο κόμβο Σακέτα μέχρι τον ανισόπεδο κόμβο Μεσογείων, μήκους 6,3 χιλιομέτρων.

- τον οδικό άξονα από ανισόπεδο κόμβο Μεσογείων (μετά τη μεγάλη σήραγγα Υμηττού μέχρι τη Ραφήνα, μήκους 18,6 χιλιομέτρων προς την Αττική Οδό και το Αεροδρόμιο) όπου θα υπάρξουν και άλλες σήραγγες μήκους 2,6 χιλιομέτρων, στο Λόφο Έτος, στην περιοχή του Πικερμίου.

- τον οδικό άξονα από τον ανισόπεδο κόμβο Μεσογείων μέχρι την Αγ.Μαρίνα, μήκους 14,2 χιλιομέτρων, στον οποίο προστέθηκε και ο κλάδος Καλυβίων, μήκους 5,9 χιλιομέτρων.

- την ολοκλήρωση του άξονα Σταυρού-Ραφήνας σε μήκος άλλων 6,1 χιλιομέτρων μέχρι τη λεωφόρο Σπάτων-Λούτσας.

- την ανακατασκευή και υπογειοποίηση της λεωφόρου Ποσειδώνος, μήκους 2 χιλιομέτρων.

- συνδετήριο οδικό τμήμα προς το κέντρο της Αθήνας από τον ανισόπεδο κόμβο Σακέτα μέχρι την Ούλοφ Πάλμε. Μήκος 3,8 χιλιομέτρων του τμήματος αυτού, που θα διέρχεται μέσα από την Πανεπιστημιούπολη, θα είναι υπόγειο.

Όπως εξήγησε ο υπουργός, θα υπάρχει ηλεκτρονικό σύστημα, ώστε να διόδια θα καταβάλλονται ανά χιλιόμετρο, δηλαδή οι οδηγοί θα χρεώνονται ανάλογα με την απόσταση που θα διανύουν, που είναι και το δίκαιο σύστημα..."

Εκλογές και... Μάικλ Τζάκσον!

Δεν θα γράψω κανένα περισπούδαστο σχόλιο. Απλώς μεταφέρω φωτογραφίες που μου έστειλαν και με έκαναν να σκάσω στα γέλια.
Η πρώτη είναι το καλύτερο σχόλιο για την υστερία με τον Μάικλ Τζάκσον και η δεύτερη για τα σενάρια περί εκλογών: Θα έχουμε μεγάλες ...αλλαγές!

Στο Μπομπο-ληστάν (το "η" δεν μπήκε κατά λάθος)

Γύρισα σήμερα από τις διακοπές, άνοιξα τον υπολογιστή, μπήκα στο blog μου και από εκεί στο iteanet. Εκεί βρήκα το θέμα που αναδημοσιεύω και νομίζω παρουσιάζει ανάγλυφα την απογοητευτική ελληνική πραγματικότητα. Οι επιχειρηματίες που κυβερνούν τη χώρα δεν έχουν χρώμα. Οι υπάλληλοι υπουργοί και πρωθυπουργοί αλλάζουν. Μόλις γίνει η δουλειά καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων...
Στο μεταξύ η Ελλάδα καίγεται, οι Έλληνες ξύνονται και μουρμουράνε και υποκύπτουν μοιρολατρικά σε όσα συμβαίνουν, ελπίζοντας σε μερικά ψίχουλα που θα πέσουν από το τραπέζι.
Μερικοί πάιρνουν κάτι παραπάνω από ψίχουλα ξεπουλώντας ότι έχουν και δεν έχουν: δηλαδή τον εαυτό τους.
Όλοι μαζί υποθηκεύουν το μέλλον για τριάντα αργύρια.
Τουλάχιστον ο Ιούδας είχε το κουράγιο να κρεμαστεί...
Να τον χαιρόσαστε τον κύριο Σουφλιά σας, τον υπουργό καταστροφής περιβάλλοντος, που εκτρέπει ποτάμια, ισοπεδώνει νησιά, εξαφανίζει δάση, αυξάνει τα αέρια θερμοκηπίου, κάνοντας πάντοτε τον ...κουφό.
Στο βάθος ο Γιωργάκης με τους "πράσινους" ακονίζουν τα μαχαιροπήρουνα...
Άλλα ήθελα να γράψω και άλλα μου βγήκαν...


Οι φωτογραφίες είναι από τον Απρίλιο 2009, όμως κυκλοφόρησαν ευρύτατα τις τελευταίες ημέρες, λόγω των καταστροφικών πυρκαγιών στην ανατολική Αττική και των ποικίλων συνειρμών που δημιούργησαν. Απολαύσαμε την “Ελληνική λεβεντιά” των Σουφλιά-Κούτρα, όπως και το σχόλιο του Zorro με τίτλο «Παραδοσιακός χορός: ο νταβατζίδικος» . Ας συνεχίσουμε λίγο με την ίδια χιουμοριστική διάθεση…

Το τραγούδι στους ήχους του οποίου επιδεικνύει την χορευτική του δεινότητα ο κ. ΥΠΕΧΩΔΕ, έχει τίτλο «ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ» και περιγράφει τη μεγαλύτερη ΛΗΣΤΕΙΑ στη νεότερη ιστορία της χώρας – την εκποίηση μιας κολοσσιαίας ιδιοκτησίας με μεταλλευτικό πλούτο ύψους μεταξύ 11 και 22 εκατ. ευρώ, αντί μηδενικού τιμήματος και με μηδενικά royalties για το Ελληνικό Δημόσιο. Οι μεγάλες ληστείες και οι περιπέτειες των αρματωλών και κλεφτών ήταν πάντα αγαπημένα θέματα για τη λαϊκή μούσα…

Ο χορός βαφτίστηκε «νταβατζίδικος» ή «του νταβατζή» ένα βράδυ στην ιστορική ταβέρνα «του Μπαϊρακτάρη» από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό κ. Καραμανλή, προς τιμήν του πρωταγωνιστή της ιστορίας, γνωστού επιχειρηματία και σπόνσορα της Κυβέρνησης το λογότυπο του οποίου φιγουράρει πίσω από τον ξαναμμένο κ. Σουφλιά. Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ), που ήδη διερευνά την όζουσα υπόθεση που αφηγείται το τραγούδι, παρεμβαίνει στον τίτλο μας επειδή «βαράει τα όργανα» στον λεβέντικο χορό του κ. Υπουργού. Οι αναγνώστες του ιστολογίου μας είναι ήδη γνώστες της απίστευτης αυτής ιστορίας που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από ένα πρωτότυπο σενάριο κινηματογραφικής ταινίας .

Στους στίχους και τη μουσική του άσματος και του ομώνυμου δίσκου έχουνε βάλει πολλοί το χεράκι τους. Ξεχωρίζει ο πρώην Υπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Χρήστος Πάχτας, το άστρο του οποίου μεσουράνησε στη δεκαετία 1993-2003, ενώ στα ψιλά γράμματα του δίσκου βρίσκουμε κι άλλα γνωστά μας ονόματα από τις Κυβερνήσεις και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Όλοι αυτοί (και πολλοί άλλοι) πήρανε τα κέρδη τους από τα «πνευματικά δικαιώματα» και αποχώρησαν από το σκηνικό.

Η λεία τώρα πια ανήκει αποκλειστικά στους θηρευτές, τους ανθρώπους που εδώ και έξι χρόνια από την αφάνεια των παρασκηνίων κινούν τα νήματα των Κυβερνήσεων και των Υπουργών-μαριονεττών. Η απάτη-μαμούθ κυρώθηκε με νόμο από την προηγούμενη Κυβέρνηση, όμως επισφραγίστηκε με το «Ειδικό Χωροταξικό της Βιομηχανίας» που συνέταξε κατά παραγγελίαν ο κ. Σουφλιάς. Το σκηνικό έχει πλέον στηθεί και ο δρόμος για τη λεηλασία είναι ανοιχτός.

Ο δίσκος «ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ» αποδείχθηκε πραγματικό ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΟ και ξεχώρισαν αμέσως τα τραγούδια «ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ» και «ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ» που ήδη παίζουν εδώ και πολλά χρόνια στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις. Ο «νταβατζίδικος» χορός διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα και σε εξαιρετικές περιπτώσεις, χορεύεται με συνοδεία ΜΑΤ. Μεγάλο σουξέ! Σύμφωνα δε με τους ειδήμονες, το επόμενο μεγάλο «χιτ» θα είναι το τραγούδι «ΣΚΟΥΡΙΕΣ», που αναμένεται να γίνει όχι μόνο ΧΡΥΣΟ αλλά και ΠΛΑΤΙΝΕΝΙΟ!

Εξαργυρώνοντας την επιτυχία του δίσκου, η δισκογραφική εταιρεία «ΑΚΤΩΡ» των Κούτρα- Μπόμπολα κέρδισε 260 εκατ. ευρώ από την πώληση του 95% των δικαιωμάτων των «ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ» στην εταιρεία “EUROPEAN GOLDFIELDS”, με έδρα το Τορόντο του Καναδά. Διατηρώντας ένα άμεσο ποσοστό 5% και έχοντας αποκτήσει στο μεταξύ και τον έλεγχο του 30% της EUROPEAN GOLDFIELDS, οι πανέξυπνοι επιχειρηματίες Κούτρας-Μπόμπολας έχουν εξασφαλίσει να έχουν τη μερίδα του λέοντος από τα κέρδη των πωλήσεων του δίσκου ακόμα και σήμερα, αφού έχουν πουλήσει τα «ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ»!

Κι έτσι όταν έσκασε η βόμβα της παραπομπής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, η εταιρεία των Κούτρα-Μπόμπολα είχε έτοιμη την απάντηση: «Εμείς έχουμε πουλήσει το ποσοστό μας, άρα η παραπομπή δεν μας αφορά»!

Ο κ. Δημήτρης Κούτρας- ΑΚΤΩΡ στη φωτογραφία υποβαστάζει τον πρώτο χορευτή-Υπουργό με το μαντήλι με το οποίο σκούπισε τα χέρια του μετά από αυτήν την δήλωση-καθαρμό. Έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένος. Με το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο, αυτός κι ο συνέταιρός του έφτασαν να έχουν την μεγαλύτερη κατασκευαστική – μας συγχωρείτε, ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΗ – εταιρεία στην Ελλάδα, έχουν κάνει Πρωθυπουργούς και Υπουργούς να υποκλίνονται μπροστά τους και δεν είναι μακράν της πραγματικότητας οι φήμες ότι ανεβοκατεβάζουν και Κυβερνήσεις!

Ο Υπουργός-μαριονέττα χορεύει σαν αρκούδι δεμένος στο άρμα του «νταβατζή» που χαμογελάει ικανοποιημένος. Τα ΜΜΕ που ελέγχονται από τους «νταβατζήδες» πλέκουν διαρκώς το εγκώμιο του υπερ-Υπουργού Σουφλιά και οι φήμες στο διαδίκτυο οργιάζουν: «οι νταβατζήδες θέλουν τον Σουφλιά Πρωθυπουργό», «ο Σουφλιάς για Πρόεδρος της Δημοκρατίας»! Και κείνος ξεσκίζεται να εξυπηρετήσει.

Ζαλισμένος από την εύνοια του μεγαλύτερου επιχειρηματικού ομίλου της χώρας, ο Υπουργός «Περιβάλλοντος» δεν βλέπει το ρημαδιό που αφήνει πίσω του. Τα τελευταία δάση της Αττικής έγιναν κάρβουνο μέσα σε λίγες ώρες, όμως ο Εξοχότατος Υπουργός απαξίωσε ν’ασχοληθεί σοβαρά. Κακό πράγμα η πυρκαγιά, αλλά ίσως τελικά να βγει και κάτι καλό από την «εκκαθάριση» αυτής της έκτασης… κανένας αυτοκινητόδρομος, κανένας νέος οικισμός, κανένας ΧΥΤΑ… Έχουμε και υποχρεώσεις!

Η περιοχή των ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ που χαρίσθηκε στους επιχειρηματίες-φίλους του είναι 317.000 στρέμματα με δασοκάλυψη 95%, λίγο μεγαλύτερη από την έκταση που πυρπολήθηκε τις τελευταίες μέρες σε όλη την Ελλάδα. Τα δάση των ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ προορίζονται να γίνουν απέραντο εξορυκτικό τοπίο και να σκεπαστούν με εκατομμύρια τόνους τοξικών αποβλήτων, για να μπορέσει ο κ. Κούτρας να πάρει από τα σπλάχνα τους και το τελευταίο γραμμάριο πολύτιμου μετάλλου.

Και ο «νταβατζίδικος» χορός των Σουφλιά-Κούτρα καλά κρατεί, αφού οι Νεοέλληνες βαράμε παλαμάκια, η Ελληνική Δικαιοσύνη απλώς αρχειοθετεί τα καταγγελόμενα και οι 300 λεβέντες μας ιδροκοπούν για την εξασφάλιση μιας θέσης στην επόμενη Βουλή της διαφθοράς και της διαπλοκής.

Εμείς πάντα το λέγαμε ότι το νταβατζιλίκι σκοτώνει τη μουσική!

Περισσότερα στο: antigoldgreece.wordpress.com

Αναψυκτικά για ...κακή υγεία!

Το σημερινό δημοσίευμα των Νέων, επιβεβαιώνει ακόμη μια φορά τους κινδύνους για την υγεία των παιδιών από την κατανάλωση αναψυκτικών. Το αίτημα για την απαγόρευση της διαφήμισης ανθυγιεινών τροφίμων και αναψυκτικών που απευθύνονται σε παιδιά γίνεται επιτακτικό.
Μπορείτε να μπείτε κι εσείς στο σχετικό γκρουπ του Facebook: "Σώστε την υγεία των παιδιών" (http://apps.facebook.com/causes/177659?m=a3c03490)


Ολόκληρο το άρθρο:
Γλυκές απειλές μέσα σε «υγιεινά» μπουκάλια

Η αύξηση στην κατανάλωση αναψυκτικών βάζει σε κίνδυνο την υγεία μας

ΤΗΕ ΤΙΜΕS Της Τessa Τhomas (αναδημοσίευση στα "Νέα")

Ασφαλώς οι πωλήσεις των αντηλιακών και των παγωτών αυξάνονται κατακόρυφα το καλοκαίρι. Αλλά τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με την εκτόξευση που γνωρίζουν οι πωλήσεις αναψυκτικών, χυμών και άλλων ροφημάτων που προσφέρουν οι βιομηχανίες με την ταμπέλα των «υγιεινών». Τα προϊόντα αυτά όμως δεν είναι τόσο αθώα.
Έχει υπολογιστεί ότι για κάθε βαθμό που αυξάνεται η θερμοκρασία μετά τους 18 Κελσίου, οι πωλήσεις των αναψυκτικών ανεβαίνουν κατά 4% και κατά 7% από 21 βαθμούς και άνω. Το 1988 οι Βρετανοί κατανάλωσαν 7.000 εκατομμύρια λίτρα αναψυκτικών και είκοσι χρόνια αργότερα έφτασαν τα 14 εκατομμύρια. Φυσικά δεν είναι οι μόνοι στον δυτικό κόσμο που πέτυχαν τέτοιες επιδόσεις, ούτε οι μόνοι που είδαν το ποσοστό των υπέρβαρων να τετραπλασιάζεται το ίδιο διάστημα. Σύμπτωση; Καθόλου, σύμφωνα με τις έρευνες. Σε μία από τις πλέον πρόσφατες, η οποία πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ, συνδέεται για πρώτη φορά η αύξηση στην κατανάλωση των αναψυκτικών με την αύξηση των διαστάσεών μας. Καταναλώνουμε αναψυκτικά, αραιωμένους χυμούς και αρωματικά νερά μαζί με χρωστικές ουσίες, συντηρητικά και γλυκαντικές ουσίες βλάπτοντας την υγεία μας.

Δεν τρώμε λιγότερο
Ένα από τα βασικά προβλήματα είναι πως όταν καταναλώνουμε θερμίδες σε υγρή μορφή, με κάποιον τρόπο παρακάμπτουν τον μηχανισμό κορεσμού του οργανισμού μας. Με άλλα λόγια, δεν μας κάνουν να αισθανόμαστε χορτάτοι κι επομένως δεν τρώμε λιγότερο. Προσθέστε σε αυτό το πρόβλημα το σιρόπι γλυκόζης φρουκτόζης που υπάρχει σε πολλά αναψυκτικά, μια συνθετική γλυκαντική ουσία αμερικανικής προέλευσης που μας ανοίγει την όρεξη. Η ουσία αυτή δεν ενεργοποιεί την ινσουλίνη όπως συμβαίνει με τις φυσικές γλυκαντικές ουσίες, ενώ μειώνει τα επίπεδα της λεπτίνης. Καθώς αυτές οι ορμόνες δρουν ως σήματα στον οργανισμό μας για να σταματήσουμε να πίνουμε ή να τρώμε, το μπλοκάρισμά τους από το συνθετικό γλυκαντικό διαταράσσει τον μηχανισμό του κορεσμού. Το σιρόπι γλυκόζης φρουκτόζης αυξάνει επίσης τα επίπεδα μιας άλλης ορμόνης, της γρελίνης, η οποία δίνει σήμα στον εγκέφαλο ότι ο οργανισμός χρειάζεται τροφή. Τέλος, το σιρόπι γλυκόζης φρουκτόζης κάνει τον οργανισμό να απελευθερώνει λίπος στο αίμα. Στις ΗΠΑ αποτελεί πλέον το 12% των θερμίδων που λαμβάνουν τα παιδιά και οι έφηβοι.

Η «ταμπέλα»
Πολλοί ειδικοί στις ΗΠΑ ζητούν να αυξηθεί ο φόρος στην κατανάλωση αναψυκτικών. Αλλά γιατί δεν πίνουμε λιγότερο; Επειδή η βιομηχανία βρίσκεται πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από εμάς κολλώντας στα προϊόντα της την ταμπέλα «υγιεινά». Το ίδιο συμβαίνει και με τα λεγόμενα ενεργειακά ροφήματα. Αλλά όπως λέει ο Τζέρεμι Κλαρκ του Συμβουλίου Φυσικής Ενυδάτωσης, «από τη στιγμή κατά την οποία οι περισσότεροι άνθρωποι που καταναλώνουν αυτά τα ροφήματα δεν κάνουν σκληρή γυμναστική, το μόνο που καταφέρνουν είναι να προσλαμβάνουν περισσότερες θερμίδες». Κάποια άλλα ροφήματα περιέχουν ουσίες αμφίβολης αξίας όπως είναι η ταυρίνη, ένα αμινοξύ που υποτίθεται ότι προσδίδει ενέργεια, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί κάτι τέτοιο. Η βιομηχανία έχει αρχίσει επίσης να παράγει «λειτουργικά ροφήματα», «εμπλουτισμένα νερά» και «βοτανικά»- αρωματικά νερά με την προσθήκη συστατικών όπως βιταμίνες και τζίνσενγκ. Αυτά τα συστατικά μπορεί να φαίνονται αθώα, αλλά Αμερικανοί ειδικοί προειδοποιούν ότι εκτός από το γάλα «κανένα άλλο ρόφημα δεν ενδείκνυται για τη διατροφή των παιδιών». Και αυτό είναι το πιο σημαντικό απ΄ όλα: παρά το γεγονός ότι η νέα γενιά ροφημάτων απευθύνεται σε ενηλίκους, μια εμπορική πολιτική έχει αρχίσει να εφαρμόζεται για τα παιδιά. Η πολιτική αυτή έχει αρχίσει να αποδίδει: όσο αυξάνεται η κατανάλωση ροφημάτων για παιδιά τόσο μειώνεται η κατανάλωση γάλακτος.

11 βιβλία για το καλοκαίρι που μένει (ή για το φθινόπωρο που έρχεται)

Σας αποχαιρετώ για δυο εβδομάδες και σκέφτηκα να σας αφήσω με τη συντροφιά εκλεκτών βιβλίων (που σαφώς τα προτιμώ από τον υπολογιστή!)

1. Ο θάνατος του Σίγκμουντ Φρόυντ. Η κληρονομιά των τελευταίων ημερών του

Το βιβλίο που τελειώνω σήμερα και είναι το καλύτερο που διάβασα αυτό το μήνα. Με τρόπο γλαφυρό και συναρπαστικό, ο συγγραφέας μας αφηγείται τα τελευταία χρόνια της ζωής του Σίγκμουντ Φρόυντ στη Βιέννη και τη φυγή του στο Λονδίνο. Σε παράλληλη δράση μας παρουσιάζει την άνοδο του ναζισμού και του Χίτλερ, την προσάρτηση της Αυστρίας και τα υπόλοιπα γεγονότα των ημερών, συνδέοντας τα με ιδιοφυή τρόπο με τη διδασκαλία του πατέρα της ψυχανάλυσης.
Το βιβλίο αυτό που διαβάζεται και σαν μυθιστόρημα (χωρίς να είναι)μας χαρίζει μια συνοπτική και εμπεριστατωμάνη ανάλυση του έργου του Φρόυντ και της κληρονομιάς που μας έχει αφήσει.
(Mark Edmundson, Ο θάνατος του Σίγκμουντ Φρόυντ. Η κληρονομιά των τελευταίων ημερών του, εκδόσεις Πατάκη, μετάφραση Γιώργος Λαμπράκος, σελ. 392)

Μιλώντας στο γιο μου για την ηθική και την ελευθερία

Για το εκπληκτικό βιβλίο του Σαβατέρ έχω ξαναγράψει, αλλά δεν χάνω την ευκαιρία να το παρουσιάσω και πάλι. Τα όσα διάβασα εκεί, δεν υπάρχει μέρα που να μην τα σκέφτομαι. Θεωρώ ότι ένα βιβλίο έχει αξία όταν μπορεί να σου αλλάξει τον τρόπο που έβλεπες τα πράγματα προηγουμένως, και αυτό σίγουρα συμβαίνει με το βιβλίο του Σαβατέρ. Είναι ένα καλό φάρμακο κατά της απάθειας και της σκοτεινιάς των ημερών...
"Τι δεν είναι αυτό το βιβλίο: δεν είναι εγχειρίδιο Ηθικής για μαθητές Λυκείου, δεν περιέχει πληροφορίες για τους σπουδαιότερους συγγραφείς και τις σημαντικότερες τάσεις της ηθικής θεωρίας μέσα στους αιώνες, ούτε πρόκειται για συνταγολόγιο ηθικοπλαστικών απαντήσεων στα καθημερινά προβλήματα που βρίσκει κανείς στις εφημερίδες και συναντά στον δρόμο... Αυτό το βιβλίο είναι ένα βιβλίο! Προσωπικό και υποκειμενικό, όπως η σχέση που ενώνει έναν πατέρα με το γιο του· οικουμενικό, όπως η σχέση γονιού και παιδιού, η πιο συχνή και αναπόφευκτη απ' όλες τις σχέσεις. Είναι σχεδιασμένο και γραμμένο για να το διαβάζουν οι έφηβοι: πιθανόν να έχει διδάξει πολύ λίγα στους δασκάλους τους. Στόχος του δεν είναι να κατασκευάσει πολίτες που να σκέφτονται «καλά» (και βέβαια, σε καμία περίπτωση πολίτες που να σκέφτονται «άσχημα»), αλλά να ενθαρρύνει την εξέλιξή τους σε ανθρώπους που θα σκέφτονται ελεύθερα..."

(Φερνάντο Σαβατέρ, Μιλώντας στο γιο μου για την ηθική και την ελευθερία, εκδόσεις Πατάκη, μετάφραση Αγαθή Δημητρούκα, σελ. 212)

3-4 Συνηθισμένες γλωσσικές απορίες/ Το ταξίδι των λέξεων

Ότι θα κυκλοφορούσα με δυο λεξικά στο χέρι και θα τα διάβαζα απορροφημένος στο μετρό κινδυνεύοντας να κατέβω σε λάθος σταθμό, αν μου το λέγατε πριν λίγο καιρό δεν θα το πίστευα. Κι όμως αυτό ακριβώς μου συνέβη με τα δυο βιβλία της Άννας Ιορδανίδου «Το ταξίδι των λέξεων» και «Συνηθισμένες γλωσσικές απορίες». Με το «ταξίδι» ταξίδεψα κι εγώ ανακαλύπτοντας πως με μοναδικό τρόπο κάποιες λέξεις ξεκινώντας από τα αρχαία ελληνικά και περνώντας από διάφορες γλώσσες έφτασαν ξανά εδώ, συχνά με άλλη ή και αναπάντεχη έννοια: Το πιο τρελό μου φάνηκε ότι ο «καναπές» ξεκίνησε από το «κωνώπιον» (κουνουπιέρα), αλλά και το ότι το «γκάζι» προέρχεται από το «χάος» ή η «πλαζ» από το «πλάγιος» μου φαίνονται αρκετά παράξενα. Όσο για τις γλωσσικές απορίες πρέπει να πω ότι με βοήθησαν να βάλω τέλος σε διαμάχες ετών σχετικά με το πιο είναι το σωστό σε διάφορες λέξεις και εκφράσεις. Είναι ένα πολύτιμο και εύχρηστο εργαλείο!

(Άννα Ιορδανίδου, Συνηθισμένες γλωσσικές απορίες/ Το ταξίδι των λέξεων, εκδόσεις Άσπρη λέξη)

5.Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι

Ένα καράβι πλησιάζει τη Μύκονο με έναν απροσδόκητο επιβάτη. Τον Αλμπέρ Καμύ, που επιστρέφει μυστηριωδώς στη ζωή τέσσερις δεκαετίες μετά το θάνατό του! Θα ζήσει ένα ανεπανάληπτο καλοκαίρι στο κοσμικό νησί, θα βουτηχτεί στις ηδονές κάθε είδους, θα γνωρίσει και πάλι τον έρωτα και θα ανακαλύψει για πρώτη φορά ένα μισοτελειωμένο του βιβλίο.
Γιατί να το διαβάσω: Ομολογώ ότι το εύρημα του συγγραφέα μου φάνηκε παρακινδυνευμένο, αλλά ακόμη κι εγώ ο δύσπιστος έπιασα τον εαυτό μου να πιστεύει ότι όντως ο Καμύ επέστρεψε στη ζωή! Πέρα από το ότι το μυθιστόρημα από μόνο του είναι συναρπαστικό, σε βυθίζει με μαγικό τρόπο στον κόσμο του Καμύ και το επόμενο βήμα είναι φυσικά να αναζητήσεις τον «Ξένο», την «Πανούκλα», τον «Πρώτο Άνθρωπο» και τα υπόλοιπα βιβλία του για να τον ανακαλύψεις και πάλι.
(Δημήτρης Γ. Στεφανάκης, Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι, εκδόσεις Πατάκη, σελ. 281)

6.Ξιφίρ Φαλέρ

Έρωτες και πολιτικές ίντριγκες στην Αθήνα της εποχής του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ξένες δυνάμεις προσπαθούν η κάθε μια για τα δικά της συμφέροντας να σπρώξουν την Ελλάδα εκεί που τους …βολεύει!
Πρόκειται για ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα κεντημένο στην κάθε του λεπτομέρεια από ένα σπινθηροβόλο πνεύμα. Μια μοναδική τοιχογραφία της εποχής που τη διατρέχει το σπάνιο χιούμορ και η λεπτή ειρωνεία της Αθηνάς Κακούρη, που στα 81 της χρόνια εξακολουθεί να μας εκπλήσσει ευχάριστα. Η Αθήνα όπως θα θέλαμε να την έχουμε γνωρίσει, με τα πρώτα αυτοκίνητα να διατρέχουν τους δρόμους της, με τις πρώτες παράτολμες γυναίκες και ένα πλήθος κατασκόπων να περιμένουν σε κάθε γωνιά!
(Αθηνά Κακούρη, Ξιφίρ Φαλέρ, εκδόσεις Καστανιώτη, σελ.489)

7.Σχέσεις ενοχής

Σε μια εξωτική χώρα, σε μια «Μπανανία» ο δικτάτορας πέφτει και το καθεστώς αλλάζει. Ο νέος Κυβερνήτης ωστόσο θα κρατήσει κοντά του τους πιο στενούς ανθρώπους του Προέδρου: Τον μάγειρα, τον κουρέα και το ζωγράφο. Μέσα από δικές τους αφηγήσεις και των οικείων τους θα ζήσουμε τη δραματική μετάβαση από τη μια εξουσία στην άλλη.
Η νέα (και κούκλα) συγγραφέας με λαμπρές σπουδές και σημαντική επιστημονική καριέρα, καταφέρνει να μας δώσει με πρωτότυπο και συναρπαστικό τρόπο μια από τις πιο διεισδυτικές ανατομίες της εξουσίας, αλλά και της ανθρώπινης ψυχής. Ο τρόπος που παρατηρεί τα πράγματα και αναδεικνύει τη σημασία της κάθε λεπτομέρειας, αλλά και η πολυπρόσωπη αφήγηση που με πειστικότητα φέρνει σε πέρας κάνουν το βιβλίο ένα από τα πιο ενδιαφέροντα της χρονιάς.
(Ceridwen Dovey, Σχέσεις ενοχής, εκδόσεις Κριτική, μετάφραση Πόλυ Μοσχοπούλου, σελ. 224)

8.Χωρίς να φοβάμαι τίποτα πια

Όταν πέφτει στα χέρια σου ένα τέτοιο βιβλίο, χαίρεσαι που υπάρχει τυπογραφία, που υπάρχουν συγγραφείς, που μπορείς και διαβάζεις, που δεν το προσπέρασες στον πάγκο του βιβλιοπωλείου. Ο μοναδικός Τζούλιαν Μπαρνς προσθέτει ένα ακόμη αριστούργημα στη συλλογή του, που αυτή τη φορά έχει το χαρακτήρα αυτοβιογραφικού δοκιμίου. Καταφέρνει να διαπραγματευτεί το πιο δύσκολο θέμα που υπάρχει, το θάνατο, με τον πιο σπινθηροβόλο τρόπο. Φοβάσαι, γελάς, σκέφτεσαι μαζί του. Ο συγγραφέας σε παίρνει απαλά από το χέρι και σε καθοδηγεί με μαεστρία. Είναι ένα βιβλίο που θα πρέπει να το διαβάσουμε όλοι. Και κυρίως όσοι «δεν πιστεύουν στο Θεό, αλλά τους λείπει, όπως και ο ίδιος ο Μπαρνς ευθαρσώς δηλώνει…
(Τζούλιαν Μπαρνς, Χωρίς να φοβάμαι τίποτα πια, εκδόσεις Μεταίχμιο, μετάφραση Αλεξάνδρα Κονταξάκη σελ. 368)

9.Η μοναξιά των πρώτων αριθμών

Το βιβλίο: Η παράλληλη ιστορία ενηλικίωσης δυο παιδιών που ζουν το καθένα μια απίστευτη τραυματική εμπειρία. Γίνονται δυο άνθρωποι μοναχικοί που αδυνατούν να επικοινωνήσουν με τους άλλους. Συναντιούνται σαν δυο τροχιές μοναχικών αστεριών. Μοιάζει πως είναι ο ένας για τον άλλο το μισό του ουρανού. Κι όμως, όπως βρίσκονται, έτσι θα χάνονται. Αν και θα ήταν η μόνη τους σωτηρία…
Γιατί να το διαβάσω: Ο νεαρός Ιταλός συγγραφέας μας χαρίζει ένα μοναδικό πρωτότυπο μυθιστόρημα, ξεφεύγοντας από τη πεπατημένη, χωρίς να προσπαθεί αν εντυπωσιάσει. Μια σπάνια ανατομία των τραυμάτων της παιδικής ψυχής, που τα φορτωνόμαστε μια ζωή…
(Πάολο Τζορντάνο, Η μοναξιά των πρώτων αριθμών, εκδόσεις Ωκεανίδα, μετάφραση Άννα Παπασταύρου, σελ. 381)


10.Κινηματογραφικά φιλιά

Ο ήρωας, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, είναι αγνώστου… μητρός! Ο πατέρας του, κορυφαίος διευθυντής φωτογραφίας σκηνοθετών όπως ο Τριφό, ο Μαλ, ο Γκοντάρ, τον μεγάλωσε μόνος του με το δικό του τρόπο, χωρίς ποτέ αν του αποκαλύψει ποια ήταν η μητέρα του. Εκείνος ψάχνει αν τη βρει μέσα στις ασπρόμαυρες ταινίες της Νουβέλ Βαγκ, ενώ παράλληλα ζει έναν παράξενο όσο και αδιέξοδο έρωτα.
Μπορεί η ιστορία να είναι επινοημένη –στο τέλος του βιβλίου γίνεται αναφορά στους κορυφαίους διευθυντές φωτογραφίας της Νουβέλ Βαγκ- όμως έχει όλη την ασπρόμαυρη μαγεία εκείνης της εποχής. Ένα βιβλίο που το απολαμβάνεις σαν καλό γαλλικό κρασί και η κεντρική του ηρωίδα, έχοντας κάτι από τις σταρ εκείνης της εποχής γοητεύει τον αναγνώστη όσο και τον αφηγητή της ιστορίας…
Σημειώσεις: Ο συγγραφέας –διευθυντής της εφημερίδας Monde- τιμήθηκε για το μυθιστόρημα αυτό με το βραβείο Femina 2007
(Eric Fottorino, Κινηματογραφικά φιλιά, εκδόσεις Πόλις, μετάφραση Άννα Δαμιανίδη, σελ. 242)

11.Συντροφιά με τον μαύρο σκύλο που τον λένε κατάθλιψη

Ένα εκπληκτικό βιβλιαράκι, που με τη μορφή κόμικ καταφέρνει να μας μεταδώσει ό,τι βασικό πρέπει να γνωρίζουμε για την κατάθλιψη, την αρρώστια της εποχής. Πρόκειται για τη συνέχεια του βιβλίου «Είχα ένα μαύρο σκύλο το όνομά του ήταν Κατάθλιψη ...» Η φράση Μαύρος Σκύλος έγινε γνωστή από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ που τη χρησιμοποιούσε όταν ήθελε να περιγράψει τις μαύρες περιόδους κατάθλιψης που βίωνε για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ο Matthew Johnstone έπασχε από κατάθλιψη και σε συνεργασία με τη σύζυγό του Ainsley αποφάσισε να γράψει και να εικονογραφήσει τα δυο βιβλία που αποτελούν πραγματικά ένα πολύτιμο εργαλείο.
(Matthew & Ainsley Johnstone, Συντροφιά με τον μαύρο σκύλο που τον λένε κατάθλιψη -πώς να βοηθήσετε κάποιον με κατάθλιψη ενώ ταυτόχρονα φροντίζετε τον εαυτό σας , εκδόσεις Διόπτρα, μετάφραση Φωτεινή Πίπη, σελ. 80)


Αυτά και καλές βουτιές! Ραντεβού στις 31 Αυγούστου!!

Ομέρ Πριόνης 2: Νέα καταστροφή

Θέλω να κλείσω τον Αύγουστο με χαρά και αισιοδοξία, με ανθρώπους και πράγματα που μας κάνουν χαρούμενους και αντιστέκονται στο γκρι και στη μιζέρια... Αλλά δεν με αφήνουν!

Διαβάζω στο ithaca12830.wordpress.com

O Oμέρ Πριόνης ξαναχτυπά: Κατεδαφίζουν τη βίλα Δρακόπουλου
Την πιο ήσυχη εβδομάδα του χρόνου διάλεξε ο Ομέρ Πριόνης για να καταστρέψει ύπουλα έναν από τους τελευταίους χώρους πρασίνου των Πατησίων. Την ώρα που οι περισσότεροι Αθηναίοι έχουν αφήσει το κλεινόν άστυ, ενώ οι ελάχιστοι εναπομείναντες ρομαντικοί είναι ακόμη εδώ κάνοντας όνειρα θερινής νυκτός για επέκταση των ελεύθερων χώρων, οι μπουλντόζες του Ερυθρού Σταυρού (στον οποίο ανήκει το κτήμα) κατεδαφίζουν από τα άγρια χαράματα τη βίλα Δρακόπουλου για να υψώσουν στη θέση της άλλο ένα τσιμεντένιο μεγαθήριο.

Εντύπωση προκαλεί η επιχειρησιακή ετοιμότητα των καταστροφέων καθώς, όπως μεταδίδει ο ραδιοσταθμός “Στο Κόκκινο”, η απόφαση ελήφθη από την πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου σε συνεργασία με τον Ερυθρό Σταυρό λιγότερο από 24 ώρες νωρίτερα! Το έργο τους είχε σχεδόν ολοκληρωθεί (παρουσία αστυνομικών δυνάμεων εννοείται) πριν τις 9 το πρωί – προτού καν προλάβουν ν’ αντιληφθούν τι συμβαίνει για ν’ αντιδράσουν οι κάτοικοι της περιοχής…

Τις αθλιότητες ενός δημάρχου που ξεκίνησε με τις πιο αισιόδοξες προοπτικές για να αποδειχθεί ο χειρότερος των τελευταίων δεκαετιών, τις έχουμε πια συνηθίσει.
Όσο για τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, πρωταγωνιστή σε πολλά σκάνδαλα στο παρελθόν, τίποτα δεν μας εκπλήσσει...
Θυμόσαστε μήπως εκείνο το τσιμεντένιο μεγαθήριο στη Μεσογείων που κατεδαφίστηκε αφού είχε ρουφήξει εκατομμύρια επί εκατομμυρίων; Ήταν του Ερυθρού Σταυρού
Γνωρίζετε τι υπάρχει σήμερα εκεί; Το "Ερρίκος Ντυνάν" και το... Mega (!!!) Ποιός πλήρωσε το λογαριασμό;
Στην πιο τσιμεντένια πρωτεύουσα της Ευρώπης κάθε δέντρο είναι πολύτιμο. Κάθε ελεύθερος χώρος θησαυρός... Είναι ανεπίτρεπτο για έναν άνθρωπο που θέλει να λέγεται δήμαρχος αυτής της πόλης να τα χαρίζει όλα στο βωμό του κέρδους...
Και έχει πολύ χρόνο μπροστά του για να μην αφήσει δέντρο για δέντρο!
Η δικαιολογία για την απόκτηση θεάτρου σε μια πόλη που έχει περισσότερα θέατρα από τη... Νέα Υόρκη, είναι απολύτως γελοία και ταιριάζει στο νεό ήθος που εισήγαγε ο Νικηταράς ο Δενδροφάγος.
Το τραγικό είναι ότι έχει γίνει πάγια τακτική να καταστρέφονται πάρκα και διατηρητέα κτίρια τον Αύγουστο. παρόμοια απόπειρα είχε γίνει στο παρελθόν στο εργοστάσιο Δουζένη στο Χαλάνδρι, ενώ όλοι φοβόμαστε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και με το κτήμα Ιόλα στην Αγία Παρασκευή.
Μήπως πρέπει επιτέλους να αλλάξει ο τρόπος που εκλέγεται η τοπική αυτοδιοίκηση; Να δώσουμε τέλος στο "δημαρχοκεντρικό" σύστημα και στις απαράδεκτες πλειοψηφίες που επιτρέπουν στη διοίκηση να λειτουργεί ανεξέλεγκτα;
Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την μη καθιέρωση της απλής αναλογικής και της εκλογής του δημάρχου από το δημοτικό συμβούλιο. Έτσι -μεταξύ άλλων- κανείς δεν θα μπορούσε να παραδίδει την πόλη στις μπουλντόζες.

ΥΓ. Παρεμπιπτόντως σε τρεις μέρες θα δικαιούμαι νομίζω αποζημίωση από το Δήμο Αγίας Παρασκευής, καθώς συμπληρώνονται 60 μέρες από τότε που έθεσα μερικά ζητήματα για την παιδική χαρά της γειτονιάς μου και με... "έγραψαν". (Αριθμός πρωτοκόλλου 15631/ 17-6-09)Να δούμε πότε θα αρχίσει επιτέλους να μετράει ο λόγος των δημοτών...

Ας αρχίσει η μουσική: Από το Πόρτο Ράφτη στη Θεσσαλονίκη και από εκεί στη Σάμο!

Σούρουπο χθες στο Πόρτο Ράφτη. Καθώς σκοτεινιάζει σιγά- σιγά, έχουμε πιάσει ψιλοκουβέντα στην παραλία. Η Μαριάννα ξαφνικά κάτι θυμήθηκε, ανοίγει τη τσάντα του μπα΄νιου και βγάζει ένα CD. "Είναι της αδελφής μου", λέει, "ήθελα από μέρες να σας το φέρω να το ακούσετε" Διαβάζω: "Κατερίνα Μακαβού, Μικρά Μυστικά". Τραγουδάει, έχει γράψει τους στίχους και τη μουσική.

Την έχω γνωρίσει την Κατερίνα εδώ στη θάλασσα. Μια γλυκύτατη κοπέλα. Ήξερα ότι τραγουδάει, αλλά αυτό είναι έκπληξη. "Τραγουδάει με τον Παπακωνσταντίνου στη Θεσσαλονίκη στις 31 Αυγούστου", μου λεει η Μαριάννα....
Το άλλο πρωί στο αυτοκίνητο βάζω το CD. To ένα τραγούδι καλύτερο από το άλλο. Εξαιρετική φωνή, ήχος ταξιδιάρικος. Ταιριάζει με τη θάλασσα που απλώνεται στο πλαί μου κάτω από τον πρωινό ήλιο. Αργότερα στο ζοφερό περιβάλλον του γραφείου αναζητώ πληροφορίες στο διαδίκτυο (η δημοσιογραφική διαστροφή)

Αντιγράφω απο το http://www.musiccorner.gr:
"...Η Κατερίνα Μακαβού γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Έχει τελειώσει το jazz τμήμα του Σύγχρονου Ωδείου Θεσσαλονίκης και από μικρή ηλικία συμμετείχε σε διάφορα ροκ συγκροτήματα, τραγουδώντας ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο. Έχει εμφανιστεί δίπλα στον Σωκράτη Μάλαμα, τον Λουδοβίκο των Ανωγείων, τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Μάριο Τόκα και τον Γιώργο Καζατζή. Τώρα η Κατερίνα Μακαβού παρουσιάζει το πρώτο προσωπικό της άλμπουμ με τίτλο "Μικρά μυστικά" που κυκλοφορεί από την Virus Music. Όλα τα τραγούδια - εκτός από δύο - είναι σε στίχους και μουσική δικούς της. Τα άλλα δύο έχει γράψει ο Θανάσης Dzingovic. Έντεκα "μικρά μυστικά", ερωτικές μπαλάντες αλλά και πιο ρυθμικά τραγούδια, που η Κατερίνα Μακαβού μας προσκαλεί να μοιραστούμε μαζί της. Μουσικές και λόγια ενός σύγχρονου νέου κοριτσιού που δημιουργεί ένα ποιητικό - ονειρικό σύμπαν και μας παρασύρει μαζί της. Ακούστε το "Πραγματάκι", την "Άνοιξη", τα "Μικρά μυστικά" αλλά και όλα τα υπόλοιπα τραγούδια. Αφουγκραστείτε τα "μυστικά" μιας νέας κοπέλας που θέλει να τη γνωρίσουμε μέσα από τα τραγούδια της και ίσως ανακαλύψετε κάτι από τον εαυτό σας.


...Ένα πολύ όμορφο μίγμα από ποπ, ροκ, jazz, ολίγον trip hop και έντεχνο (όχι πολύ μακριά από το αντίστοιχο της Ευσταθίας) είναι το κύριο συστατικό για τον πρώτο προσωπικό δίσκο της Κατερίνας Μακαβού. Τα 11 τραγούδια που τον αποτελούν ξεχωρίζουν για τη φρεσκάδα τους στη σύνθεση, με απρόσμενες και ενδιαφέρουσες αλλαγές σε συγχορδίες πάνω στις οποίες ξετυλίγονται όμορφες μελωδίες και αρκετά προσεγμένοι στίχοι. Επιπλέον, τα τραγούδια αναδεικνύονται ακόμα περισσότερο χάρη στην εκτέλεση και την ενορχήστρωση (με τα εύσημα να αποδίδονται στους Θανάση Djingovic, Σωτήρη Νούκα και Ορέστη Μπενέκα) αφού τα τραγούδια χρωματίζονται με τις λεπτομέρειες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά: ένα εναλλακτικό ροκ σόλο στο "Φεύγω", μια τρομπέτα στο "Μια πεταλούδα", κάποια έγχορδα, μια φυσαρμόνικα ή ένα ραγισμένο φαλσέτο σε άλλα κομμάτια. Ειδική μνεία αξίζει να γίνει στα 3 τελευταία κομμάτια του άλμπουμ όπου οι ρυθμοί πέφτουν, τα φώτα χαμηλώνουν αλλά οι μελωδίες πραγματικά απογειώνουν και κλείνουν ιδανικά έναν πολύ καλό δίσκο.
HIGHLIGHTS:
Η εκφραστική φωνή της Κατερίνας Μακαβού, οι ενορχηστρώσεις, τα όμορφα τραγούδια ..."



Δείτε κι ακούστε στο: http://www.youtube.com/watch?v=cJEVkj2PC2Q

Όμως οι μουσικές εκπλήξεις της ημέρας δεν σταμάτησαν εδώ. Με περίμενε στο γραφείο και ένα e-mail από τη φίλη μου τη Μαρία που μένει στη Σάμο. Εκεί έχουν φτιάξει μια καταπληκτική χορωδία και έδωσαν συναυλία με το Χρήστο Λεοντή:

Διαβάζω στο μπλογκ της (Ηδύλη: http://www.hdylh.blogspot.com/)

Πριν τη συναυλία:
"...Στο Καρλόβασι στον αύλειο χώρο της Πορφυριάδας Σχολής ο Χρήστος Λεοντής με την ορχήστρα του θα παρουσιάσει το "Καπνισμένο Τσουκάλι" για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Γιάννη Ρίτσου με σολίστες τους Κώστα Καράλη, Ιωάννα Φόρτη και Παντελή Θεοχαρίδη. Η τετραφωνική χορωδία μας η "Ηδύλη" θα συνοδεύσει τους τραγουδιστές σε πέντε τραγούδια, γεγονός πολύ σημαντικό για μας. Η προετοιμασία μας έχει αρχίσει και ομολογώ ότι το εγχείρημα είναι αρκετά δύσκολο, αφού δεν μπορούμε να κάνουμε πρόβες με την ορχήστρα και το τραγουδιστή, κάτι που ίσως -αλλά όχι σίγουρα- γίνει τη μέρα της συναυλίας. Οπότε αρκούμαστε να προετοιμαζόμαστε με ένα cd που μας ετοίμασε ο συνθέτης και φυσικά τη καθοδήγηση του μαέστρου μας Γιώργου Κουμαραδιού..."

Μετά τη συναυλία
"Ήρθε η στιγμή και πέρασε... όπως όλα. Αλλά τη χαρήκαμε. Χωρίς παρτιτούρες -για πρώτη μας φορά- και να μας διευθύνει ο Χρήστος Λεοντής. Τα σχόλια επαινετικά, το κοινό θερμό, οι δικοί μας ενθουσιασμένοι.Ακόμα δεν είδα τα βίντεο για να έχω ιδία άποψη πώς ακουστήκαμε. Δεν έχει πια και τόσο σημασία. Αυτό που μετράει είναι ότι νοιώσαμε τη μαγεία του συνόλου, τραγουδώντας με επαγγελματική ορχήστρα και τραγουδιστές, επικοινωνήσαμε με το συνθέτη-δημιουργό-μαέστρο κοιτάζοντάς τον στα μάτια και πιστεύουμε ότι αυτό το εισέπραξε ακουστικά και συναισθηματικά και ο κόσμος. Ευχαριστούμε το Γιώργο Κουμαραδιό, το δικό μας μαέστρο, που μας προετοίμασε όλο αυτό το διάστημα, που μας δίδαξε με μεράκι υπομονή και πάθος ώστε ν' ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις αυτού του έργου."

Να και μερικές φωτογραφίες από τις πρόβες, τη συναυλία στο Καρλόβασι της Σάμου και το τσιμπούσι που ακολούθησε.





Για μένα έχει ξεχωριστή σημασία, καθώς πριν από μια εικοσαετία περίπου είχα βρεθεί στο Καρλόβασι σε συναυλία του Χρήστου Λεοντή. Παρών στην πρώτη σειρά ήταν ο Γιάννης Ρίτσος...

Παγωτό για παιδιά και μεγάλους

Η αγαπημένη απόλαυση του καλοκαιριού
-Πώς θα την κάνουμε πιο υγιεινή
-4 εύκολες συνταγές για σπιτικό παγωτό

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ σήμερα έχει πολύ πόνο και δάκρυ!
Σε καποιο blog έχει ψηφοφορία για την αγαπημένη ασχολία του καλοκαιριού. Δυστυχώς έχει παραληφθεί μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις: Το παγωτό.
Όσο για μένα, το έχω ... απωθήσει! Βλέπετε αποκαλύφθηκε φέτος πως έχω αυξημένη χοληστερίνη και το παγωγτό δεν είναι ό,τι καλύτερο. Αποφάσισα λοιπόν αν το περιορίσω με πόνο ψυχής. Ταυτόχρονα, όχι μόνο μου ζητήθηκε ένα άρθρο για το "Παιδί & Νέοι Γονείς" περί παγωτού, αλλά προκειμένου να δοκιμάσω και τις συνταγές που θα παρουσίαζα, έφτιαξα για πρώτη φορά σπιτικό παγωτό (θα δείτε τις φωτογραφίες πιο κάτω)
Το μόνο καλό είναι ότι έφτιαξα και γρανίτες που μπορούν παιδιά και μεγάλοι να καταναλώσουν άφοβα, ακόμη κι αν έχουν... χοληστερίνη.
Για να πω τη μαύρη μου αλήθεια εγώ προτιμώ το original παγωτό, με τα λιπαρά του και όλα του! Τέλος πάντων...
Όπως συμβαίνει συχνά στην ξενάγηση στον κόσμο του παγωτού είχα πολύτιμο βοηθό την
Ασημένια Κούσουλα Κλινική Διαιτολόγο- Διατροφολόγο του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου (www.kousouladiet.gr)
Εδώ σας μεταφέρω μερικά αποσπάσματα, που πιστεύω ότι θα σας φανούν χρήσιμα και ενδιαφέροντα:
Look who’ s talking θα έπρεπε να λέγεται το άρθρο αυτό! Να γράψω εγώ για το παγωτό; Μπορώ να γράψω έτσι εύκολα για τα πάθη μου και να είμαι ψύχραιμος; Εγώ που εγκαινιάζω τη θερινή σεζόν στα περίπτερα από τον Μάρτιο;
Την αγάπη μου αυτή, το πάθος μου, την έχω μεταδώσει και στα παιδιά μου… Η κόρη μου (4ετών σήμερα) καταναλώνοντας ένα τεράστιο παγωτό ξυλάκι μου εξήγησε ότι το παγωτό που έτρωγε, ήταν… αθλητικό. Στην εύλογη απορία μου απάντησε δείχνοντας το χαρτί περιτυλίγματος:
«Είναι του Ολυμπιακού!» Τα χρώματα άσπρο- κόκκινο, δεν μπορούσαν να σε ξεγελάσουν.
Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε ότι το παγωτό που τρώμε είναι αθλητικό και αν ήταν πράγματι. Δυστυχώς αυτό το απαραίτητο συνοδευτικό του καλοκαιριού, όσο η θάλασσα και το καρπούζι, τυγχάνει να έχει και άφθονες θερμίδες. Και μπόλικα λιπαρά. Και χοληστερίνη!
.............................................................
Οι θερμίδες
Η θερμιδική αξία λοιπόν του παγωτού είναι ευνόητο να καταλάβουμε ότι εξαρτάται από τη σύστασή του. Είναι χαρακτηριστικό ότι 100 γραμμάρια παγωτού μπορούν να περιέχουν από 75 έως και 240 θερμίδες ανάλογα με τη σύστασή του.

Τα καλά του παγωτού (για τα παιδιά)
1.από το γάλα του παγωτού τα παιδιά παίρνουν τις πρωτεΐνες του γάλακτος που είναι υψηλής βιολογικής αξίας.
2.προσλαμβάνουν υδατάνθρακες που προέρχονται κυρίως από τις γλυκαντικές ουσίες που περιέχει το παγωτό αλλά και από τη λακτόζη του γάλακτος. Οι υδατάνθρακες είναι πολύ σημαντική πηγή ενέργειας για τα παιδιά. Παράλληλα η λακτόζη βοηθάει στην απορρόφηση του ασβεστίου.
3.το πιο σημαντικό μέταλλο που βρίσκεται στο παγωτό είναι το ασβέστιο. Το ασβέστιο είναι πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα για τα παιδιά, καθώς θεωρείται απαραίτητο στοιχείο για το σχηματισμό γερών οστών και δοντιών καθώς και για την καλή λειτουργία της καρδιάς. Αρκεί να σημειώσουμε ότι 100 γρ παγωτού περιέχουν 100-120 mg ασβεστίου, ποσότητα που καλύπτει το 10% των ημερήσιων αναγκών ενός παιδιού.
4.τα λιπαρά του παγωτού προσφέρουν πολύτιμα για τον οργανισμό λιπαρά οξέα αλλά και λιποδιαλυτές βιταμίνες (A, D, E και Κ).
5.το παγωτό αποτελεί πολύ καλή πηγή φωσφόρου, ένα μέταλλο που συμβάλει στον μεταβολισμό αλλά και στην απορρόφηση του ασβεστίου.
6.το παγωτό περιέχει βιταμίνες A, D, E, C, B1, B2, B6,B12 απαραίτητες για την ανάπτυξη και την ομαλή λειτουργία του παιδικού οργανισμού.

...και τα κακά...
1.το παγωτό είναι πλούσιο σε θερμίδες και γι’ αυτό πρέπει να αποφεύγεται η κατανάλωσή του από παιδιά που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα.
2.είναι πλούσιο σε λιπαρά (ιδιαιτέρως τα παγωτά που περιέχουν ξηρούς καρπούς διότι είναι πλούσια σε κορεσμένα λιπαρά οξέα τα οποία είναι επιβλαβή για τον οργανισμό)
3.περιέχει πολλές γλυκαντικές ουσίες οι οποίες συμβάλλουν στην εμφάνιση τερηδόνας. Καλό είναι ακόμα να αποφεύγονται από παιδιά που νοσούν από παιδικό διαβήτη.
4.τα λιπαρά που περιέχει το παγωτό και ιδίως τα κορεσμένα συμβάλουν στην αύξηση της χοληστερόλης.

Πόσα παγωτά να τρώνε τα παιδιά;Τα παιδιά και ιδιαιτέρως εκείνα που δεν έχουν πρόβλημα με το βάρος τους μπορούν να καταναλώνουν παγωτό 1-2 φορές την εβδομάδα. Μπορούν να το καταναλώνουν σαν snack ή σαν επιδόρπιο κάποιες φορές αλλά πάντα σε μικρή ποσότητα.

Ασφάλεια τροφίμων και παγωτό:
Όταν καταναλώνουμε παγωτά εμπορίου θα πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί διότι αν οι συνθήκες συντήρησής του δεν είναι σωστές αυξάνονται οι πιθανότητες αλλοίωσης του παγωτού και κατ’ επέκταση ο κίνδυνος για πιθανές τροφικές δηλητηριάσεις. Όταν αγοράζουμε παγωτό, θα πρέπει να προσέχουμε:
Το παγωτό να είναι αρκετά σκληρό (το αντίθετο δείχνει ότι ο καταψύκτης στον οποίο φυλάσσεται είναι προβληματικός).
Να μην είναι μαλακά και η υφή τους να μη θυμίζει σε καμία περίπτωση εκείνη του γιαουρτιού.
Να έχουν συγκεκριμένο σχήμα και όχι αλλοιωμένο.
Το χαρτί της συσκευασίας τους να μην είναι υγρό και να μην είναι κολλημένο πάνω στο παγωτό.
Να μην περιέχουν ίζημα ή να θρυμματίζονται σε μικρά κομματάκια.
Να μην περιέχουν μικροκρυστάλλους διότι αυτό αποδεικνύει ότι το παγωτό αποψύχθηκε και επανακαταψύχθηκε.
Να μην έχουν περίεργη μυρωδιά.
Αν αγοράζονται χύμα θα πρέπει να ελέγχουμε την λειτουργία και την καθαριότητα του ψυγείου καθώς και τη μη έκθεσή τους στον ήλιο.
Επίσης το ειδικό κουτάλι σερβιρίσματος θα πρέπει να βρίσκεται σε διαφανές δοχείο με καθαρό νερό πάντα.

Συνταγές

Ο Νεκτάριος Παπασπύρου είναι από τους εμπνευστές και δημιουργούς της ιστοσελίδας www.matia.gr όπου μεταξύ των άλλων μπορεί κανείς να βρει εξαιρετικές συνταγές. Ο ίδιος μοιράζεται μαζί μας τα μυστικά του παγωτού με μερικές δροσερές ιδέες:

Παγωτό βερίκοκο

Υλικά
750 γραμμάρια κρέμα γάλακτος
2 ½ φλιτζάνια ζάχαρη άχνη
4-5 αυγά
1 κιλό βερίκοκα
4 βανίλιες

Εκτέλεση
Πλένουμε και βγάζουμε τα κουκούτσια από τα βερίκοκα. Τα περνάμε από το μπλέντερ για λίγη ώρα ώστε να μη λιώσουν εντελώς. Ξεχωρίζουμε τους κρόκους και τους χτυπάμε σε ένα μπολ.
Σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε την κρέμα γάλακτος και τη ζάχαρη, ανακατεύοντας συνεχώς για να μη βράσει. Ρίχνουμε λίγη ποσότητα από την κρέμα στο μπολ με τα αυγά και για να μην «κόψει» ανακατεύουμε συνεχώς.
Έχουμε βγάλει την κρέμα από τη φωτιά. Προσθέτουμε τους κρόκους και ανακατεύουμε.
Βάζουμε και πάλι το μίγμα σε χαμηλή φωτιά, μέχρι να πήξει. Όταν πήξει το βγάζουμε για να κρυώσει.
Προσθέτουμε τα βερίκοκα και τη βανίλια, ανακατεύουμε καλά και το βάζουμε στην κατάψυξη.

Παγωτό βανίλια

Υλικά
500 γραμμάρια κρέμα γάλακτος
1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
3 βανίλιες
1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη

Εκτέλεση
Σε ένα μπολ ρίχνουμε το ζαχαρούχο γάλα, τη βανίλια και ένα φλιτζάνι παγωμένο νερό. Αφού τα χτυπήσουμε καλά με το μίξερ, βάζουμε το μπολ στην κατάψυξη για μια ώρα περίπου, μέχρι αν αρχίσει να παγώνει. Στη συνέχεια, σε ένα άλλο μπολ χτυπάμε στη γρήγορη ταχύτητα την κρέμα γάλακτος, προσθέτοντας τη ζάχαρη μέχρι αν γίνει σαντιγί, προσέχοντας να μη σφίξει πολύ. Προσθέτουμε τη σαντιγί στο μπολ με το παγωτό, ανακατεύουμε ελαφρά και το ξαναβάζουμε στην κατάψυξη. Όταν μισο παγώσει το ξαναβγάζουμε από την κατάψυξη και το χτυπάμε σε δυνατή ταχύτητα μέχρι να αφρατέψει. Το ξαναβάζουμε στην κατάψυξη και σε λίγες ώρες είναι έτοιμο.

Γρανίτα φράουλα

Υλικά
½ κιλό φράουλες
1 ½ φλιτζάνι ζάχαρη
3 φλιτζάνια νερό
Χυμό μισού λεμονιού

Εκτέλεση
Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το νερό και τη ζάχαρη για δέκα λεπτά. Πλένουμε και καθαρίζουμε τις φράουλες. Τις χτυπάμε στο μπλέντερ μέχρι να γίνουν πολτός. Μόλις κρυώσει το σιρόπι τα ανακατεύουμε όλα μαζί. Περνάμε το μίγμα από ένα χοντρό σουρωτήρι και το βάζουμε στην κατάψυξη. Όταν το μπολ αρχίσει να παγώνει στις άκρες χτυπάμε το μίγμα να αφρατέψει και το βάζουμε ξανά στην κατάψυξη. Πριν το σερβίρισμα, χτυπάμε άλλη μια φορά στο μίξερ.

Γρανίτα λεμόνι

Υλικά
2 φλιτζάνια χυμό λεμονιού
3 ½ φλιτζάνια ζάχαρη
6 φλιτζάνια νερό
1 ½ φύλλο ζελατίνη

Εκτέλεση
Διαλύουμε τη ζελατίνη στο νερό και βράζουμε σε κατσαρόλα μαζί με τη ζάχαρη για πέντε λεπτά. Όταν κρυώσει προσθέτουμε το χυμό λεμονιού. Η υπόλοιπη διαδικασία είναι ίδια με τη γρανίτα φράουλας.

Greece: A Masterpiece destroyed by the Greeks

Η κυρία της φωτογραφίας, προφανώς έχει επισκεφθεί κάποια άλλη χώρα και το φόντο είναι από αφίσα! Τέτοια ηρεμία εδώ;
Οι Νεοέλληνες έχουν κάνει τις παραλίες κάπως έτσι:

Αν θέλαμε αν κάνουμε μια ειλικρινή διαφημιστική καμπάνια θα μπορούσαμε να γράψουμε, σχετικά με το τι έζησαν οι τουρίστες:

"Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο μου κόστισε να πάω από το αεροδρόμιο στην πόλη, αφού ούτε μετρό υπάρχει και ο προαστικαός όταν φτάνει στη Νερατζιώτισα σε αφήνει στο πουθενά"
Tomas Sorensen, Σουηδία

"Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον φραπέ στη πλατεία, τον πλήρωσα λες και ήταν από χρυσάφι"
John McKane, Σκοτία

"Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρωινό της Κατίνας, τυποποιημένη μαρμελάδα και βουτυράκια με μπαγιάτικο ψωμί, περσινή προτοκαλάδα και καφέ φίλτρου στο χρώμα της σκουριάς"
Anna Karenina, Ρωσία (έπεσε στις γραμμές του τρένου για να γλιτώσει από τη... φιλοξενία αλλά σώθηκε γιατί δεν περνούσε τρένο)

"Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις γόπες του Μήτσου. Τις πετούσε αναμένες γύρω από την ψάθα μου"
Jean D' Arc, Γαλλία

"Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα σκουπίδια. Και να ήθελα δεν θα μπορούσα, αφού βρίσκονταν παντού"
Jim Garbigge, ΗΠΑ

Ο Ρομπέν των ...τρωκτικών!

Γράφτηκαν πολλά για το κλείσιμο (ευτυχώς προσωρινό) του "τρωκτικού". Αντί άλλου σχολίου, μεταφέρουμε την εικόνα από το "Τρελό Κουνέλι"... Μπορεί να μη συμφωνώ με όλα όσα γράφονται στο τρωκτικό, αλλά θα πρέπει όλοι σθεναρά να το στηρίξουμε. Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για μια ανεξάρτητη φωνή...
Ας δείξουμε στον κάθε άθλιο Τριανταφυλλόπουλο πως η εξουσία του έχει όρια!

Το Βατερλό των ημιυπαίθριων...

Άκουγα χθες μια συνέντευξη ενός εκπροσώπου της Νομαρχίας Αθηνών, που εξηγούσε ότι είναι αδύνατον μέσα σε έξι μήνες να δηλώσουν οι πολίτες της Αθήνας τους ημιυπαίθριος χώρους. Οι αριθμοί είναι ...αδυσώπητοι. Η Πολεοδομία μπορεί να εξυπηρετήσει περίπου 15 υποθέσεις τη μέρα και οι πολίτες που θεωρητικά θα δήλωναν τους ημιυπαίθριους είναι 700 χιλιάδες!
Αν στο ΥΠΕΧΩΔΕ γνώριζαν διαίρεση θα ανακάλυπταν ότι (700.000/ 16= 43.750 μέρες =119 χρόνια και κάτι μήνες!)
Αν λοιπόν δεν κατάλαβα λάθος κανείς από όσους ζουν σήμερα δεν θα υπάρχει όταν οι ημιυπαίθριοι θα... "τακτοποιηθούν"!

Ευτυχώς όμως το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει φροντίσει ώστε να μην υπάρξει κανένα πρόβλημα. Έτσι που τα έχει κανονίσει θα πρέπει να είσαι παντελώς ηλίθιος για να πας να δηλώσεις τον ημιυπαίθριο σου, διότι αμέσως μετά θα σε περιλάβει εφορία και δήμος και θα σου ζητήσουν αναδρομικά τα όσα έχασαν (!)
Ακόμη, καθώς φαίνεται δεν θα μπορείς να μεταβιβάσεις το σπίτι.
Επιπλέον καθώς η τακτοποίηση δεν είναι νομιμοποίηση, οποιοσδήποτε στο μέλλον μπορεί να αποφασίσει οτιδήποτε: Να βάλει νέα πρόστιμα, να σε βάλει να τον ανοίξεις, να τον γκρεμίσεις κλπ...
Ο μόνος λόγος που μπορώ να φανταστώ ότι βγήκε αυτός ο νόμος είναι για να λυθούν τα οικονομικά προβλήματα των ελεγκτών της πολεοδομίας: Θα έρχεται ο ελεγκτής, θα παίρνει το φακελάκι του και όλα θα είναι μέλι -γάλα. Πολύ πρόσφατη είναι η είδηση:

"...Πολεοδομίες, εφορίες, ο χώρος της υγείας και οι δήμοι είναι στην κορυφή της κακοδιοίκησης και της διαφθοράς στη δημόσια διοίκηση, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης για το 2008, που παρουσιάστηκε από τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρο Ρακιντζή. Η αξιολόγηση και πειθαρχικά συμβούλια είναι για «για τα μάτια του κόσμου», αναφέρει η έκθεση...
Σύμφωνα με την έκθεση, το 2008 εξετάσθηκαν 888 υποθέσεις, ελέχθησαν 7.608 "πόθεν έσχες" διευθυντών σε εφορίες, πολεοδομίες και ελεγκτικούς μηχανισμούς (σε 30 περιπτώσεις διαπιστώθηκαν αιφνίδιες αυξήσεις περιουσιών), διενεργήθηκαν 4.316 έλεγχοι από τα Σώματα και τις Υπηρεσίες Ελέγχου και Επιθεώρησης και παραπέμφθηκαν 746 υποθέσεις στον εισαγγελέα και τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα.
Σύμφωνα με τον Λέανδρο Ρακιντζή, ο χώρος που πλήττεται κυρίως από τη διαφθορά και την κακοδιοίκηση είναι για ακόμη μια φορά το περιβάλλον. Οπως τόνισε ο κ. Ρακιντζής, "παρουσιάζεται σωρεία παραβάσεων σε έναν τομέα, όπου η καταστροφή είναι μη αναστρέψιμη"..."

Το βάθος πάντος, η ουσία της υπόθεσης είναι ότι κανείς δεν αγγίζει αυτούς που πλούτισαν από τους ημιυπαίθριους: Τους εργολάβους και τους κατασκευαστές. Δεν γνωρίζουν εκεί στο ΥΠΕΧΩΔΕ ότι ο αγοραστής πληρώνει κανονικότατα τον κλειστό (ήδη) ημιυπαίθριο; Δείτε τις αγγελίες που πωλούνται ακίνητα και δηλώνεται το σύνολο των τετραγωνικών χωρίς να αναφέρεται συνήθως ο ημιυπαίθριος.
Ας ζητήσουν για μια φορά τα χρήματα από εκίνους που τα έχουν πάρει. Έλεος πια!

Ρεπορτάζ από το in.gr
Σύγχυση έχει προκαλέσει ο νόμος για την τακτοποίηση των ημιυπαίθριων με τους συμβολαιογράφους να έχουν ήδη ζητήσει τη συνδρομή του Αρείου Πάγου, προτού αναλάβουν υπόθεση μεταβίβασης.Οι συμβολαιογράφοι επικαλούνται το νόμο Τρίτση του 1983 και το νόμο 1977/85, σύμφωνα με τους οποίους απαγορεύεται η μεταβίβαση αυθαιρέτων κτισμάτων.
Ήδη ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ι.Τέντες ανέθεσε την υπόθεση στον αντεισαγγελέα Ν.Μαύρο να συντάξει τη σχετική γνωμοδότηση.
Ο πρόεδρος του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Εφετείων Αθηνών, Πειραιώς, Αιγαίου και Δωδεκανήσων Κ.Βλαχάκης, μιλώντας στην Ελευθεροτυπία της Παρασκευής τόνισε:
«Μετά τη διάταξη του νόμου 3775/2009 με τον οποίο τακτοποιούνται οι ημιυπαίθριοι και υπόγειοι χώροι οικοδομών που έχουν μεταβάλει τη χρήση τους ή καθ' υπέρβαση της άδειας έχουν υποστεί οικοδομικές εργασίες, χωρίς ή καθ' υπέρβαση της οικείας οικοδομικής άδειας, είναι αδύνατη η μεταβίβαση των αντίστοιχων ακινήτων που διαθέτουν τους χώρους αυτούς, καθότι τούτο αποκλείεται από τις διατάξεις του ΓΟΚ και τις διατάξεις του νόμου 1337/1983.»
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι μοναδική περίπτωση να συνταχθεί συμβόλαιο για τη μεταβίβαση των χώρων είναι οι ενδιαφερόμενοι να υποβάλλουν υπεύθυνη δήλωση στον συμβολαιογράφο ότι τηρούν όλες τις προϋποθέσεις που προβλέπει η οικεία οικοδομική άδεια.
Οι πολίτες τηρούν στάση αναμονής αποφεύγοντας να υποβάλουν αιτήσεις τακτοποίησης στις Πολεοδομίες, παρά τις δηλώσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ για έναρξη ελέγχων από το Σεπτέμβριο.
Όπως αναφέρει η ίδια εφημερίδα, στις Πολεοδομίες δεν έχουν λάβει ακόμα την ερμηνευτική εγκύκλιο, ενώ ακόμα δεν είναι γνωστό τι ακριβώς θα γίνει με τα παράβολα.
«Ούτε ενδιαφέρον από τους πολίτες υπάρχει άμεσο, αλλά και εμείς περιμένουμε την εγκύκλιο», αναφέρει στα Νέα ο αρμόδιος αντινομάρχης Ανατολικής Αττικής Χ. Δαμάσκος, εκτιμώντας πως θα υπάρξει ανταπόκριση από το υπουργείο μετά τις 20 Αυγούστου.


Όλα τα σκίτσα είναι του Αντώνη Κυριαζή ( ANKYR )

Στο χασάπικο του Παντερμαλή...

"Κρεοπωλείον η Ακρόπολις". Λειτουργεί υπό νέαν διεύθυνση. Τα έργα κόπτονται παρουσία του πελάτη. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε:

Ευχαριστήριο τηλεγράφημα θα πρέπει να στείλει το Βρετανικό Μουσείο στον κύριο Παντεμαρλή (Πρώην βουλευτή Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, για να μην ξεχνιόμαστε!) Με την απίστευτη λογοκρισία εις βάρος όχι μόνον ενός καταξιωμένου διεθνώς δημιουργού, αλλά και εις βάρος της Ιστορίας, έδειξε σε όλο τον κόσμο, πως δεν θα πρέπει να μας επιστραφούν τα μάρμαρα του Παρθενώνα.
Η ανακοίνωση του είναι επιεικώς απαράδεκτη...
Μετά την απάντηση Γαβρά, θα έπρεπε να υποβάλλει την παραίτηση του αν είχε στοιχειώδη ευθιξία...
Αυτές τις μέρες είπε μαζεμένες τόσες ανακρίβειες (για να το πω ...λεπτά) που δεν συνάδουν με τη θέση του.
Ο σύζυγος της κυρίας Παναγιωταρέα (για να μην ξεχνιόμαστε επίσης) μοιράζεται μαζί της το ...ήθος και την ...ευθιξία.
Το ζεύγος έχει καταφέρει κάτω από όλες τις κυβερνήσεις να συσσωρεύει τίτλους και...μισθούς.

Επιπλέον -για να περάσουμε στην ουσία της υπόθεσης- να σημειώσουμε ότι με τον πλέον δραματικό τρόπο καθίσταται επιτακτική η ανάγκη χωρισμού εκκλησίας και κράτους...
Τέρμα πια οι μισαλλόδοξες παρεμβάσεις! Ποιοί άραγε γκρέμισαν τους αρχαίους ναούς, ποιοί κατέστρεψαν τα έργα τέχνης; Ας απντήσει επί της ουσίας ο αρχαιολόγος (!!!) κύριος Παντερμαλής...

Το ρεπορτάζ των Νέων:
Θα προβληθεί ολόκληρο το φιλμ του Κώστα Γαβρά και χωρίς να κοπούν σκηνές, ανακοίνωσε τελικά το Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Αυτή τη φορά όμως, παραποιείται η δήλωση του ίδιου του διεθνώς αναγνωρισμένου Έλληνα σκηνοθέτη, δια στόματος του προέδρου του ΔΣ του νέου Μουσείου Ακρόπολης κ. Παντερμαλή.
Ο πρόεδρος του Δ.Σ., Δημήτρης Παντερμαλής, ανέφερε σε γραπτή ανακοίνωσή του ότι «μετά από εκτενή διάλογο και ανάλυση που έγινε γύρω από τις ιστορικές αναφορές και την καλλιτεχνική παρουσίασή τους, ο κ. Γαβράς διευκρίνισε απολύτως ότι στην επίμαχη σκηνή του φιλμ δεν απεικόνιζε ούτε υπονοούσε ότι οι καταστροφές έγιναν από ιερείς, αλλά από ανθρώπους της εποχής». Επιπλέον, ο κ. Παντερμαλής κάνει λόγο για «αυτονόητη διευκρίνιση του κ. Γαβρά, την οποία ως ιστορική αποτύπωση αποδέχεται το Μουσείο», οπότε το επίμαχο βίντεο (διάρκειας 13 λεπτών, εκ των οποίων 1 λεπτό και 40 δευτερόλεπτα υπογράφονται από τον Κώστα Γαβρά) θα προβάλλεται ολόκληρο.

Ο Κώστας Γαβράς δήλωσε ωστόσο στην εφημερίδα «Τα Νέα» ότι: « Δεν μίλησα ποτέ για “ανθρώπους της εποχής”. Κάναμε πράγματι εκτενή διάλογο, όμως ο κ. Παντερμαλής δεν μου διάβασε κατόπιν την ανακοίνωσή του πριν τη δώσει στη δημοσιότητα. Δεν ήταν “άνθρωποι της εποχής”, ήταν παλαιοχριστιανοί. Έχει μεγάλη διαφορά. Δεν ήταν αναγκαστικά ρασοφόροι, οι χριστιανοί της εποχής ντύνονταν συχνά με μαύρα. Αλλά δεν ήταν και οποιοιδήποτε πολίτες, ήταν εκπρόσωποι, πολλές φορές και επίσημοι, μιας θρησκείας. Οι χριστιανοί κατέστρεψαν τα είδωλα, είναι γνωστό, και ένας ιστορικός όπως ο κ. Παντερμαλής προφανώς το ξέρει. Προσπαθεί όμως να αφαιρέσει το στοιχείο ενοχής της Εκκλησίας, σε μια προσπάθεια να δείξει ότι η Εκκλησία δεν είχε τίποτα να κάνει με αυτό. Και αυτό, ενδεχομένως λόγω πιέσεων που- διαβάζω στον Τύπο, δεν ξέρω- δέχεται από αυτή την πλευρά η οποία, τόσους αιώνες μετά, δεν θέλει να αποδεχθεί την αλήθεια. Πρόκειται για μια πολύ λυπηρή υπόθεση. Είναι καιρός να υπάρξει ο διαχωρισμός. Οι άνθρωποι της Εκκλησίας να ασχολούνται με τα θέματα της μεταφυσικής και οι άνθρωποι της πολιτικής με την ιστορία και τη σύγχρονη πραγματικότητα. Δυστυχώς στην Ελλάδα οι χριστιανοί δεν θέλουν να παραμείνουν στον χώρο των δικών τους αρμοδιοτήτων- και δεν παρέμειναν ποτέ».
Για την ακρίβεια, το έργο του Κ. Γαβρά είναι 7 λεπτών, κι όχι 1 λεπτού και 40 δευτερολέπτων. Το αρχικό φιλμ προβλήθηκε επί υπουργίας Ευ. Βενιζέλου στο Μουσείο Μετροπόλιταν της Ν.Υόρκης με στόχο να αναδείξει την ιστορία της κλοπής των Γλυπτών από τον λόρδο Έλγιν. Το γιατί το 7λεπτο έργο, το οποίο ο σκηνοθέτης σκοπεύει να αναρτήσει ολόκληρο στο διαδίκτυο άμεσα, κατέληξε να γίνει 100 δευτερολέπτων – που ακόμα κι αυτά λογοκρίθηκαν – εξηγεί ο ίδιος ο Κώστας Γαβράς: «Πρόκειται για νοοτροπία του “παίρνω αυτό που θέλω”. Πρόκειται για άσκηση εξουσίας χωρίς αιδώ».

Προφανώς ο κύριος Παντερμαλής εκτός από πολιτικός, αρχαιολόγος, διευθυντής, σύζυγος της Παναγιωταρέα, άνθρωπος του κλήρου είναι και μέγας γνώστης της κινηματογραφικής τέχνης...
Θου κύριε, φυλακήν το στόματί μου!

Να ποιόν λογόκρινε ο κύριος... Παναγιωταρέας:

Ταινίες
1958: Les Rates (ταινία μικρού μήκους)
1965: Compartiment tueurs - Διαμέρισμα δολοφόνων
1967: Un homme de trop - Μακί, τα λιοντάρια της κολάσεως
1969: Z
1970: L'Aveu - Η Ομολογία
1973: État de siège - Κατάσταση Πολιορκίας
1975: Section spéciale - Ειδικό δικαστήριο
1979: Clair de femme - Η λάμψη μιας γυναίκας
1982: Missing - Ο Αγνοούμενος
1983: Hanna K
1986: Conseil de famille
1988: La main droite du diable (Betrayed) - Το στίγμα της προδοσίας
1989: Music box - Το Μουσικό Κουτί
1991: Pour Kim Song-Man
1991: Contre l'oubli
1992: La Petite Apocalypse
1995: Lumière et Compagnie
1995: À propos de Nice, la suite
1997: Mad City
2002: Amen - Αμήν
2005: Le Couperet - Το τσεκούρι
2009: Eden à l'ouest - Παράδεισος στη Δύση

Βραβεία
1969: Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών (Ζ)
1975: Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας Φεστιβάλ Καννών (Ειδικό δικαστήριο)
1982: Χρυσός Φοίνικας Φεστιβάλ Καννών (Ο αγνοούμενος)
1983: Βραβείο BAFTA Καλύτερης Ταινίας (Ο αγνοούμενος)
1983: Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου (Ο αγνοούμενος)
1990: Χρυσή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου (Μουσικό κουτί)
2003: Βραβείο César Καλύτερου Σεναρίου (Αμήν)

"Απροσδιόριστης κυριότητας" η Ρω για τους Τούρκους!

Απεχθάνομαι κάθε είδους εθνικισμό. Δεν θα αναλύσω το τι και το πως. Τα έχει πει θαυμάσια και συνοπτικά ο Μπρεχτ στις "Ιστορίες του κυρίου Κόϊνερ":
Αγάπη για την Πατρίδα
Μίσος για τους πατριδολάτρες
Ο κ. Κόϋνερ δε το ’κρινε απαραίτητο να ζει σε μια χώρα. Έλεγε: παντού μπορώ να πεινάσω. Κάποτε όμως έλαχε να περνάει από μία πόλη που την είχε κυριέψει ο εχθρός της χώρας στην οποία ζούσε τότε. Τον πλησίασε τότε ένας αξιωματικός του εχθρού και τον ανάγκασε να κατέβει από το πεζοδρόμιο. Ο κ. Κόϋνερ κατέβηκε και διαπίστωσε ξαφνικά ότι είχε αγαναχτήσει ενάντια σ΄ αυτόν τον άνθρωπο, και μάλιστα όχι μόνο ενάντια στον άνθρωπο μα προπαντός ενάντια στην χώρα που ανήκε ο άνθρωπος αυτός, τόσο, που ευχήθηκε να γίνει ένας σεισμός και να την καταπιεί.
Γιατί; ρώτησε ο κ. Κ., έγινα εθνικιστής εκείνη την στιγμή; Γιατί συνάντησα έναν εθνικιστή.
Μα γι αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε την βλακεία. Γιατί κάνει βλάκες αυτούς που την συναντούν."..

Το ζήτημα είναι τι γίνεται όταν η γειτονική χώρα, στην προκειμένη περίπτωση η Τουρκία, θέτει συνεχώς ζητήματα εκ του μη όντος. Τι γίνεται όταν η πολιτική μας ηγεσία βρίσκεται σε βαθιά ύπνωση και όταν όλοι μαζί ασχολούνται με το ανύπαρκτο θέμα της "Γρίπης των Χοίρων" με μόνο στόχο την εισροή δισεκατομμυρίων στα ταμεία των φαρμακευτικών εταιριών...
Τότε η Τουρκία διεκδικεί τα πάντα: Ακόμη και τη Ρω!
Έζησα την προηγούμενη κρίση στα Ίμια από κοντά, ταξίδεψα πολλές φορές στην Ίμβρο, έβγαλα και ένα βιβλίο, προσπαθώντας να διαπεράσω την παγερή αδιαφορία των κυβερνήσεων για τον ελληνισμό που σβήνει.
Ίσως το πιο ενδιαφέρον απ' όλα θα ήταν να σας πω ότι το ντοκιμαντέρ που γυρίσαμε για την Ίμβρο (διάρκειας 35') δεν προβλήθηκε ποτέ! Μόνο σε κάποιες εκδηλώσεις... Ήταν η εποχή των "ζεϊμπέκικων", αν θυμόσαστε. (Κάποια στιγμή πάντως θα το ανεβάσω στο διαδίκτυο)
Τα δυο κείμενα που ακολουθούν τα αφιερώνω σε όλους εκείνους που με τη στάση τους βοήθησαν ώστε οι γείτονές μας να αποθρασσυνθούν πλήρως...

Διαβάζω στο ρεπορτάζ των "Νέων":
"...Τρεις Τούρκοι δημοσιογράφοι συνοδευόμενοι από δύο άλλα άτομα επιχείρησαν να προσεγγίσουν τη νήσο Ρω με τουριστικό σκάφος. Επί τόπου βρέθηκε περιπολικό του Λιμενικού Σώματος και λίγο αργότερα φουσκωτό σκάφος της τουρκικής Ακτοφυλακής. Πραγματοποιήθηκε έλεγχος και οι πέντε Τούρκοι επέστρεψαν στα μικρασιατικά παράλια.

Με ανακοίνωσή του ο αρχηγός του Λιμενικού Σώματος αντιναύαρχος Θεόδωρος Ρεντζεπέρης, επιβεβαίωσε πως σήμερα, Τρίτη και περί ώρα 17:35, εντοπίστηκε εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων και συγκεκριμένα στη θαλάσσια περιοχή πλησίον της νησίδος Ρω, τουρκικό τουριστικό σκάφος.
«Πραγματοποιήθηκε ο συνήθης αστυνομικός έλεγχος του σκάφους, που έφερε το όνομα Pony, στο οποίο επέβαιναν εκτός του κυβερνήτη, τέσσερα (04) άτομα, όλοι Τούρκοι υπήκοοι, τα οποία κατά δήλωσή τους, είχαν την ιδιότητα του δημοσιογράφου».
Μετά την ολοκλήρωση του ελέγχου και αφού τους συστήθηκε η άμεση αποχώρηση από τα ελληνικά χωρικά ύδατα, το σκάφος απέπλευσε στις 18:10.
Στην περιοχή έσπευσε και σκάφος της τουρκικής Ακτοφυλακής που παρακολουθούσε τις εξελίξεις διακριτικά σε απόσταση.
Σύμφωνα με τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης στο τουρκικό σκάφος επέβαιναν δύο δημοσιογράφοι του ιδιωτικού τουρκικού πρακτορείου ειδήσεων Ihlas, ένας δημοσιογράφος της Sabah, ο οδηγός του και ο καπετάνιος του σκάφους.
Το θέμα αποτέλεσε κεντρική είδηση στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, πολλά εκ των οποίων έκαναν λόγο για «απροσδιόριστου κυριότητας» νησί επί του οποίου οι Τούρκοι δημοσιογράφοι «εντόπισαν στρατιωτικό φυλάκιο, κτίρια και εκκλησία».

Στην παγίδα των τουρκικών μέσων ενημέρωσης φαίνεται ότι έπεσε προς στιγμήν και το Reuters, το οποίο επικαλούμενο το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu, αναπαρήγαγε τον ισχυρισμό περί «διαφιλονικούμενης» νήσου. Σε λίγη ώρα ωστόσο έστειλε δεύτερο τηλεγράφημα με το οποίο διόρθωσε την αρχική λανθασμένη διατύπωση.
Ένας από τους τρεις Τούρκους δημοσιογράφους, πιθανώς εκείνος της Sabah, Μπεκίρ Ονέρ Σαν, φωτογραφήθηκε με την τουρκική έχοντας για φόντο το ελληνικό νησί. Η εφημερίδα μετέδωσε την είδηση με τη φωτογραφία αυτή και υπό τον τίτλο «Δεύτερη κρίση Ιμίων, σύλληψη Τούρκων δημοσιογράφων από την Ελλάδα».
Μία ημέρα νωρίτερα το τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο Kanal D είχε χαρακτηρίσει τη νήσο Ρω «ουδέτερη», σημειώνοντας σε ρεπορτάζ του ότι η Ελλάδα οικειοποιήθηκε «με νέο τετελεσμένο μία νησίδα, που δεν ανήκει σε κανέναν».

Και μια εξαιρετική παρουσίαση για το νησί και τη κυρά της Ρω από το
http://www.pare-dose.net

Δέσποινα Αχλαδιώτη - Η θρυλική «κυρά της Ρω»


Η Ρω ή Ρώγη ή Ροπή, όπως την αναφέρουν διάφοροι χάρτες ή παλιά βιβλία, βρίσκεται 4 μίλια δυτικά από το Καστελλόριζο και σε απόσταση 12 μιλίων από τις τoυρκικές ακτές.
Είναι το πρώτο νησάκι που βλέπει ο επισκέπτης από το πλοίο λίγο πριν φτάσει στο νησί προερχόμενος από τη Ρόδο, με την ελληνική σημαία να ανεμίζει και το Κάστρο να δεσπόζει στη μέση και ψηλά, σαν μάρτυρας μιας μακράς Ιστορίας πολυκύμαντης αλλά όχι ξεχασμένης.

Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν το Καστελλόριζο, την ονόμασαν «Καρά αντά», από το μελανωπό χρώμα των βουνών της.
Η ονομασία «Άι Γιώργης» δόθηκε από το μικρό εκκλησάκι με τη λιτή αιγαιοπελαγίτικη, μοναστηριακού ρυθμού, αρχιτεκτονική που μέχρι σήμερα σώζεται ιερό και αμόλυντο στο μικρό και πεταλοειδές λιμανάκι της Ρω.
Κοντά του υπάρχει μια μικρή αγροτική έκταση, που καλλιεργεί ο εκάστοτε διαμένων κτηνοτρόφος.
Η Pω ανήκει «κατά κυριότητα» στο Δήμο Μεγίστης, ο οποίος κάθε τέσσερα χρόνια την εκμισθώνει σε κτηνοτρόφο κάτοικο Καστελλορίζου με τη διαδικασία πλειοδοτικού διαγωνισμού.
Σ΄ αυτό το άγονο νησί, έζησε μια Ελληνίδα νησιώτισσα. Η Δέσποινα Αχλαδιώτη.
Έγινε γνωστή στο πανελλήνιο ως «κυρά της Ρω» γιατί επί 40 χρόνια (από το 1943 ως το θάνατό της) ύψωνε την ελληνική σημαία στην ακριτική νησίδα της Ρω κάθε πρωί και τη κατέβαζε με τη δύση του ήλιου, για να πει σ’ όλους, πως τούτος ο τόπος που πατούσε, απέναντι από τα τουρκικά παράλια, ήταν Ελλάδα.
Στη Ρω είχε εγκατασταθεί με τον άντρα της, Κώστα και την τυφλή μητέρα της από το 1924. Μετά το θάνατο και του άντρα της και της μητέρας της, η κυρα-Δέσποινα ή η «Κόρη της Ρω» όπως την έλεγαν στο νησί, κατόρθωσε μόνη της να κατοικήσει και να κρατήσει ελληνικό το νησάκι της, καλλιεργώντας και βόσκοντας εκεί τα λιγοστά ζώα της.
Το σπουδαιότερο είναι πως συνεργάσθηκε με τον Ιερό Λόχο και με άλλους αντιστασιακούς.
Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πήγε στο Καστελόριζο και εκεί έδρασε με τις αποστολές στρατευμάτων για τη Μέση Ανατολή, κρύβοντας και φυγαδεύοντας αξιωματικούς και στρατιώτες. Τότε, όλοι σχεδόν οι κάτοικοι του Καστελόριζου, είχαν φύγει για τα γύρω νησιά, την Κύπρο, την Αίγυπτο.
Όταν με διαταγή των Άγγλων εγκαταλείφθηκε ομαδικά το Καστελλόριζο, εκείνη παρέμεινε μόνη στη Ρω. Και με θάρρος και ψυχραιμία αντιμετώπισε όλους τους κινδύνους. Εξαιτίας αυτής της ηρωίδας, το μικρό αυτό νησί παρέμεινε ελληνικό, στο οποίο ύψωνε τη σημαία ή χαιρετούσε με αυτήν τα διερχόμενα πλοία. Κι εκείνα ανταπέδιδαν το χαιρετισμό με τα σφυρίγματα τους. Για τον ηρωισμό της έγραψε αρχικά ο Μιχάλης Χονδρός στα «Καστελλοριζιακά Νέα» το 1960.

Μετά τα γνωστά γεγονότα του 1974, όπου Τούρκοι τοποθετούσαν κρυφά τη σημαία τους, η γυναίκα και το νησάκι της έγιναν γνωστά παντού. Την τίμησε η Ακαδημία Αθηνών, το Πολεμικό Ναυτικό, η Βουλή των Ελλήνων, η Εθνική Τράπεζα, Δήμοι, Σύλλογοι και άλλοι φορείς.

Η ίδια η Δέσποινα Αχλαδιώτη, είχε ζητήσει να ταφεί μ΄αυτή τη σημαία:

Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τ’ αγαπώ.

Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο.

Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες…
Βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις τουρκικές ακτές.

Την ελληνική σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον τάφο...

Η «κυρά της Ρω» απεβίωσε σε ηλικία 94 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982.
Στις 14 Μαΐου 1982, η Δέσποινα Αχλαδιώτη κηδεύτηκε με τιμές εθνικής ηρωίδας στο Καστελλόριζο και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.
Το φέρετρό της ήταν σκεπασμένο με την ελληνική σημαία.
Η μνήμη της, λειτουργεί σα γέφυρα που ενώνει την αρχαία Ελλάδα των αποίκων του 9ου-8ου αιώνα π.Χ., το Βυζάντιο, την παράδοση και τον πολιτισμό χαμένων πατρίδων…

Σήμερα στο νησί υπάρχει ο τάφος της, τα δύο μικρά σπιτάκια όπου διέμενε και το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, όλα δίπλα στο λιμανάκι.

Το 1993, το έργο της προσπάθησε να συνεχίσει ο φυσικοθεραπευτής Κλήμης Ναυρίδης, που έμεινε γνωστός ως ο «κύρης της Ρω».
Αντεξε στο νησάκι τρία χρόνια. Οι προστριβές με άλλους δύο, που ήρθαν στο νησί, αλλά και τα επεισόδια με λαθρομετανάστες, τον ανάγκασαν να πάρει την απόφαση να φύγει.Τον «πρόδωσε» η καρδιά του το 1998 και πέθανε σε ηλικία 50 ετών.

Προαιρετικό ξανά το νηπιαγωγείο!!!

Αφού δημιούργησαν το χάος, τώρα τα παίρνουν όλα πίσω...
Τι να πει κανείς; Το εξαιρετικό ρεπορτάζ της εκλεκτής συναδέλφου Βίβιαν Μπενέκου στο χθεσινό "Έθνος" τα λέει όλα...

"...Τρία χρόνια μετά την ψήφιση της υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής... και επανήλθαμε στο σημείο μηδέν! Oι δύο τελευταίες υπουργικές αποφάσεις του YΠEΠΘ, που αποκαλύπτει σήμερα το «Eθνος της Kυριακής», βάζουν «ταφόπλακα» και στην υποχρεωτικότητα, αλλά και στην ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα νηπιαγωγεία της χώρας.
H πρώτη Aπόφαση (50654/2009) λέει ξεκάθαρα ότι τα παιδιά μπορούν να εγγράφονται στην A’ τάξη του δημοτικού, χωρίς να απαιτείται βεβαίωση παρακολούθησης του νηπιαγωγείου και η δεύτερη (683/09) ότι χαλαρώνουν τα κριτήρια καταλληλότητας των υποδομών που το ίδιο το υπουργείο θέσπισε για τα ιδιωτικά νηπιαγωγεία... και παίρνουν όλοι άδειες χωρίς κανέναν έλεγχο!


Ελλείψεις
Kαι σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Σεπτέμβρης του 2009 θα βρει το πολύπαθο νηπιαγωγείο με μόλις 500 νέους διορισμούς εκπαιδευτικών, τη στιγμή που απαιτούνται τουλάχιστον 2.000 (στοιχεία ΔOE), ενώ υπάρχει άμεση ανάγκη για την ίδρυση περισσότερων των 1.600 νηπιαγωγείων.

Για τη διετία 2009-2011, μειώνονται οι διορισμοί νηπιαγωγών κατά 50%, βυθίζοντας το ολοήμερο νηπιαγωγείο στο χάος. Tην ίδια στιγμή, όμως, που το δημόσιο νηπιαγωγείο γυρίζει βήμα βήμα πίσω, το ιδιωτικό ολοένα και αυξάνει την πελατεία του.

Σύμφωνα με στοιχεία της Eθνικής Στατιστικής Yπηρεσίας Eλλάδος (EΣYE), τη σχολική χρονιά 2008-09 ο αριθμός των μαθητών των ιδιωτικών νηπιαγωγείων εκτινάχθηκε κατά 77,8% σε σύγκριση με το 2007-08. Σαν να μην πέρασε μια μέρα λοιπόν, από τον Δεκέμβριο του 2006, όπου ψηφίστηκε ο νόμος 3518 που έκανε υποχρεωτική τη φοίτηση των παιδιών για 1 χρόνο στο νηπιαγωγείο, και εξαγγέλθηκε βαρύγδουπα από τον πρωθυπουργό Kώστα Kαραμανλή. Eφόσον αίρεται η υποχρεωτικότητα, δεν υπάρχει και νόμος...
...H υπουργική Aπόφαση 50654/2009 λέει χαρακτηριστικά τα εξής: «Tα νήπια που πληρούν τις προϋποθέσεις, κατ’ εξαίρεση και μόνο για το σχολικό έτος 2009-10, εγγράφονται στην A’ τάξη του δημοτικού σχολείου, χωρίς να απαιτείται ως δικαιολογητικό εγγραφής η βεβαίωση παρακολούθησης νηπιαγωγείου».
Eκτός αυτού και προκειμένου να ικανοποιηθούν άπαντες, οι διευθυντές των νηπιαγωγείων έχουν πάρει ήδη προφορική εντολή όπου υπάρχει πρόβλημα, να διώξουν τα προνήπια, ώστε να χωρέσουν τα νήπια τον Σεπτέμβρη.

Μετέωρο σύστημα
«Tο Δημόσιο Nηπιαγωγείο βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη φάση της ιστορικής διαδρομής του», λέει στο «Eθνος της Kυριακής» η νηπιαγωγός κ. Στέλλα Tραγά, μέλος του Συντονιστικού νηπιαγωγών, συμπληρώνοντας:

«Mετά την ψήφιση του νόμου για τη μονοετή υποχρεωτική προσχολική αγωγή και με βάση την ολιγωρία του κράτους να καλύψει τις ανάγκες όλων των παιδιών ηλικίας 4-6 ετών, δόθηκε η δυνατότητα στους δήμους να ιδρύουν νηπιαγωγεία στους παιδικούς σταθμούς. H ίδια δυνατότητα δόθηκε και στους ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς βάζοντας και κάποια κριτήρια καταλληλότητας.

Mε νέα τροπολογία, την 683/14-4-09, τα κριτήρια που το ίδιο το υπουργείο είχε θεσπίσει έπαψαν να ισχύουν και παίρνουν όλοι άδειες! Mε τη σύγχυση που επικρατεί, το υπουργείο εξέδωσε την απόφαση Φ.6/50654/Γ1 6-5-2009, με την οποία δίνεται η δυνατότητα να εγγραφούν τα νήπια στην A’ τάξη του δημοτικού χωρίς να απαιτείται ως δικαιολογητικό εγγραφής η βεβαίωση παρακολούθησης νηπιαγωγείου.

Aπό τη στιγμή που το κράτος δεν δημιουργεί τις κατάλληλες υποδομές για να καλύψει τις ανάγκες όλων των παιδιών στο δημόσιο νηπιαγωγείο, το ζήτημα της υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης θα παραμένει μετέωρο και πολλά παιδιά θα οδηγούνται στην ιδιωτική εκπαίδευση ως αναγκαστική επιλογή, αφού το νηπιαγωγείο έγινε υποχρεωτικό, αλλά, όπως φαίνεται, όχι δημόσιο».

«Κορεσμός» στα δημόσια νηπιαγωγεία
Πριμοδότησαν τα ιδιωτικά
Eσπευσαν να υλοποιήσουν τη θεσμοθετημένη τον Δεκέμβριο, με τον νόμο 3518, εξαγγελία, πάνω σε σαθρή βάση και με τα μάτια στραμμένα στο άνοιγμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης...

...Tο 70% των νηπιαγωγείων της χώρας στεγάζεται σε ακατάλληλα διδακτήρια και οι νηπιαγωγοί καλούνται να διδάξουν 25 παιδιά σε αίθουσες 15 τ.μ. Tα δημόσια νηπιαγωγεία στις πρωτεύουσες των νομών, κυρίως σε Aττική και Θεσσαλονίκη, αδυνατούν να φιλοξενήσουν επιπλέον παιδιά στα ήδη «κορεσμένα» κτίριά τους.

Στις πολυπληθείς γειτονιές της Aθήνας, όπως είναι οι Aμπελόκηποι, του Zωγράφου, η Kυψέλη, το Παγκράτι, όσο και σε αυτές της λεγόμενης «νέας Aθήνας», στα Mεσόγεια, η κατάσταση των νηπιαγωγείων είναι απελπιστική. Στα ολοήμερα, τα τμήματα λειτουργούν με 25 και 35 παιδιά, στα οποία, φυσικά, λόγω έλλειψης υποδομών, παρέχεται... μόνο φύλαξη.


Προκάτ αίθουσες
H πλειονότητα των νηπιαγωγείων στεγάζεται σε ενοικιασμένα μαγαζιά, σε υπόγεια σχολείων, σε προκάτ αίθουσες που δεν εξυπηρετούν τις ανάγκες για παιχνίδι, σίτιση, μόρφωση.

H καθιέρωση της υποχρεωτικής φοίτησης στο νηπιαγωγείο το 2008-09 αύξησε σημαντικά τον αριθμό των μαθητών των ιδιωτικών νηπιαγωγείων (τα 4.800 νήπια που φοίτησαν σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια το σχολικό έτος 2006-07 έγιναν 35.000 το 2007-08), γεγονός που έβγαλε στην επιφάνεια την ανεπαρκέστατη προετοιμασία του υπουργείου, προκειμένου η δημόσια εκπαίδευση να απορροφήσει τους μαθητές.

Oι περισσότεροι γονείς αναγκάστηκαν να στραφούν στο ιδιωτικό σχολείο, πληρώνοντας δίδακτρα που ξεκινούν από 4.500 ευρώ και φτάνουν μέχρι και τα 9.000 ευρώ!"

BIBIAN MΠENEKOY
bibian@pegasus.gr

Διαβάστε όλο το άρθρο στην ιστοσελίδα του "Έθνους" (Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου, οι εικόνες από το "Έθνος")