Έπαθα Έρωτα. Με Τα Γυμνά Δέντρα.
Έπαθα Έρωτα με την Ομορφιά της Απογύμνωσης.
Έπαθα Έρωτα με το Υποννοούμενο Άγγιγμα των Κορμών.
Άφησέ το να κοιταχτεί...
Έπαθα Έρωτα με τις γυμνές της λέξεις.. Έπαθα Έρωτα με την Ομορφιά της Απογύμνωσης του Φόβου. Άφησέ το να διαβαστεί...
“Η αλήθεια είναι ότι ο θάνατος της μητέρας μου ήτανε μια κρυφή αρρώστια και να που τώρα η εμφάνισή σου είναι το φάρμακο και το θαύμα.
Χωρίς να μ έχεις κοιτάξει, χωρίς να μου έχεις πει ούτε λέξη, η αύρα σου μου υπόσχεται ότι μας περιμένει μια σειρά πανηγυράκια περασμένα από μια πετονιά, ότι θα τελειώσει κι αυτός ο χειμώνας κι εμείς και τα νησιά θα πηγαινοερχόμαστε μέσα στο ζεστό αεράκι.
Η αύρα σου μου λέει οτι θα έρθει η στιγμή που θα ανοίξει και πάλι ο καιρός και οι δρόμοι και οι φράσεις, πως θα βρεθεί η λέξη-κλειδί, που έρχεται, που προστάζει, που αποσαφηνίζει, και θα κάνει να υπάρξει κι άλλο καλοκαίρι.
Δεν θα πεθάνουμε ούτε από το κρύο ούτε από μοναξιά ούτε από τις καταστροφές του πολέμου αλλά ούτε κι από ασάφεια.
Στα γράφω αυτά και μου έρχεται από τους 5000 βαθμούς κάτω από το μηδέν η φωνή της μητέρας μου χαδιάρικη - “ακόμα με φοβάσαι” μου λέει “γι αυτό φοβάσαι το κρύο”. Ναι, το φοβάμαι, φοβάμαι όταν έξω από το σπίτι φυσάει όπως όταν έχει νικήσει η τρέλα και οι τέσσερις κυρίαρχοι αέρηδες χτυπιούνται σώμα με σώμα και φυσάει χώμα κι αρμυρό νερό από μια μακρινή θάλασσα, που γίνεται κοντινή, τώρα έφτασε και αφρίζει κάτω απ τα παράθυρα του νού. Τώρα κι εσένα ακόμα σε φοβάμαι, με τις μυστικές σου υποσχέσεις για θαυματουργά δαχτυλίδια που θ΄ ανταλλάξουμε μια νύχτα πανηγυριού – πάνω από το χώμα όλο το γλέντι ιπτάμενο, όλη η χαρά σε μια νύχτα που θα τη στραβώσει ο ήλιος και τότε θα σβήσει η υπόσχεση της αύρας σου. Όχι, δε θα σβήσει γιατί κάτι επάνω σου μου λέει ότι θα είμαστε σώοι και αβλαβείς. Ορκίζομαι να σου πάρω τα μυαλά, να σου κλέψω τα μυστικά σου γιατί ο θεός μου είναι ο Ερμής.”
Τη λένε Μαρία Μήτσορα.
Το απόσπασμα (τι ειρωνική λέξη.... για κάτι που μου έδωσε ανέλπιστες ανάσες και με παρέσυρε σε ομορφιά, σε στιγμές δύσκολες και χωρίς αέρα) είναι από το βιβλίο της “Καλός Καιρός / Μετακίνηση” και έχει τίτλο Ζαριά/Το Κρύο απ το παρελθόν.
Μου λείψατε...
Θα μου λείπετε...
