Zaterdagochtend, vroeg uit de veren en ontbijten in het hotel waarna we via de toeristische route, langs prachtige landhuizen naar Washington rijden. Op dit vroege tijdstip, het is nog geen 9 uur in de ochtend is het hier al superdruk. Er is weer van alles aan de hand in de stad, vliegerfestival, de bloesem die in bloei staat..... Gelukkig vinden we een plekje voor de bus op Constitution Ave.
Langs prachtige statige gebouwen en bomen in volle bloei wandelen we door Washington.
Na een aantal straten komen we aan op Pennsylvania Ave bij het witte huis, de ambtswoning van oud president Obama. Uiteraard mag hier de groepsfoto niet ontbreken.
En daarna gaat het mis.....Jacqueline A ziet een stoeprandje over het hoofd en komt ten val. Nu is dat natuurlijk heel spectaculair om voor het Witte Huis ten val te komen want er staat gelijk een cordon aan secret service politie om je heen, maar het is wel heel sneu voor haar. Haar enkel doet flink pijn en ook haar arm heeft ze bezeerd.
Eerste hulp wordt geboden, met een ijszak en een verbandje om de enkel, heel lief, maar niet zo effectief.
Voor Jacqueline houdt de wandeling hier helaas op, ze staat erop dat we haar in een restaurant parkeren en onze route af lopen dus wordt ze door Bernadet en Jacqueline P weggebracht.
Ondertussen schijnt er iets te gebeuren voor het witte huis. Er wordt geroepen dat iedereen naar de andere kant van de straat moet gaan wat dan ook in luttele seconden gebeurt. Er wordt direct een lint gespannen en dan wachten we af.....maar er valt verder niets te zien, er gebeurt niets en de mannen van de secret service laten uiteraard niets los over het hoe en waarom....
Na een bezoek aan een grote souvenirs winkel om de hoek, lopen wij daarom door naar de Mall waar het vliegerfestival gaande is.
Daarna stoppen we bij het WWll Memorial, wat is het druk in de stad, overal schijnt iets te gebeuren.
Deze twee mannen staan stil om een hoekje met de vlag, klaar voor een vlagceremonie.
Wat een bof voor ons, vandaag is ook de dag dat de organisatie honorflight met de veteranen Washington bezoekt.
Prachtig om deze oude veteranen te zien die hier bedankt worden voor hun dienst.
En dan begint de vlagceremonie.
Eerst wordt de vlag uitgevouwen en daarna volgens een heel proces weer opgevouwen....
Dan wordt de vlag aangeboden aan één van de veteranen en worden alle mannen bedankt met een handdruk. Wat een prachtig en emotioneel moment om mee te maken. Iedereen applaudisseert en is onder de indruk van dit speciale moment.
Wij vervolgen onze weg langs de reflection pool richting het Lincoln Memorial.
Het blijft een van de meest indrukwekkendste bouwwerken in Washington met het prachtige uitzicht over de mall richting het Capitol dat nog net te zien is achter de needle.
En dan komen we op de terugweg naar de auto natuurlijk ook nog langs één van de meest indrukwekkende monumenten, het Vietnam Memorial met meer dan 58.000 namen.
Altijd staan hier heel veel kleine aandenkens, achtergelaten door familie, vrienden en dienstkameraden.
Onze auto staat vlak naast het Vietnam monument, als we daar zijn aangekomen gaan Bernadet, Jacqueline P en Tjitske lopen richting het restaurant om Jacqueline A op te halen. De rest gaat met de auto en probeert via de drukte in Washington en de vele wegafsluitingen en éénrichtingswegen bij het restaurant te komen. Uiteindelijk kunnen we de auto op 200 m afstand even stilzetten en kan Laura ook richting restaurant om de rest op te halen. Het was even een operatie maar het is gelukt en als we iedereen weer aan boord hebben rijden we naar Arlington National Cemetary.
We boffen dat alle bloesem op het moment zo mooi in bloei staat. We nemen het treintje dat ons over de begraafplaats rijdt en stappen uit bij het graf van John F. Kennedy.
Als we terug lopen naar de opstapplaats voor het treintje en we staan te wachten komt de host naar voren en vraagt ieders attentie. Hij stelt zichzelf voor als Leroy en vraagt of er veteranen aanwezig zijn. Er stappen drie jonge mannen naar voren. Leroy bedankt ze allen voor hun dienst en geeft een mooie toespraak. Ik vind het geweldig hoe de Amerikanen waardering hebben voor hen die hun land dienen. Toen Leroy was uitgesproken kregen de mannen een spontaan applaus....en misschien was het ook wel een beetje voor Leroy.
Onze volgende stop was het graf van de onbekende soldaat. We zijn net op tijd om het wisselen van de wacht te zien.
De veteranen zijn er ook. Als bij het wisselen van de wacht gevraagd wordt te gaan staan, staan ook een aantal van de veteranen op. Mooi hoe ze daarbij geholpen worden met een letterlijk steuntje in de rug.
Het was weer een mooie ceremonie, gevolgd door een kranslegging.
We waren allemaal onder de indruk van alles wat we gezien hebben, de meer dan 800.00 graven, alle informatie die we kregen. Maar we kunnen gelukkig nog lachen op de terugweg als we terug worden gereden. Het mooie weer helpt ook mee, wat boffen we daarmee!
Het was een lange maar mooie dag, gelukkig kon Jacqueline A met ons mee het treintje in ook al strompelt ze behoorlijk met haar zere enkel. Wat een bikkel!
Op de terugweg bij de Walmart een enkelbandage gekocht die haar enkel wat steun moet geven, hopelijk helpt dat wat.
