Πτήση ΟΑ411

Να 'μαι λοιπόν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού...
Μετά από πέντε μήνες αργίας, επιστρέφω χωρίς να ξέρω ακόμα τι θα συναντήσω.

Εκκαθαρίσεις

Μόλις διέγραψα εξακόσια σαράντα οκτώ συν τριακόσια δεκαπέντε, σύνολο εννιακόσια εξηντατρία ε-μαίηλς που απεστάλησαν από το τέλος Φλεβάρη του σωτήριου έτους 2007 μέχρι σήμερα το πρωί (και αρκετά λιγότερα εισερχόμενα).
Από τη νύχτα που πυρπόλησα με οινόπνευμα το εφηβικό μου ημερολόγιο στο μπαλκόνι του φοιτητικού σπιτιού μου και ένοιωσα ελεύθερη, εφαρμόζω τη μέθοδο μια φορά στα πέντε με δέκα χρόνια.
Λέτε να λειτουργεί πάντα;

Εν έτει 2007

Θέλουνε ν αυξήσουν τα τσιγάρα και τα ποτά, λέει, 10%. Ασε μας ρε φίλε, με κοριδεύεις; Αύξησέ τα δύο φορές, τρείς φορές, αν θέλεις να το κόψω.
Τι με νοιάζει για το τσιγάρο; Πήγαινέ το όπου θέλεις αλλά δώσε μου τα σημαντικά. Ρεύμα, που γυρίζω το βράδυ σπίτι και δεν ανάβω τα φώτα, σχολείο, μια δουλειά, σύνταξη. Πηγαίναμε και κανα σινεμαδάκι αλλά τώρα το κόψαμε κι αυτό.
.................
Γύρω στα πενηνταπέντε, μαυρισμένο πρόσωπο, αυλακωμένο, καπνίζει Άσσο φίλτρο και δεν τραγουδάει.

Χάλιααααα!!!

Σήμερα θα γίνω χάλια. Θα μετρήσω τις μικρές μας στιγμές και τους έρωτες που είναι όλα και τίποτα, θα θυμηθώ τις παλιές αγάπες που κάνουν πίσω στα πιο μεγάλα θέλω και μετά πάνε στον παράδεισο... και τι 'ναι αυτό που μας ενώνει; και γιατί έγινα ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι σου να κρυώνω, τώρα που έπαψες αγάπη να θυμίζεις; Ευτυχώς που η θάλασσα θα 'ναι πάντα γαλάζια, γιατί αλλιώς δε με βλέπω καλά απόψε!

Is there life after birth?

Ελλείψει χρόνου περιορίζομαι σε δύο πολύ αγαπημένες μουσικές του Χατζιδάκι, από την ταινία Sweet Movie.
Δεν έχω χρόνο σήμερα, όπως έλεγε κι εκείνος ο επιχειρηματίας που μετρούσε τ αστέρια στο μικρό πρίγκηπα. Βρίσκομαι σε βαθειά περισυλλογή κι έχω οδυνηρή εγκεφαλική δραστηριότητα...
Αύριο πάλι!

Is there life after birth, ρωτάμε, και η απάντηση είναι ναι.




Η σεξουαλική πολυρρυθμία μ αρέσει. Μπορεί να μην έμαθα ποτέ να παίζω καλά φλάουτο αλλά αυτή τη μουσική πάντα την έπαιζα με γεμάτη καρδιά.




Εννοείται οτι σε μερικές εβδομάδες θα "χαθούν" μυστηριωδώς και τα δύο.... Θα το λύσω το προβληματάκι σύντομα, μόλις βρω χρόνο!

Σημεία καμπής

Έρχονται και σημεία καμπής καμιά φορά...
όταν πρωτοφύγεις από το σπίτι,
όταν πέσεις από την τσουλήθρα,
όταν ανακαλύψεις ότι οι γονείς σου σου είπαν ψέμματα,
όταν χάσεις τον άνθρωπο που αγάπησες,
όταν νοιώσεις ότι μπορείς να συνεχίσεις και χωρίς αυτόν,
όταν λάβεις μια είδηση που περίμενες πολύν καιρό, τόσο πολύν καιρό που νόμιζες ότι δε θα τη λάβεις ποτέ,
λίγο πριν αποφασίσεις να κάψεις τις μνήμες,
λίγο μετά την πρώτη σου απογοήτευση,
πολύ μετά τον πρώτο σου χωρισμό,
όταν έρχεται η βροχή,
όταν περπατήσεις δεκαπέντε χιλιόμετρα στον ήλιο δίχως φράγκο στην τσέπη,
όταν συναντήσεις εικόνες, ποιήματα, τραγούδια που σου μιλάνε,
όταν, όταν, όταν...

Έχουμε σύστημα, έχουμε μέθοδο. Έχουμε χάρη;

Ο Ερίκ Σατί έγραψε ένα απολαυστικό βιβλιαράκι με τίτλο Εκτός ήχου (εκδ. Καστανιώτη) όπου λέει μεν ό,τι του κατέβει στο κεφάλι αλλά δεν τα λέει κι άσχημα.

Η μέρα του μουσικού
Ο καλλιτέχνης θα πρέπει να προγραμματίζει τη ζωή του. Ιδού το ακριβές πρόγραμμα των καθημερινών μου δραστηριοτήτων:
Έγερση: στις 7:18, έμπνευση: από τις 10:23 έως τις 11:47.
Γευματίζω στις 12:11 και σηκώνομαι από το τραπέζι στις 12:14.
Σωτήριος περίπατος από τις 13:19 έως τις 14:53.
Νέα έμπνευση από τις 15:12 έως τις 16:07.
Ασχολίες διάφορες από τις 16:21 ως τις 18:47.
Δείπνο σερβίρεται στις 19:16 και στις 19:20 έχω τελειώσει.
Από τις 20:09 έως τις 21:59, συμφωνικές αναγνώσεις μεγαλοφώνως.
Πηγαίνω για ύπνο στις 22:37 ακριβώς. Μια φορά την εβδομάδα -κάθε Τρίτη- πετάγομαι ξαφνικά απ' το κρεββάτι στις 3:19.

Αν είχα λύσει το μυστήριο της εξαφάνισης των μουσικών μου ποστ, θα ανέβαζα ένα έργο του (όλα το ίδιο "αλλοπρόσαλλα" όσο τα κείμενα του και η ζωή του).

Γιατί χάνονται τα παλιά τραγουδάκια?

Aiuto! ωρυόταν η Αννα Παναγιωτοπούλου στη Μαντάμ Σουσού (αν θυμάμαι καλά) μια φορά κι έναν καιρό!
Ηelp, au secours, βοηθάτε βρε παιδιά! Γιατί χάνονται τα τραγουδάκια που είχα αναρτήσει στα παλιότερα ποστ? Το Sur του Piazzolla αποδήμησε οριστικά και από το χείμαρρο Tom Waits έχουν μείνει κάτι λιγα μέτρα... Μυστήρια πράγματα.
"Φταίει" το imeem ή κάνω κάποια βλακεία εγώ?

Έπαθε κανείς ηλεκτροπληξία κάνοντας μπάνιο με ανοικτό τον ηλεκτρικό θερμοσίφωνα;

Η ερώτηση είναι πολύ σημαντική και παρακαλώ μη γελάτε!
Ακόμα θυμάμαι τον τρόμο που ένιωσα όταν ο δάσκαλος του δημοτικού μας μίλησε για τον ηλεκτρισμό και τους κινδύνους του. Νομίζω ήταν στο μάθημα της Πειραματικής Φυσικής... Μου άφησε τραύμα!

Ο μοβόρος ηλεκτρισμός με ακολούθησε μέχρι το λύκειο. Ποτέ δεν πείστηκα απόλυτα για τις ικανότητες της γείωσης και το φαινόμενο της επαγωγής έμεινε ένα μυστήριο στο κεφάλι μου.
Αλλά και πιο μετά, κοίταζα τον παλμογράφο και έλεγα "δεν ειναι δυνατόν, κάτι κρύβεται πίσω απ αυτό το ρεύμα" και κράταγα το ηλεκτρόδιο καταγραφής μ' ένα μικρό, σχεδόν αόρατο, τρέμουλο. Και πάλι να με παιδεύει η γείωση και το ηλεκτρόδιο αναφοράς, και πού στην οργή πρέπει να τα συνδέσω?! Εφιαλτικό!

Αλλά το πιο σημαντικό είναι άλλο: το αφρόλουτρο, βεβαίως, βεβαίως!
Τώρα που ζω και πάλι σε σπίτι με ηλεκτρικό θερμοσίφωνα έχασα μία από τις μεγαλύτερες απολαύσεις μου. Πάνε οι ανέμελες μέρες και νύχτες που χαζολογούσα, πλουτς-πλιτς-πλατς, στο νεράκι και, φφφττ-φφρρτττ, έπαιζα με τους αφρούς και μόλις κρύωνε λίγο το νερό το αντικαθιστούσα με καινούριο, ζεματιστό! [...οικολογική συνείδηση μηδενική... το ξέρω...]
Το ζεστό νερό, τώρα, τελειώνει απελπιστικά γρήγορα!!!

Γι αυτό ρωτώ και ξαναρωτώ: έπαθε κανείς ηλεκτροπληξία κάνοντας μπάνιο με ανοικτό τον ηλεκτρικό θερμοσίφωνα;

ΥΓ Για ακόμα μεγαλύτερη χαλάρωση ρίξτε στο νερό αιθέριο έλαιο λεβάντας. Αν το παρακάνετε θα παρατηρήσετε μια εντυπωσιακή αυξηση του χρόνου αντίδρασης στα εξωτερικά ερεθίσματα. Μιλάμε για χαλλλλάααρωση!!!!

Μικρές απορίες

Γιατί χρειάζεται υπουργική απόφαση και στομφώδης υπουργική ανακοίνωση προκειμένου να παραταθούν τα δρομολόγια του μετρό;

Γιατί μερικοί άνθρωποι επιλέγουν τη μοναχική ζωή αντί της συντροφικότητας;

Έπαθε κανείς ηλεκτροπληξία κάνοντας μπάνιο με ανοικτό ηλεκτρικό θερμοσίφωνα;

Δεν είναι υπέροχος ο ήλιος του χειμώνα;

Καλό σαββατοκύριακο σε όλους και καλό ταξίδι σε όσους φύγουν, εμού συμπεριλαμβανομένης!

Ροές Κραυγές Ρωγμές Ψίθυροι Σαβίνα Γιαννάτου

Μουσική Δωματίων της Σαβίνας Γιαννάτου

Σ' ένα ανοιξιάτικο λειβάδι
Στίχοι του Γιάννη Αγγελάκα, Μουσική του Νίκου Βελιώτη και του Γιάννη Αγγελάκα, Τσέλλο ο Νίκος Βελιώτης



Γελούσες κι έλιωναν τα σύννεφα κι οι σκέψεις μου
σ ένα ανοιξιάτικο λειβάδι είμασταν μόνοι
Ξάπλωνα κι είχα το κεφάλι μου στα πόδια σου κι άκουγα το χορτάρι να μεγαλώνει

Γελούσες κι έσβηναν τα σύννεφα κι οι λύπες μου
σ ένα ανοιξιάτικο λειβάδι είμασταν μόνοι
Ξάπλωνα κι είχα το κεφάλι μου στα πόδια σου κι άκουγα το χορτάρι να μεγαλώνει
Κι όταν αγρίευε αφηνόμουν στην αγκαλιά του να με σηκώνει
.....................................................................................

Η Μαργαρίτα δεν έφτασε ποτέ
Ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη, Μουσική της Σαβίνας Γιαννάτου, Ακορντεόν ο Ηρακλης Βαβάτσικας και Βιολί ο Διονύσης Βερβιτσιώτης.



Οι κάμαρες που αγαπηθήκαμε ταξιδεύουν μες στην ομίχλη
Η Μαργαρίτα ανάβει ένα κερί και κατεβαίνει τη σκάλα
Το παλιό σχολείο έκλεισε
Το φεγγάρι γράφει με κιμωλία πάνω στα τζάμια
Και αχ πώς να σου φτάσει μια ζωή μεσα στο ατέλειωτο άγνωστο μιας νύχτας του φθινοπώρου;
Κι η Μαργαρίτα κρατάει το αναμμένο κερί και κατεβαίνει τη σκάλα
Περνάει ανάμεσα στους νεκρούς της και μπαίνει στη ζωή της
"Είναι κανείς εδώ;"
ρωτάει, και ξανά
"Είναι κανείς εδώ;"
.....................................................................................

Το παιδί και οι ληστές
Ποίημα του Γιώργη Παυλόπουλου, Μουσική της Σαβίνας Γιαννάτου και του Μιχάλη Σιγανίδη, Κοντραμπάσσο ο Μιχάλης Σιγανίδης



Ήτανε ένα παιδί και κάτω από το κρεββάτι του πλαγιάζανε τις νύχτες δυο ληστές
Άκουγε κάθε νύχτα τα μαχαίρια τους άκουγε τα σκοτεινά τους λόγια
Κι έλεγε ο ένας: "Να τον πάμε στα βουνά, να τον κάνουμε ληστή"
Κι έλεγε ο άλλος: "Να του βγάλουμε τα μάτια, να τον κάνουμε τσιγγάνο βιολιτζή"
Κάθε νύχτα το παιδί, τρελλό απ το φόβο του, μες από κάμαρες και σκάλες και διαδρόμους
τους ξέφευγε για να χωθεί στην αγκαλιά της.
Κι εκείνη το παιρνε, και το χάιδευε, το κοίμιζε πάντα με το ίδιο παραμύθι:
Ήτανε ένα παιδί και κάτω από το κρεββάτι του πλαγιάζανε τις νύχτες δυο ληστές...

Γυναίκα

Όταν είναι χαρούμενη, είναι πολύ χαρούμενη. Χορεύει, γίνεται νερό που τρέχει, τρέχει χωρίς φρένο. Τα θέλει όλα, όλα την ευχαριστούν, όλα τα ευγνωμονεί. Ίπταται, ξεχνάει το χώμα, προσπερνάει το θάνατο και του βγάζει τη γλώσσα.
....................
Γυναίκα, περίπου 35 ετών, καπνίζει, πίνει εσπρέσσο, διαβάζει εφημερίδα και μιλάει στο κινητό.

Ροές Κραυγές Ρωγμές Ψίθυροι Tom Waits

Kentucky Avenue

Eddie Grace's buick got 4 bullet holes in the side
Charlie Delisle sittin at the top of an avocado tree
Mrs Storm ll stab you with a steak knife if you step on her lawn
I got a half pack of lucky strikes man come along with me
Lets fill our pockets with macadamia nuts
then go over to Bobby Goodmansons and jump off the roof
Hilda plays strip poker and her mamas across the street
Joey Navinski says she put her tongue in his mouth
Dicky Faulkners got a switchblade and some gooseneck risers
That eucalyptus is a hunchback, theres a wind up from the south

Let me tie you up with kite string and i'll show you the scabs on my knee
watch out for the broken glass, put your shoes and socks on and come along with me
Lets follow that fire track i think your house is burnin down
the go down to the hobo jungle and kill some rattlesnakes with a trowel
We'll break all the windows in the old anderson place
and steal a bunch of boysenberrys and smear em on our face
I'll get a dollar from my mamas purse and buy that scull and crossbones ring
and you can wear it around your neck on an old piece of string
then we'll spit on Ronnie Arnold and flip him the bird
and slash the tires on the school bus now don't say a word

I'll take a rusty nail and scratch your initials on my arm
and i'll show you how to sneak up on the roof of the drugstore
Take the spongs from your wheelchair and a magpies wings
and tie em to your shoulders and your feet
I'll steal a hacksaw from my dad and cut the braces off your legs
and we'll bury them tonight in the cornfield
Put a church keey in your pocket, we'll hop that freight train in the hall
and we'll slide down the drain all the way to new orleans in the fall
.....................................................................................




Blue Valentines

She sends me blue valentines all the way from Philadelphia
To mark the anniversary Of someone that I used to be
And it feels just like theres a warrant out for my arrest
Got me checkin in my rearview mirror and I'm always on the run
Thats why I changed my name and I didn't think you'd ever find me here

...to send me blue valentines like half forgotten dreams
Like a pebble in my shoe as I walk these streets
And the ghost of your memory ai the thistle in the kiss
And the burgler that can break a roses neck
It's the tatooed broken promise that I hide beneath my sleeve
And I see you every time I turn my back

She sends me blue valentines though I try to remain at large
They're insisting that our love must have a eulogy
Why do I save all of this madness in the nightstand drawer
There to haunt upon my shoulders
Baby I know, I'd be luckier to walk around everywhere I go
With a blind and broken heart that sleeps beneath my lapel

She sends me my blue valentines To remind me of my cardinal sin
I can never wash the guilt or get these bloodstains off my hands
And it takes a lot of whiskey to take this nightmares go away
And I cut my bleedin heart out every night
and I die a little more on each St. Valentines day
Remember that I promised I would write you...
These blue valentines
blue valentines
blue valentines
....................................................................................




Somewhere

There's a place for us, somewhere a place for us.
Peace and quiet and open air wait for us, somewhere.
There's a time for us, some day a time for us,
Time together with time spare, time to learn, time to care.
Someday, somewhere,
We'll find a new way of living,
We'll find a way of forgiving
Somewhere
There's a place for us, a time and place for us.
Hold my hand and we're halfway there.
Hold my hand and I'll take you there
Somehow, some day, somewhere.
.....................................................................................




Ruby's arms

I will leave behind all of my clothes I wore when i was with you,
all I need's my railroad boots and my leather jacket,
As i say goodbye to ruby's arms although my heart is breaking,
i will steal away out through your blinds, for soon you will be waking.

The morning light has washed your face and everything is turning blue now,
hold on to your pillow case there's nothing i can do now.
As i say goodbye to ruby's arms, you'll find another soldier,
and i swear to god by christmas time there 'll be someone else to hold you.

The only thing i'm taking is the scarf off of your clothesline,
I'll hurry past your chest of drawers and your broken window chimes,
as i say goodbye i'll say goodbye, say goodbye to ruby's arms.

I'll feel my way down the darken hall and out into the morning,
the hobos at the freightyards have kept their fires burning,
So jesus christ this goddamn rain, will someone put me on a train?
I'll never kiss your lips again or break your heart,
as i say goodbye i'll say goodbye, say goodbye to Ruby's arms.

Παράπονο? Όχι

Ο Ελύτης έγραψε ένα ποίημα, το Παράπονο. Πολλοί το μάθαμε από τον Παπαδημητρίου που το μελοποίησε και την Αρβανιτάκη που το τραγούδησε.

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω,
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού ξεκίνησα.

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ,
σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν τα κυνηγά,
πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.

Στενοχώρια, κακό! Το τραγουδούσα και όταν έφτανα στο "Όοοσο κι αν... πάντα αργά" τσάκιζε κάπως η φωνή και αν ήμουν και μόνη μου ... κλάμααα!!!
Όμως, όμως, όμως, απ ότι βλέπω, όποια απόφαση κι αν πάρω θα το μετανοιώσω. Κάτι δε θα ειναι όπως το ήθελα ή όπως το φανταζόμουνα, το ένα θα λείπει, το άλλο θα περισσεύει! Δεν έχει λοιπόν και τόση σημασία τι θα διαλέξω γιατί κάτι χάνω/κάτι κερδίζω από κάθε άνθρωπο, κάθε δουλειά, κάθε σκέψη που δέχομαι ή απορρίπτω.
Δεν το λέω με διάθεση μοιρολατρίας, αλλά με διάθεση συμφιλίωσης με τις επιλογές ζωής και την αδυναμία μου ν' αντιμετωπίσω το απρόβλεπτο.

Ιερά τέρατα

Βλέπω κι ακούω τον David Oistrakh να παιζει βιολί, τον Mstislav Rostropovich τσέλλο και τον Sviatoslav Richter πιάνο. Ε, δεν μπορώ, χαμογελάω ΤΡΙΣευτυχισμένη!
Παίζουν το "Τριπλό" Κοντσέρτο του Μπετόβεν για βιολί, τσέλλο (λατρεμένο) και πιάνο. Είναι μια ιστορική ηχογράφηση του 1970, με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Μόσχας, υπό τη διεύθυνση του Kyril Kondrachin.

Κίνηση πρώτη, μέρος 1




Κινηση πρώτη, μέρος 2

Saint Saens, Cello concerto Part 1, Mstislav Rostropovich

Λίγη δόση Ροστροπόβιτς ακόμα γιατί είμαι άπληστη! Ειναι μια ηχογράφηση του 1977 με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου, υπό τη διεύθυνση του Carlo Maria Giulini

Μέρος Α



Μέρος Β

Ελλάδα και ήλιο...

Αντιγράφω, χωρίς σχόλια, από τον ιστότοπο http://www.liantinis.gr αποσπάσματα από το βιβλίο του Γκέμμα.

Πιστεύεις στο θεό;
Ποιος τολμάει να ειπεί πιστεύω στο θεό;
Ποιος τολμάει να ειπεί δεν πιστεύω στο θεό;
Όταν στην ερώτηση αποκριθώ, ναι! Πιστεύω στο θεό, γίνομαι αυτοστιγμεί μωρός. Γιατί δέχομαι στενόκαρδα και στενόμυαλα, κάτι που δεν το ξέρω, σαν αληθινό. Καταντώ δογματικός. Και η επιστήμη θα με πετάξει αυτόματα έξω από τα όρια της με την παρατήρηση: διότι λες ανοησίες.
Όταν στην ερώτηση αποκριθώ, όχι! Δεν πιστεύω στο θεό, γίνομαι αυτοστιγμεί μωρός. Γιατί δέχομαι στενόκαρδα και στενόμυαλα, κάτι που δεν το ξέρω, σαν αληθινό. Καταντώ δογματικός. Και η επιστήμη θα με πετάξει αυτόματα έξω από τα όριά της με την παρατήρηση: διότι λες ανοησίες.

Ο θεός είναι ζητούμενο
Όποιος πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ένα νεκρό θεό.
Όποιος δεν πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ένα νεκρό άνθρωπο.
Όποιος πιστεύει αλλά και δεν πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ζωντανό το νόμο της φύσης. Απλά, καταληπτά, και στα μέτρα του ανθρώπου ζει το θαύμα του κόσμου.

-------------------------------

Έρωτας και θάνατος
Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύουνται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του.
Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova.
Έτσι , από την άποψη της ουσίας ο έρωτας και ο θάνατος δεν είναι απλώς στοιχεία υποβάθρου. Δεν είναι δύο απλές καταθέσεις της ενόργανης ζωής.
Πιο πλατιά, και πιο μακρυά, και πιο βαθιά, ο έρωτας και ο θάνατος είναι δύο πανεπίσκοποι νόμοι ανάμεσα στους οποίους ξεδιπλώνεται η διαλεκτική του σύμπαντος. Το δραστικό προτσές δηλαδή ολόκληρης της ανόργανης και της ενόργανης ύλης. Είναι το Α και το ω του σύμπαντος κόσμου και του σύμπαντος θεού. Είναι το είναι και το μηδέν του όντος. Τα δύο μισά και αδελφά συστατικά του.
Έξω από τον έρωτα και το θάνατο πρωταρχικό δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Αλλά ούτε είναι και νοητό να υπάρχει. Τα ενενήντα δύο στοιχεία της ύλης εγίνανε, για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Και οι τέσσερες θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης, ηλεκτρομαγνητική, ασθενής, ισχυρή, βαρυτική, λειτουργούν για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο.
Όλα τα όντα, τα φαινόμενα, και οι δράσεις του κόσμου είναι εκφράσεις, σαρκώσεις, μερικότητες, συντελεσμοί, εντελέχειες του έρωτα και του θανάτου.
Γι αυτό ο έρωτας και ο θάνατος είναι αδελφοί και ομοιότητες, είναι συμπληρώματα, και οι δύο όψεις του ιδίου προσώπου.

Μικρές χαρμολύπες

Be my number two, me and number one are through, του Joe Jackson

Οι πρώτες βροχές

Ρίχνεις την πετονιά και περιμένεις

Ένα φιλί

Τα φωτάκια απέναντι, τη νύχτα

Μικρές ευτυχίες

Συμπλέκτης, ταχύτητα, αποσύμπλεξη, γκαζάκι, κατηφορίζεις, στο βάθος η ασημένια θάλασσα και στο ταμπλώ το κόκκινο, ζεστό χαδάκι του ήλιου

Κουμπί έναρξης, password, welcome, διπλό κλικ, favorites, ηλεκτρονικές ανάσες

Γιασεμί στον τοίχο

Πρωινός ζεστός καφές και δυο τσιγάρα

Ανθισμένη πορτοκαλιά

Caveman

Παλαιολιθική εποχή
Γυναίκες τροφοσυλλέκτες, μένουν κοντά και μέσα στο σπίτι, μαζί με άλλες γυναίκες, συλλέγουν, μοιράζονται. Συνεργάζονται για τους στόχους τους.
Άντρες κυνηγοί, εστιάζουν σ' ένα σκοπό, να σκοτώσουν το θήραμα. Διαπραγματεύονται τη νίκη.
------------------------------
Σήμερα (όχι πολύ διαφορετικό από το μακρινό χτες)
Γυναίκες
Αγαπούν τις λεπτομέρειες, τις λεπτές αποχρώσεις, την ποικιλία, τις εναλλακτικές λύσεις, την κουβέντα, την ανάλυση, τα προκαταρκτικά στο σεξ.
Άντρες
Κοφτοί, ολιγόλογοι, αποφασιστικοί, πρακτικοί, ορμητικοί προς το μουνί.
------------------------------
Παράδειγμα
Γυναίκα
Μα δεν καταλαβαίνω, χαρά μου, στην αρχή αυτή η συμπεριφορά μου σου άρεσε, νομίζω, αλλά τώρα δεν την αντέχεις. Τι είναι αυτό που συνέβη και άλλαξες διάθεση; Πότε έγινε η μεταστροφή μέσα σου; Εξήγησέ μου γιατί θέλω να σε καταλάβω. Μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα.... and so on and so forth....
Άντρας
Α!!! Μα δεν καταλαβαίνεις ότι αυτό που με ξενερώνει είναι η ανάλυση καθ εαυτή! Δε θέλω θα πει "δε θέλω"! As simple as that! Τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβεις αυτό;
------------------------------
Το ζητούμενο δεν είναι να διαπιστωθεί η ασυμβατότητα αλλά να γεφυρωθεί, δηλαδή να προστεθεί μία υπορουτίνα στους κώδικες "Επικοινωνία" και "Σχέσεις" η οποία να μεταφράζει τη γυναικεία γλώσσα στην αντρική και την αντρική στη γυναικεία χωρίς να χρειάζεται ν' αλλάξουν, να αλλοιώσουν ή να χάσουν το ιδιαίτερο ύφος τους.

Defending the Caveman by Rob Becker, με το Γεράσιμο Γεννατά στο θέατρο Κόρονετ.

Ανθρώπινο

Πού πας; Στα Γαριδάδικα; Πέρνα.
Έχω να πάω στα Γαριδάδικα τριάντα χρόνια... Θα 'χει αλλάξει πολύ τώρα...
Ναι, ο Μαστροκώστας, ο Κρητικός. Θυμάμαι πηγαίναμε στον Κρητικό Παρασκευή και είχε μία ουρά απ έξω, τρακόσια άτομα, περιμένανε πότε θ αδειάσει τραπέζι να μπούνε. Φτηνός, σε σχέση με τους άλλους, και μια γαρίδα νούμερο ένα.
Δεν πήγαινα πολύ Ευγένεια και Χαραυγή. Πιο πολύ στα Ταμπούρια πηγαίναμε με τον αδελφό μου. Εκείνος ήταν πιο μεγάλος, εγώ δεκατρία δεκατέσσερα. Αλλά ήμουν ψηλός και δεν με καταλάβαιναν κι έτσι έμπαινα στην Αίγλη και έβλεπα τα ακατάλληλα έργα.
Ήρθα εδώ δώδεκα χρονών, όχι εδώ δηλαδή, στο Πέραμα. Παίρναμε το τραμ για να 'ρθουμε στον Περαία. Σαλτάραμε στο πίσω μέρος και κρεμόμασταν ή χωνόμασταν ανάμεσα στα βαγόνια τα μεσημέρια, όταν είχαν το εργατικό εισιτήριο. Τζάμπα δηλαδή αλλά αν μας πιάνανε την ακούγαμε.
-------
Έχει μπάσα, βραχνή φωνή, καπνίζει Άσσο κασετίνα άφιλτρο, πίνει φραπέ, έχει ηλιοκαμένο δέρμα, φοράει φτηνά καφέ γυαλιά ηλίου, είναι γύρω στα 65, φτύνει έξω από το παράθυρο του οδηγού, πετάει χαρτοπετσέτες στο δρόμο, ακούει ΟΑΣΙΣ 88 και σιγομουρμουρίζει το Πες πως μ αντάμωσες μια νύχτα σ ένα όνειρο του Κόκκοτα.

Υπέρηχος_2

Ρυθμός στα όρια του κανονικού, όχι ρολόι, γιατί, όπως μας δίδαξε και το Χάος, ο απολύτως κανονικός ρυθμός δεν έχει ευελιξία. Κοινώς, ευκολότερα πεθαίνεις από έμφραγμα αν η καρδιά σου πάει ρολόι παρά αν είναι λιγάκι ανυπότακτη.
Προς το παρόν γλυτώνω τη βαλβιδοπλαστική και συνεχίζω.

Πορεία

Αποσύμπλεξη, ταχύτητα, σύμπλεξη, γκάζι.

Ανθρώπινο

Ετών τριάντα οκτώ, εντελώς φαλακρός. Τα έχασε, λέει, από το άγχος του. Αυτή η φαλάκρα φταίει για όλα. Οι τρεις στους δέκα λόγους που τον παράτησε πριν πέντε χρόνια η αρραβωνιαστικιά του ήταν αυτή η φαλάκρα.
Τη σκέφτεται ακόμα. Και πιο πολύ τη μοναξιά του, που δεν έχει κανένα στις γιορτές.
Καλή ειναι η μαμά του και ο μπαμπάς του και η ενενηνταπεντάχρονη γιαγιά του αλλά δεν μπορούν να σου δώσουν ό,τι μια γυναίκα.
Γιατί έχεις τα μαλλιά σου κοντά; Οι γυναίκες πρέπει να έχουν μακρυά μαλλιά. Αν σε είχα, δε θα τα έκοβες.
Τι ομάδα είσαι;; Παναθηναϊκός;;;;;; Δίνω σημασία σ αυτά τα πράγματα εγώ!
Κάποια πράγματα πρέπει να είναι ακραία. Δεξιά και ακραία.
Άντε ρε μαλάκα, μάθε να οδηγείς! Κανονικά πρέπει να πεταχτείς τώρα και να πας κατ ευθείαν στο βρετανικό νεκροταφείο!

"Πώς πλέκεται η συνείδηση"

Διαβάζω στο χτεσινό ΒήμαScience τη συνέντευξη του διάσημου μαθηματικού Αθανάσιου Φωκά στον Τ. Καφαντάρη. Αν δεν ήξερα ότι ο Α. Φωκάς έχει και πτυχίο Ιατρικής θα σταματούσα στην εισαγωγή: "... Αλλά έπειτα, έριξε - με αριστοτεχνικό τρόπο- την πραγματική βόμβα της ομιλίας του: Η συνείδηση είναι θέμα νευρώνων! Μια δήλωση που πέρασε -ηθελημένα, άραγε, ή αθέλητα; - εν πολλοίς ασχολίαστη από το ακροατήριο. Δεν πέρασε όμως από μας που σπεύσαμε να ρωτήσουμε εκ των υστέρων το λαμπρό επιστήμονα κατ ιδίαν"

Αντε καλέ! Θέμα νευρώνων είναι? Δεν είναι θέμα ηπατοκυττάρων;

Οχι βρε, θέμα νευρώνων είναι. Μας διαβεβαιώνει και ο διάσημος φυσικός, ο κ. Νανόπουλος, ο οποίος συμπληρώνει ότι η συνείδηση εδράζεται στους μικροσωληνίσκους των νευρώνων (ένας ενδοκυτταρικός σιδηρόδρομος, για στήριξη και μεταφορά ουσιών, ίδιος με τον αντίστοιχο των σπερματοζωαριων).

Κυριακές

Τις Κυριακές η Αθήνα είναι χαλαρά ανήσυχη. Η Ομόνοια είναι γεμάτη μετανάστες, ελεύθερους και ταυτοχρόνως παγιδευμένους. Χρώματα, μικροπωλητές, φτώχια, ελπίδες, ένα καινούριο σπίτι, μια δική τους Ελλάδα.
Τις Κυριακές η Πρέβεζα είναι ήσυχη. Τα δράματα μετακομίζουν πίσω από τα πατζούρια ή αράζουν στις πολυθρόνες της παραλίας.
-------------------------
Αγαπώ τη διαδρομή από τη Βόνιτσα στην Πρέβεζα, ιδιαίτερα τις Κυριακές. Βοσκοτόπια, μακάριες αγελάδες, αστεία πρόβατα και φστ φστ τα ποτιστικά που τραβάνε το νερό από τη λίμνη μέχρι τα τριφύλλια.

Κλίμακα

Απ΄όλες τις αισθήσεις
η όραση υποφέρει περισσότερο,
και η αφή.
Η ακοή και η γεύση.
Η όσφρηση απαρηγόρητη.

Συμπληρωματικό

Λεί0, γλυκό, υγρό
στιβαρό, ευαίσθητο
συμπληρωματικό

Ομόλογα

Λαβύρινθοι
ζωντανοί, ευάλωτοι
ομόλογοι.

Αλμυρό υγρό

Αλμυρό υγρό,
γοερό, σιωπηλό,
απαρηγόρητο.
Πεισματάρικο.
Γεμάτο.
Άδειο.

Επικοινωνία-Ελευθερία σημειώσατε 1, 2, Χ ...

Το ματς είναι ατέρμονο και με πολλά φάουλ.
Νοείται άνθρωπος χωρίς Επικοινωνία; Για να παραφράσω το διάσημο ρητό, "Επικοινωνώ άρα υπάρχω". Υπάρχω γιατί επικοινωνώ.
Και μετά...
Έγινε παρεξήγησήηηηη ... κι εξήγηση δε δώσαμε ... ή δεν ακούσαμε ... ή αργήσαμε ...
Και μετά, η προσέγγιση του Εσύ από το Εγώ πήγε μια βόλτα μέχρι τα θυμαράκια.
Γιατί πατήσαμε τον κάλο της Ελευθερίας. Γιατί κάναμε, λέει, το Εσύ μέσον.
Γιατί το δόσιμο έγινε εξάρτηση και το δόσιμο στερεί την ανεξαρτησία, την αυτάρκεια, την ελευθερία.
Αλλά εξήγηση δεν ακούσαμε ... ή δε δώσαμε ... ή αργήσαμε ...
Να τη πάλι η Επικοινωνία, χωρίς αυτή δε γίνεται τίποτε...
Ένας ατέρμονος, βιτσιόζικος κύκλος.

Sur

Λοιπόν, ας το κάνουμε λίγο πιο ευπαρουσίαστο

Το τραγούδι είναι του Astor Piazzolla, μεγάλη μου αγάπη. Ακούστηκε στην ταινία Sur (Νότος) του Fernando Solanas (1988), στην οποία ένας πολιτικός κρατούμενος επιστρέφει σπίτι του αναζητώντας τη γυναίκα του. ....ή μάλλον, αναζητώντας την αγάπη και διεκδικώντας την ελευθερία.
Τραγουδάει ο Roberto Goyeneche. Μια φορά αρκεί για να εντυπωθεί η στεντόρεια φωνή του στο μυαλό!

Dokimastiko

mmm
Το πρώτο μου δοκιμαστικό ποστάκι με μουσική embedded στο κείμενο....

Για να δούμε!

Υπέροχος-Υπέρηχος

Υπέροχο να κοιτάζεις εντός σου!

Μικρά

Ξύπνησα και νοιώθω τον πόνο σαφέστερο από ποτέ.
Αυτός ο υπέρηχος φταίει για όλα!

Μικρές ευτυχίες

Να τα πίνεις με τον παιδικό σου φίλο στο καφενείο μετά τη δουλειά του. Κουαντρώ vs Ursus, κι όποιος αντέξει!
Να σε νοιώθει πριν καν ανοίξεις το στόμα σου.
Να πηγαίνετε μαζί στο θέατρο επειδή έτσι σου 'ρθε βρε αδερφέ.
Να τον αγαπάς γι' αυτό που είναι.
Να τον αγαπάς για όλα όσα θα μπορούσε να γίνει, οτιδήποτε, ό,τι εκείνος επιθυμήσει.

Το σινικό τείχος

Υπάρχουν πάθη στη ζωή που είναι μη ικανοποιήσιμα. Οχι ανικανοποίητα, γιατί το ανικανοποίητο δεν έχει εκπληρωθεί ακόμη ή θα μπορούσε να είχε εκπληρωθεί υπό ορισμένες συνθήκες. Τα μη ικανοποιήσιμα δεν πρόκειται ποτέ να βρούνε δρόμο προς την επιφάνεια και ούτε υπήρξε ποτέ η πιθανότητα να εκφραστούν.
Είναι σα να έχεις μια εξίσωση που να οδηγεί σε αντίφαση π.χ. 0=2.
Ή σα να βρίσκεσαι μπροστά σ ένα συμπαγές τείχος, μακρύ, ψηλό, βαθύ και να προσπαθείς να το διατρυπήσεις ή να πηδήξεις ή να σκάψεις για να περάσεις απέναντι.

Καρποί

Της δινείς τροφούλα, νεράκι, αγάπη. Τη θυμάσαι, την επισκέπτεσαι, την παρατηρείς, της κόβεις τα ξερά φυλλαράκια, διώχνεις τα σκουληκάκια, τα εντομάκια, τα ζιζάνια που την ενοχλούν. Μόλις χειμωνιάσει αρχίζει να ζωντανεύει, το πράσινο γίνεται κιτρινάκι και μετά πορτοκαλάκι. Σφαιρικοί, ζουμεροί οι καρποί της γεμάτοι υγρά και ζωή. Πριν το τέλος θέλει και πάλι προσοχή γιατί η χειμωνιά θα να την τσακίσει τη στιγμή που θα έχει απλώσει όλα της τα πλούτη μπροστά σου.
Μια από τις μεγαλύτερες ευτυχίες μου είναι ν' απλώνω το χέρι μου για να κόψω ένα πορτοκάλι από το δέντρο.

Μικρά

Να ζεις σε μια πόλη όπου όλα βρίσκονται σε απόσταση ενός χιλιομέτρου το πολύ είναι ωραίο. Σε μισή ωρα έχεις πληρώσει όλους τους λογαριασμούς σου και , άντε, θέλεις κι άλλη μισή για να στείλεις ένα γράμμα!
Να ζεις, γενικώς, είναι ακόμα ωραιότερο!

Αποκτήματα

Μετά από το φόβο της αναισθησίας, έχω απέναντί μου το φόβο της δυσπλασίας. Επίσης έχω έναν αέρα που φυσάει στην καρδιά μου, αρκετό καπνό στα σωθικά μου και μια τόση δα παραμόρφωση.

Το στιχάκι της ημέρας

Και μπήκαμε στα χρόνια
που όλα εξηγούνται
και όλα συζητιούνται
Κανένας μας δε φταίει

Και μπήκαμε στα χρόνια
που όλα έχουν γίνει
Τι τάχα να χει μείνει
που ακόμα να μας καίει;

Περίπτωση παπά

Στο φωτοτυπάδικο/σκαννεράδικο/εκτυπωτικό μαγαζί της γειτονιάς βλέπω τον πάτερ με το voice recorder ανά χείρας, τα CD και κάτι έγγραφα που ήθελε να σκαννάρει. Περιμένοντας, έχει πιάσει την ψιλή κουβεντούλα με τους καταστηματάρχες (ένα ζευγάρι) και κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι τους λέει χαριτολογώντας: "ναι, στις 4 αλλάζει η ώρα απόψε. μάλλον βεβαια εσείς θα είσαστε ξύπνιοι στο κρεββάτι σας και δε θα κοιμάστε! Άλλα πράγματα γίνονται εκείνη την ώρα!"