dinsdag 18 mei 2021

Vaccinatie vreugde

 Beetje raar iets natuurlijk, vaccinatie vreugde.... maar ik bespeur het wel degelijk in mijn omgeving. Oprechte vreugde als de brief komt waarin staat dat je aan de beurt bent voor een vaccinatie. De appjes vliegen over en weer, heb jij 'm al? wanneer mag je? We zijn allemaal zo blij voor elkaar.

Ook bij mij, bijna huppelend ging ik naar binnen bij de vaccinatie locatie in Leiden. Kom maar op, heb er lang genoeg op gewacht.                                                                                                                                Net als velen met mij ben ik van de vaccinatie een dag goed ziek geweest, misselijk, koorts, koude rillingen. Maar ik heb het er graag voor over gehad want wat is dat licht aan het eind van de tunnel toch mooi en wat willen we daar allemaal graag naar toe! 

En gelukkig zijn we daar eindelijk goed naar op weg. Vorige week genoot ik op de markt van alle kramen die er weer staan. Zo fijn voor alle marktkooplui dat ze hun werk weer mogen doen. 

En over vreugde gesproken; heel blij werd ik van de mooie bloemen die ik kreeg voor moederdag. Ze staan hier nog steeds te pronken in de vazen. Ook kreeg ik een mooi brillenkoord en Rosa had zelf een mooi sieraad uitgezocht voor Oma. Die draag ik natuurlijk met trots!

De blaadjes van de Japanse kersenbloesem liggen op de grond of zijn verwaaid inmiddels. Ook mooi zo'n roze tapijt.

Terwijl de Seringen juist in volle bloei staan. 
        Het blijft een van mijn favorieten, dat kleine frêle boompje dat elk jaar weer zo veel bloemen draagt.
Ik ben ook dol op parfums met de geur van Seringen.
Als je praktisch naast het tuincentrum woont, is de verleiding groot er af en toe even binnen te lopen. Er staan nog een aantal lege potten buiten, dus  even wat vrolijks ingeslagen.


Rosa had vakantie, lekker even het klimbos in en je energie kwijt kunnen is altijd fijn. Rosa vroeg na afloop wat voor cijfer ik het klimbos gaf, ik was denk ik wat zuinig met mijn 7, voor Rosa was het een 9. Ik moet toegeven, het was een leuk uitje, je wandelt door het bos en bent onderweg lekker bezig.

Als het zonnetje gaat schijnen, krijg je als kind al snel het 'vakantiegevoel'. Oma mag de tent op?
Ja hoor dat mag, samen zetten we tent, quilt er in en lekker chillen.
Best gezellig zo samen.
Zaterdag regende het, en Rosa had zich toch echt verheugd op nog een dagje 'kamperen'. Geen nood, deze tent past ook binnen. Wel zo gezellig en als bij komend plus;  de WiFi!

Ook wel fijn dat het koken niet op een kampvuurtje hoeft, dat bakt toch wat makkelijker. De door Rosa gebakken pannenkoeken waren heerlijk! Met spek voor opa en fruit voor ons.
De St. George top was al een poosje af, vorige week kon ik deze naar Margareth brengen om te laten quilten en een paar dagen later weer ophalen. De binding erop en tegenzomen, al gaat dat hier met hindernissen.....
Want Utah wil er ook zo graag bij liggen, of liever gezegd er op! En laat haar maar toe want anders krijg je toch een klaaglijk concert...... ja, ja, het is een verwend nest......
Als mevrouw eenmaal slaapt kan ik haar meestal wel overtillen naar een andere quilt en even verder zonder hindernissen. Gezellig kleed voor op de tafel geworden. 
Deze week deze cowboy boots geappliqueerd, leuk werkje zoals altijd. Ik moet echt nu een paar tops gaan afmaken.
Hoewel ik ook weer zin heb iets te patchen. Rosa het volgende project uit laten kiezen. Ook weer een kit, lekker handig, alle lapjes er al bij en het patroon. Ik hoop er deze week aan te gaan beginnen.

Happy Stitching!
Yvonne

zondag 2 mei 2021

Het is mei......

Het is mei, een maand van hoop voor mij. Als het goed is ( maar wat is er nog zeker in deze tijd? ) ga ik deze maand een uitnodiging krijgen voor een vaccinatie. Ik hoop jullie ook, of dat je het al hebt ontvangen. 

April is weer voorbij gevlogen, ondanks de weinige contacten, afspraken etc. is een week weer zo voorbij. De afgelopen week ontploft de natuur lijkt het wel, de bomen lopen mooi uit en alles begint weer te groeien en te bloeien, hier aan de kust is de natuur altijd iets later maar de Japanse sierkers staat nu op haar mooist in volle bloei, ze is even oud als onze dochter en al een flinke boom, beiden worden dit jaar veertig.

                                            Ik word altijd heel vrolijk als ik naar deze boom kijk.                                  
Jammer dat de bloei altijd maar zo kort duurt, maar toch elk jaar weer een feestje.  Ook kort is de pracht van de bloemenvelden. Ada stelde voor om in plaats van de gebruikelijke duinwandeling, een rondje bollenvelden te doen. Het was er mooi weer voor en we hebben genoten, van de kleuren en de heerlijke geur.

Tijdens het wandelen, kon ik mijn zorgen even opzij zetten, ik was namelijk heel bezorgd deze week om onze Utah, die is twee nachten en een dag weg geweest. Niets voor haar, ze is nooit ver weg, en scharrelt eigenlijk altijd op het terrein of vlak er omheen. Gelukkig kwam ze na de tweede nacht vroeg in de morgen weer thuis, we zullen wel nooit weten waar ze is geweest.
Nu Utah weer veilig  thuis was had ik ook weer zin in het uitje dat op de agenda stond, nicht Connie en ik zijn een paar dagen bij nicht Petra op bezoek geweest. Ik vond het ook wel eng, je bent toch langere tijd van huis, zit samen in een auto, uiteraard wel met alle beschermende maatregelen, en afstand uiteraard, maar toch, je wilt niet op het laatst toch nog een besmetting oplopen.
Maar eerlijk is eerlijk, de nood van het elkaar weer zien en spreken is ook hoog en daar we alleen heel voorzichtig zijn en geen contacten hadden of hebben buiten onze bubble, durfden we het aan. 
En wat hebben we genoten, weer fijn met elkaar steekjes te zetten. We waren zelfs getuige van een gedenkwaardig moment. Petra zette het laatste steekje aan de top van haar Dear Jane!
Een ieder die de Jane (of een ander groot en langdurig project) heeft gemaakt, kent dat moment van dat aller, allerlaatste draadje dat je doorknipt!
Wat een prachtige top is het geworden en dat in nog geen 10 maanden tijd! 
Daar mag je oprecht blij en trots op zijn.
Connie is bezig de Beauty all around in elkaar te zetten en had ook haar eerste top, Robin's Nest mee genomen, even topoverleg over hoe nu verder te gaan met quilten. 
Het voelde echt als een vakantie, Petra heeft ons heerlijk verwend met allerlei lekkers en Harry Geitz (die héél graag ook eens in mijn blog wil voorkomen) heeft zijn speciale vermicelli soep voor ons gemaakt. Nou Harry, belofte maakt schuld, dus bij deze......

Goed gezelschap en lapjes, voeding voor de ziel, we hebben ons hart weer heerlijk opgehaald.
Het kleine quiltje "All dressed up" heb ik afgemaakt tijdens deze dagen, althans de top. 
En mijn borduurwerkje is ook af. Dat wordt dus weer op zoek naar een nieuw project om aan te beginnen....
Dat gaat vast lukken hoor, er liggen nog wel wat lapjes op de stapel waar ik iets mee kan :) 
Happy Stitching!
Yvonne