Η μοναδική Σάσα Βούλγαρη

Η καταπληκτική "παραμυθού" Σάσα Βούλγαρη (είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί της σε ένα εξαιρετικό θέμα για τη "Γραμματική της φαντασίας" -από τα πιο αγαπημένα μου κείμενα για γονείς που έχω γράψει) μαγεύει μικρούς και μεγάλους με τα παραμύθια της στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Το πρόγραμμα για το επόμενο διάστημα περιλαμβάνει:

«Της Σφίγγας τα Αινίγματα, τα Τέρατα των Μύθων»
Αρχαιοελληνικοί μύθοι και θρύλοι του κόσμου γεμάτοι όντα αλλόκοτα

Μια περιπλάνηση στις μυθολογίες του κόσμου, με ιστορίες παράξενες γεμάτες γοητευτικά μυθικά πλάσματα που έρχονται από τις Σκιές. Κένταυροι, Γοργόνες και Φίδια Φτερωτά, Δράκοντες και Λάμιες, Σειρήνες και Αερικά…
Το πρόγραμμα εμπνέεται από εκθέματα του Μουσείου που απεικονίζουν ανάλογα θέματα
Συνεχίζεται στις 7,14,21 και 28 Μαρτίου .

Τα Δάκρυα της Γης: Τα Ζώα που Μιλούν, Τα Δέντρα που Πονούν…

Από τις άκρες του κόσμου και από τα βάθη του χρόνου παλιοί θρύλοι και κοσμογονικοί μύθοι μας φανερώνουν ότι όλα τα πλάσματα ήταν αδέρφια. Ζώα, Φυτά και Άνθρωποι
Αντιμετώπιζαν μαζί την κοινή τους μοίρα: το μεγάλο ταξίδι της Ζωής…

Το πρόγραμμα εμπνέεται από εκθέματα του Μουσείου που απεικονίζουν ζώα και φυτά

Διάρκεια:4, 11, 13 (Μ. Δευτ), 15(Μ. Τετ.) Απριλίου, 9, 16 Μαΐου

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΚΡΑΤΗΣΗ ΘΕΣΕΩΝ: ΤΗΛ. 210 – 7294220,
από Δευτέρα έως Παρασκευή 10:00 – 13:00
Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Νεοφύτου Δούκα 4, Κολωνάκι

Νέα ιστοσελίδα για γονείς!

Επειδή με κατηγορήσατε ότι σας ψυχοπλακώνω και είμαι γκρινιάρης, σήμερα επιστρέφω με μια ευχάριστη είδηση. Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα για γονείς, το familyclub εμφανίστηκε προσφάτως στο διαδίκτυο. Εκεί θα βρείτε πλήθος από χρήσιμες πληροφορίες και συμβουλές που αφορούν στην οικογένεια και στα παιδιά. Ας δούμε όμως με ποιόν τρόπο παρουσιάζονται οι δημιουργοί της:

"...Σας καλωσορίζουμε στο Family club, το site μας που με πολύ αγάπη και κόπο δημιουργήσαμε για όλους εσάς αλλά και για εμάς που αγαπάμε πολύ τα παιδιά μας αλλά και τον θεσμό της οικογένειας !!!
Σε αντίθεση από τα διάφορα site που κυκλοφορούν ανώνυμα και απρόσωπα, θα θέλαμε να σας συστηθούμε.
Η βασική δημιουργός του Family club είναι η Μαριλένα Κωττάκη (εγώ που σας γράφω δηλαδή αυτό το κείμενο). Είμαι 30 χρονών (το έτος 2009) παντρεμένη με έναν υπέροχο άνθρωπο και ΣΥΖΥΓΟ με όλη την σημασία της λέξης ή ακόμα καλύτερα… συνοδοιπόρο… τον Γιάννη Κερανάκη, 35 ετών. Έχουμε δύο αξιολάτρευτα πλασματάκια την Αγγελιάννα, 4 1/2 ετών και τον Εμμανουήλ, 18 μηνών.
Ξεκινήσαμε πριν από ακριβώς έναν χρόνο, σαν σήμερα, στις 23/02/2008, με την δημιουργία του φόρουμ Xazogoneis που στην πορεία έγινε Xazofamily και τώρα πλέον ήρθε και το «αδελφάκι» του και έγιναν όλα μαζί το Family club !
Η τρέλα που έχουμε με τα παιδιά και την οικογένεια, η αγάπη για γνώση και πληροφόρηση αλλά και η δίψα για συζητήσεις και ανταλλαγή απόψεων, μας έφεραν στο σημερινό αποτέλεσμα. Βαρεθήκαμε να διαβάζουμε άρθρα ανυπόγραφα και να συναντάμε site ή forum απρόσωπα χωρίς αυτή την σπίθα της αγάπης, χωρίς ευαισθησία και πολλά ακόμη χωρίς… έτσι, μαζί και με την «κληρονομιά» της δημοσιογραφίας και το «μικρόβιό της» που ακόμα υπάρχει βαθιά ριζωμένο μέσα μου, αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό το βήμα.
Ελπίζουμε να το αγαπήσετε κι εσείς όσο κι εμείς και να το αγκαλιάσετε με αγάπη και στοργή !
Πάμε να περάσουμε καλά, να διασκεδάσουμε, να μάθουμε, να… να … να… "

Στοιχεία Επικοινωνίας
www.familyclub.gr
info@familyclub.gr
Έδρα : Πελοποννήσου 3 & Αγ. Ιωάννου
8η στάση Βραυρώνος, Αρτέμιδα Αττικής

Σκούρο γκρι, σχεδόν μαύρο...

"Στην κυρά μάνα μας μη δίνετε βοήθεια
ούτε μαγκούρα στο προσκέφαλο σιμά
γιατί θα δέρνει κάθε μέρα τα παιδιά της
κι όταν μιλάω θα με λέει αληταρά
Κι αν δέρνει κάθε που γουστάρει τα παιδιά της
θα καταντήσουνε εμπόροι δουλικοί
Τα νιάτα χάνονται στα βρώμικα σοκάκια
για να μετρήσουνε το μπόι τους στη γη
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, πάψε να με κυβερνάς
Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, Λένγκω, πάψε να με τυραννάς..."
Λέγκω (Ελλάδα)
Μουσική/Στίχοι: Γιάννης Μαρκόπουλος

Βρώμικο γκρι. Ψιλόβροχο. Πρόσωπα σκοτεινά, αγέλαστα. Κρατάω σαν ασπίδα το μαγικό ασπρόμαυρο βιβλίο του Eric Fottorino "Κινηματογραφικά φιλιά" (εκδόσεις Πόλις)...
Δεν μπορεί να με προστατέψει.
Έχω δουλειές στο ΙΚΑ: Μαρούσι και Άγιος Νικόλαος Αχαρνών.
Καθώς με εξυπηρετεί μια υπάλληλος, στο διπλανό γραφείο έρχεται ένας ηλικιωμένος κύριος κρατώντας μια τεράστια πλαστική σακκούλα. Τρέμει από το βάρος και μοιάζει ιδρωμένος παρά το κρύο. "Έψαξα, αλλά φοβάμαι ότι δεν τα βρήκα όλα", λέει στην υπάλληλο. Ζητάει μια καρέκλα να καθίσει και του την προσφέρουν με ευγένια.
Απολογείται: "Είχα κομμωτήριο και το άφησα πια στο γιο μου. Έχω προβλήματα υγείας τα τελευταία χρόνια. Καρδιά. Έκανα πέντε εγχειρήσεις... Είχα την ατυχία να με αφήσει η σύζυγός μου στα 72 μου χρόνια. Άλλαξα δυο- τρία σπίτια από τότε..."
Η φωνή του σπάει. Βουρκώνει και προσπαθεί με αξιοπρέπεια να το κρύψει. Η υπάλληλος μακριά από το να είναι άτεγκτη του εξηγεί πως έχει χρόνια να γίνει έλεγχος στην επιχείρησή του. Ψάχνει ένα πορτοκαλί βιβλίο που δεν το βρίσκει...
"Αν δε βρεθεί φοβάμαι πως θα έχετε πρόστιμο..."
Απαντά πως υπήρξε πάντοτε άψογος. "Κάθε τρεις μήνες περνούσα εδώ από το ΙΚΑ για να δουν μήπως υπήρχε κάποιο πρόβλημα στα βιβλια μου... Δείτε τα αρχεία σας..."
Νιώθω ένα ρίγος ακούγοντας και βλέποντας. Η δουλειά μου τελειώνει και φεύγω. Το δάκρυ και τη θλίψη μου διαδέχεται η οργή.
Η αυστηρότητα του νόμου θα εξαντληθεί στο γέροντα κομμωτή. Οι άλλοι με νόμιμους ή παράνομους τροπους θα γλιτώσουν! Ξέρετε ποιοί. Ακόμη και οι πονετικοί υπάλληλοι τίποτε δεν θα μπορέσουν να κάνουν...

Περπατάω στα πλακόστρωτα στο Μαρούσι (πόσα εκατομμύρια κόστισαν και σε ποιές τσέπες πήγαν;) γεμάτα νερό... Ήδη οι στίχοι του Μαρκόπουλου τριγυρνούν στο κεφάλι μου...
Βλέπω μια αφίσσα για την επίθεση στο "Στέκι των Μεταναστών".
Οι "μαύροι" άνθρωποι σηκώνουν κεφάλι. Ποιοί τους ενθαρρύνουν;Άνθρωποι υπεράνω υποψίας σαν τον κύριο Ανδρέα Λοβέρδο (να τον φωνάζουμε χαϊδευτικά Βορίδη;) που το βράδυ της Δευτέρας κατηγορούσε την κυβέρνηση για την ανασφάλεια των πολιτών που οφείλεται -μεταξύ άλλων- στην ύπαρξη λαθρομεταναστών!
Αντιμετώπιζε μάλιστα με ειρωνικό ύφος στον υπουργό Πάνο Καμμένο που παρενέβη για να τον ρωτήσει: "Τι θέλετε να κάνουμε; Να βυθίζουμε τα σκάφη ή να αφήνουμε να πνιγούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι και μεταξύ τους παιδιά, έγκυες γυναίκες, ηλικιωμένοι..."
Ποτέ δεν απάντησε ευθέως... Τι να υποθέσουμε;
Όλα αυτά τα στελέχη και οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να επιστρέψουν στην εξουσία είναι ικανοί για όλα! Και παίρνουν αυτό το έκπληκτο ύφος, "Εμείς μόλις προσγειωθήκαμε από τον Άρη... Πώς λέγεται η όμορφη χώρα σας;"
Όχι δεν ξέρουν τίποτα. ούτε για τη μετανάστευση, ούτε για τις φυλακές. Όπως είναι γνωστό οι φυλακές Κορυδαλλού άνοιξαν επί Νέας Δημοκρατίας (πλάκα κάνω -μην το πιστέψετε κιόλας!!!)
...Ξεστράτισα όμως... Στην επόμενη στάση μου στον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών, το τραγούδι του Μαρκόπουλου ακούγεται ακομη πιο εντονα στο κεφάλι μου...
Αφού συμπιέστηκα όσο δεν παίρνει αλλο μέσα στον Ηλεκτρικό, κάποτε έφτασα. Πολλά καταστήματα έχουν "κατεβάσει ρολά"....
"Το καθαριστήριο κλείνει οριστικά στις 28/2. Παρακαλώ να παραλάβετε τα ρούχα σας", διαβάζω.
Μετά στο ΙΚΑ, ατέλειωτος ο κόσμος. Σπρώχνονται, περιμένουν σε ουρές. Οι υπάλληλοι κυριολεκτικά πνιγμένοι. Πώς είναι δυνατόν να εξυπηρετηθεί όλος αυτός ο κόσμος... Πότε θα τους δουν οι γιατροί; Ποιός νοιάζεται γι' αυτό το συνωστισμό;
Ως πότε θα θεωρούνται ζώα Έλληνες και ξένοι εργαζόμενοι σ' αυτή τη χώρα;
Η άθλια πόλη δεν φτιασιδώνεται... Τα πολύχρωμα "free" press προσπαθούν να εξωραίσουν τις εικόνες (με το αζημίωτο) κάνοντας δήθεν κριτική... Οι πενηντάρηδες εκδότες τους το παίζουν "ατίθασα νιάτα". Χειραγωγούν...
Θα ξυπνήσουμε επιτέλους;
Ας δουν όλοι οι υπεύθυνοι (μαζί τους και ο κύριος Λοβέρδος) τον "Παράδεισο στη Δύση" του Κώστα Γαβρά. Μια εξαιρετική ταινία για όλους εμάς και τους μετανάστες...
Φωτεινή κηλίδα στο γκρι!

Mποϋκοτάζ στα προϊόντα της ΦΑΓΕ προτείνει το Κέντρο Προστασίας Καταναλωτή!

Το βρήκα στους "Πολίτες της Φωκίδας" και το αντιγράφω:

"...Το ΚΕ.Π.ΚΑ.- Κέντρο Προστασίας Καταναλωτών και η Ο.Ε.Κ.Ε. – Ομοσπονδία Ενώσεων Καταναλωτών Ελλάδος, από την 11η Φεβρουαρίου 2009, κήρυξαν μποϋκοτάζ, σε όλα τα προϊόντα της εταιρίας ΦΑΓΕ, γιατί η εταιρία, σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Ανάπτυξης, αρνήθηκε να αιτιολογήσει τις αυξήσεις, στις τιμές των προϊόντων της. Στο μποϋκοτάζ, μέχρι σήμερα, προσχώρησαν, ύστερα από κάλεσμα του ΚΕ.Π.ΚΑ. και της Ο.Ε.Κ.Ε., η Ένωση Καταναλωτών Καβάλας, η Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κιλκίς, η Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Ν. Χανίων και το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ν. Ρεθύμνου.


Το μποϋκοτάζ, κατά της εταιρίας, θα συνεχιστεί, μέχρι η εταιρία, να κατεβάσει τις τιμές της. Το ΚΕ.Π.ΚΑ. έχει καταγράψει τις τιμές των προϊόντων της εταιρίας, στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Θα παρακολουθούμε την εξέλιξή τους και θα ενημερώνουμε τους καταναλωτές, για τη συνέχιση ή μη του μποϋκοτάζ.

Καλούμε το Υπουργείο Ανάπτυξης να συνεχίσει και να εντείνει τους κοστολογικούς ελέγχους, δίνοντας στη δημοσιότητα, τα ονόματα των εταιριών, που δε σέβονται τον καταναλωτή.

Είναι η ώρα οι καταναλωτές να πάρουμε την κατάσταση, στα χέρια μας:
- Απαιτούμε διαφάνεια, στην κοστολόγηση.
- Απαιτούμε τιμές, που να ανταποκρίνονται, στο πραγματικό κόστος των προϊόντων.
- Απαιτούμε ένα καλύτερο, αύριο.

Καταναλωτές,
Συνεχίζουμε, δυναμικά, το μποϋκοτάζ, κατά της ΦΑΓΕ.
Αντιδρούμε, στις αυθαίρετες αυξήσεις της ΦΑΓΕ.
Όλοι μαζί μπορούμε!
Ας δώσουμε ένα μήνυμα, ένα μάθημα,
τόσο στη ΦΑΓΕ, όσο και σε όποια άλλη επιχείρηση

θεωρεί ότι η αγορά είναι κτήμα της και οι καταναλωτές πρόβατα, επί σφαγήν!
Περισσότερα στην ιστοσελίδα του Κέντρου Προστασίας Καταναλωτών:http://kepka.org/index.php?option=com_content&task=view&id=1041&Itemid=1..."

Βεβαίως θα έπρεπε να δείξουν οι Ενώσεις Καταναλωτών την ίδια σθεναρή στάση απέναντι και σε άλλες εταιρίες γαλακτοκομικών προϊόντων που κερδοσκοπούν χρόνια τώρα ασύστολα, πουλώντας πανάκριβα το γάλα που είναι απαραίτητο για τα παιδιά μας.
Παράλληλα δίνουν ψίχουλα στους παραγωγούς.
Περιμένω...

Το ημερολόγιο ενός πατέρα: Κυριακή, γιορτή και σχόλη

Κυριακή 7 το πρωί. Μου αρέσει που αναρωτιόμουνα τι θα κάνω... Αφού η κόρη μου μας ξύπνησε όλους, ήπιε λίγο γάλα και κοιμήθηκε πάλι. Το ίδιο και οι υπόλοιποι. Εκτός από μένα και τον μικρό.
Να λοιπόν τι θα κάνω. Θα τον βόλτα στη γειτονιά. Οι βόλτες είναι η αγαπημέη του διασκέδαση! Ντυνόμαστε,βάζουμε μπουφάν, τον ανεβάζω στο καρότσι και εμπρός για την παιδική χαρά. Μένουμε στον κατ' ευφημισμόν "Παράδεισο" της Αγίας Παρασκευής... Λέω να ξεφύγουμε από τα συνηθισμένα και να πάμε προς την περιοχή των Αγίων Αναργύρων. Εκεί έχει μια μικρή, αλλά αξιοπρεπή παιδική χαρά. Χωρίς διαλυμμένα και επικίνδυνα παιχνίδια.
Κάνει κρύο αλλά έχει λιακάδα. Αφού παίζουμε λίγη ώρα ξεκινάμε για να μαζέψουμε λίγα λουλούδια. Παρά την επέλαση του τσιμέντου, υπάρχουν ακόμη μικρά χωράφια. Δειλά ίχνη άνοιξης ξεπηδούν μέσα στη χειμωνιάτικη μέρα. Λουλουδάκια ταπεινά, που συχνά δεν ξέρεις ούτε το όνομά τους. Ένα μικρό μπουκέτο...

Ανηφορίζουμε προς το μικρό εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων... Βλέπω πολλά αυτοκίνητα παρκαρισμένα. Όλοι αυτοί οι ανθρωποι έπρεπε να πάρουν το Ι.Χ τους για να παρακολουθήσουν τη λειτουργία; Είναι όλοι ανήμποροι; Αναρωτιέμαι... Μια μικρή γειτονιά είναι. Από πόσο μακριά μπορεί να έρχεται κανείς;
Αρχίζω να νιώθω λίγο δυσάρεστα όταν σταματάει ένα αυτοκίνητο δίπλα μας στέλνοντας άφθονο καυσαέριο στις μύτες μας...
Με περιμένει όμως και άλλη δυσάρεστη έκπληξη. Η μικρή παιδική χαρά που υπήρχε δίπλα στο εκκλησάκι, δεν υπάρχει πια. Από το θεόρατο πεύκο μένει ένας ακρωτηριασμένος κορμός. Με μαι δόση μαύρου χιούμορ αναρωτιέμαι αν πέρασε από εδώ ο Κακλαμάνης!
Η εξήγηση όμως είναι μπροστά στα μάτια μας: Κάποιοι θεώρησαν πως έπρεπε να χ΄τίσουν μια νέα τεράστια εκκλησία δίπλα στην ήδη υπάρχουσα, καταστρέφοντας την παιδική χαρά και κόβοντας δέντρα...
Η ενόχληση μου γίνεται θυμός. Το πανό που γράφει "Ενισχύσατε την ανέγερση του Ιερού Ναού... Η επιτροπή..." μοιάζει να με προκαλεί.
Το μόνο που έλειπε από την περιοχή είναι το... τσιμέντο. Σε ελάχιστη απόσταση υπάρχουν κι άλλες εκκλησίες για τους πιστούς. Δε νομίζω πως χρειαζόταν κάτι τέτοιο...
Και από την άλλη: ίσως η πιο ανίκανη αυτοδιοίκηση όλης της περιοχής, ο Δήμος Αγίας Παρασκευής θα μπορούσε να διεκδικήσει ελεύθερους χώρους όταν ήταν καιρός. Πριν από μια δεκαετία όλη αυτή η περιοχή είχε μόνο χωράφια και οι τιμές ήταν χαμηλές. Με μικρές αποζημιώσεις θα είχαν εξασφαλιστεί πάρκα. Όμως όχι! Αυτά είναι ψιλά γράμματα...
Τώρα ας δούμε αν μπορούμε να σώσουμε κάτι...
Οι έρημοι ακόμη δρόμοι μας περιμένουν και πάλι. Το μπουκέτο μας μεγαλώνει... Κανείς όμως δεν φαίνεται να βλέπει την ομορφιά που παλεύει να κρατηθεί ζωντανή. Κανείς δεν δίνει σημασία σε ταπεινές μαργαρίτες.
Κανείς δεν περπατάει...
"Μπαμπά, λουλούδι"
Σταματάω κάτω από μια αμυγδαλιά και κόβω ένα μικρό κλαράκι. Το δίνω στον μικρό που το κοιτάζει με ευγνωμοσύνη.
Γυρνάμε στο σπίτι...

Μιλάμε με τους γονείς στο Χαλάνδρι

Είναι μεγάλη χαρά να μαθαίνεις πως κάποιος από τους Συλλόγους Γονέων έχει πλούσια δράση και παίζει σημαντικό ρόλο στη σχολική ζωή. Η χαρά γίνεται διπλή, όταν αυτός ο Σύλλογος σε καλεί να συμβάλλεις στην προσπάθεια του. Έτσι -όπως ήταν φυσικό- δέχτηκα αμέσως την πρόσκληση να παρουσιάσω τα βιβλία μου στις εκδηλώσεις που οργανώνονται τη δεύτερη εβδομάδα του Μαρτίου από τον Σύλλογο Γονέων του 14ου Δημοτικού Χαλανδρίου.
Η ιδέα ήταν να ξεφύγουμε από την τυπική παρουσίαση βιβλίων και να κάνουμε ένα είδος μίνι ημερίδας, όπου με αφορμή τα βιβλία θα μιλήσουμε για δυο θέματα που απασχολούν συνεχώς τους γονείς. Τη διατροφή και την εκπαίδευση. Άλλωστε τα δυο αυτά θέματα καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος των δύο "Ημερολογίων"
Στο "Γονείς για πρώτη φορά" σε ένα εκτεταμένο κεφάλαιο με τίτλο "Ζητήματα διατροφής", αναλύονται ζητήματα που αφορούν στο γάλα, την πρώτη τροφή του παιδιού, στις τροφικές αλλεργίες, αλλά και στα προβλήματα της παιδικής παχυσαρκίας ή των παιδιών που έχουν άρνηση απέναντι στο φαγητό.
Στο "Όποιος αγαπάει (εκ)παιδεύει" στο κεφάλαιο για το σχολείο, που καταλαμβάνει 100 σελίδες του βιβλίου, θίγονται ζητήματα όπως η επιλογή του παιδικού σταθμού, τι περιμένουν οι γονείς από το σχολείο, πως μπορύν να βοηθήσουν τα παιδιά, η συναισθηματική νοημοσύνη, η άρνηση του παιδιού για το σχολείο κ.α.

...Με τη σειρά μου απευθύνθηκα σε δύο νέες επιστήμονες. Τη διατροφολόγο Ασημένια Κούσουλα και τη σχολική ψυχολόγο Θεοδοσία Καραγιάννη. Με την πρώτη έχουμε ήδη κάνει μαι αντίσοιχη παρουσίαση στη Λαμία και συνεργαζόμαστε από το φθινόπωρο σε σειρά άρθρων για το περιοδικό "Παιδί & Νέοι Γονείς". Με τη δεύτερη γνωριστήκαμε πιο πρόσφατα, αρχίζοντας μια εξίσου γόνιμη συνεργασία. Πρέπει να πω ότι η Θεοδοσία Καραγιάννη είναι η συγγραφέας ενός από τα καλύτερα παιδικά βιβλία που έχω διαβάσει, και λατρεύει η μικρή μου κόρη. Του "Τρυφερούλη Μικροφτερούλη".Ακόμη και τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές περιμένει να της το διαβάσω για ...φορά (έχω χάσει το μέτρημα!)

Δέχτηκαν λοιπόν και οι δυο με την ίδια χαρά (η Ασημένια θα ταλαιπωρηθεί λίγο παραπάνω αφού ζει και εργάζεται στη Λειβαδιά, απ' όπου θα έρθει για την εκδήλωση). Και νάμαστε!

(Στη φωτογραφία: Από την εκδήλωση της Λαμίας, η Α.Κούσουλα πρώτη από δεξιά)

Αντιγράφω από το Δελτίο Τύπου:

"..Την Κυριακή 8 Μαρτίου, στις 11 το πρωί, μετά από πρόσκληση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 14ου Δημοτικού Σχολείου Χαλανδρίου, στο πλαίσιο εβδομάδας εκδηλώσεων, θα παρουσιαστούν τα βιβλία "Γονείς για πρώτη φορά- ετοιμαστείτε για τη μεγάλη αλλαγή" και "Όποιος αγαπάει (εκ)παιδεύει -από τα πρώτα βήματα μέχρι και το σχολείο" του Κώστα Στοφόρου. Πρόκειται για τα δυο πρώτα βιβλία της τριλογίας "Το ημερολόγιο ενός πατέρα", που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κριτική.

Με αφορμή τα δυο βιβλία θα μιλήσουν:

-Η κλινικός διαιτολόγος- διατροφολόγος του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου Αθηνών Ασημένια Κούσουλα, για τους τρόπυς που οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αποκτήσουν σωστές διατροφικές συνήθειες.
-Η σχολική ψυχολόγος και εκπαιδεύτρια των Σχολών Γονέων Θεοδοσία Καραγιάννη για το πως μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά στο σχολείο, αλλά και για τη γενικότερη εμπλοκή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Η εκδήλωση θα γίνει στο 14ο Δημοτικό Χαλανδρίου (Θησέως και Ευριπίδου- κοντά στην πλατεία Κένεντι)..."

ΥΓ. Αν στο μεταξύ θέλετε να ακούσετε μερικά πράγματα για τα δύο "Ημερολόγια" μπορείτε να συντονιστείτε την Πέμπτη, 26 Φεβρουαρίου στον Ξένιο (94,3) στην εκπομπή του Θεοδόση Μάλαμα (4-6 το απόγευμα). Είμαι καλεσμένος, και όπως συμβαίνει πάντοτε όταν βρίσκομαι με τον Θεοδόση, μάλλον θα τα πούμε έξω από τα δόντια (με άφθονο χιούμορ και καλή μουσική συνοδεία!)

(Στη φωτογραφία ο Θεοδόσης πριν και αφού διάβασε τα "Ημερολόγια"!)

Τι να κάνω την Κυριακή;

Ξαφνικά, την Κυριακή 22 Φεβρουαρίου, έπεσαν όλα μαζεμένα!
Έχουμε και λέμε: Πρώτα ήρθε η πρόσκληση από την ΕΣΠΗΤ (Ένωση Συντακτών Περιοδικού & Ηλεκτρονικού Τύπου) για την κοπή της πίτας.
Ως ενεργό μέλος του σωματείου πρέπει να πάω, αν και θα βαρεθούμε άλλη μια φορά ακούγοντας διαφόρους εκπροσώπους που θα διατυπώσουν ευχολόγια... Ευτυχώς θα είανι εκεί αρκετοί φίλοι -ευκαιρία να βρεθούμε- και βεβαίως το "Παρατύπως" με τις παρεμβάσεις του, τις μόνες που έχουν αυτή τη στιγμή ουσία...
Σήμερα όμως ήρθε -για την ίδια ώρα- η ανακοίνωση για τον Ελαιώνα. Θα τον σώσουμε από τα χέρια του Βωβού και της παρέας του; Θα έπρεπε να είμαι κι εκεί (ίσως περάσω αργότερα, αλλά θα είναι αργά). Τέλος πάντων δημοσιεύω την πρόσκληση και την ξεκαρδιστική εικόνα με τον Κακλαμάνη, ελπίζοντας να παρακίνησω όσους από εσάς μπορείτε να βρεθείτε εκεί το πρωί της Κυριακής...

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, ΣΤΙΣ 11.00 π.μ.
ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΕΛΑΙΩΝΑ.

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΒΑΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ/ΚΑΜΙΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ!

ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ ΣΤΙΣ 11.00 π.μ. ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ
ΠΟΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΝΑ, ΞΕΡΕΤΕ… ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΧΤΙΖΟΥΝ…
ΚΑΙ ΦΥΤΕΥΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝΤΡΑ…

ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 1.30 μ.μ.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΓΕΩΠΟΝΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΝΑ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΦΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ.

ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΒΟΛΕΣ ΔΕΚΤΕΣ… ΞΕΡΕΤΕ ΕΣΕΙΣ…

...Και αφού έγιναν όλα αυτά, να και η δελεαστική πρόταση για όσους έχουν παιδιά, από τον δραστήριο Σύλλογο Γονέων του 14ου Δημοτικού στο Χαλάνδρι (θα είμαι εκεί σε δυο εβδομάδες για την παρουσίαση των "Ημερολογίων"). Μάλλον θα στείλω τα παιδιά και θα πάω να τα βρω το μεσημέρι!

Ο τραπεζίτης και η γαλοπούλα...

Ο πρόσφατος νόμος που χάρισε 28 δις στις τράπεζες, προβλέπει ότι οι αμοιβές των διοικητών όσων τραπεζών ενταχθούν στο πρόγραμμα δεν μπορούν να ξεπεράσουν αυτές του Διοικητή της Τραπεζας της Ελλάδος.
Ποιές είναι όμως αυτές οι αμοιβές; Όσο κι αν έψαξα δεν τις βρήκα! Προφανώς ο Κ.Προβόπουλος, διοικητής της Τράπεζας, έχει τον τρόπο να κρατάει μυστικά τα ...προσωπικά του δεδομένα! Μια εκτίμηση που βρήκα τις ανεβάζει στα 400 χιλιάδες ευρώ (χωρίς τα μπόνους και τις παροχές)
Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν που βγάζει περισσότερα από 1000 ευρώ τη μέρα, λεει σε αυτούς που παίρνουν μηνιαίο μισθό κάτω από τις ημερήσιες αποδοχές του, ότι η αύξηση 6% που έχει προβλεφθεί είναι ...πολύ μεγάλη (πρόκειται για το αστρονομικό ποσό των 40 ευρώ -όσα βγάζει σε ένα δεκάλεπτο ο κύριος Διοικητής).
Ας διαβάσουμε τις γραμμές κάτω από τις δηλώσεις του όπως μεταφέρονται από το "Βήμα":

"...Συνταγή λιτότητας για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, με άμεση μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κάτω από το 3% ήδη από το 2009 και μηδενισμό του το 2012 προτείνει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ.Προβόπουλος στην έκθεση Νομισματικής Πολιτικής 2008-09. Ο κ. Προβόπουλος εκτιμά ότι η έξοδος από το τούνελ δεν θα είναι εύκολη ούτε σύντομη, γι΄ αυτό θεωρεί τη δημοσιονομική εξυγίανση ως τμήμα ενός ευρύτερου πολυετούς σχεδίου το οποίο εκτός από τη μείωση του ελλείμματος μέσω του περιορισμού της φοροδιαφυγής και της σπατάλης θα πρέπει να περιλαμβάνει την εφαρμογή πλέγματος μεταρρυθμίσεων με στόχο την απελευθέρωση των αγορών, την ενίσχυση του ανταγωνισμού κ.λπ...
... Ο κ. Προβόπουλος αναφέρθηκε και στις μισθολογικές αυξήσεις, αφήνοντας περιθώρια για ερμηνείες επαναδιαπραγμάτευσης της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Οπως είπε οι μισθολογικές αυξήσεις πρέπει να είναι συμβατές με τον πληθωρισμό και την αύξηση της παραγωγικότητας και υπενθύμισε ότι η τελευταία διετής σύμβαση προβλέπει αυξήσεις 6% για το 2008 και 6% για το 2009, με προβλεπόμενο πληθωρισμό 1,8% φέτος..." (Το Βήμα)
Αντί απάντησης:
Bertolt Brecht, Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου (απόσπασμα)
"...Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κι όλας φάει

Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
Χωρίς να’χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής

Πώς ν’αναρωτηθούν πού’θε έρχονται
Και πού πηγαίνουν
Είναι τα όμορφα δειλινά τόσο αποκαμωμένοι
Το βουνό και την πλατειά τη θάλασσα
Δεν τά’χουν ακόμα δει
Όταν σημαίνει η ώρα τους

Αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοί
Γι’αυτό που είναι ταπεινό
Ποτέ δεν θα υψωθούν

Το ημερολόγιο
Δεν δείχνει ακόμα την ημέρα
Όλοι οι μήνες, όλες οι ημέρες
Είναι ανοιχτές
Κάποια απ’ αυτές θα σφραγιστεί
Μ’ έναν σταυρό

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται

Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα’ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λες πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού..."
......................................................

Να θυμίσουμε ότι όταν ήταν διοικητής της Εμπορικής Τράπεζας, είχε γίνει...διάσημος όταν προσπάθησε να κόψει το επίδομα για τη γαλοπούλα που δινόταν μέχρι τότε στους υπαλλήλους!
Την ίδια στιγμή, λόγω -προφανώς- θρησκευτικής ευλάβειας, έκανε πολύ συμφέρουσες συναλλαγές με τη Μονή Βατοπεδίου (συμφέρουσες γαι τη μονή, αλλά όχι για την τράπεζα):
«Στα τέλη του 2005, όταν Πρόεδρος της Εμπορικής Τράπεζας είχε διορισθεί ο κ. Προβόπουλος (που σήμερα ως επίσης διορισμένος από την Κυβέρνηση Διοικητής της Τραπέζας της Ελλάδας ευθύνεται για τις ύποπτες καθυστερήσεις και την αδικαιολόγητη ολιγωρία ελέγχου των τραπεζικών κινήσεων του σκανδάλου Βατοπεδίου), θυγατρική του Ομίλου της Εμπορικής που είχε συσταθεί για να αξιοποιήσει επενδυτικά ένα συγκεκριμένο ακίνητο στον Κολωνό, πούλησε το ακίνητο αυτό στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου, η οποία το πλήρωσε με χρήματα της ίδιας της Εμπορικής Τράπεζας, βάσει ευνοϊκού δανείου που της χορήγησε η τελευταία, και τελικά το μεταπώλησε με κέρδος εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Ουσιαστικά, η Μονή Βατοπεδίου απέκτησε ακίνητο από την τότε κρατική Εμπορική Τράπεζα με λεφτά της ίδιας της Τράπεζας, με αποτέλεσμα η Εμπορική να πουλάει, η Εμπορική να πληρώνει (ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΝΑ ΧΑΡΙΖΕΙ) και το κέρδος να το εισπράττει η Μονή Βατοπεδίου». (από σχετική ερώτηση στη βουλή)

Βάλτε τον υπουργό στον Ηλεκτρικό!

Η κατάσταση σήμερα έφτασε στο απροχώρητο! Απαράδεκτες συνθήκες στον Προαστικό απολύτως άθλιες στον Ηλεκτρικό. Κατόπιν αυτών παραιτήθηκαν ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, ο υπουργός Συγκοινωνιών, οι πρόεδροι τον οργανισμών ΗΣΑΠ, Αττικό Μετρό, ΟΣΕ, ΕΘΕΛ κ.α. (εντάξει ένα αστείο είπαμε -για να μας φύγουν τα νεύρα!)
Αφού προχώρησαν στο κλείσιμο της γραμμής του Μετρό προς το αεροδρόμιο, ενώ ταυτόχρονα γίνονται έργα στον Ηλεκτρικό και στον Προαστιακό, δεν φρόντισαν να πυκνώσουν τα δρομολόγια και η ταλαιπωρία για χιλιάδες επιβάτες είναι απίστευτη.
Παρ' όλα αυτά τα μέσα ενημέρωσης -ακόμη και τα εναλλακτικά (με ακούτε κύριε Κούλογλου;)- δεν θεώρησαν σημαντικό το γεγονός.
Τι να υποθέσει κανείς;
Θα πρότεινα λοιπόν να ψηφιστεί ένα νόμος που να υποχρεώνει τους αρμόδιους περί των συγκοινωνιακών μας, να κυκλοφορούν αποκλειστικά με μέσα μαζικής μεταφοράς.
Επίσης στο πλαίσιο των περικοπών που πρότεινε ο -αμοιβόμενος με παχυλότατο μισθό- Πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλος, μπορούν να πάρουν από υπουργούς, προέδρους οργανισμών κλπ όλα τα αυτοκίνητα και να τα πουλήσουν στη διεθνή αγορά, συγκεντρώνοντας έσοδα που θα χρησιμοποιηθούν για τις αυξήσεις στις συντάξεις, στους χαμηλόμισθους κ.α.
Επίσης να υποχρεωθούν όλοι να χρησιμοποιούν αυτό το εξάμηνο τον Ηλεκτρικό, ώστε να μπορούν να συλλάβουν και τον παλμό του κόσμου...

ΥΓ Χωρίς καμία ανακοίνωση ακι ενημέρωση άλλαξαν και τις ώρες των δρομολογίων του Προαστιακού. Όταν ζήτησα φυλλάδιο με τα νέα δρομολόγια από έναν υπάλληλο -που εδέησε να μου μιλήσει αφού ολοκλήρωσε τη συνομιλία στο κινητό του- μου απάντησε αφοπλιστικά: "Δεν έχουμε -Μόλις σήμερα άλλαξαν!"
Ο αφελής ξέχασα σε ποιά χώρα ζω... Ακους εκεί να περιμένω να έχουν προβλέψει τις αλλαγές και να μας έχουν ανημερώσει εκ των προτέρων... Είμαι απαράδεκτος!
.....................................................................................
Σκεφτείτε ότι όλη αυτή την ταλαιπωρία την τραβάμε για τον ψευδεπίγραφο και άχρηστο σταθμό της "Αγίας Παρασκευής" (που βρίσκεται στο Χαλάνδρι) ο οποίος απέχει 10 λεπτά με τα πόδια από τον σημερινό σταθμό Χαλανδρίου!

...Ήμουνα προφήτης!

...Όταν την Παρασκευή έγραφα για τα προβλήματα με τον Προαστιακό και τον Ηλεκτρικό, ήμουνα προφήτης καθώς φαίνεται!
Αν και δεν παίρνω τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που εισπράττουν διοικητές, διευθύνοντες σύμβουλοι και άλλοι "ειδικοί" και "υπεύθυνοι", μελετητικά γραφεία και διαφημιστικές εταιρίες, προέβλεψα απλώς το αυτονόητο.
Ότι μεγάλο βάρος της κίνησης επιβατικού κοινού, μετά τη διακοπή κυκλοφορίας στο τμήμα Εθνική Άμυνα- Αεροδρόμιο, θα πέσει στον Προαστιακό και στον Ηλεκτρικό. Και πως αν δεν πυκνώσουν εδώ και τώρα τα δρομολόγιά τους, οι επιβάτες/ εργαζόμενοι θα φτάνουν στη δουλειά τους πατικωμένοι σαν σαρδέλες.
Πράγματι ο Προαστιακός είχε τους διπλάσιους επιβάτες, ενώ στον Ηλεκτρικό ήδη από τη Νερατζιώτισσα, υπήρχε το αδιαχώρητο. Από το Ηράκλειο και μετά δεν έπαιρνες ανάσα...
Περιμένουμε όλη την ηγεσία του υπουργείου Συγκοινωνιών να ταξιδέψει αύριο μαζί μας για να δοκιμάσει τη γλύκα!

ΥΓ Και μια αγριοφωνάρα από τα μεγάφωνα μας είπε ότι δεν μπορεί κανείς να κατέβει στο Θησείο γιατί γίνονται έργα...

Φωτογραφία επιστημονικής φαντασίας για τις μέρες που ζούμε...

Από αύριο γολγοθάς για χιλιάδες κατοίκους της πόλης...

Από αύριο, 14 Φεβρουαρίου, το μετρό θα φτάνει μέχρι την Εθνική Άμυνα. Τα μέτρα που πήραν για την εξυπηρέτηση των επιβατών κατά το εξάμηνο της ταλαιπωρίας είναι εντελώς γελοία. Ξοδεύουν και πάλι εκατομμύρια για να μας "ενημερώσουν" και επί της ουσίας να μας κοροϊδέψουν.
Όπως είχα προβλέψει σε σχετική ανάρτηση τα δρομολόγια του Προαστιακού θα μείνουν ως έχουν.
Σε σχετική ανακοίνωση αναφέρεται ότι έχουν ήδη... πυκνώσει από τον Ιούλιο! (προστέθηκε ένα επιπλέον δρομολόγιο ανά ώρα)
Ο Προαστιακός λοιπόν θα εξακολουθήσει να περνά κάθε 15 λεπτά για να εξυπηρετήσει χιλιάδες νέους επιβάτες από το αεροδρόμιο, το Κορωπί, την Παιανία, τη Δουκίσσης Πλακεντίας... Φανταστείτε τι έχει να γίνει από τη Δευτέρα.
Πρέπει να απαιτήσουμε εδώ και τώρα να περνά ο Προαστιακός κάθε 5'
Είπαν ότι θα βάλουν λεωφορεία κάθε 5-10 λεπτά, από την Πλακεντία μέχρι την Εθνική Άμυνα. Φαντάζεστε πόσο θα διαρκεί η διαδρομή σε μια αδιάβατη πλέον Μεσογείων;
Νομίζω ότι σε Χαλάνδρι, Μαρούσι, Αγία Παρασκευή, Χολαργό, Βριλήσσια κλπ, τα αυτοκίνητα από Δευτέρα θα είναι ακίνητα!

Και όλα αυτά για ένα επί της ουσίας άχρηστο έργο που εξυπηρετεί μικροκομματικά και επιχειρηματικά συμφέροντα.
Επισημαίνουμε ότι ο νέος σταθμός της Αγίας Παρασκευής (που βρίσκεται στο ...Χαλάνδρι!) απέχει μόλις δέκα λεπτά με τα πόδια από τον σταθμό Χαλανδρίου του μετρό.
Επειδή θα χρειαστει να γίνει παράκαμψη, γι' αυτό κλείνει για τόσους μήνες η γραμμή...
Επιπλέον ξοδεύονται εκατομμύρια που θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιηθεί για την επέκταση του μετρό και όχι για έναν επιπλέον σταθμό που θα καθυστερεί και τη διαδρομή.
Αν είναι αργά για να σταματήσει το άχρηστο έργο, δεν είναι αργά για να απαιτήσουμε καλύτερη εξυπηρέτηση των επιβατών γι' αυτό το εξάμηνο...

ΥΓ1 Ποιοι (αν)εγκέφαλοι των συναρμόδιων υπουργείων και των εμπλεκομένων φορέων αποφάσισαν να κλείσουν το μετρό ταυτόχρονα με τα έργα στον Ηλεκτρικό;
Δεν περίμεναν τουλάχιστον να έχουν ολοκληρωθεί για να περιοριστεί κάπως η ταλαιπωρία;

ΥΓ2 Περιμένουμε πολιτικούς και δημοσιογράφους (κυρίως αυτόν τον ανεκδιήγητο κύριο από την ΕΡΤ που μας εξηγούσε τι ωραία που είναι όλα), τη Δευτέρα το πρωί κατά τις 7 -ή μήπως θα κοιμούνται ακόμη τον ύπνο του δικαίου όταν χιλιάδες εργαζόμενοι θα ταλαιπωρούνται για να φτάσουν στη δουλειά τους;- στον Προαστικό στη Δουκίσσης Πλακεντίας.

Όλοι στο ραδιόφωνο!

Μην Χάσετε Σήμερα στον Ξένιο 94.3 (xfm.gr) 4-6 μμ
Σήμερα 4-6 μμ στο radio show "Να εκπομπή να μάλαμα" μην χάσετε :

ΤΑΞΙΔΙ με την Μάγδα στο Περτούλι Τρικάλων
Gudget (αναπτήρας-camera) απο την Ιωάννα
Αστρολογικές Προβλέψεις της ημέρας απο τον Θανάση
Παρουσίαση Βιβλίου (Τοξική Παιδική Ηλικία) από τον Συγγραφέα Κώστα Στοφόρο, με ΔΩΡΟ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ
Καλεσμένοι στο studio το μουσικό συγκρότημα ΝΕΚΥΙΑ, με ΔΩΡΟ 5 CD

Καληνύχτα κύριε Κακλαμάνη...

Όλοι όσοι ζούμε στην πόλη κι ακόμη περισσότερο όσοι έχουμε παιδιά καταλαβαίνουμε ότι προ πολλού έχουμε φτάσει στο σημείο μηδέν. Κάθε δέντρο, κάθε θάμνος είναι πολύτιμα. Η τελευταία σπιθαμή ελεύθερου χώρου πρέπει να σωθεί... Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο!
Κι όμως οι περισσότεροι τοπικοί άρχοντες κωφεύουν, εξυπηρετώντας έμμεσα ή άμεσα επιχειρηματικά συμφέροντα
Αν ανοίξουμε τη λίστα δεν θα γράψουμε τίποτε άλλο!
Αυτός πάντως που τους ξεπέρασε όλους είναι ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης. Η συνολική του πολιτική είναι περιβαλλοντοκτόνα...
Κι όμως, ομολογώ ότι περίμενα εντελώς διαφορετικά πράγματα από τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Έτυχε να τον γνωρίσω και να εκτιμήσω την ευαισθησία του για κάποια κοινωνικά θέματα που αφορούν κυρίως στον τομέα της Υγείας. Μέχρι να αναλάβει δήμαρχος, μόνον καλά είχα να πω...
Απ' ότι φαίνεται από τη συγκεκριμένη περίπτωση αλλά και από τα αδιέξοδα που έχουν προκύψει από τον μικρότερο έως τον μεγαλύτερο Δήμο της χώρας, αυτό που χρειάζεται είναι η ριζική αλλαγή του "δημαρχοκεντρικού" συστήματος. Κανείς δεν πρέπει αν διοικεί ανεξέλεγξτος, όπως συμβαίνει σήμερα. Με το 42% των ψήφων ελέγχεις με πλειοψηφίες μεταξύ 60-70% το Δημοτικό Συμβούλιο. Η απλή αναλογική και η εκλογή δημάρχου έμμεσα από το Δημοτικό Συμβούλιο, είναι βήματα που πρέπει να γίνουν άμεσα!

Για να γυρίσουμε όμως στα έργα και τις ημέρες του κ.Κακλαμάνη, συνεχίζω:
Θα αρκούσε μόνο να αναφέρουμε το κόψιμο των δέντρων στην Πατησίων σε μια από τις πιο επιβρυμένες περιοχές της πόλης...
Η αθλιότητα όμως ξεπέρασε κάθε όριο με το θέμα του γηπέδου του Πανθηναϊκού.
Ξοδεύοντας εκατομμύρια από τις τσέπες των δημοτών, προσπάθησε να μας πείσει ότι όλοι συμφωνούν με το τερατώδες του σχέδιο μιας νέας "Βωβούπολης" στον Ελαιώνα.
Τώρα έρχεται η πρώτη σοβαρή δημοσκόπηση, αυτή της VPRC, να τον αφήσει παντελώς έκθετο...
Διαβάζω:
"Δυσαρεστημένη εμφανίζεται η πλειοψηφία των Αθηναίων από τη ζωή στην Αθήνα, την οποία χαρακτηρίζει σε ποσοστό 83% ως «μη ευχάριστη», σύμφωνα με τηλεφωνική δημοσκόπηση της εταιρείας VPRC για λογαριασμό της δημοτικής παράταξης «Ανοιχτή Πόλη». Το 61% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι η ζωή στην πόλη χειροτέρευσε την τελευταία διετία, ενώ το 70% δηλώνουν δυσαρεστημένοι από τη δημοτική αρχή έναντι 27% όσων δηλώνουν ικανοποιημένοι...
Σχετικά με τη διπλή ανάπλαση του Βοτανικού και της λεωφόρου Αλεξάνδρας, η δημοσκόπηση της VPRC έδειξε ότι: Το 44% των πολιτών δηλώνουν ανεπαρκώς ή διόλου ενημερωμένοι. Το 95% κρίνει απαραίτητη τη δημιουργία πάρκου στη σημερινή θέση του γηπέδου του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Το 71% κρίνει απαραίτητη τη δημιουργία νέου γηπέδου στον Ελαιώνα. Το 52% κρίνει ως μη απαραίτητη την δημιουργία στον Ελαιώνα του εμπορικού κέντρου Mall, αν και το 48% συμφωνεί ότι το έργο αυτό είναι άρρηκτα δεμένο με την κατασκευή του γηπέδου, έναντι 35% που διαφωνεί.
Συνολικά, για την αξιοποίηση της περιοχής του Ελαιώνα το 48% θα προέκρινε την κατασκευή του γηπέδου του Παναθηναϊκού με μετατροπή του υπόλοιπου χώρου σε πάρκο, το 24% προτιμά την αξιοποίηση του χώρου ως μητροπολιτικού πάρκου χωρίς καμία βαριά κατασκευή, ενώ το 22% συμφωνεί με την πραγματοποίηση όλων των προβλεπόμενων από τον Δήμο Αθηναίων έργων, ήτοι του γηπέδου, του εμπορικού κέντρου και του δημαρχιακού μεγάρου.
Η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για προσωρινή αναστολή της κατασκευής του εμπορικού κέντρου κρίνεται από το 50% των ερωτηθέντων ότι κινείται σε σωστή κατεύθυνση, έναντι 31% όσων τη χαρακτηρίζουν λανθασμένη. Γενικότερα, το σχέδιο της Διπλής Ανάπλασης εκτιμάται από το 57% των πολιτών ότι εξυπηρετεί περισσότερο οικονομικά συμφέροντα, από το 16% ότι εξυπηρετεί περισσότερο τις ανάγκες των πολιτών και από το 22% ότι εξυπηρετεί και τα δυο.
Το 70% υποστηρίζει ότι η κατασκευή του νέου γηπέδου πρέπει να επιβαρύνει οικονομικά τον Παναθηναϊκό.
Τέλος, σε ότι αφορά το θέμα της κατασκευής υπόγειου πάρκινγκ στη συμβολή των οδών Κύπρου και Πατησίων, το 54% πιστεύει ότι το εν λόγω οικόπεδο πρέπει να αξιοποιηθεί ως χώρος πρασίνου, ενώ το 38% συμφωνεί με την κατασκευή..."
(Από την ιστοσελίδα του 9,84)

Αναλυτική παρουσίαση της έρευνας στη διεύθυνση: http://anoihtipoli.gr/anakoinoseis/paroysiasi-dimoskopisis-tis-vprc

Το Mall του αίσχους!

Σταματάω για λίγο το ταξίδι στο χρόνο. Όσο εμείς είμαστε χαμένοι σε ποιήματα και τραγούδια, κάποιοι άλλοι κινούνται στα σκοτεινά και σιγά -σιγά καταστρέφουν ό,τι υπάρχει γύρω μας.
Διαβάστε και θαυμάστε! Αν είσαστε θαμώνες του Mall μήπως πρέπει να ξαναγυρίσετε στα μαγαζιά της γειτονιάς σας; Δεν είναι ντροπή για τους χιλιάδες νέους ανθρώπους να συνωστίζονται στο ναό της παρανομίας;
Στο χώρο όπου ο κάθε υπάλληλος που τους εξυπηρετεί δεν έχει ούτε τα στοιχειώδη συνδικαλιστικά δικαιώματα;
Είναι τόσο δύσκολο να στερηθείτε αυτά που σας προσφέρει η μηχανή παραγωγής χρημάτων του Λάτση, όπου πληρώνεις ακόμη και το πάρκινγκ;
Πείτε πια όχι στο Mall!

"...Πιστεύεις ότι η λογοκρισία και ειδικά η ολοκληρωτική εξαφάνιση μιας είδησης είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα δικτατορικών, αυταρχικών, ολοκληρωτικών καθεστώτων;

Σου δίνουμε την ευκαιρία να αλλάξεις γνώμη!

Στην Ελληνική δημοκρατία του 21ου αιώνα, με τα εκατοντάδες έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ κάθε άποψης, σύνθεσης και διαφορετικών συμφερόντων, μια σημαντική είδηση δεν δημοσιεύτηκε ΠΟΥΘΕΝΑ. Και όταν λέμε πουθενά ευνοούμε ΠΟΥΘΕΝΑ!
Και όποιος αμφιβάλει, ιδού οι μηχανές αναζήτησης ιδού και το ψάξιμο.

Γιατί;

Γιατί η είδηση αφορά το Mall του ομίλου Λάτση στο Μαρούσι.
Γι' αυτό το θέμα η λογοκρισία κρατά χρόνια, αλλά αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε προηγούμενο καθώς αφορά τελεσίδικη δικαστική απόφαση.



Διαβάστε την είδηση (όπως ήρθε με mail) και την έκκληση που ακολουθεί:
------------------ Καταδίκη για το mall Athens στο πρώην δήμαρχο Αμαρουσίου ------------------

Στις 19 Ιανουαρίου στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών εκδικάστηκε η υπόθεση του πρώην Δημάρχου ΤΖΑΝΙΚΟΥ - ( Δήμαρχος Αμαρουσίου επί κατασκευής MALL) σχετικά με την προσφυγή πολιτών, για τις παρανομίες του Δημάρχου και άλλων εμπλεκόμενων για την οικοδόμηση του παράνομου μεγαθήριου THE MALL.

Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών καταδίκασε τον πρώην Δήμαρχο σε 12 μήνες φυλακή με τελεσίδικη απόφαση.
Το δικαστήριο δεν έκανε δεκτό τους ισχυρισμούς του πρώην Δημάρχου ότι το Μall ωφέλησε το Μαρούσι, ότι δεν προξένησε περιβαλλοντολογικές καταστροφές και ότι τα τεράστια χρέη στο Δήμο δεν οφείλονται στο συγκεκριμένο έργο. Αλλά και η τελική έκκληση της συνηγόρου του κ. Τζανίκου για μείωση της ποινής λόγω πρότερου έντιμου βίου και λόγω μη ταπεινών αιτιών δεν έγινε δεκτή.

Η συγκεκριμένη δίκη είναι η πρώτη δίκη εντός του 2009 που έχει σχέση με την κατασκευή του MALL καθώς έχουν προσδιορισθεί και άλλες 6 δίκες, μία μάλιστα εξ αυτών ζητάει 600 εκ. ευρώ αποζημίωση υπέρ του Δήμου Αμαρουσίου από τις κατασκευαστικές του κ. ΛΑΤΣΗ και τον πρώην Δήμαρχο για τις τεράστιες ζημιές που υπέστη Ο Δήμος Αμαρουσίου.

Μια απόφαση λοιπόν που μας γεμίζει αισιοδοξία ότι σε αυτόν τον αγώνα για την διάσωση των ελεύθερων χώρων δεν είμαστε μόνοι μας, υπάρχουν και Δημόσιοι λειτουργοί που υπερασπίζονται το Δημόσιο συμφέρον.

------------------------------------------------------------------------------------------

Άσχετα με το πόσο ενδιαφέρει η είδηση τον καθένα και την καθεμία μας, το γεγονός της ολοκληρωτικής της απάλειψης από τον τύπο, με χουντικά ποσοστά της τάξης του 100%, αποτελεί πρόκληση για τις ελευθερίες όλων μας. Αποτελεί ακόμα σαφή απόδειξη ότι μια δικτατορία οικονομικών συμφερόντων επιβάλλεται πιο ασφυκτικά παρά ποτέ στη ζωή μας και γράφει την ιστορία όπως γουστάρει.

Αν το θάψιμο μιας σημαντικής είδησης στα ψιλά μας εξοργίζει, η ολοκληρωτική της εξαφάνιση μας εξαγριώνει.

Θα τους αφήσουμε να αποφασίζουν τι πρέπει να μαθαίνουμε και τι όχι;

Όπως οι "από κάτω" τους αναγκάσαμε να βγάλουν την Κούνεβα από τα ψιλά... έτσι και πάλι πρέπει να τους δείξουμε ότι ΔΕΝ κρατάνε πια την ενημέρωση στα χέρια τους, ότι η δικτατορία στην ενημέρωση έχει αντίπαλο. Χιλιάδες αντίπαλους!

Στείλετε αυτή την είδηση σε φίλους/ες, γνωστούς/ες, συνάδελφους/ισσες - Ανεβάστε την στο internet

Σε μερικές εβδομάδες θα την γνωρίζουν ακόμα και όσοι δεν τους ενδιέφερε...


Κομμένες ειδήσεις;...
Όσοι παίζουν με τα ψαλίδια να προσέχουν μην κοπούν οι ίδιοι!

Εμείς και ο χρόνος 11: ...τα μαγεμένα σταυροδρόμια

Σήμερα το πρωί με το που βγήκα στο δρόμο σιγοτραγουδούσα το "Νύχτωσε νύχτα/ Νύχτωσε" των Κατσιμιχαίων. Ναι είμαι ένας περίεργος που κάθε μέρα περπατώντας τραγουδάω ή σφυρίζω (ή κάνω και τα δυο ταυτόχρονα)
Χαρούμενος ή μελαχγολικός, αισιόδοξος ή απαισιόδοξος, πάντα βρίσκω κάποιο τραγούδι. Μερικές φορές είναι ό,τι πιο ανόητο μπορείτε να φανταστείτε!
Άλλες φορές είναι αγαπημένο και τραγουδώντάς το το νιώθω σε όλο μου το σώμα...
Παραθέτω τους στίχους, ασχολίαστους (τι να προσθέσω άραγε;)

Νύχτωσε νύχτα

Είναι κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα
που συναντιόμαστε και ύστερα χανόμαστε
πόσες φορές δεν έκλαψα για σένα
που ζήσαμε μαζί τόσα πολλά και πια δεν γνωριζόμαστε, δεν γνωριζόμαστε

Νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και παρηγόρησέ με

Μαργαριταρένια μου φεγγαρολουσμένη
δεν ήξερες δεν ήξερα και παιδευτήκαμε
αυτό που μας ανήκει το κάνουμε κομμάτια
δεν έφτανε η αγάπη που ορκιστήκαμε, χαθήκαμε

Καινούργιους φίλους και παρέες προσπαθήσαμε
πως θα 'ναι όλα πιο δύσκολα πρέπει ν' αποφασίσω
μα απ' όλα περισσότερο αυτό που με πειράζει
είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω, πως πάω να συνηθίσω

Νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και παρηγόρησέ με

Αυτό τραγουδούσα και παράλληλα εκτός από χαμένους φίλους, σκεφτόμουνα ότι θα ήθελα να γράψω ένα κείμενο για όσους θεωρούν το διαδίκτυο απρόσωπο. Ήθελα να πω, πόσο ευχάριστο είναι φτάνοντας το πρωί στο γραφείο λίγο νωρίτερα και πριν βυθιστώ σε δουλειές και υποχρεώσεις, να ανοίγω το e-mail, να κάνω μια βόλτα στα blog και να βρίσκω μερικές καλημέρες, σημειώματα από φίλους, όμορφα κείμενα και ποιήματα, σκιτσάκια, φωτογραφίες ιστορίες... Έναν ολόκληρο κόσμο!
Στέλνω κι εγώ τις δικές μου καλημέρες και με όλα αυτά η μέρα ομορφαίνει..
Με αυτή τη διάθεση άνοιξα τον υπολογιστή και θέλοντας λες να παντρέψει το τραγούδι και την αναζήτηση των τελευταίων ημερών πάνω στο πέρασμα του χρόνου με τις πρωινές μου σκέψεις, η παλιά και καλή μου φίλη Γιούλη Βολονάκη (που ξαναβρεθήκαμε πρόσφατα) μου έστειλε ένα ποίημα της, απαντώντας σε ένα δικό μου mail για το Wish You Were Here των Pink Floyd


"...ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΩΣ ΑΝΤΙΔΩΡΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΑ ΤΟ 2003 ΜΕ ΤΙΤΛΟ
<ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ> ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΟΜΜΑΤΙ

ΠΟΙΟΤΗΣ ΠΑΘΟΥΣ ΜΕΤΡΙΑ

Εφτασε στΟ θερινό ηλιοστάσιο του βίου
Τεσσαρακοντούτις, πλην νέα
Επιστρέφει κάποιες νύχτες
στων είκοσι ενός Μαϊων τις μέρες

Ανέτελλε επταετία αυξημένων προσδοκιών
Φευ!
Μικρό το πάθος
μέγας ο εγωισμός
Ανηλεής ο πόθος μα
γέροντες οι έρωτες


Ο θάνατος δεν είχε ακόμη πλήξει
αυτό που ονόμαζαν γενιά τους
όμως μέρε τη μέρα κέρδιζε
μικρές καθημερινές μάχες:
αγάπες ξεθώριαζαν
φιλίες καταποντίζονταν
ισορροπίες διασαλεύονταν
ουτοπίες εξατμίζονταν
Αυτοκτονούσαν στα μυθιστορήματα
οι θηλυκοί αντικατοπτρισμοί τους
- οι νεανίες ακολούθησαν εν τέλει


Ηταν μια εποχή σιωπηρής αναμέτρησης
με τα οικεία μεγέθη και το εύρος της πολιτείας
το βάθος της συνείδησης και το πλάτος της αγάπης

Ηταν μια εποχή μαθητείας:
πώς να μην ενδίδεις στο μέτριο
και να αντιστέκεσαι στο αναμενόμενο
πώς να καλλιεργείς το πάθος και το λάθος
πώς να ελευθερώνεις το όνειρο
νοσταλγώντας το μέλλον

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
ΤΑ ΞΑΝΑΛΕΜΕ..."


Οι φωτογραφίες είναι του Duane Michals

Εμείς και ο χρόνος 10: Χωρίς τηλεόραση κερδίζουμε χρόνο ζωής!

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Σβήστε την τηλεόραση!

Για μια μέρα, έστω.

Δείξτε τους την δύναμη του κοινού.

Μην τους δώσετε άλλο το δικαίωμα της χειραγώγησής μας.

Ζητάμε ανεξάρτητη και αντικειμενική πληροφόρηση, έγκαιρη, έγκυρη και σοβαρή ενημέρωση, χωρίς ροζ και κίτρινες αποχρώσεις.

Λέμε όχι:
Στην παραπληροφόρηση της διαπλοκής.
Στα χειραγωγούμενα ΜΜΕ.
Στην συγκάλυψη των σοβαρών θεμάτων.
Στις εκπομπές - σκουπίδια χάριν τηλεθέασης.
Στα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων.

Απαιτούμε σεβασμό και ποιότητα.


Κλείνουμε την τηλεόραση στις 11 Φεβρουαρίου.

Όλοι μας!

Υ.Γ Στείλτε το με mail στους γνωστούς σας. Ας τους αποδείξουμε οτι δεν ανεχόμαστε άλλο τα σκουπίδια τους.

Σκίτσο από το βιβλίο του Tito Squillaci "Η τηλεόραση και τα παιδιά μας"

Εμείς και ο χρόνος 9: Επιστροφή στη Λαμία ΙΙ

...Η βόλτα μου ξεκίνησε από την πλατεία με το άγαλμα του Βελουχιώτη. Θυμήθηκα τις αφηγήσεις του πατέρα μου, όταν είδε τον Άρη να μπαίνει στο χωριό του, τα Καστέλλια, έφιππος, μαζί με τους μαυροσκούφηδες, τραγουδώντας "Έλληνες ακολουθείτε των ανταρτών τη φωνή..." Του είχε φανεί θεόρατος!

Θα ήταν όλα κάπως μελαγχολικά, αν δεν φρόντιζε να με κάνει να γελάσω ο ευφάνταστος τοπικός παράγων, που ισχυρίζεται ότι το 1929, έφερε τον Γοργοπόταμο στη Λαμία! Για του λόγου το αληθές, δείτε τι γράφει στην -όμορφη- βρύση με τα βατραχάκια.

Η διάθεση μου ανέβηκε ακόμη, όταν με τύλιξαν οι θεσπέσιες μυρωδιές από ψητό αρνί, κοκορέτσι, κοντοσούβλι και σπληνάντερο. Η ποιητική διάθεση με εγκατέλειψε και το στομάχι μου άρχισε να γουργουρίζει. Αντιστάθηκα στον πειρασμό με ένα σουβλάκι. Δεν ήθελα να βαρύνω, βλέπετε!

Πώς να αντισταθείς όμως στα λουκούμια του "Ανωγειανάκη"; Μυρωδάτα και γεμιστά με αμύγδαλο, με καλούσαν να τα δοκιμάσω (μούστος, μαστίχα, τριαντάφυλλο οι γεύσεις)
Εγκατέλιψα την περιχή για΄τι αντί να μιλάω για τις σωστές διατροφικές συνήθειες των παιδιών, ήμουν έτοιμος να παραδοθώ σε διατροφικές απολαύσεις!

Έτσι συνέχισα τη βόλτα μου στις πλατείες της Λαμίας. Είδα το μέρος, όπου γκρεμίστηκε ο τελευταίος θερινός κινηματογράφος της πόλης (το ρεπορτάζ που έκανα τότε, δεν μπόρεσε να αποτρέψει την καταστροφή...) Πιό κάτω η καφετέρια που με φιλοξένησε το πρωί, μέτα το πρώτο μεθύσι της ζωής μου. Λίγο πιο πέρα ξεκινούσε ο δρόμος για το μέος όπου μας συνέλαβαν οι γονείς μας (μαζί με τα ξαδέρφια μου0 να καπνίζουμε... Και πόσα και πόσα ακόμα; Ξεχασμένες εικόνες, πρόσωπα και λόγια ξανάρχονταν ολοζώνταν στη μνήμη μου... Και έχουν περάσει τόσα χρόνια!

Η λιακάδα με βρήκε σε ένα παγκάκι μπροστά στο άγαλμα του Διάκου, να διαβάζω το κταπληκτικό "Ιμαρέτ" του Γιάννη Καλπούζου, που κουβαλούσα μαζί μου...
Και μετά ενάς ωραίος καπουτσίνο και η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει...
Είμασταν καλεσμένοι στο Star Κεντρικής Ελλάδος, μαζί με τη διατροφολόγο, την Ασημένια Κούσουλα. Η Ρούλα Τυλιγάδα κάνει μια εξαιρετική απογευματινή εκπομπή, όπου δίνεται βάρος και στο βιβλίο (τι λένε οι διάσημες παρουσιάστριες της απογευματινής ζώνης;)Οι εύστοχες ερωτήσεις της κι η δυνατότητα που έδινε να ολοκληρώνουμε τη σκέψη μας, βοήθησαν στη σφαιρική προσέγγιση του θέματος και στην ενημέρωση των γονιών...

Και μετά νάμαστε στον "Οιωνό" όπου ο κόσμος άρχισε να καταφθάνει.
Πολύ καλές οι εισηγήσεις, αλλά και οι τοποθετήσεις όσων βρέθηκαν εκεί. Δεν έλειψε και το χιούμορ, αλλά και οι εξομολογήσεις.


Μετά πήγαμε σε μια ταβέρνα με τα ξαδέρφια μου και φάγαμε καταπληκτικά ψαρικά...
Νέες εικόνες γέμισαν τον φάκελο με το όνομα "Λαμία" που έχω κρατήσει στη μνήμη μου. Να λοιπόν που ο χρόνος μπορεί και να ξανακερδηθεί...

Εμείς και ο χρόνος 8: Επιστροφή στη Λαμία!

Την Παρασκευή, όπως ήταν προγραμματισμένο εδώ κι καιρό, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου «Το Ημερολόγιο ενός πατέρα 2/ Όποιος αγαπάει (εκ) παιδεύει – Από τα πρώτα βήματα μέχρι και το σχολείο» (Κριτική) στη Λαμία. Παρά τη βροχή και τις εκδηλώσεις που γίνονταν εκείνη τη μέρα σε όλη την πόλη, ένα πλήθος κόσμου μαζεύτηκε στον φιλόξενο "Οιωνό" και έγινε μια πραγματικά ενδιαφέρουσα συζήτηση.
Όπως είχε προαναγγελθεί, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου, έγινε ένα είδος "μίνι" ημερίδας, με σκοπό την ενημέρωση για τα ζητήματα της ανατροφής και της διατροφής των παιδιών.

Η υπεύθυνη της Σχολής Γονέων Ν. Φθιώτιδας Βασιλική Καπέλλου, μίλησε για τις Σχολές Γονέων και τη βελτίωση της επικοινωνίας μέσα στην οικογένεια.

Η Κλινικός Διαιτολόγος - Διατροφολόγος του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου Αθηνών Ασημένια Κούσουλα, μας άνοιξε ένα δρόμο για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας ώστε αν αποκτήσουν σωστές διατροφικές συνήθειες.

Η Παναγιώτα Χουλιάρα – Σιδερά, εκπαιδευτικός στην ομιλία της «Παιδί, Σχολείο, Οικογένεια» ανέλυσε ζητήματα που αφορούν στη σχέση του παιδιού και της οικογένειας με το σχολείο.

Ανάμεσα σε όσους βρέθηκαν μαζί μας εκείνη τη βραδιά, ήταν ο βουλευτής Χρήστος Σταϊκούρας, ο πρώην βουλευτής και νομάρχης Τριαντάφυλλος Μπέλλος, ο νομαρχιακός σύμβουλος Νίκος Κασσιός, ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Γραβιάς Θανάσης Πέτρου, εκπρόσωπος του Δημάρχου Λαμιέων, ο πρώην δήμαρχος Αγ.Κωνσταντίνου Κώστας Λιάλιος, πρόεδροι και εκπρόσωποι τοπικών συλλόγων,φορέων και ενώσεων γονέων. Ακόμη πολλοί εκπαιδευτές των Σχολών Γονέων, υπεύθυνοι της Δια Βίου Μάθησης και εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων -από το νηπιαγωγείο, μέχρι το Πανεπιστήμιο!


Φρόντισα να φτάσω μεσημεράκι στη Λαμία. Μετά από ένα άνετο ταξίδι με το τραίνο έφτασα στην πόλη και η πρώτη μου στάση ήταν στον "Οιωνό". Πολύ ωραίο βιβλιοπωλείο, με ζεστή ατμόσφαιρα και βιβλία να χαθείς με τις ώρες! Ο Γιάννης Κούτρας έχει καταφέρει μέσα σε λίγα χρόνια να φτιάξει έναν μοναδικό χώρο καθημερινού πολιτισμού, ενώ έχει κάνει και σημαντικές εκδόσεις (γι' αυτές θα μιλήσουμε αναλυτικά στο μέλλον)

Μετά αποφάσισα να περιπλανηθώ... Η ψιλή βροχή εναλασσόταν με λιακάδα κι έτσι μπόρεσα να πάω στα μέρη που θυμόμουνα από τα παλιά. Κι έτσι ξεκίνησα ένα ακόμη ταξίδι στο χρόνο.
Αλλά εδώ ξεκινά μια άλλη ιστορία...

Εμείς και ο χρόνος 7: ...ένας ξεχωριστός δάσκαλος

Υπάρχουν κάποιοι δάσκαλοι που μπορεί να σε σημαδέψουν για το καλό ή το κακό... Στην πραγματικότητα δεν μπορώ να ξέρω πως θα ήταν τα βήματα μου αν δεν είχα διασταυρωθεί μαζί τους.
Μπορεί να μην αντιπαθούσα τόσο τα Μαθηματικά, αν δεν υπήρχε ο Σ. Μπορεί να είχα μάθει την ορολογία του Συντακτικού, αν δεν υπήρχε ο απεχθής κύριος Π. Δεν ξέρω...
Αυτό που γνωρίζω είναι ότι χωρίς τον καθηγητή Αχιλλέα Κοντοστάθη, δεν θα είχα ποτέ προσεγγίσει τη λογοτεχνία με τον τρόπο που την προσεγγίζω. Ένας μοναδικός άνθρωπος, ένας μορφωμένος καθηγητής που είχε τον τρόπο να μεταδίδει τη γνώση, να σε κάνει να αγαπάς αυτό που ήθελε να σου μάθει.
Όταν μπήκε στην τάξη πρώτη φορά, μας είπε το εξής εκπληκτικό: "Όποιος θέλει μπορεί να μην έρχεται, δεν θα του βαλω απουσία! Όποιος όμως μείνει εδώ, θέλω να σέβεται εμάς τους υπόλοιπους..."
Δεν γράφαμε ποτέ διαγώνισμα και ο βαθμός μας έβγαινε από εργασίες που κάναμε πάνω σε θέματα δικής μας επιλογής. Τις εργασίες τις παρουσιάζαμε στην τάξη, σα να κάναμε εμείς το μάθημα. Θυμάμαι ότι είχα κάνει μια παρουσίαση για το "Μυθιστόρημα" του Σεφέρη. Γνωρίσαμε όλο τον Ελληνικό υπερρεαλισμό (επέμενε και μας εξήγησε ότι η έκφραση σουρεαλισμός ήταν υποτιμητική και άτοπη, ο ίδιος προτιμούσε να λεει συρεαλισμός)...
Μας έφερνε στην τάξη δίσκους όπου οι ίδιοι οι ποιητές διάβαζαν ποιήματα τους (η γνωστή σειρά της "Λύρα"), ανέλυε μαζί μας στίχους τραγουδιών -πώς να ξεχάσω του "Όθωνα τα χρόνια" με τον τρόπο που μας δίδαξε;
Μάθαμε να συζητάμε. Να αντιμετωπίζουμε κριτικά αυτό που διαβάζουμε. Να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας.
Έφερε στο σχολείο το Δημήτρη Χατζή -αξέχαστη μέρα...

---------------------------------------------------------------
Και να λοιπόν, τριάντα χρόνια αργότερα, δείτε τι λέει αυτός ο εκπληκτικός άνθρωπος σε μια συνέντευξή του, που ανακάλυψα στο διαδίκτυο:
Αχιλλέας Κοντοστάθης:
"Υπάρχουν δυο ειδών μεταρρυθμίσεις. Τη μια μπορεί να την κάνει το κράτος. Την άλλη την κάνει μόνο ο δάσκαλος μέσα στην τάξη"
«Ο δάσκαλος, εάν θέλει, μπορεί να είναι ελεύθερος μέσα στην τάξη. Υπάρχουν δυο ειδών μεταρρυθμίσεις. Τη μια μπορεί να την κάνει το κράτος. Την άλλη την κάνει μόνο ο δάσκαλος. Την οργάνωση της εκπαίδευσης την κάνει το κράτος, αλλά το πώς θα διδάξεις το καθετί δεν μπορεί να σου το επιβάλλει το κράτος. Το ότι σου δίνει μια συγκεκριμένη ύλη, δεν σου αφαιρεί τη δυνατότητα αυτή....
... Εγώ δεν έκανα ποτέ προσευχή στην τάξη μου. Όταν κάποιοι μαθητές μού το επεσήμαναν αυτό, τούς απάντησα ότι εγώ πιστεύω στον Χριστό και ο Χριστός σύμφωνα με το Ευαγγέλιο δεν επιτρέπει να κάνουμε δημόσια προσευχή. Εάν υπάρχει κανένα παιδί που θέλει να κάνει την προσευχή του, μπορεί να το κάνει ελεύθερα έξω από την τάξη. Τη δική σου πίστη μπορείς να τη μεταδώσεις, αλλά όχι και τη θρησκεία. Εδώ είναι ο δάσκαλος που μπορεί να κάνει αυτό που νομίζει. Βεβαίως, περισσότερο οι δάσκαλοι θα ήμασταν ελεύθεροι να διδάσκουμε οτιδήποτε θέλαμε εμείς. Πιστεύω όμως ότι η ελευθερία των δασκάλων μέσα στην τάξη δεν έχει καταργηθεί. Έπειτα, πολλές φορές υπάρχουν διευθυντές που παρακολουθούν και δημιουργούν προβλήματα. Αλλά ο δάσκαλος θα αποφασίσει και σίγουρα χρειάζεται μια λεπτότητα στον τρόπο του...

... Η καλύτερη λύση για μένα θα ήταν να είναι πολύ πιο ελεύθεροι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Αλλά αυτό είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να αρχίσουμε από τη δική τους εκπαίδευση. Από την άλλη πλευρά, είναι δυνατόν να διδάσκονται τα ίδια πράγματα τα παιδιά που ζουν στις μεγάλες ή μικρές πόλεις με τα παιδιά που βρίσκονται σε απομονωμένα νησιά ή χωριά; Δεν πρέπει να τους δώσουμε έναν τρόπο να ζήσουν καλύτερα στον τόπο τους; Δεν τους δίνουμε τίποτα σχετικό με τις ανάγκες τους. Αυτήν την ομοιομορφία την οποία θεωρούμε το ύψιστο αγαθό της εκπαίδευσης, για μένα είναι το χείριστο. Μιλάνε σήμερα για μεταρρύθμιση, αλλά η μεταρρύθμιση έχει τρία βασικά στάδια. Την προετοιμασία, την εφαρμογή της και το πιο σημαντικό, την παρακολούθηση της μεταρρύθμισης και το αποτέλεσμά της. Εδώ δεν έχει γίνει ακόμη η προετοιμασία. Το εκπληκτικότερο όλων ήταν ότι έδωσαν νέα βιβλία στα παιδιά να διαβάσουν χωρίς να τα έχουν περάσει καν σε μια δοκιμασία, ούτε πιλοτική. Έρχεται ο οποιοσδήποτε συγγραφέας ή και φίλος του υπουργείου, γράφει ένα σχολικό βιβλίο και κατόπιν αυτό πάει κατευθείαν στο παιδί...

Από την εφημερίδα "Η Νέα Ερυθραία Κάθε Εβδομάδα" ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ 12-01-2007

Κατόπιν αυτών, διάβασα στο blog του φίλου MacManus [...]Για τα μαθήματα στο ελληνικό πανεπιστήμιο, ο Ντέιβιντ Κόνολι (Σ.Σ. γνωστός μεταφραστής) παρατηρεί: «Μιλάω στους φοιτητές για νεοελληνική λογοτεχνία και δεν ξέρουν. Εκατόν πενήντα παιδιά δεν έχουν ακούσει ποτέ για τον Μένη Κουμανταρέα ή τον Σωτήρη Δημητρίου. Είναι απελπιστική η κατάσταση. Ζήτησα τις προάλλες να μου πουν έναν στίχο του Σεφέρη. Δεν ήξεραν ούτε καν έναν στίχο από τους μελοποιημένους του Θεοδωράκη.
Τι κάνουν στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση;"

Εμείς και ο χρόνος 6: ...μένουμε πάντα παιδιά!

..."Να βγάλουμε ψεύτη το χρόνο τον κλέφτη/ να μείνουμε πάντα παιδιά"!
Επειδή μάλλον σας δημιούργησα την εσφαλμένη εντύπωση για τη μουσική που ακούγαμε εμείς που γεννηθήκαμε στις αρχές της δεακετίας του '60, πρέπει να πω ότι τουλάχιστον στα 13-14 στην κορυφή των προτιμήσεών μας ήταν η Βίκυ Λέανδρος, ο Φίλιππος Νικολάου και πολλοί άλλοι. Ανάμεσα τους και οι Charms. Από δικό τους τραγούδι είναι και οι στίχοι που ξεκινούν αυτό το σημείωμα. Ταυτόχρονα ακούγαμε με μανία Deep Purple (που παρεμπιπτόντως μας επισκέπτονται φέτος)...
Όμως άλλο πήγαινα να γράψω και αλλού οδηγήθηκα. Στο "μένουμε πάντα παιδιά" ήθελα να σταθώ!
Χθες το βράδυ λοιπόν, πήγα στο βιβλιοπωλείο και αγόρασα τον "Τρυφερούλη Μικροφτερούλη" της Θεοδοσίας Καραγιάννη (εκδόσεις Φαντασία). Τη Θεοδοσία τη γνώρισα τηλεφωνικώς και μέσω διαδικτύου, όταν χρειάστηκε να γράψω κάποια άρθρα που αφορούν σε γονείς και παιδιά. Είναι σχολική ψυχολόγος και εκπαιδεύτρια στις Σχολές Γονέων. Έτσι έμαθα και για το βιβλίο της.
Το καλό όταν έχεις παιδιά είναι ότι μπορείς να αγοράζεις άβοβα παιδικά βιβλία, δήθεν για να τους τα διαβάσεις. Έτσι κι εγώ το πήρα για την κόρη μου. Στο μετρό, πηγαίνοντας για το σπίτι το διάβασα όλο. Συγκινήθηκα και κοίταζα αλλού μη με πάρουν είδηση. Με τρόπο έβγαλα το σκουπιδάκι που είχε κάνει τα μάτια μου υγρά.
Γυρνώντας στο σπίτι το διάβασα μεγαλόφωνα και στην κόρη μου...

Να ποιά είναι η υπόθεση όπως αναγράφεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
"...Στο μακρινό χωριό των Μικροφτερούληδων ζει ο Τρυφερούλης. Δεν πηγαίνει στο σχολείο του χωριού, αφού εκεί όλα κυλούν γρήγορα. Αυτός όμως δυσκολεύεται και αργεί να καταλάβει τι πρέπει να κάνει. Ακόμα και τα παιδιά δεν τον παίζουν. Η νεράιδα Κρινοπούλα -η δασκάλα του- προσπαθεί να τον βοηθήσει. Ο Τρυφερούλης όμως επιμένει να πάει στο σχολείο του χωριού μαζί με τα άλλα παιδιά για να βρει φίλους. Μια αναπάντεχη συνάντηση θα τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει το όνειρο του.

Κάθε άνθρωπος είναι φτιαγμένος -από τη φύση του- να κοιτά ψηλά, να οραματίζεται και να προσπαθεί ν' αγγίξει το όνειρο του. Για να το πετύχει, όμως, χρειάζεται φτερά που θα τον βοηθήσουν να φτάσει γρηγορότερα και ευκολότερα. Τα φτερά είναι οι ικανότητες του καθενός. Κάποιοι, όμως, έχουν μικρότερα φτερά και νιώθουν διαφορετικοί. Παρ' όλ' αυτά, μπορούν κι εκείνοι ν' ανέβουν ψηλά - απλώς χρειάζονται δίπλα τους κάποιους για να τους μάθουν τον τρόπο ν' ανοίγουν τα φτερά τους και να πετούν όλο και πιο ψηλά.

Τα άτομα με ειδικές ανάγκες έχουν τα δικά τους μοναδικά και ιδιαίτερα φτερά. Το πέταγμα τους γίνεται ομορφότερο όταν οι άλλοι τους χαϊδεύουν απαλά τα φτερά και πετούν μαζί τους. Στο χωριό των Μικροφτερούληδων μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι το ομορφότερο πέταγμα είναι αυτό που γίνεται με κατανόηση, αποδοχή, συνεργασία, αισιοδοξία και αγάπη...

Ο Τρυφερούλης Μικροφτερούλης απευθύνεται σε παιδιά κάθε ηλικίας, καθώς και σε γονείς, εκπαιδευτικούς και ειδικούς που εργάζονται με παιδιά, δίνοντας την ευκαιρία για συζήτηση και ευαισθητοποίηση σε θέματα που σχετίζονται με τη διαφορετικότητα και την ένταξη..."

Είναι πραγματικά ένα βιβλίο- εργαλείο για γονείς και εκπαιδευτικούς που διδάσκει με τον πιο όμορφο τρόπο τον σεβασμό στη διαφορετικότητα. Άλλωστε μια σημαντική ομάδα ειδικών έχει επιμεληθεί επιστημονικά το βιβλίο. Όλοι οι άνθρωποι δούλεψαν αφιλοκερδώς.
Όταν ακούω περί "διαλόγων για την παιδεία" μου σηκώνονται οι τρίχες. Καλό θα ήταν οι όποιες μεταρρυθμίσεις να ανατεθούν σε τέτοιους ανθρώπους με γνώση και ευαισθησία. Ο κόσμος μας θα γινόταν καλύτερος και ομορφότερος...
Κι εμείς οι γονείς ας μη ξεχνάμε ποτέ τα παραμύθια. Κάνουν το χρόνο να σταματά και να γυρνά πίσω. Με τη νεραϊδόσκονη του Τρυφερούλη γινόμαστε για λίγο παιδιά...

Εμείς και ο χρόνος 5: Pink Floyd II

...Το είπα! Για τους Pink Floyd θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο: We're just two lost souls /Swimming in a fish bowl,/ Year after year,/Running over the same old ground. / What have we found?/ The same old fears./Wish you were here...
Αυτοί οι στίχοι δεν φεύγουν ποτέ από το μυαλό μου. Μέσα στη γυάλα για τα χρυσόψαρα κολυμπάμε...
Ή έτσι νιώθουμε. Μας έπεισαν λοιπόν πως αν η γυάλα σπάσει, δεν υπάρχει ζωή. Κι όμως η ζωή είναι στην ανοιχτή θάλασσα.
Έτσι μας ξυπνούσαν κάποτε οι Pink Floyd και έκαναν τη δύσκολη εφηβεία μας πιο όμορφη. Της έδωσαν λόγο και μουσική να εκφραστεί.
Αν δεν ήταν τραγούδια θα ήταν εκπληκτικές ποιητικές συλλογές...

Wish You Were Here

So, so you think you can tell
Heaven from Hell,
Blue skys from pain.
Can you tell a green field
From a cold steel rail?
A smile from a veil?
Do you think you can tell?

And did they get you to trade
Your heros for ghosts?
Hot ashes for trees?
Hot air for a cool breeze?
Cold comfort for change?
And did you exchange
A walk on part in the war
For a lead role in a cage?

How I wish, how I wish you were here.
We're just two lost souls
Swimming in a fish bowl,
Year after year,
Running over the same old ground.
What have we found?
The same old fears.
Wish you were here.