Πολλές είναι οι φορές που διάβασα κάτι σ αυτή τη “γειτονιά”, στην οποία “συναντηθήκαμε” καμιά πενηνταριά άνθρωποι, που επικοινωνούμε, που σας σκέφτομαι, που με συγκινείτε, που με κάνετε να γελάω, που ανοίγετε παράθυρα στο μυαλό μου, που μου κάνετε δωράκια και μου δίνετε ανασούλες και που άσχετα με την “ακαδημαική” μορφή και ορισμό της ποίησης, για μένα είναι ποίημα.
Μέσα σε αστεία και σοβαρά, ελαφρά και βαριά, ώριμα και παιδιάστικα, γεννιούνται μικρά και μεγάλα ποιήματα.
Αν μπορούσαμε λοιπόν, να είμαστε κάπου μαζί, θα ήθελα να ρωτήσω τον καθένα από σας ένα σωρό πράγματα.
Σκέφτηκα έναν τρόπο να το κάνω. Σκέφτηκα μερικές ερωτήσεις. Θέλω να τις θεωρήσεις ως απολύτως προσωπικές. Είναι πράγματα που αν μπορούσα θα ήθελα τόσο πολύ να ρωτήσω τον καθένα ξεχωριστά...
Αγαπητέ μου γείτονα, διάβασέ τις, κι αν θέλεις, κάνε μου την τιμή και δώσε μου τη χαρά να μου απαντήσεις. (Αναρωτήθηκα για τον πιο πρακτικό τρόπο για να έχω αυτές τις απαντήσεις. Σκέφτηκα αυτόν – κι αν έχεις να μου προτείνεις άλλον, σ ακούω.)
Θα γράψεις ένα ποστάκι στο μπλόγκ σου με τις απαντήσεις – σε όσες ερωτήσεις θέλεις. Και μετά θα έρθεις εδώ να μου αφήσεις στα σχόλια, το λίνκ μ αυτή την ανάρτηση των απαντήσεων. Επειδή σε αρκετές απαντήσεις, ίσως χρειαστεί να ανατρέξεις σε παλιότερες αναρτήσεις σου, πολύ θα με διευκόλυνες αν στις απαντήσεις είχες συνδέσμους για τα πόστ στα οποία αναφέρεσαι.
Σε δυσκόλεψα; ωραία!
Πάρε όσο χρόνο θέλεις... θα είμαι εδώ να σε κρυφοκοιτάω και θα περιμένω με ανυπομονησία να διαβάσω τις απαντήσεις σου.
Θέλω να σε ρωτήσω...
ποιο θεωρείς το πιο αυτοβιογραφικό σου ποστ
ποιο είναι το ποστ που σε “πόνεσε”
ποιο ποστ ένιωσες σαν “γέννα” επώδυνη, που όταν τελείωσε ένιωσες λύτρωση
ποιο είναι το ποστ που γελάς μαζί του
ποιο είναι το ποστ που γελάς μαζί σου
ποιο είναι το ποστ που καμαρώνεις
ποιο είναι το ποστ που ίσως και να κατέβαζες
ποιο είναι το σχόλιο που σε “τσάκισε”
ποιο ποστ θεωρείς γοητευτικό
για ποιο ποστ το είδος της ανταπόκρισης σε εντυπωσίασε;
ποιο ποστ είναι εκείνο που καταλαβαίνεις μόνο εσύ και το έγραψες μόνο για σένα
ποιο ποστ έγραψες μόνο και μόνο για να διαβαστεί από συγκεκριμένα μάτια.
Και τελειώνοντας, έγραψες ποτέ χωρίς να μπορείς να βλέπεις καθαρά την οθόνη, από δάκρυα;
...θα μου πεις;
Αφιερωμένο σε όλα εκείνα τα μικρά και μεγάλα ποιήματα "ανώνυμων" ποιητών που γεννιούνται κάθε στιγμή και καθιστούν την ποίηση ζωντανή και ρέουσα...
Μέσα σε αστεία και σοβαρά, ελαφρά και βαριά, ώριμα και παιδιάστικα, γεννιούνται μικρά και μεγάλα ποιήματα.
Αν μπορούσαμε λοιπόν, να είμαστε κάπου μαζί, θα ήθελα να ρωτήσω τον καθένα από σας ένα σωρό πράγματα.
Σκέφτηκα έναν τρόπο να το κάνω. Σκέφτηκα μερικές ερωτήσεις. Θέλω να τις θεωρήσεις ως απολύτως προσωπικές. Είναι πράγματα που αν μπορούσα θα ήθελα τόσο πολύ να ρωτήσω τον καθένα ξεχωριστά...
Αγαπητέ μου γείτονα, διάβασέ τις, κι αν θέλεις, κάνε μου την τιμή και δώσε μου τη χαρά να μου απαντήσεις. (Αναρωτήθηκα για τον πιο πρακτικό τρόπο για να έχω αυτές τις απαντήσεις. Σκέφτηκα αυτόν – κι αν έχεις να μου προτείνεις άλλον, σ ακούω.)
Θα γράψεις ένα ποστάκι στο μπλόγκ σου με τις απαντήσεις – σε όσες ερωτήσεις θέλεις. Και μετά θα έρθεις εδώ να μου αφήσεις στα σχόλια, το λίνκ μ αυτή την ανάρτηση των απαντήσεων. Επειδή σε αρκετές απαντήσεις, ίσως χρειαστεί να ανατρέξεις σε παλιότερες αναρτήσεις σου, πολύ θα με διευκόλυνες αν στις απαντήσεις είχες συνδέσμους για τα πόστ στα οποία αναφέρεσαι.
Σε δυσκόλεψα; ωραία!
Πάρε όσο χρόνο θέλεις... θα είμαι εδώ να σε κρυφοκοιτάω και θα περιμένω με ανυπομονησία να διαβάσω τις απαντήσεις σου.
Θέλω να σε ρωτήσω...
ποιο θεωρείς το πιο αυτοβιογραφικό σου ποστ
ποιο είναι το ποστ που σε “πόνεσε”
ποιο ποστ ένιωσες σαν “γέννα” επώδυνη, που όταν τελείωσε ένιωσες λύτρωση
ποιο είναι το ποστ που γελάς μαζί του
ποιο είναι το ποστ που γελάς μαζί σου
ποιο είναι το ποστ που καμαρώνεις
ποιο είναι το ποστ που ίσως και να κατέβαζες
ποιο είναι το σχόλιο που σε “τσάκισε”
ποιο ποστ θεωρείς γοητευτικό
για ποιο ποστ το είδος της ανταπόκρισης σε εντυπωσίασε;
ποιο ποστ είναι εκείνο που καταλαβαίνεις μόνο εσύ και το έγραψες μόνο για σένα
ποιο ποστ έγραψες μόνο και μόνο για να διαβαστεί από συγκεκριμένα μάτια.
Και τελειώνοντας, έγραψες ποτέ χωρίς να μπορείς να βλέπεις καθαρά την οθόνη, από δάκρυα;
...θα μου πεις;
Αφιερωμένο σε όλα εκείνα τα μικρά και μεγάλα ποιήματα "ανώνυμων" ποιητών που γεννιούνται κάθε στιγμή και καθιστούν την ποίηση ζωντανή και ρέουσα...
