Hoy me han dicho que tengo un nuevo trabajo (sí, en prácticas, pero digo que algo aprenderé, ¿no?). La cosa pinta bién
:)
Hoy me he dado cuenta que estoy hasta las narices de ciertas cosas, que no entiendo y no sé si quiero entender. Nen, és que no m'entens? La broma ja dura massa. No vol dir no.
Hoy he estado con mi pequeña fawney, intentando ayudar, intentado hacer algo productivo delante de un ordenador y dando consejitos sobre un video y unas cuantas fotos. Una buena tarde. Thanks to let me be there with ya.
Hoy he rapasado notas y me he encontrado una frase que un amigo escribió una vez: "busco ela que em gemini" (entonces me pareció genial y hoy todavía sigue sacandome una sonrisa; aunque a veces, por eso del orgullo, puedo llegar a pensar que "em gemino jo soleta").
Hoy he acompañado a mi madre a comprar al mercado de su pueblo, del pueblo donde nació, donde estan sus amigas, de SU pueblo. La he visto sonreír despué de unos días malos y eso me ha hecho más que feliz.
Hoy.
Hoy ya es ayer.
Ahora mi reloj marca las 00.06
1/25/2006
1/16/2006
paraules paraules paraules
Dir coses o no dir-les, de vegades la gent es pensa que parlar és només encadenar paraules. I jo diria que no...
Si parlo, no faig monòlegs, m'agrada escoltar i que m'escoltin, i actuar en conseqüència, si parlo vull diàleg!
Tu al gastar palabras me has quemado, has hablado sin más, sin escuchar mis respuestas, gastando palabras (las tuyas y las mias que has tirado).
Ella, al hablar, me incluye en sitaciones que ni vivo, pero que me obligan a replantearme mis obviedades... no vull que un tercer em capgiri el meu món, que per alguna cosa és meu!!!
Palabras, a menudo hablar implica porqués... que carajo quieres que haga si no me da la gana que me interrogues sobre algo que no te incumbe?! No, no estoy enfadada (sí sarcástica; no soy rencorosa, pero tengo buena memoria...) No quiero que me preguntes. ¿Verdad que cuando tu quires estoy allí sin decir nada, sólo escuchando? Pues a veces, niña, preguntas demasiado por aquello de facilitar la situación y produces el efecto contrario: me incomoda en exceso tu demanda de información!
Hablar, escribir, pintar sobre lo que le pasa a uno es bueno, ayuda (o no), pero puede ser genial siempre que uno quiera.
A veces el silencio es bueno.
Si parlo, no faig monòlegs, m'agrada escoltar i que m'escoltin, i actuar en conseqüència, si parlo vull diàleg!
Tu al gastar palabras me has quemado, has hablado sin más, sin escuchar mis respuestas, gastando palabras (las tuyas y las mias que has tirado).
Ella, al hablar, me incluye en sitaciones que ni vivo, pero que me obligan a replantearme mis obviedades... no vull que un tercer em capgiri el meu món, que per alguna cosa és meu!!!
Palabras, a menudo hablar implica porqués... que carajo quieres que haga si no me da la gana que me interrogues sobre algo que no te incumbe?! No, no estoy enfadada (sí sarcástica; no soy rencorosa, pero tengo buena memoria...) No quiero que me preguntes. ¿Verdad que cuando tu quires estoy allí sin decir nada, sólo escuchando? Pues a veces, niña, preguntas demasiado por aquello de facilitar la situación y produces el efecto contrario: me incomoda en exceso tu demanda de información!
Hablar, escribir, pintar sobre lo que le pasa a uno es bueno, ayuda (o no), pero puede ser genial siempre que uno quiera.
A veces el silencio es bueno.
1/11/2006
para que la luna llena nunca choque contra el suelo...
hoy he soñado en blanco y negro.
hoy te he visto en mis sueños como hacía tiempo.
hoy has aparecido de nuevo.
¿premonición?
espero que no.
no creo en esas cosillas, aunque a veces pasan:
premoniciones, dejá vues (o com s'escrigui).
No sé què creure,
per començar cada cop crec menys en mi.
Tot i això:
sóc gairebé optimista
animo a qui vol ànims
deixo que qui vol donar ànims m'animi
ric
miro i callo
parlo amb qui m'escolta
i escolto el silènci de qui calla i només mira.
Total, como dice la canción que da título al post: ¿por qué han de ser escondidos los secretos y los sueños?
---
Ah, personitas amables que de vez en cuando andáis por aquí, mil grácias, jeje y más perdones si no visito vuestros espacios con más regularidad. Es que tengo el ordenador "malito" y con dificultades, así que con trabajo duuuro consigo que me deje actualizar el blog y el flog.
Pos eso, que nos leemos
:)
hoy te he visto en mis sueños como hacía tiempo.
hoy has aparecido de nuevo.
¿premonición?
espero que no.
no creo en esas cosillas, aunque a veces pasan:
premoniciones, dejá vues (o com s'escrigui).
No sé què creure,
per començar cada cop crec menys en mi.
Tot i això:
sóc gairebé optimista
animo a qui vol ànims
deixo que qui vol donar ànims m'animi
ric
miro i callo
parlo amb qui m'escolta
i escolto el silènci de qui calla i només mira.
Total, como dice la canción que da título al post: ¿por qué han de ser escondidos los secretos y los sueños?
---
Ah, personitas amables que de vez en cuando andáis por aquí, mil grácias, jeje y más perdones si no visito vuestros espacios con más regularidad. Es que tengo el ordenador "malito" y con dificultades, así que con trabajo duuuro consigo que me deje actualizar el blog y el flog.
Pos eso, que nos leemos
:)
1/09/2006
breve desconcierto breve
Hoy, tu risa es espectáculo... espectáculo...
...un gran fin de semana, mezcla de estudio, bailoteo en el Razz y muchas risas de colores!
Twist and shout, twist and shout!!...
...el sábado grité perdida entre caminos de tierra, no encontraba la carretera y estaba sola en el coche y sín cobertura!! ¿quién me mandaria a mi ir de cenita a Sta. Agnès... y volver alone in the dark? eso sí, acabe la noche dancing, not twisting, pero me encantó!
I am the passenger and I ride and I ride...
...me la dedicó mi passenger habitual while I was driving back home!
Pero sólo quiero decirte adiós, adiós, por si a caso que sepan, que aquí siempre tienen un sitio...
...lunes: último día en Localia (final de las prácticas, final de los madrugones relativos hasta que me quieran en otro lugar...)
Breve desconcierto breve...
...mañana ya no trabajaré, mañana habré terminado mis exámenes, mañana...
...un gran fin de semana, mezcla de estudio, bailoteo en el Razz y muchas risas de colores!
Twist and shout, twist and shout!!...
...el sábado grité perdida entre caminos de tierra, no encontraba la carretera y estaba sola en el coche y sín cobertura!! ¿quién me mandaria a mi ir de cenita a Sta. Agnès... y volver alone in the dark? eso sí, acabe la noche dancing, not twisting, pero me encantó!
I am the passenger and I ride and I ride...
...me la dedicó mi passenger habitual while I was driving back home!
Pero sólo quiero decirte adiós, adiós, por si a caso que sepan, que aquí siempre tienen un sitio...
...lunes: último día en Localia (final de las prácticas, final de los madrugones relativos hasta que me quieran en otro lugar...)
Breve desconcierto breve...
...mañana ya no trabajaré, mañana habré terminado mis exámenes, mañana...
1/07/2006
exam
Dame tiempo dame ganas y amaneceré...
Sobretodo después de examen de este lunes, que me quita tiempo
:)
Pero bueno, sólo tengo este, así que no me voy a quejar demasiado.
Me'n vaig a estudiar una estoneta, que avui tinc sopar d'amic invisible (sí, sí, serà com un regal de reis amb un dia de retard :p i després, si no hi ha canvis, una estoneta al Razz)
Sobretodo después de examen de este lunes, que me quita tiempo
:)
Pero bueno, sólo tengo este, así que no me voy a quejar demasiado.
Me'n vaig a estudiar una estoneta, que avui tinc sopar d'amic invisible (sí, sí, serà com un regal de reis amb un dia de retard :p i després, si no hi ha canvis, una estoneta al Razz)
1/05/2006
reis
Breu:
que tingueu una gran nit de reis, que us portin moltes coses (no totes les que volgueu, sinó seria massa fàcil!), i que la pluja no xafi les cercaviles i cavalcades múltiples!!
Mil petons i a dormir aviat!
(que los reyes magos tienen mucho mundo por recorrer...!)
que tingueu una gran nit de reis, que us portin moltes coses (no totes les que volgueu, sinó seria massa fàcil!), i que la pluja no xafi les cercaviles i cavalcades múltiples!!
Mil petons i a dormir aviat!
(que los reyes magos tienen mucho mundo por recorrer...!)
1/04/2006
últimos días
Mañanita de miércoles.
Mi último miércoles en este "trabajo", sips, el próximo lunes termino las prácticas en la tele. No sé si les voy a echar muuucho de menos a todos o no, pero lo que tengo por seguro es que volver a tener las mañanas libres (hasta que empiece en otro sitio) va a suponer un pequeño gran cambio en mi rutina...
No sé porqué escribo esto ahora, pero es que estoy en el trabajo sin nada urgente y me ha dado por pensar en estos seis meses, en lo que he aprendido, en la gente (la poca gente que he conocido más o menos bien, como Marta: mi compañera de trabajo o Jordi: locutor de radio, o incluso mi jefa, que aunque sea eso, mi jefa, no es mala persona, jeje).
Este mundo de los medios es estressssante, pero me gusta. Diría que sí. Evidentemente me falta un montón de rodaje en esto de la comunicación y la publicidad, pero trabajar en un medio de comunicación no esta nada mal. Y si además tienes la mesa en medio de la redacción de una radio (pese a trabajar en una tele, como en mi caso), la cosa mejora :) ves a famosillos, los locutores, el revuelo que se monta cuando un politiquillo dice alguna barbaridad... o cuando Rajoy se pega una leche con un helicóptero ;)
En serio, pese a tener trabajo de becaria (es decir, medio precario con la excusa que "estas aprendiendo"). No me voy a quejar, estos seis meses han estado bien, he aprendido cosillas, he visto como funciona una tele y he conocido buena gente. Que no esta nada mal..
Ah, además ayer me dejaron participar en una falca de radio :) era decir nosequé para una clínica de estética, pero me gustó que después de tanto tiempo me dijeran si quería bajar a gravar. Sí, sí, a ver si algún día pongo la radio y me asusto oyéndome decir las dos o tres frases que gravé
xD
Mi último miércoles en este "trabajo", sips, el próximo lunes termino las prácticas en la tele. No sé si les voy a echar muuucho de menos a todos o no, pero lo que tengo por seguro es que volver a tener las mañanas libres (hasta que empiece en otro sitio) va a suponer un pequeño gran cambio en mi rutina...
No sé porqué escribo esto ahora, pero es que estoy en el trabajo sin nada urgente y me ha dado por pensar en estos seis meses, en lo que he aprendido, en la gente (la poca gente que he conocido más o menos bien, como Marta: mi compañera de trabajo o Jordi: locutor de radio, o incluso mi jefa, que aunque sea eso, mi jefa, no es mala persona, jeje).
Este mundo de los medios es estressssante, pero me gusta. Diría que sí. Evidentemente me falta un montón de rodaje en esto de la comunicación y la publicidad, pero trabajar en un medio de comunicación no esta nada mal. Y si además tienes la mesa en medio de la redacción de una radio (pese a trabajar en una tele, como en mi caso), la cosa mejora :) ves a famosillos, los locutores, el revuelo que se monta cuando un politiquillo dice alguna barbaridad... o cuando Rajoy se pega una leche con un helicóptero ;)
En serio, pese a tener trabajo de becaria (es decir, medio precario con la excusa que "estas aprendiendo"). No me voy a quejar, estos seis meses han estado bien, he aprendido cosillas, he visto como funciona una tele y he conocido buena gente. Que no esta nada mal..
Ah, además ayer me dejaron participar en una falca de radio :) era decir nosequé para una clínica de estética, pero me gustó que después de tanto tiempo me dijeran si quería bajar a gravar. Sí, sí, a ver si algún día pongo la radio y me asusto oyéndome decir las dos o tres frases que gravé
xD
1/02/2006
petit intent de poema (pum-pum)..
Arribo tard.
Probablement sempre a la meva vida he arribat tard.
Pum-pum, pum-pum, pum-pum...
Tard o d’hora?
Tard.
Sé que no és el lloc, ni el moment, ni el quan, ni el perquè.
Sé coses.
Ho sé.
I el pitjor del cas és que et conec – i em conec -.
Conec i admeto la realitat,
no puc guanyar sempre.
De fet no guanyo,
mai.
No em sento perdedora.
No tinc el plaer d’experimentar derrotes
i no poder aixecar el cap.
Pum-pum, pum-pum, pum-pum, pum-pum.
Tinc la moral alta
i un somriure em fa feliç,
sóc part d’un entorn que no m’agrada
però miro de treure’n profit.
Des de fa dos dies torno a riure
i puc pensar en tu
sense que el meu cor dubti entre parar o continuar trencant-se.
Pum-pum, pum-pum, pum-pum,
pum-pum, pum-pum, pum-pum...
bucle sense fi.
--
... o como decir que me ha encantado quererte - de un modo distinto a como me quieres tu a mi.
... o como ganar un menos que un amor más que un amigo. (Aunque yo diria que hoy por hoy, por lo mucho que le he querido y por lo más que le quiero, él ya es más que un amor y más que un amigo, ha entrado en una tercera categoría.)
xD
Nota: recordar lo escrito me hace sentir bién.
Nota 2: busco un sueño que se deje hacer realidad.
Probablement sempre a la meva vida he arribat tard.
Pum-pum, pum-pum, pum-pum...
Tard o d’hora?
Tard.
Sé que no és el lloc, ni el moment, ni el quan, ni el perquè.
Sé coses.
Ho sé.
I el pitjor del cas és que et conec – i em conec -.
Conec i admeto la realitat,
no puc guanyar sempre.
De fet no guanyo,
mai.
No em sento perdedora.
No tinc el plaer d’experimentar derrotes
i no poder aixecar el cap.
Pum-pum, pum-pum, pum-pum, pum-pum.
Tinc la moral alta
i un somriure em fa feliç,
sóc part d’un entorn que no m’agrada
però miro de treure’n profit.
Des de fa dos dies torno a riure
i puc pensar en tu
sense que el meu cor dubti entre parar o continuar trencant-se.
Pum-pum, pum-pum, pum-pum,
pum-pum, pum-pum, pum-pum...
bucle sense fi.
--
... o como decir que me ha encantado quererte - de un modo distinto a como me quieres tu a mi.
... o como ganar un menos que un amor más que un amigo. (Aunque yo diria que hoy por hoy, por lo mucho que le he querido y por lo más que le quiero, él ya es más que un amor y más que un amigo, ha entrado en una tercera categoría.)
xD
Nota: recordar lo escrito me hace sentir bién.
Nota 2: busco un sueño que se deje hacer realidad.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)