Saturday, 26 June 2010

Let the right one in (2008) - The Empire review

http://www.empireonline.com/reviews/reviewcomplete.asp?FID=135765

Plot
Sweden, 1981. Schoolboy Oskar (Kare Hedebrant) is befriended by Eli (Lina Leandersson), who seems like a normal 12 year-old girl but is actually a vampire. Hakan (Per Ragnar), who procures her victims, is caught by the police, and the friends of a drunk she has killed resolve to track her down.

Review
Many vampire movies have trotted out the folkloric bit of business that the undead have to be invited into a household in order to prey on victims within. Dracula has to inveigle maidservants or poor, mad Renfield into opening the windows and uttering the words of welcome. Like the business with casting no reflection, getting freaked out by the cross or being repelled by garlic, this convention has become so commonplace that it can be defused by jokes. Does having a mat with “welcome” written on it constitute an invitation? Would revoking a vampire’s visa banish them back to Transylvania?

No previous vampire movie has addressed this scrap of myth quite as rigorously as Let The Right One In — which is all about what happens, for good or ill, when someone willingly invites a vampire into their home, their confidence and their life. It also answers in startling fashion a question that has lingered at the back of your mind every time this aspect of the legend crops up in a movie — what happens if you don’t invite a vampire in but they cross the threshold anyway? It’s not pretty, but it’s also not something you’ve seen in a movie before. It’s as much a testament to the ingenuity of author/screenwriter John Ajvide Lindqvist, who adapted his own book, and director Tomas Alfredson as to the endless possibilities of the vampire film that nearly 90 years after Nosferatu there are still new twists to the most familiar of all movie monsters.

In a season where Twilight — which also hinges on a school-set friendship between a vampire and a human — has become, by a wide margin, the most profitable vampire movie ever made, Let The Right One In trumps the Hollywood vision by landing an instant, secure place on the list of the ten best vampire movies. It’s always been a giveaway that filmmakers or novelists don’t trust their material when they bleat that, say, Werewolf Cheerleaders isn’t really a horror movie but a study of relationships — it usually prompts a sneaking wish that the maker of, say, Nil By Mouth would respond by saying their picture isn’t really a realist drama but an all-out horror movie. Let The Right One In actually is all about the relationships, but it’s as dark a horror tale as was ever mangled by a Michael Bay-produced remake (US rights to the book have gone to Matt Reeves of Cloverfield). In contrast to the currently hot flavours of fear — torture porn, girlie ghosts, kung fu monsters — this is horror, rooted in love.

The film depicts a provincial Swedish winter in 1981 as a deadeningly cold, grubby-snow depression where nothing goes right — even a serial killer is a bungler disturbed by a passing dog, and good advice about standing up to bullies sets the scene for a hideous escalation of violence there’s no going back from. With miraculous performances from the very young lead actors, the film builds up slowly — we’re not sure whether the doleful bloodsucker wants the plodding Oskar as a boyfriend, a minion or lunch — and gives thought to how an immortal might pass the long centuries with tiny challenges (after solving Oskar’s Rubik’s Cube, Eli shows him a Fabergé Easter egg puzzle worth a fortune). Rarely has a horror movie invested so much in a perverse, but admirable love. The home stretch shows in unforgettable detail how far these two are willing to go for each other, especially in a bravura long-held, underwater shot which is liable to be a how-the-hell-was-that-done? talking point after you’ve got over the impact of its gruesome content.

Verdict
At once a devastating, curiously uplifting inhuman drama and a superbly crafted genre exercise, Let The Right One In can stand toe-to-toe with Spirit Of The Beehive, Pan's Labyrinth or Orphee. See it.


Reviewer: Kim Newman

Σχόλιο: Μιλάμε για μια ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΗ ταινία! Τα σχόλια είναι απλά... περιττά!!! Όσοι δεν την έχετε δει, τρέξτε αμέσως (πριν κυκλοφορήσει το Hollywood-ιανό remake!)

Let the right one in (2008)

ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ!!

Ατμοσφαιρικός, τολμηρός, σκεπτόμενος, αυθεντικός και πάνω απ' όλα... "σκοτεινός" Ευρωπαικός κινηματογράφος!

Tuesday, 22 June 2010

Σ' ευχαριστούμε για ΟΛΑ!!!

Αλλά ήρθε η ώρα να φύγεις!!!

Το όποιο όραμα είχες για την ομάδα έχει χαθεί προ πολλού...

Αχ, αυτό το ματς με την Νότιο Κορέα!!

Γιατί δεν το πιστέψατε;;

Είναι πρόκληση!!!

Ποδοσφαιριστής δεν είμαι! Αλλά πάλι, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να είσαι για να καταλάβεις πως το σημερινό παιχνίδι εναντίον της Αργεντινής είναι μια πρόκληση που κάθε ποδοσφαιριστής θα ήθελε να την ζήσει - και γιατί όχι, να βγει και νικητής!

Ελπίζω κι εύχομαι πως έτσι, ως πρόκληση δηλαδή, θα τον αντιμετωπίσουν τον αγώνα οι διεθνείς μας και θα τα δώσουν όλα για να αποδείξουν - πρώτα και κύρια στους εαυτούς τους! - πως μπροστά σ αυτήν την πρόκληση όχι μόνο δεν φοβήθηκαν, αλλά όρθωσαν ανάστημα και πάλεψαν με όλες τις δυνάμεις τους για το επιθυμητό αποτέλεσμα!!

Και ποιο είναι αυτό το αποτέλεσμα; Για μένα αυτό δεν είναι η νίκη, ούτε απαραίτητα η πρόκριση!!

Για μένα το επιθυμητό αποτέλεσμα θα είναι η συνειδητοποίηση πως αυτή η ομάδα, αυτοί οι παίκτες έχουν την δυνατότητα να κοιτάξουν στα ματιά τον οποιονδήποτε αντίπαλο, παίζοντας, δημιουργώντας και όχι καταστρέφοντας! Κι αν αυτό φέρει και την πρόκριση, έχει καλώς, αλλιώς θα μπορούμε να αποχωρήσουμε με το κεφάλι ψηλά (και πιθανότατα με μια πίκρα για το ότι δεν παλεψαμε όπως θα μπορούσαμε το πρώτο ματς απέναντι στους Κορεάτες!)

Μόνο λίγες ώρες μείνανε! Ελπίζω παίκτες και τεχνική ηγεσία να καταλάβουν την σημασία της στιγμής και να μπουν στο γήπεδο, να τα δώσουν όλα και να απολαύσουν τον αγώνα! Αυτό μας φτάνει για να είμαστε υπερήφανοι ως Έλληνες!!

Πάμε παιδιά!!!

Εθνική Ελλάδος: Έτοιμη για την... πρόκληση;;

Monday, 21 June 2010

Καταλάβατε τώρα;

Μερικοί αναγνώστες διαβάζοντας το πρωινό post ζήτησαν... διευθύνσεις και ονόματα! Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να μπω σ αυτήν την διαδικασία - απλά δείτε τι γίνεται με το θέμα Λίνεν και θα έχετε όσες απαντήσεις θέλετε..

Ο Λίνεν λοιπόν ως σοβαρός άνθρωπος (Γερμανός γαρ..) και κανονικός προπονητής θέλει να επιλέξει ο ίδιος τον άμεσο βοηθό του. Λογικό; Φυσικά, αλλά όχι στον πλανήτη Ολυμπιακός! Γιατί στον συγκεκριμένο πλανήτη, η διοίκηση έχει βάλει στόχο ζωής και ύπαρξής της να προωθήσει (άγνωστο για ποιον λόγο) έναν κάποιο πρώην(;;) scouter και νυν προπονητή(;;) - ναι, για τον Μπάντοβιτς μιλάω!

Είναι απλά αστεία αυτά που γίνονται για ένα ακόμα καλοκαίρι στο θέμα προπονητής: όταν επιλέγεις έναν προπονητή, εξυπακούεται πως εμπιστεύεσαι και την κρίση του στο τεχνικό team που θα τον στελεχώσει - αν δεν τον θεωρείς ικανό ούτε καν γι αυτό, τότε δεν έχει νόημα να μπαίνεις καν σε συζητήσεις μαζί του!

Για να μην πολυλογούμε, νομίζω πως μετά το σημερινό το χαρτί Λίνεν κάηκε μια και καλή! Πως ακριβώς περιμένεις να πειθαρχήσουν οι παίκτες σ έναν προπονητή που ξερουν πως 1. δεν είναι επιλογή της νέας διοίκησης και 2. δεν είναι αρκετά ισχυρός να επιβάλλει το δικό του τεχνικό team;;

Τα θερμά μου συγχαρητήρια στα... τζιμάνια της διοίκησης του Ολυμπιακού - Βαγγέλη, έχεις πολύ δουλειά, όχι μόνο για οικονομικό σουλούπωμα και μεταγραφές, αλλά και αλλαγή νοοτροπίας σε μερικά πραγματάκια!!

ΥΓ. Ο Ernesto ακόμα δικαιώνεται! Ο άνθρωπος θα πρέπει να φρίκαρε όταν άκουσε τον Χρυσικόπουλο να του μιλάει για Μπάντοβιτς βοηθό!!!

Βαγγέλη, προσοχή!

Έτσι είναι με τα λαμόγια! Όταν νιώθουν ότι απειλείται το status quo, εντείνουν τις λαμογιές (σε μια προσπάθεια να επηρεάσουν το καινούριο status quo!!)

Αυτό ακριβώς γίνεται τις τελευταίες μέρες και ώρες στον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό!

Και είναι και η πρώτη μεγάλη πρόκληση που πρέπει επιτυχώς να αντιμετωπίσει ο νέος μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, Βαγγέλης Μαρινάκης.

Εγώ απλά κρούω τον κώδωνα του κινδύνου: τα λαμόγια δεν αρκεί να τα αναγνωρίζεις και να τα κρατάς μακριά! Πρέπει να τα κατατροπώνεις!!!

Και ναι, ο Μαρινάκης δεν είναι κανένας χθεσινός νεόπλουτος, ξέρει, βλέπει και καταλαβαίνει! Αλλά πρέπει αυτό το μήνυμα να το περάσει και προς τα έξω: με τροπο ΑΠΟΛΥΤΟ!

Όσο περισσότερο αργεί και αφήνει διάφορες φήμες να αιωρούνται, τόσο θα επιτρέπει σε κάτι καλοθελητές και δήθεν Ολυμπιακάρες να τον υποσκάπτουν πριν καλά καλά ολοκληρωθεί η μεταβίβαση των μετοχών!

Τώρα στην αρχή είναι που θέλει την μεγαλύτερη προσοχή!

Sunday, 20 June 2010

Είναι χρέος μου...

Το φώναζα πέρυσι με όλη μου την δύναμη: Αγγελόπουλοι, δίωξτε τον Γιαννάκη και κλείστε τον - ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΕΡΥΣΙ - Έτορε Μεσίνα...

Δεν με άκουσαν..

Φέτος, μια από τα ίδια.. Κινούνται οι Αγγελόπουλοι κάτω από την πίεση της περσινής τους αποτυχίας να κάνουν το αυτονόητο: έχουν θέσει τον Μεσίνα ως πρώτο στόχο!

Guys, why do you always have to be so... last year?

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον Μεσίνα - και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες, το δηλώνω από τώρα πως θα πανηγυρίζω σαν μικρό παιδί αν όντως υπογράψει στον Ολυμπιακό!

Αλλά πλέον δεν πιστεύω πως είναι η ΚΑΛΥΤΕΡΗ λύση!!!

Αυτή είναι ο κύριος που βλέπετε στην φωτογραφία: Dusko Ivanovic!!

Και είναι χρέος μου να το γράφω, να το επισημάνω, να το φωνάξω: Αντί να ταξιδεύει ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος στην Μαδρίτη και να προσπαθεί να πείσει τον Μεσίνα (που τον αγνόησε πέρυσι ΚΑΙ ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ επαναλαμβάνω), καλύτερα να πάρει το αεροπλάνο προς Βιτόρια μεριά και να επιδιώξει να μιλήσει με τον Dusan Ivanovic!

Saturday, 19 June 2010

Big Jaw, τα νέα δεν είναι καλά...

http://www.studiobriefing.net/2010/06/jays-ratings-fall-below-conans-2/

In his 15th week back as host of NBC’s Tonight show, Jay Leno’s ratings among adults 18-49 have dipped below those that Conan O’Brien garnered 15 weeks after he took over the show last year, according to TVbytheNumbers.com. Ratings for Leno’s Tonight were also below O’Brien’s Tonight when compared with the same calendar week a year ago, the website observed. Another bad sign for Leno and NBC: for the first week since Leno’s return, he was tied with CBS’s Late Show with David Letterman among adults 18-49. He had been leading Letterman in the preceding weeks.

Σχόλιο: Όσο και αν οι Αμερικανοί αρέσκονται στο εύκολο χιούμορ του Jay Leno, του είναι πλέον πολύ δύσκολο να περάσει στον κόσμο ως ένας likeable comedian, κάτι που φυσικά είναι απαραίτητο για τέτοιου είδους show... Το νεανικό κοινό είχε πάρει ξεκάθαρα την θέση του Conan o'Brian και οι προσπάθειες του Jay Leno να παρουσιάσει και τον εαυτο του ως θύμα του NBC έπεσαν στο κενό..

Toy Story 3 - Trailer

Από το πουθενά...

...ένα χορταστικό ματσάκι, μεταξύ Δανίας και Καμερούν!

Οτι έπρεπε για Σαββατόβραδο! Μακάρι να ακολουθήσουν και άλλα τέτοια....

Χάρτινο το κατασκεύασμα των Αγγελόπουλων-Γιαννάκη, οπότε...

http://www.gazzetta.gr/bloggers/papadogiannis/item/88813-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%B4%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%B1%CF%85%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%BF

Όταν οι Αγγελόπουλοι αποφάσισαν να διακόψουν τη συνεργασία με τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τοποθέτησαν την επικεφαλίδα πάνω από το «κεφάλαιο Ολυμπιακός» των τελευταίων δυόμισυ ετών: «Κύριοι, αποτύχαμε». Ο Νίκος Παπαδογιάννης αναλύει.

Η διαρκής παρουσία της ομάδας στην κορυφογραμμή της Ευρώπης (προημιτελικά το 2008, τέταρτη θέση πέρυσι, τελικός φέτος) κρίθηκε ανεπαρκής ως αποτέλεσμα για μια ομάδα τόσο ακριβή. Η κατάκτηση του φετινού Κυπέλλου Ελλάδας πέρασε φυσικά απαρατήρητη. Μέτρησε μία και μοναδική παράμετρος: τα χαμένα πρωταθλήματα εντός των τειχών.

Τρείς απόπειρες, τρεις αποτυχίες. Ποια Ευρώπη, τώρα;

Η αποστολή του Γιαννάκη ήταν η αποκαθήλωση του Παναθηναϊκού. Το σύνθημα με το οποίο τον υποδέχθηκε αρχικά η εξέδρα στο ΣΕΦ, «κάνε την ομάδα πάλι πρώτη», δεν αφορούσε την Ευρωλίγκα. Μόνο η κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος μετράει στο λιμάνι. Όπως μετρούσε μόνο η κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος στα πράσινα λημέρια τα πρώτα χρόνια της προεδρίας των Γιαννακόπουλων…

Κάποιος προπονητής του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού, δεν θυμάμαι το όνομά του ούτε έχει σημασία, απολύθηκε επειδή τόλμησε να καυτηριάσει την «εμμονή» της ομάδας με τη διατήρηση της εν Ελλάδι πρωτοκαθεδρίας. Ο άνθρωπος δεν ήξερε σε ποιον πλανήτη προσγειώθηκε.

Υπάρχει ίσως και αλλού αυτό το κόλλημα, αλλά πουθενά σε τέτοιο καθοριστικό βαθμό. Στη Βαρκελώνη, η πίκρα για την απώλεια του ισπανικού πρωταθλήματος κράτησε μία μέρα. Ο τίτλος «campeones d’Europa» στολίζει το έμβλημα του συλλόγου και ζεσταίνει τις καρδιές των cules. Ετσι δεν ονομάζονται οι οπαδοί της Μπάρτσα;

Θα μου πείτε, και σωστά, ότι ο Ολυμπιακός δεν κατέκτησε κανένα ευρωπαϊκό τρόπαιο επί Γιαννάκη. Ακόμα και αν επέστρεφε από το Παρίσι εστεμμένος, θα έπεφτε σε απώλεια στήριξης εφ’όσον έχανε το ελληνικό πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό. Οποιος έστηνε αυτί στα κόκκινα πηγαδάκια στο Μπερσί ή στο ΣΕΦ γνωρίζει καλά ποιες ήταν οι προτεραιότητες της κερκίδας.

Οι Ελληνες παίκτες του Ολυμπιακού διάβασαν σωστά τις διαθέσεις των αγρίων, τις ένιωσαν άλλωστε στο πετσί τους όταν πήγαν να παρουσιάσουν «ευρωπαϊκό» προφίλ, οπότε φρόντισαν νωρίς να ιεραρχήσουν τα «θέλω» τους, με δημόσιες τοποθετήσεις: «Περισσότερο από την Ευρωλίγκα μας ενδιαφέρει το ελληνικό πρωτάθλημα», δήλωσαν Παπαλουκάς και Μπουρούσης πριν μπουν στο αεροπλάνο για το Παρίσι. Αν ήθελαν, ας έλεγαν κι αλλιώς.

Δεν προσπαθώ να υπερασπιστώ τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Αντιθέτως, πιστεύω ότι ο «δράκος» απέτυχε. Ουδέποτε κατόρθωσε νε εμφυσήσει τη γνώριμη φιλοσοφία του στους αθλητές, ουδέποτε παρουσίασε μια «ομάδα του προπονητή», ουδέποτε έφτιαξε το κατάλληλο κλίμα στα αποδυτήρια, ουδέποτε έφτιαξε στεγανά σαν αυτά που στον Παναθηναϊκό αποτελούν αδιαπέραστη ασπίδα, ουδέποτε ενέπνευσε σεβασμό ή εμπιστοσύνη στους κακομαθημένους παίκτες του.

Ο Ολυμπιακός του Μαϊου και του Ιουνίου ήταν μάλλον σκορποχώρι παρά ομάδα έτοιμη να διεκδικήσει το νταμπλ που ονειρεύονται οι Αγγελόπουλοι. Τον ξεγύμνωσαν με την ομοιογένεια και την προσήλωσή τους πρώτα η Παρτίζαν, στη συνέχεια η Μπαρτσελόνα και στην τελική ευθεία ο Παναθηναϊκός. Η διαιτησία του 3ου τελικού του πρόσφερε ένα θαυμάσιο άλλοθι, αλλά δεν στάθηκε ικανή να μασκαρέψει τις αδυναμίες του, σε όλα τα επίπεδα.

Ο καπετάνιος Γιαννάκης κρατούσε το πηδάλιο, οπότε θα πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνος του ναυαγίου. Όχι μόνο διότι παρουσίασε μια ομάδα-συνονθύλευμα στις κρισιμότερες βραδιές της χρονιάς, αλλά και επειδή είχε τον πρώτο και τελευταίο λόγο στη συγκρότησή της. Όταν χρειάστηκε να συγκριθεί με τα μεγαθήρια της Ευρώπης, άφησε να φανεί η κακή της χημεία σε επίπεδο όχι μόνο τεχνικό, αλλά και πνευματικό.

Παίκτες που έκαναν θραύση το χειμώνα κατέρρευσαν την άνοιξη (Κλέιζα, Τεόντοσιτς, Σχορτσανίτης), άλλοι αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων (Τσίλντρες, Βούιτσιτς), ενώ οι λίγοι που διακρίθηκαν (Παπαλουκάς, Μπουρούσης) εξαφανίστηκαν όταν η μπάλα έγινε βαριά.

Εχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα αναλάβει τις δικές του ευθύνες οποιοσδήποτε από αυτούς τους χρυσοπληρωμένους λεβέντες. Ο μόνος που το έκανε ήταν ο ταπεινός Σκούνι Πεν. Η σιβυλλική σιωπή της διοίκησης προστίθεται σε αυτήν των παικτών και αφήνει να εννοηθεί ότι οι φανατικοί της εξέδρας είχαν δίκιο. Για όλα φταίει ο Γιαννάκης!

Ο επόμενος προπονητής του Ολυμπιακού καλείται να χτίσει την ομάδα εκ βάθρων και με κάπως νεφελώδη δεδομένα. Ο Τσίλντρες και ο Κλέιζα κοιτάζουν προς το ΝΒΑ και φαίνεται ότι θα ταλαιπωρήσουν τους «κόκκινους» μέχρι να ανιχνεύσουν κάθε σπιθαμή του παζαριού (έχουν προθεσμία ως τις 15 Ιουλίου). Το ίδιο ισχύει και για το Σοφοκλή Σχορτσανίτη.

Ουδείς από τους υπόλοιπους ξένους της ομάδας είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος στο λιμάνι, ενώ προβλήματα υπάρχουν και στον ελληνικό πυρήνα. Η προσπάθεια των Αγγελόπουλων να δελεάσουν το Βασίλη Σπανούλη δύσκολα θα τελεσφορήσει. Αλλοι Ελληνες ελεύθεροι και ικανοί να αλλάξουν μεμιάς τα δεδομένα δεν υπάρχουν. Ποιος ξέρει άλλωστε τι θα ζητήσει ο νέος προπονητής και πότε θα πιάσει δουλειά;

Μια ομάδα που έφτασε ως τον ευρωπαϊκό τελικό θα γκρεμιστεί σαν ένα από τα πανάκριβα αυθαίρετα της παραλίας, για να χτιστεί ξανά από την αρχή…

Η ιστορία έγραψε…

http://www.sport-fm.gr/article/278899

Η ιστορία έγραψε πως ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι ο πιο επιτυχημένος πρόεδρος όλων των εποχών. Όχι μόνο του Ολυμπιακού, αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα. Κατάφερε να κατακτήσει 17 τίτλους σε 17 χρόνια προεδρίας. Δώδεκα πρωταθλήματα και πέντε κύπελλα. Ένα ασύλληπτο ρεκόρ που είναι απίθανο να καταρριφτεί κάποτε ή τουλάχιστον θα πρέπει να περάσουν τουλάχιστον κάποιες δεκαετίες για να καταφέρει κάποιος να το απειλήσει.

Από τον Απρίλιο του 1993, όταν και ο Κόκκαλης ανέλαβε τους «ερυθρόλευκους» μέχρι και σήμερα άλλαξαν πολλά. Αλλαξε κυρίως το στάτους της Πειραϊκής ομάδας. Πέρα από τα πρωταθλήματα ο Κόκκαλης άφησε στην ομάδα το υπερσύγχρονο προπονητικό κέντρο στο Ρέντη και επί της προεδρίας του αναγέρθηκε και το νέο Καραϊσκάκη. Γιατί άλλο θα τον θυμούνται οι φίλοι του Ολυμπιακού;

Μα φυσικά για τις μεταγραφές. Ριβάλντο, Ζιοβάνι, Ζάχοβιτς, Καρεμπέ και από την ελληνική αγορά. Τζόρτζεβιτς, Γιαννακόπουλο, Γεωργάτο, Αλεξανδρή και η λίστα είναι ατέλειωτη. Εκανε και λάθη. Το βασικότερο οι επιλογές του στους προπονητές, αλλά και η αδυναμία του να τους στηρίξει. Τι δεν κατάφερε; Να συνδέσει το όνομα του και με μία εξαιρετική ευρωπαϊκή πορεία, παρότι δόθηκαν αρκετές ευκαιρίες στην ομάδα, παίζοντας για πάνω από δέκα χρόνια σερί στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Εκανε λάθη. Πολλά λάθη και φυσικά κρίθηκε γι’ αυτά. Ποτέ όμως δεν αμφισβητήθηκαν οι επιτυχίες του, καθώς και το ότι έβγαλε τον Ολυμπιακό από την ανυποληψία των πέτρινων χρόνων και τον οδήγησε στην «χρυσή εποχή». Μία ολόκληρη γενιά μεγάλωσε παρακολουθώντας τους «ερυθρόλευκους» πρωταθλητές. Γι’ αυτό και μόνο ο Σωκράτης Κόκκαλης θα μείνει στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος πρόεδρος όλων των εποχών.