Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

time for me to retire now and become a duck..









Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

Κρύο, καιρός για τρίο..

Γειά...............

Βλέπω αντ1, στο x-factor διάφορα ψώνια σε επανάληψη..
και μέσα σε όλα, εμφανίζεται η.. Πολυξένη!

Ναι ναι, η γνωστή Πολυξένη "πάρτα πράγματά σου πάρτα και άντε γειά"
Η κοπέλα εκτός από πολύ καλή φωνή είναι και εξαιρετικά όμορφη, και φαίνεται προσγειωμένη. Πολύ καλό, άμα λάβεις υπόψη τι κυκλοφορεί εκεί έξω..



στα δικά μας καθημερινά τώρα..

ΣΕ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

σοβαρά, δεν παίζει να σκέφτομαι οτιδήποτε άλλο, και αυτό νομίζω φαίνεται..

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

λαβ' a burst

Καλημέρα!!!

Μεταξύ συμφοράς και ακαθαρσίας ευρισκόμενος, βλέπω μια απόλυτα ενημερωτική εκπομπή για nolifers στον Άλφα ( οχι την μπύρα, το κανάλι ) ( όχι της βενετίας, της τηλεόρασης ).

αχμ, και τώρα που γίναμε τελείως συγκεκριμένοι, πάμε παρακάτω, μας πιέζει ο χρόνος γαρ.

Γενικά.

Σε μια ώρα έχω πρόβα στης Φιλίτσας και δεν μπήκα ακόμα για μπάνιο, μέχρι αύριο πρέπει να καθαρίσω το αχούρι μου ( πόσες φορές το έχω πεί αυτό την τελευταία βδομάδα; ) , στις 5-6-7 Δεκέμβρη έχουμε παράσταση και 15 Δεκέμβρη λήγει η προθεσμία για 2 εργασίες.

Λοιπόν, χτές για πρώτη φορά κατάλαβα πόσο σε απογειώνει η στολή, στο θέατρο. Και αύριο έχουμε πρόβα στο συνεδριακό, που σημαίνει ότι ο Φωτάρας πατάει σανίδι μετά απο κάτι μήνες. Ω ρε ρεεεεεεεε ( τι άκυρο ήταν αυτό! )

Οι επόμενες μέρες θα έχουν τρελό ενδιαφέρον.



we will be able to fly.. <3

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Hallowed be thy cheese

Eimai edw ston filo mou ton Aggelo, sto LINA Netcafe pou douleyei diladis, eks ou kai ta greeklish kai zitaw signwmi apo to morfwmeno exypno kai psagmeno koino mou gia tin varvarotita pou apopneei i simerini diadiktyaki partouza skepsewn, dystyhws den ehw alli epilogi, ta pcs edw den xeroun ellinika.

Perimenoume loipon tin pitsa, apo tin ravenna, o Aggelos paizei klasika ton Oriax, kai perimenoume tin pitsa, apo tin ravenna..

Toso kala..

Eihame kai provoula prin, eimaste 12 meres prin tin parastasi kai i natasa den irthe simera, hwris kan na eidopoiisei. Tin ehw myristei egw tin doulitsa, tha ta paratisei twra sto telos. Pali kala pou ehoume Aliki power kai mathainei ton rolo tis :P

I Natasa einai etsi kai alliws periergo atomo, einai etsi k alliws xeno swma stin omada, apo moni tis diladi giati oi ypoloipoi eimaste poly kala metaxy mas, den xerw an ginetai kalytera. Fysika ehei elafryntika, skinika kai katastaseis apo to parelthon pou mas ehei pei , apo tin alli omws ehw tin entypwsi oti ta hrisimopoiei ws "dikaiologia" gia na min tin zorizoume. Pera apo ta viwmata pou paizoun se aytin simantiko rolo, i symperifora einai kai thema haraktira. Giati kai allous xerw pou perasan pragmata stin idia klimaka,diaforetika vevaia, kai to paleyoun kai pane kala. Na min epektathw.

Perimenoume tin pitsa.

Ainte re malaka, argei?

Entometaxy to magazi einai apenanti! AAAAAAA IRTHE..
epistrefwwwwww

Gia mia akoma fora, na dwsoume sygharitiria stous psistes tis ravenna. Afou skeftomai na valw kefalaio san eterorrythmos stin pitsaria gia na trww tsaba. :D

Na eiha kai kefalaio..

PREPEI na grapsw tin ergasia stin touristiki politiki.
PREPEI na xanapaw na parakolouthisw mathimatika kai logistiki thewria giati ehw na paw kairo.
PREPEI na kanw polles proves monos mou ta logia giati kati den mou aresei.
PREPEI na kanw tin ergasia sta touristika k naytiliaka grafeia.
PREPEI na kanw tin ergasia stin diafimisi. Alla ayto einai paneykolo.
PREPEI na sikwthw ayrio nwris na parw ta pragmata tou thodori apo ta eshop.
kai meta PREPEI na paw tei stin diafimisi kai OH FUCK
PREPEI NA GYRISW SPITI TWRA NA FTIAXW TIN MAIN COURANTE TIS PROIGOUMENIS TETARTIS GAMW GAMW.
goustarw poly main courante, einai san sudoku, ehei poly fasi me ayta ta tetragwnakia..



mpika se mia filiki zwni hwris na kanw kati idiaitero. LOL
krima.
..or was it just testing?

oh holy crap, de me noiazei.

Paw spiti

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Αν de γαμεί η σουπιά..

Αίντε γαμήσου δεν θα ξανακάνω ψυχανάλυση από εδώ.

Την βρήκα εύκολα και κάθομαι και γράφω,γράφω,γράφω.. ΣΟ ΦΑΚΙΝ ΓΟΥΑΤ?

Δράση χρειάζεται, όχι σκέψη. Και αν η μόνη δράση είναι να χτυπάω τα δάχτυλά μου στο κιμπορντ, ζήτω που χεστήκαμε.

Τρώω σκαλώματα ώρες ώρες ρε.

Γερά σκαλώματα.. Έβλεπα μια παράσταση σήμερα, ο άνθρωπος και το ποντίκι κάπως έτσι, και ήμουν πρώτη σειρά. Λοιπόν τριγύριζε στο μυαλό μου, ενώ παίζανε, να ανέβω στην σκηνή και να κάνω μαλακίες. Έτσι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

Σε 13 μέρες παίζουμε και εμείς..
Και δεν ξέρω αν θέλω να παίξω επιτέλους, την πιλατεύουμε από πέρσι τον απρίλη, ή να τελειώνω.. Μάλλον και τα δύο.



Συν τοις άλλοις, είμαι πιο μπερδεμένος από ποτέ..

Σκατά ρε.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

ooooooooooh.. i cannot reach you now..

βατοπαίδι, όλη μέρα βατοπαίδι.

Ξέρεις, λειτουργεί αρνητικά αυτό, εννοώ ότι είναι ένα μεγάλο και σοβαρό θέμα, το οποίο φροντίζουν οι δημοσιοκάφροι με τους τριγύρω τους να το κάνουν να χάσει την ουσία του.

Πώς ήταν ρε παιδί μου το ζαχογκέιτ, που αντί να κοιτάνε τι γινόταν στο ΥΠ.ΠΟ ψάχνανε ποιός πούλαγε τσόντες..

Στο τέλος ο κόσμος έχασε κάθε ενδιαφέρον.. δεν είναι τυχαίο, δεν μπορεί να είναι..

Σκατά, έβγαλε κρύο..

Έβαλα το Wrath of the Lich King..

Ξέρω, ότι θα έπρεπε να είναι το τελευταίο των τελευταίων που θα σκεφτόμουν να κάνω, είχα όμως φαγωθεί! Δεν γινόταν. Τέσπα, με μέτρο και όλα καλά..

Θέλω να την δω.. γαμώτο.. Αχ, αν δεν ειχ..

γάματο.

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Η ζεστή μέρα, από το επίδομα θέρμανσης φαίνεται.

Αύριο σφίγγουν οι κώλοι! Περνάει από την συνέλευση η εισήγησή μας. Αν δεν περάσει, κλαύτα, αναβάλλεται η παράσταση. Φοβερό;

Έχει τώρα στην ΝΕΤ, ένα από τα πολλά υπερεγώ μου, μάλλον ένα από τα υπερεγώ που θα ήθελα να είχα, τον Τομ Ρίπλευ, δεν ξέρω αν λέγεται έτσι και η ταινία. Καταφερτζής, έξυπνος, δείχνει nerd, ίσως χαζός, αλλά δεν είναι αυτό που φαίνεται. Μακάρι να μπορούσα και γω να παίζω mind tricks με τους γύρω μου και όχι μόνο με λεξούλες.

Δε βαριέσαι..

Κάθε στιγμή μου έρχονται στο μυαλό σκηνές σκόρπιες, άκυρες ιστορίες της φαντασίας μου. Οι οποίες μένουν σκηνές. Δεν μπορούν να έχουν αρχή υπόθεση εξέλιξη μέση και τέλος. Θέλω να κάνω πολλά και σκαλώνω σε ένα μέτριο τίποτα.

Με εκνευρίζουν πολλά σε μένα, και τα περισσότερα τα έχω αποδεχτεί. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν προσπαθώ να τα αλλάξω.. σε φυσιολογικά πλαίσια.



Πολλές φορές οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν είναι ελάχιστες ( η πουστιά του σκηνοθέτη που λέγαμε σε άλλο post ), και συνήθως ασήμαντες. Όπως ένα λουλούδι, μέσω msn, που αποτελείται απο το γράμμα F και δύο παρενθέσεις, μπορεί να σε κάνει να χαμογελάσεις..

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

123

Και μέσα σε μια στιγμιαία αναλαμπή ενός φωτός που όμως δεν ήταν φώς, μιας αστραπής που δεν έπεφτε στην γη, ενός κρότου που γέλαγε υστερικά,

δεν είναι σπαστικό να μην έχεις σήμα;

actually, i have done it! dewars, ζωντανεύει την φαντασία. lsd, αυξάνει την συνειδητή αντίληψη. Μαλάκα μου, πάμε να φύγουμε. Θα φάμε πούτσα! Δουλειά δεν είχε η τράπεζα, το μουνί της χτένιζε. Αν είναι δυναμόν, αυτή πέρασε το όργανο για φέτα του ζαμπόν. Νεγκρόνι το γουρουνάκι, καπνιστό. ΣΟΒΑΡΑ ΜΙΛΑΣ; Όχι, μου αρέσει να ψαρώνεις και να καθαρίζω λέπια όπου κάτσεις. Όπου ναναι θα σταματήσω να γράφω ότι σκέφτομαι γιατί θα σταματήσω να σκέφτομαι. Οι death knites είναι overpowered. Νερφ εμ. ΤΩΡΑ.

όλ9

μπροστά στα μάτια μου, λουσμένο στον ιδρώτα ένα παράξενο πλάσμα, βγαλμένο από την πιο βαθιά χαράδρα της κόλασης και τα πιό αρρωστημένα όνειρα του Νταλί, σερνόταν με ανίερες κινήσεις προς το μέρος μου. Τα μακριά και κοκκαλιάρικα δάχτυλά του, πίεζαν το έδαφος με δύναμη σπρωχνοντάς το προς τα πίσω, ενώ το κεφάλι του, ένα γκριζο-καφέ κρανίο με ελάχιστο δέρμα στο χρώμα του θανάτου που κάλυπτε την περιοχή γύρω από το στόμα και τα μάτια του, με λίγα αραιά μαύρα μαλλιά, σαν καρικατούρα του Στάθη Ψάλτη, στηριζόταν σε έναν πολύ λεπτό λαιμό που με το ζόρι το στήριζε στην βάση του.

Τζελ ή αφρός; Νερόμπομπα σε μπαλονάκι η προφυλακτικό με άρωμα βανίλια; Υπάρχει άρωμα βανίλια; Μα δεν είναι εκτός εποχής; Πρέπει να είναι πανάκριβες..

Και τί έχει σημασία τελικά; Ρώτησε η Αλεξία, γαντζωμένη στο μπράτσο του Μπάμπη.
Από κάτω τους, το Χάος και η Καταστροφή σαν δυό φίδια που προσπαθούνε το ένα να καταπιεί το άλλο,δίνανε την δική τους μάχη για την κυριαρχία στον Χώρο.



Να ζείς.. απάντησε ο Μπάμπης, και την έσπρωξε στο κενό.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Sin κ γην..

Αχμ, καλησπέρα!

Μόλις επέστρεψα, από ένα γεμάτο ( επιτέλους ), όσο και κουραστικό διήμερο στην Αθήνα.

17 Νοέμβρη σήμερα, και απότι είδα στην τιβί η πορεία είχε πολύ κόσμο παρά την βροχή.Ελπίζω η τελευταία να αποθαρρύνει τους "αναρχικούς" της πλάκας να βγουν πάλι να τα σπάσουν. Εκτός αν τους πληρώσουν extra, οπότε..

Λοιπόν, μετά από αρκετόοοοοο καιρό βρεθήκαμε με την Βίλλυ και τα είπαμε α λιτλ μπιτ!! That was great, όπως και η άκρως εποικοδομητική συζήτηση με τον Γιώργο..

Να κάνω θα μου επιτρέψεις, ένα flash back στο Πολυτεχνείο..
Πήγα την Κυριακή, μετά το μεσημέρι, να "δω τι παίζει", να κάνω μια βόλτα στον χώρο. Δε λέω να "τιμήσω τους νεκρούς", γιατί δεν τιμάς κάτι μια μέρα κάθε χρόνο, αλλά κάθε μέρα με την γενικότερη στάση και τις ιδέες σου.

Τι ήταν αυτό ρε.

Σε όλο το προαύλιο, αλλά και έξω από το Πολυτεχνείο, τραπεζάκια φοιτητικών παρατάξεων. Στην κεντρική πόρτα 2 κνίτες να μοιράζουν αυτοκόλλητα, σε όποιον ήθελε φυσικά, εγώ απέφυγα και να τους κοιτάξω, για να μην μου πούνε να μου το κολλήσουν και έχουμε άλλα μετά. Μα και μέσα, περιμετρικά των διαδρόμων τραπεζάκια, αφίσες, πανό. Αι γαμηθείτε ρε.

Λες και η γιορτή πρέπει να αποκτήσει ΚΑΙ ΑΥΤΗ κομματικό χαρακτήρα, αλλιώς να την γιορτάζει ο ένας αλλιώς ο άλλος, ή λες και οι τότε καταληψίες είχαν τραπεζάκια. Η καλύτερα, λες και θα μπαίνανε ποτέ τα τραπεζάκια μπροστά στα τανκς. Όχι φυσικά, αν δεν ερχόντουσαν πρώτα σε συννενόηση με τα κόμματα που έχουν από πίσω.

Περάσαμε και σήμερα, με την Αλίκη, τα ίδια. Πού να καταθέσεις λουλούδι; Στο σωρό της ΠΑΣΠ ή του ΚΚΕ; Άστο..



Ρίχνει μια βροχή τώρα φίλε..

Τα υπόλοιπα αύριο.. :D

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Νεφώσεις, παροδικά αυξημένες.. και φυσάει νότια.

Λοιπόν υπάρχουν δύο τινά.

Ή που κάθομαι και σκάω ή που γράφω τους άλλους στα αρχίδια μου. Είναι εύκολο;

Πιστεύω πως είναι, στο κάτω κάτω της γραφής δεν υπήρχε "bad" intent.. Άσχετα πώς φαίνεται.. Αλλά όπως και να έχει είναι αρκετά ενοχλητικό.

Δεν θέλω να σκέφτομαι, γίνεται;

Αύριο κατεβαίνω Αθήνα, επιτέλους.. να αλλάξω λίγο παραστάσεις. Για πρώτη φορά μετά από 4 χρόνια βαριέμαι στην Πάτρα. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως φταίει που έχω ξεκόψει σχεδόν τελείως από την παλιά "παρέα", πλην Άγγελου.

Άιντε να έρθουν τα χριστούγεννα..

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Είναι νανοchip, γιαυτό δεν το βλέπεις, ανίδεε!

Για μια ακόμα φορά, γελάω σαν το χαζό ακούγοντας Πέτρακα στον andradio!

Τι άνθρωπος κ αυτός.. on air πάντα, δεν ξέρω αν στην ζωή του είναι τόσο κάφρος, μακάρι να είναι γιατί χρειάζεται η καφρίλα στον κόσμο. Η καλή καφρίλα, φυσικά..

Πιάσανε τον Καρβέλα με την Πάνια, για επικίνδυνη οδήγηση, έλεγε το αμάξι του είναι άσυλο, δεν έβγαινε, κουβαλήθηκε εισαγγελέας, και για μία ακόμα φορά η κοινή γνώμη ξεχνάει τα προβλήματα της και ασχολείται με μουνότριχες.

Αν υποθέσουμε ότι η Πάνια δεν ξυρίζεται.

Στην υγειά της αξύριστης λοιπόν.

Έχουμε και νέα που αφορούν την ΠΑΣΠ, στην Πρέβεζα διοργάνωσαν πάρτυ με καλεσμένες 2 playmates.. το πάρτυ τσάμπα φυσικά, οπότε κάποιος πληρώνει για αυτά.. ποιός άραγε;

Θα φέρω μουνιά, έλα μαζί μου. Tempting..

Όσο και classic.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Life is stranger than fiction..

.. don't they say?

Λοιπόν, ισχύει..

Και για να μην τα πολυλογώ, στο κάτω κάτω δεν έχουν σημασία τα γεγονότα αλλά το αποτέλεσμα, υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό που πίστευα εξ' αρχής, να ματαιωθεί τελικά η παράσταση που ετοιμάζουμε, που κάνουμε πρόβες από τον Μάιο.. οι οποίες είναι πλέον καθημερινές.

Μεγάλη ήττα από την μία.

Πάμε παρακάτω. Εντάξει, δεν έγινε. Χάλασε το γλυκό, ενώ περνάμε καλά, προσωπικά έχω βαρεθεί. Μου αρέσει, αλλά είναι ΡΟΥΤΙΝΑ. Είναι το χειρότερο, να ρουτινιάζει κάτι που σου αρέσει.

Θέλω να κάνω άλλα πράγματα.
Θέλω, να κάνω ΚΑΙ άλλα πράγματα. Εχω τόσα..
Θέλω να πάω, επιτέλους, σε ένα γαμωωδείο να μάθω σαξόφωνο. Το έχω από το καλοκαίρι και κάθεται. Καλός μαλάκας και γώ, σπάνια παίζω μόνος μου. Τι να παίξω, 2 κλίμακες που ξέρω; Ναι ρε, αυτές, λυώστες..

Μπα.

Στην ουσία, όλα δικαιολογίες είναι. Ούτε πιο συχνά στην σχολή μου θα πηγαίνω, ούτε θα μου γεμίζει 5 ώρες κενές καθημερινά το σαξόφωνο. Κανά 5ωρο την βδομάδα και πολύ σου λέω. Απλά.. έχει ρουτινιάσει ρε φίλε. Θέλω να τελειώνει. Είτε με παράσταση, είτε με ακύρωση. Θέλω να παίξω, για το γαμώτο, για τα νέα άτομα που γνώρισα ( με τελευταία την Φιλιώ ), για τους παλιούς, την Κωσταντίνα ειδικά που έχει ρίξει τόσο τρέξιμο για την συγκεκριμένη παράσταση..

Για μένα;

Θέλω να παίξω για μένα; Αν σου πω ότι δεν με νοιάζει και τόσο; Ότι μου αρκεί που περνάω καλά στις πρόβες; Ότι σε καμμία περίπτωση δεν πρόκειται να ξαναπαίξω σε παράσταση παρά μόνο αν έχω άπειρο χρόνο ελεύθερο; Ότι ξεκίνησα το θέατρο για να ξεφύγω από κάτι που ήταν ρουτίνα ( ναι ρε, για το gaming μιλάω ) και ξεκόλησα, αλλά παρόλα αυτά, το θέατρο έγινε χαλίφης στη θέση του χαλίφη;

Το άλλο..

life is stranger than fiction. Isn't it fucking interesting that way?

Παίζει να το έχω ξαναβάλει, δε με νοιάζει..

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Ο ποιών τον πόλεμον υπέρ της του θεού δόξης το των ανθρώπων γένος συναγαγών παν Νεφελίμ εντός πεδίοις ώλεσεν.

Να 'μαστε και σήμερα, με ηθικόν και ανήθικον ακμαιότατον, ακούγοντας AND-RADIO, σε επανάληψη το ΤΡΙΟ 2 της Κυριακής, ενώ η τηλεόραση παίζει Σβαρτζενέγκερ.

Γιατί δεν γίνεται να μην πάρουμε την καθημερινη δόση ακτινοβολίας και αμερικανιάς, έτσι; :)

Κοπάνα σήμερα, Τρίτη γαρ, από την σχολή. Ευτυχώς δεν είμαι πιά με 1.40 euro στην τσέπη. Λίγο έλειψε δηλαδή, να γίνω ζιγκολό για να βγάλω τα προς το ζήν.. Όχι πως θα δυσκολευόμουν να βρω πελάτισσες..



Να πούμε και κάτι που μας καίει, σχετικά αρκετά εώς καθόλου, 25 ώρες από τώρα μείνανε για το τελικό live του Wrath of the Lich King. "Σχετικά αρκετά εώς καθόλου".. πώς γίνεται αυτό;

Γίνεται! Αν είσαι 100% σίγουρος ότι θα παίξεις, αλλά όχι το πότε, γίνεται. Δηλαδή αν είναι να το πάρω αρχές Γενάρη ( τι λέω μωρέ, έχω να πληρώσω το γυμναστήριο ), μετά την εξεταστική, ας έβγαινε και την παραμονή της επισκέψεώς μου στο μαγαζί.

Αντιλαβού;

good night then

εκ Τ.Ε.Ι. on πω, knock-a-φαλλό

Καλησπέρα σας αγαπητοί μου πελάτες.

Μετά από 13 ( ναι,ναι έχω real life λέω ) ώρες away from keyboard, στην σχολή ήμουν δηλαδίς και μετά για προβίτσα, έκατσα στο λατρευτό μου και γεμάτο ιούς πισί, και χωρίς να καταλάβω πώς πέρασε η ώρα, βλέποντας ένα επεισόδειο του Λιακόπουλου σε επανάληψη, σκεπτόμενος αν πρέπει να σηκωθώ ΤΩΡΑ από την πολυθρόνα να πάρω τα βιβλία του, πράγμα δύσκολο γιατί έχω μείνει με 1,40 euro ακριβώς 2 εισητήρια ale-retour για το ΤΕΙ αύριο, coffee δόξα τον ύψιστο και την Βάσω και το Μαράκι που δουλεύουν στο φούρνο, έχω, μιλώντας με την Σοσάνα msn, ( οι καλύτερες συζητήσεις by far ) ακούγοντας Jethro Tull που κατέβασα την δισκογραφία χτές το βράδυ και παίζοντας WoW, ( ναι το ξανάρχισα το ναρκωτικό ) αποφάσισα κατόπιν εορτής, δηλαδή μετά τις 12, να κάνω το post της ημέρας. Ουφ! Ελπίζω να μην σου έκοψα την ανάσα.

Φοβερή εισαγωγή το παραπάνω για να κόβεις την ανάσα κάποιου, ειδικά αν έχει φάει σκόρδο.

Ναι ναι έχω ένα point..

Συνέλευση σήμερα, 4 ώρες σε ένα κλειστό αμφιθέατρο με τσιγάρα και φωνές, ό,τι χρειαζόταν για να ξεχάσω ποιός είμαι και πού πάω, με 1002 jpg στο μυαλό. Κατάληψη, το πλαίσιο των αριστερών παρατάξεων, μια βδομάδα. Ό,τι πρέπει δηλαδή να χάσουμε το εξάμηνό μας. Έχω δηλώσει 5 εργαστήρια, και αν δεν γίνουν 13 μαθήματα δεν είναι έγκυρο. Και να μείνω 6 μήνες παραπάνω εδώ δεν παίζει.. Άσε που όσες καταλήψεις και να γίνουν δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι, και ας με λένε απαισιόδοξο και παραδομένο.

Μαλακίες ρε.



Προβολείς με στραβώνουν, όχι δεν είναι τα φώτα της αυλαίας, οι Νεφελίμ με τον εκλεκτό της μαύρης αδελφότητας έρχονται να μου κάνουν την ζωή κόλαση. Ένα καλό νέο πάντως, είναι ότι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πάω Αθήνα! Ναι, το Σαββατοκύριακο λόγω Πολυτεχνείου, έχουμε άδεια με την παπική βούλα της Κωσταντίνας να λείπουμε!!!

Τέλεια, τέλεια!

Λοιπόν για να ξέρεις κάτι τελευταίο, στα τουριστικά πρακτορεία και τα μπουρδέλα παίζει μείζονα ρόλο το μάρκετινγκ! Και από τα 4p συγκεκριμένα, το position και το price, αν και στα δεύτερα είναι πάνω κάτω τα ίδια. Το position όμως.. και τα 2, πρέπει να στήνονται κοντά σε λιμάνι, για να έχουν δυνητικά μεγαλύτερη πελατεία. Πώς τα λέω έτσι ρε!!

Λοιπόν μάγκα μάγκισσα τι είσαι, σε καληνυχτώ.

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Μή , mice-elf & eye

Για κάθε ερώτημα υπάρχει μια απάντηση για κάθε άνθρωπο.

Που σημαίνει ότι για κάθε ερώτημα υπάρχουν κοντά 6 δις διαφορετικές απαντήσεις.

Και είναι κάποιες φορές, που θέλεις απλά να ακούσεις αυτό που έχει να σου πει ο εαυτός σου. Αντίθετα όμως, ζητάς την γνώμη των άλλων, που σε καμμία περίπτωση δεν έχουν τα ίδια βιώματα και αντίληψη των πραγμάτων με σένα.

Έχεις την ελπίδα ότι βαδίζοντας την περπατημένη των άλλων μπαίνεις και συ στο σωστό μονοπάτι, αλλά ξεχνάς ότι βαδίζεις το ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ μονοπάτι με τα δικά σου βήματα. Ο κίνδυνος να σκοντάψεις γίνεται μεγαλύτερος, γιατί το μονοπάτι θυμάται τις κακοτοπιές που εσύ θεωρείς solid ground. Και τι γίνεται; Πολύ απλά και όμορφα, τρως τα μούτρα σου και επιστρέφεις στο προσωπικό σου μονοπάτι, λαβύρινθο, ό,τι γουστάρεις.



Η ΜΑΛΑΚΙΑ, είναι όταν βαδίζεις στο δικό σου μονοπάτι, και εις γνώσην σου λάθος. Όταν ξέρεις, ότι θα την πατήσεις την σβουνιά και θα σε γειώσει. Ενίοτε άσχημα.

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΟΣ.
ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ.
ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΟΣ
ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ..

απλά, σταμάτα.

Τα μικρά, τα πολύ μικρά της καθημερινής κοινωνικής συναναστροφής έχω μάθει να τα ξεπερνώ, χωρίς να δίνω ιδιαίτερη σημασία. Είναι φυσικά, και η αξία που δίνεις σε καθετί. Αν κάτσω να σου πω δηλαδή, θα πεις ωραία, γιαυτό κάνεις έτσι; Σύνελθε μωρέ.

αλλά, το βλέπω και από την μάνα μου, το βλέπω και σε μένα.

Αν δεν γίνεις έστω λίγο παρτάκιας, δεν πρόκειται να σε σεβαστεί κανείς.
Αν δεν γίνεις έστω λίγο παρτάκιας, όλοι πλην ελαχίστων, μάλλον όλοι, θα σε πατάνε.
Αν δεν γίνεις έστω λίγο παρτάκιας, δεν θα αρχίσεις να περνάς καλά.
Αν δεν γίνεις έστω λίγο παρτάκιας, θα είσαι μια ζωή στο "ρε πούστη μου"

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Φασκελοκουκούλωστα

Ανάμεικτα συναισθήματα, σκαλωμένες σκέψεις.

Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες όπως θα έλεγε κάποιος..

Ενώ θα έπρεπε να έχω πιάσει κορυφή, πολεμάω με την μετριότητα. Την δική μου, πάντα. Γιατί για να πολεμήσεις με την μετριότητα των άλλων πρέπει ο ίδιος να αγγίζεις την τελειότητα. Πάλι μαλακίες λέω..

Έχασα μια πολύ καλή ευκαρία να πάω Αθήνα, εξαιτίας κακής συννενοήσης. Και τι κάθομαι και κάνω εδώ; Σαπίζω, μπροστά στο facebook και την tv, βγήκα να πάω να δω τον Άγγελο να του πω χρόνια πολλά αλλά δουλεύει, είδα τον Lucifer και του καθάρισα το χώμα ( πάλι καλά, αυτή τη φορά δεν έχεσε έξω από το δοχείο του, τι ψυχολογικά έχει για γάτος, τέλοσπάντων.. ), και ένα από τα λίγα άτομα που είναι ικανό να δημιουργήσει στιγμές καψίματος και γέλιου από το τίποτα, μου λέει βαριέμαι να βγω, μπες να κάνουμε πουτάνα το trade. Από την άλλη, υπάρχουν άτομα ( πολύ λίγα ) που πραγματικά νοιάζομαι και μου την σπάει που έχω ελάχιστες επαφές. Που χάνω εδώ τον χρόνο μου σε μαλακίες αντί να είμαι εκεί.

It's unfair..



Ταυτόχρονα, 2 γαμημένα ερωτήματα με βασανίζουν, και ακριβώς επειδή δεν έχω όρεξη να κάνω κάτι δημιουργικό, φαντάσου ότι με περιμένουν 2 εργασίες για την σχολή, και 4 σενάρια για περαιτέρω ανάπτυξη, κάθομαι και σκέφτομαι ξανά και ξανά τα ίδια.
Τελικά, δεν πήγα για μπύρα χτες το βράδυ με ένα γνωστό μου από το γυμναστήριο επειδή
είναι Αλβανός ( που όμως γεννήθηκε και μεγάλωσε εδώ ), ή επειδή πολύ απλά δεν είχα όρεξη και βαριόμουν την επίπεδη σκέψη; Πρόσεξε, λέω επίπεδη, όχι ισοπεδωτική. Γιατί μέσα στο γυμναστήριο, που έτσι κ αλλιώς η μοναδική βαθυστόχαστη σκέψη γίνεται από τον κ. Διονύση ( γέλια ), δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να κάνω χαβαλέ με τον Άντυ;

Τελικά, όταν σου αρέσει μια κοπέλα και είσαι στην προσπάθεια, είναι άραγε ηθικά σωστό, όχι για κείνη αλλά περισσότερο για σένα, να βγεις με μια άλλη κοπέλα η οποία βλέπεις ότι κάτι θέλει; Γιατί να έχεις ενοχές, από την στιγμή που είσαι single, και δεν ξέρεις τι κατάληξη θα έχεις με την πρώτη; Και πόσο μάλλον, όταν δεν έχεις σκοπό να κάνεις κίνηση με την άλλη. Εδώ, όμως, είναι περίεργη η κατάσταση. Την μία σκέφτεσαι με το πάνω κεφάλι, την επόμενη στιγμή με το κάτω. Η μαλακία, είναι ότι το κάτω δεν έχει μυαλό. Επομένως δεν σκέφτεται με βάση τα "πρέπει", αλλά τα "θέλω".

Γιαυτό λοιπόν πήρα μεγάλη χαρά όταν μου είπε η δεύτερη, ότι λείπει εκτός Πάτρας.

Είμαι άραγε μαλάκας που τα σκέφτομαι αυτά, είμαι μαλάκας γενικότερα ή μήπως είναι πάρα πολύ δύσκολο να είναι κάποιος ειλικρινής με τον εαυτό του;

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

Γιατί, και πώς..

ΒΓΕΙΤΕ ΑΠΟ ΝΤΟΥΛΑΠΕΣ.

ΒΓΕΙΤΕ ΡΕ.

Σηκωθείτε από καναπέδες καρέκλες ντιβάνια κρεβάτια πολυθρόνες, και βάλτε superB να δείτε Λιακόπουλο.

Άπαιχτη εκπομπή σήμερα, λέει ότι τον Obama τον προωθούν οι ίδιες δυνάμεις που ανέβασαν τον Πούτιν.

Κοίτα να δεις, τα λέει περίεργα, αλλά δεν μπορώ να τον αμφισβητήσω. Δεν έχω ούτε το 1/100 της γνώσης, ή της τρέλας του. Όπως συνδυάζει τις προφητείες με την επικαιρότητα, δεν έχω παρά να δηλώσω ότι τον πιστεύω, μέχρι αποδείξεως του εναντίου..

Ο Πούτιν, by the way, επιστρέφει στην προεδρία της Ρωσσίας το 2009. Δεν το έμαθα από της ειδήσεις, αλλά από τον Λιάκο. Τί γίνεται; Τα ζάρια from below είναι πιό επίκαιρα από ποτέ..

Ένας Αφγανός μετανάστης τραυματίστηκε σήμερα, πηδώντας από φορτηγό εν κινήσει, όταν κατάλαβε ότι είχε κατεύθυνση την Αθήνα και όχι το λιμάνι για επιβίβαση. Το πρόβλημα των μεταναστών της Πάτρας είναι άλυτο, κατα βάση γιατί οι αρμόδιοι αδιαφορούν. Δεν είναι δυνατόν, και για τους ίδιους τους ανθρώπους αλλά και για τους κατοίκους της πόλης, να μένουν παράλληλα της Ακτής Δυμαίων, περιμένοντας να χωθούν στις ρόδες φορτηγών για να περάσουν στην Ιταλία..

Άνθρωποι άρρωστοι, πεινασμένοι, βρώμικοι.. να παίζουν κυνηγητό κάθε μέρα με την αστυνομία, η οποία εκ των πραγμάτων είναι πολύ λίγη για να - να κάνει τι, αλήθεια; - βάλει μια τάξη. Έτσι το λένε..


κατά τα άλλα..

Είμαι τρελά χαρούμενος! Ναι, για ένα λόγο που δεν αγνοώ, αλλά που προτιμάω να κρατήσω
for me.. και καναδυό ακόμα!

Ναι ρε.

Και ξέρεις και κάτι;

Όσο σκάβεις βρίσκεις διάφορα. Βρίσκεις πετρούλες όμορφες που θέλεις να τις έχεις να τις βλέπεις, σκάβεις πιο πέρα βρίσκεις διαμαντάκια μέσα στο χώμα, που λάμπουνε μετά από πολλές ώρες καθαρισμού και επεξεργασίας. Και κάπου-κάπου, βρίσκεις ένα κοχύλι. Κοχύλι σε ορυχείο; Τι περίεργο πράγμα! Με την πρώτη ματιά δεν έχει αξία, μπορείς άνετα να το πετάξεις στο σωρό με τα χώματα που ανεβαίνει..

Δεν το πετάς όμως, το κρατάς, θέλεις να δεις τι κρύβει μέσα του. Χωρίς να το χαλάσεις. Το βάζεις σε ένα γυάλινο κουτάκι και περιμένεις. Τίποτα. Το κοιτάς με μεγενθύντικό φακό. Έχει όμως πολλές στροφές το κέλυφός του και δεν μπορείς να δεις. Θέλει, αλλά διστάζει να σου αποκαλύψει τι είναι αυτό που του δίνει αξία.. Είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβεις..

μέχρι που το βάζεις στο αφτί σου, και ακούς την θάλασσα..

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008

Και α και ντου

Τώρα να πω ότι το περίμενα; Ψεύτης δε θα βγω.

Έχει πολύ πλάκα πάντως.

Ξεκαρδίζομαι.

Και τώρα μόλις γύρισα από τη σχολή και βλέπω νηστικό αρκούδι στην ΝΕΤ. Τα σπάει ρε! Δυστυχώς σήμερα δεν παρουσιάζει ο Σταρόβας ή ο άλλος ο τρομερός τύπος που είναι και στο "Ράδιο Αρβύλα". Απίστευτο γέλιο έχει ρε..

Περιμένοντας την πίτσα, λοιπόν, σπάω το κεφάλι μου τι ήθελα να γράψω. Γιατί κάτι ήθελα, το σκεφτόμουν στο λεωφορείο.

Δε γαμιέται.. πάλι σήμερα συλλαλητήρια έχουν. Έρχονται που λες, 3 άτομα από πανσπουδαστική χτες εκεί που κάναμε εργαστήριο, μας λένε για την συνέλευση που είναι να γίνει την Δευτέρα για την σχολή μας, και μια πορεία που θα γινόταν, παίζει να ήταν και σήμερα. Φυσικά κάτω από τα πανό του ΠΑ.Μ.Ε .Για συλλογικούς αγώνες ούτε λόγος, εννοείται.

Μα είναι ζώα ρε.. δείτε..


Εντομεταξύ, αν οι μισοί από αυτούς που φανατίζονται με τις παρατάξεις και πάνε σε πορείες και φωνάζουν για τις αλλαγές στην παιδεία, παρακολουθούσαν τα μαθήματά τους αντί να πιάνουν μονόλογο σε πρωτοετείς, θα είχαν σίγουρα τελειώσει.

Με την ικανότητα αποστήθισης που τους χαρακτηρίζει..

Τα λέμε αργότερα..

Και επιστρέφουμε, αγωνιστικά και με διάθεση να την παλέψουμε μια ωρίτσα, αυτό που δεν μου ερχόταν με τίποτα στο μυαλό, ήταν το "αξίζει να το δεις", της Τρίτης, με καλεσμένο τον Ηλία Μαμαλάκη.

Ο Ηλίας, φανερά αδυνατισμένος, έχει χάσει 40 κιλά, μίλησε για την αξία της σωστής διατροφής, και τα προβλήματα που αντιμετώπιζε όταν ήταν 120 κιλά. Τα οποία, για έναν άνθρωπο του 1.60 είναι υπερβολικά πολλά..

Θα κάνει ένα πρόγραμμα, λέει, να πηγαίνουν εθελοντές στα σχολεία αν μιλάνε για την σωστή διατροφή στα παιδιά. Κάτι, που έπρεπε να γίνει από το κράτος, λέμε τώρα, μιας και τα Ελληνόπουλα είναι από τα πιό παχύσαρκα στον κόσμο..

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Θ' άντερ' στ' ράκ΄ .

Τελικά εκέρδισε ο Obama.

Κάτι που το ψιλοπερίμενα για να είμαι ειλικρινής.

Αύριο είναι μεγάλη μέρα..

Έχει πλάκα.

Όποτε το λέω αυτό, είναι μια κοινή μέρα. Γενικά, έχω πρόβλημα στην πραγματοποίηση βραχυπρόθεσμων σχεδίων. Λες και οι συνθήκες αλλάζουν ανάλογα με το τι σχεδιάζω. Περίεργα πράγματα!

Λοιπόν! Μετά από μια βραδυνή μάσα, μη φανταστείς τον αγλέορα, ψωμί, ντομάτα, ελιές, λάδι ( ναι, υγειινή διαστροφή το λένε ), φίλε αποφάσισα να παίξω by the rules.

Και όταν λέω by the rules, το εννοώ. Γιατί ρε, κάθε παιχνίδι έχει κανόνες, και όταν δεν τους ακολουθείς, απλά δεν παίζεις.



Χρειάζεται μια διαδικασία.

Είναι σαν την Μονόπολυ.. Καλύτερα να έχεις όλες τις ιδιοκτησίες από το ίδιο χρώμα, παρά σκόρπια οικόπεδα. Μόνο όταν έχεις όλες τις ιδιοκτησίες μπορείς να χτίσεις σπιτάκια και πάει λέγοντας..

Καληνύχτα..

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

Είσαι η ελπίδα μας, το ούζο κ η μαρίδα μας

Γειά σου γειά σου!

Να μπορούσα για λίγο να...........
ώπα ώπα, ξεφύγαμε.

Αχμ αχμ..
και που λες, επιτέλους στις πρόβες, βρήκαμε ένα ρυθμό. Πάνω που είχα χάσει κάθε ελπίδα και ενδιαφέρον, τώρα το ευχαριστιέμαι μπορώ να σου πω. Τι έργο; Α ναι, ανεβάζουμε το "Γιατρός με το ζόρι" του Μολιέρου, στο ΤΕΙ Πάτρας, 5-6-7 Δεκέμβρη. Μας έγραψαν από τώρα οι εφημερίδες, οχοχο!

Μάλλον φταίει η αλλαγή χώρου, δεν κάνουμε πλέον σε αίθουσα μαθημάτων, αλλά σε αποθήκη! Α ρε Φιλιώ!

Είμαι επίσης extra χαρούμενος ( σαν να λέμε Pizza με extra cheese ), γιατί είδα επιτέλους, μετά από πολύ καιρό, την Βίλλυ, ναι, την γνωστή Βίλλυ να σκαλίζει την μύτη της, live! Δυστυχώς, η ελπίδα ότι θα βρεί σβώλο χρυσού εξασθενεί μέρα με την μέρα. Τελοσπάντων..

Τελικά βγήκε ο Obama?

Το έχω πολύ σίγουρο, και μη σου πώ ότι φοβάμαι κιόλας μην τον σκοτώσουν. Κάτι οι προφητείες του Λιακόπουλου, κάτι η αίσθηση που μου δίνει ότι θα είναι πολύ διαφορετικός..



Ελπίζω σαν πρόεδρος να μείνει αφροαμερικάνος και να μην γίνει "Κάφρο", σαν όλους τους προηγούμενους.

Θα δούμε. Είναι μαύρος, δεν μπορεί να είναι κακός. Τώρα θα μου πεις, ο bush και ο Clinton ήταν κακοί; Όχι, συμφέροντα εξυπηρετούσαν, γιαυτό σκοτώσαν και αυτοί και οι προκάτοχοί τους.

Αναιρώ αυτά που λέω γαμώ. Αλλά με καταλαβαίνεις.. Έτσι;

Δεν μπορώ να φανταστώ τον Obama να κάνει πόλεμο.. αν είναι να κάνει ζημιά θα την κάνει δια της διπλωματικής οδού, σίγουρα. Να χύσει αίμα δεν παίζει.. για μένα..

Σε παλιότερο post είχα γράψει για τον Μητσικώστα, ότι κρύωσε. Και μπορεί να ισχύει, αλλά ρε φίλε, έχει ακόμα το feeling. Τον έβλεπα χτές, έκανε τον Ρουσσόπουλο με τον Πρετεντέρη να του παίρνει συνέντευξη. Άπειρο γέλιο!

Καλό κομματόσκυλο και ο Pretenders.. ρώταγε με το γάντι, και φυσικά ο Γιωργάκης το stretchare μέχρι εκεί που δεν παίρνει, σαν κάθε κωμικός που σέβεται τον εαυτό του.

Και τώρα τον έκανε λίγο πουτάνα ο Θέμος.

ΡΕ φίλε, έχεις δει μια εκπομπή που ρωτάνε τον κόσμο πολύ προσωπικές ερωτήσεις, και τους έχουν καλωδιομένους με παλμογράφο, και ανάλογα λένε αν αυτό που απάντησε είναι αλήθεια ή ψέμα; Που το παρουσιάζει η γυναίκα του Άδωνη ντε! Ελλήνων (εξ)έγερσις.
Μα είναι εμετικό. Για αυτούς που πάνε, κυρίως. Μα ο άγνωστος, πρέπει να ξέρει για σένα όσα θέλεις εσύ να ξέρει. ( μια σοφή κουβέντα που άκουσα στον πάγκο της ΠΚΣ )

Είναι χειρότερο από το να πηγαίνεις στα παρατράγουδα πχ, γιατί όσοι πάνε τουλάχιστον τους βλέπεις, δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, είναι ή τσιγγάνοι ή αλλοδαποί μετανάστες με 10 παιδιά και έχουν πραγματικά ΑΝΑΓΚΗ τα 1000 εβρά που θα τους πετάξει η Πάνια. Οι άλλοι, σοβαροί άνθρωποι που αποφασίζουν να πάνε σε τηλεπαιχνίδι να βγάλουν μερικά εύκολα λεφτά, πώς δέχονται να θυσιάσουν την αξιοπρέπειά τους;

No hope. Καληνύχτα.

Ω κοινόν απάλευτον..

Γειάααααα!!

Κάναμε μια γαμάτη πρόβα σήμερα, μετά από πολύ καιρό. Άρχισα να ελπίζω ότι θα βγεί κάτι καλό, σε ένα μήνα που είναι η παράσταση..

Άντε να δούμε πώς θα πάει..

Νυστάζω υπερβολικά.. θα τα πούμε αύριο, με καθαρό μυαλό.

Hitokiri II : Road to Destiny

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Νέα ανάρτηση, παλιό καρμπυρατέρ, έτσι να βογκάει το μοτέρ

Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσω ότι αυτά που γράφω τα βλέπω και τα διαβάζω μόνο εγώ, άντε και η Βίλλυ ή κανάς βαρεμένος που είδε το status μου στο facebook και δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει.

Πες μου λοιπόν ώ μέγιστο υπερεγώ μου, γιατί θα έπρεπε να κρατήσω το ελαφρά καυστικό λογοτεχνικό υφάκι, και να λούζω τα μάτια όποιου άμοιρου βρεθεί εδώ, με αμπελοφιλοσοφίες της μεσομεταμεσονύκτιας ζώνης;

Γιατί το να στέκεται ένα κοριτσάκι ακίνητο κοιτάζοντας το μονοπάτι ανάμεσα στα δέντρα θεωρείται τρομαχτικό σε μια ταινία;

Μήπως διότι ο θεατής ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ αυτό που θα μπορούσε να έχει δει το κοριτσάκι, ταυτιζόμενος με αυτό;

Ποιός άντρας θα μπορούσε να ταυτιστεί με ένα κοριτσάκι;

Και όσοι ταυτίζονται, έπαιζαν ή παίζουν με κούκλες και κουζινικά και μικρό μου πόνυ, κρατούσαν ημερολόγιο με κλειδάκι;

Και πόσο άντρας μπορεί να θεωρείται κάποιος που παίζει με πόνυ και κουζινικά, εξαιρουμένων φυσικά των μπαμπάδων που παίζουν με τις κόρες τους;

Και εντέλει, γιατί άρχισα πάλι να λέω μαλακίες;

Μήπως διότι ( επανάληψη ), δεν θέλω να γράψω αυτό που πραγματικά με απασχολεί αυτή την στιγμή και θα ΣΚΑΣΩ αν δεν το πω;

Θέλω να το γράψω;

Πρέπει;

Από την άλλη, γράφοντας ένα κείμενο τίγκα στο συναίσθημα ,το υποννοούμενο και τον γρίφο, την οργή και την ελπίδα, την χαρά και την λύπη, απλά θα κρατούσα ένα από τα χιλιάδες blogs που υπάρχουν στο διαδίκτυο..

Και όταν ξεκινούσα το chocolemon, αφήνοντας το skorpohori γιατί στο μυαλό μου θα έπρεπε να έχει άλλο περιεχόμενο, αποφάσισα να συνεχίσω το γνωστό καυστικό υφάκι με τις ωραίες μη-προμελετημένες ατάκες, αλλά να γίνει γενικού ενδιαφέροντος, και να περιγράφει την καθημερινή καθημερινότητα.

Να το πάλι, τι σας έλεγα..;

Ό,τι ακριβώς απέτυχα να κάνω στο dailynull, το οποίο, ενώ ο τίτλος ήταν αυτό ακριβώς που σας περιγράφω, για ένα περίεργο λόγο δεν με ενέπνεε. Και φυσικά δεν έγραψα ποτέ τίποτα, μετακινήθηκε στο wordpress σε συνεργασία με έναν γνωστό μου από το internet, και ναυάγησε..



Μόνο που ενώ κλείνω σχεδόν ένα μήνα καθημερινής ανάλυσης της καθημερινότητας, και αυτά που σκέφτομαι ouf of blog είναι πάνω-κάτω τα ίδια κάθε μέρα.

Χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι δεν αλλάζω πολλές παραστάσεις.. απλά.. συμβαίνουν αρκετά κάθε μέρα, τα οποία δεν έχει νόημα να γραφτούν σε blog. Οπότε μπαίνουμε αναγκαστικά στην διαδικασία του φιλτραρίσματος.

Ξέρεις, τα μικρά καθημερινά πραγματάκια είναι τόσο ασήμαντα στο τέλος της ημέρας που χάνεις τον χρόνο σου αν τα αναφέρεις.

But seriously, θα έλεγες τα σημαντικά στον καθένα; Ακόμα και όταν απευθύνεσαι κατά βάση στον εαυτό σου. Από αυτόν δεν κρύβεις τίποτα, έτσι δεν είναι;

Είναι..;

Μάλλον να το θέσω αλλιώς, αν τα καθημερινά γεγονότα ήταν τρομερά σημαντικά και σε επηρρέαζαν βαθιά, θα κρατούσες blog;

Τις ευλογίες μου, πάτερ. Καληνύχτα.

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008

Eat, shit, and die!

Remember when you were young, you shone like the sun.
Shine on you crazy diamond.
Now there's a look in your eyes, like black holes in the sky.
Shine on you crazy diamond.
You were caught on the crossfire of childhood and stardom,
blown on the steel breeze.
Come on you target for faraway laughter,
come on you stranger, you legend, you martyr, and shine!
You reached for the secret too soon, you cried for the moon.
Shine on you crazy diamond.
Threatened by shadows at night, and exposed in the light.
Shine on you crazy diamond.
Well you wore out your welcome with random precision,
rode on the steel breeze.
Come on you raver, you seer of visions,
come on you painter, you piper, you prisoner, and shine!

Και εκεί που είσαι τόσο κοντά, ανοίγει η σκουλικότρυπα και μεταφέρεσαι σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου κοιτάς το αυτό με κυάλια στρατού ξηράς.

Μη σου πω και μέσω του Ζέπελιν των Olympic Games και φανώ υπερβολικός.

Σήμερα, το δικό μου προσωπικό σύμπαν ( μιάς και πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει μια δική του προσωπική πραγματικότητα, η οποία "συγκρούεται" με την πραγματικότητα των γύρω του με διάφορες συνέπειες ) , είχε όρεξη για παιχνιδάκια.

Ήμουν στο γυμναστήριο (και θα καταλάβεις παρακάτω γιατί προσδιορίζω το μέρος), λοιπόν, και στην τηλεόραση είχε μια εκπομπή και έδειχνε έναν Αμερικάνο, ο οποίος ήταν όπως έλεγε αθλητής.

Το άθλημα του, ήταν να τρώει όσο πιο γρήγορα μπορεί.

Μπαίνει σε ένα μαγαζάκι, βγάζει χρονόμετρο και παραγγέλνει. Έρχονται, μια ντουζίνα βραστά αυγά, ένα πιάτο που δεν πρόλαβα να δω τί είχε μέσα γιατί το έφαγε πρώτο ( το περιεχόμενο that is ), και για γλυκό ένα τεράστιο muffin με σοκολάτα, φαντάσου μια μπάλα του basket.

Έφαγε μέσα σε 5 λεπτά και κάτι δευτερόλεπτα.

Μιλώντας στην κάμερα, έλεγε ότι το βλέπει ανταγωνιστικά το "sport", και ότι υπάρχουν περίοδοι που δεν τρώει λίπη και κρέατα, αλλά βασικά σαλάτες, για να μπορεί να κρατιέται "πεινασμένος". Και η αποθέωση, gross-plan , ξέρω τι γράφω, στην κοιλιά του η οποία είχε πρηστεί επικίνδυνα, παρ'ολα αυτά έπαιξε και ντραμς πάνω της, την χάιδευε.

Σα γκόμενα την είχε.

Μετά από αυτό, πιάσαν 3 παλίκαροι από κει κουβέντα για φαϊ. Τα λέγανε τόσο παραστατικά, που είχα ψηθεί να βρώ ανοιχτό ζαχαροπλαστείο και να τσακίσω ένα ταψί προφιτερόλ για σπάσιμο.



Φίλε, αν έχεις κάνει ποτέ δίαιτα, αποκτάς μια άλλη σχέση με το φαί. Σχέση οργής και σχέση στοργής. Σχέση μίσους και σχέση πάθους.

Κάπως έτσι είναι.. και ειδικά όταν ακούς άλλους να λένε για φαί, ή ακόμα χειρότερα, να μυρίζεις αλλά να μην πρέπει να φας, εκεί θέλει μεγάλη δύναμη και θέληση για να μην φάς. Εκεί είναι η μαγκιά και το μυστικό της δίαιτας.

Αλλάζει όμως, και όλος ο κόσμος γύρω από το φαί. Δηλαδή από ένα σημείο και μετά δεν βλέπεις πχ. μπριζόλα με σπανάκι, βλέπεις τόσο λίπος, τόση πρωτεϊνη, τόσο σίδηρο and so on..

Και είναι δύσκολο, αλλά τελικά το φαϊ είναι και αυτό μια εξάρτηση, όχι τόσο σωματική όσο ψυχολογική. Δεν είναι ότι τρως για να καταπολεμίσεις το αίσθημα της πείνας, αλλά την ιδέα του ότι πεινάς. Και βασικά αυτό πρέπει να ξεπεράσεις.

Αλήθεια, τίποτα δεν γίνεται χωρίς κόπο. Το έλεγε η Φραουλίτσα σήμερα στο παιδικό..

Στείρα γαιδούρια 3,14......

Με αγωνιστικούς ,τύπου F1 γιατί τρέχουμε πολύ αυτές τις μέρες, χαιρετισμούς ξεκινάμε το post της Παρασκευής.

Είπαμε, η μέρα αλλάζει όταν ξυπνάμε. Όχι στις 12 το βράδυ.

Δεν έχει νόημα.

Είμαι λοιπόν ιδιαίτερα χαρούμενος, γιατί σήμερα είχαμε γυρισματάκι, για το trailer μιας από τις πολλές ταινίες που προσπαθώ να γυρίσω, το Χρράντς!

Μια επική περιπέτεια τρόμου και αφραγκιάς, που είναι και επίκαιρο στις μέρες μας..

Πολύ σύντομα κοντά σας από την skorpohori films..



..