Κινηματογραφική Βραδιά

Μετά την παρουσίαση της φωτογραφικής μου δουλειάς,αποφάσισα,όχι χωρίς κόπο,να σας παρουσιάσω και ένα από τα κινηματογραφικά πονήματά μου.Πρόκειται για ένα φιλμάκι που γυρίσαμε με συνεργάτες πριν μερικά χρόνια στην κοιλάδα του Λίγηρα.
Εκείνη την εποχή ήμουν επηρεασμένος βαθειά από τον Γκοντάρ.Δώστε προσοχή στη σημειολογία των γρήγορων πλάνων,απ'όπου ανδύονται σαφείς συμβολισμοί,καθώς και στους ευρηματικούς διαλόγους,παιγμένους από ερασιτέχνες με τέτοια φυσικότητα,που εγγίζουν τον επαγγελματισμό.Τέλος προσέξτε την πρωτοποριακή δουλειά του ηχολήπτη μας,που ,χωρις να χάνει σε ποιότητα,δίνει μια φουτουριστική διάσταση στο όλον έργο.


Αν και δεν μ'αρέσει να περιαυτολογώ,πιστεύω ότι καμμιά ακαδημία,κανένα φεστιβάλ δεν θα άντεχαν μια τέτοια υποψηφιότητα.

Ω τι ωραία άνθη!

Μην νομίζετε ότι ξέρω να φωτογραφίζω.Απλώς,λόγω ηλικίας,μπορώ πια να αγοράσω μια φωτογραφική μηχανή που ξέρει να καβουρντίζει καφέ και να σερβίρει τη σωστή ώρα τα κοκτέιλ στην πισίνα.

Μάθημα:Γεωγραφία

Λόγω των επερχομένων ευρωεκλογών σήμερα,αγαπητά μου παιδιά,θα μιλήσουμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση.Λέω μάλιστα,για να μην πελαγοδρομούμε,να περιοριστούμε στο νότο της.
Ο νότος,λοιπόν,της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελείται από τις εξής χώρες:

1.Την Ισπανία με τις πρώην αποικίες της.

2.Την Γαλλία με τα κρασιά της.

3.Την Ιταλία με τα αναγεννησιακά της μνημεία.

Α,παραλίγο να το ξεχάσω:κι από μας,βέβαια.

Αυτά αρκούν για σήμερα.Αύριο θά ΄χετε όλοι μάθει απ΄έξω το ποίημα του Ι.Πολέμη "Τι είναι η πατρίδα μας".Και προσέξτε:δεν θέλω τεμπελιές και φυγοπονίες!Όποιον δεν το μάθει θα τον στείλουμε εξορία στο Στρασβούργο!

Μουσικές

Είναι μισός έλληνας μισός νορβηγός.Μένει στο Τροντχάιμ της Νορβηγίας.Είναι γιατρός ογκολόγος.Είναι και μουσικός-βιρτουόζος του βιολιού.Μοιράζεται εξίσου ακριβοδίκαια τις δυο πατρίδες του και τις δυο ιδιότητές του.Την Ελλάδα την ταιριάζει με την τέχνη.Την Νορβηγία με την επιστήμη.Δηλώνει ολίγον τσιγγάνος-αν και τα "γονίδιά" του διαμαρτύρονται εντόνως.

Το όνομά του Ούλοφ-Δημήτρης Ρόε.

Από το 2000,μαζί με άλλους τέσσερις νορβηγούς,συγκροτούν το γκρουπ Bengalo,το οποίο ανασκαλεύει την μουσική των Ρομά της νοτιοανατολικής Ευρώπης-την τσιγγάνικη μουσική.

Απολαύστε τον στο βιολί και στη δεύτερη φωνή σε μια διασκευή δύο γνωστών μας τραγουδιών,από ένα CD του γκρουπ,που κυκλοφόρησε το 2003 με το όνομα "Vir".

Επιλεκτική Μνήμη

"-Oh!Vous êtes donc tout à fait lâche,Ferdinand!Vous êtes répugnant comme un rat...
-Oui,tout à fait lâche,Lola,je refuse la guerre et tout ce qu' il y a dedans...Je ne la déplore pas moi...Je ne me résigne pas moi...Je ne pleurniche pas dessus moi...Je la refuse tout net,avec tous les hommes qu' elle contient,je ne veux rien avoir à fair avec eux,avec elle.Seraient-ils neuf cent quatre-vingt-quinze millions et moi tout seul,c' est eux qui ont tort,Lola,et c' est moi qui ai raison,parce que je suis le seul à savoir ce que je veux:je ne veux plus mourrir."

("Voyage au bout de la nuit",Céline 1932,Gallimard Folio1952)


"-Α,μα είσαι πέρα για πέρα άνανδρος,Φερδινάνδε!Σιχαμερός σαν ποντίκι!...
-Ναι,πέρα για πέρα άναδρος,Λόλα,τον αρνούμαι τον πόλεμο με ό,τι έχει μέσα...Δεν τον θρηνώ εγώ...Δεν παραιτούμαι εγώ...Δεν τον μοιρολογάω...Τον αρνούμαι καθαρά και ξάστερα,κι όλους μαζί τους λεβέντες που περιέχει,δε θέλω νά'χω τίποτα να κάνω μαζί τους,μαζί του.Δεν πα νά 'ναι εννιακόσια ογδόντα πέντε εκατομμύρια του λόγου τους κι εγώ μόναχα ένας,αυτοί έχουν άδικο,Λόλα,κι εγώ δίκιο,γιατί μόνο εγώ ξέρω τι θέλω:δε θέλω πια να πεθάνω."

(Μετάφραση Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου,Βιβλιοπωλείον της "Εστίας",2007)

"Η αντισημιτική και φιλοναζιστική στάση του τον αναγκάζει να καταφύγει το 1944 στη Γερμανία και εν συνεχεία στην Κοπεγχάγη,όπου φυλακίζεται για ένα διάστημα και όπου παραμένει μια εξαετία,εν αναμονή της δίκης του στη Γαλλία επ' εσχάτη προδοσία."

(Από το σύντομο βιογραφικό σημείωμα απ' τον εκδότη στο αυτί του εξωφύλλου).

Κάθε φορά που χαρακτηρίζουν τον Σελίν αντισημίτη,φιλοναζιστή,ξεχνούν να αναφέρουν ότι ο γαλλικός λαός,μέχρι το 1944,δεν είχε ιδιαίτερο πρόβλημα ούτε με τον αντισμητισμό ούτε με τον φιλοναζισμό.
Η Ιστορία γράφεται από τους νικητές.

Ἀστυνομικαί Ἱστορίαι

..."Έντάξει,κ. Μάρλοου.Βρεῖτε ὅμως πρῶτα τόν ἀξιωματικό τοῦ κλάμπ,παρακαλῶ.Τό κλαμπ εἶναι ἕνα μίλι ἀπό ἐδῶ στά δεξιά σας.Ὑπάρχει ἕνας φωτισμένος χῶρος στάθμευσης καί τό νούμερο στόν τοῖχο.Ἁπλῶς τό νούμερο.Ὀγδόντα ἑπτά-Ἑβδομήντα ἑπτά.Βρεῖτε τόν ἀξιωματικό,παρακαλῶ".
"Γιατί;",ρώτησα.
Ἦταν πολύ ἤρεμος,εὐγενικός καί σταθερός."Πρέπει νά ξέρουμε ακριβῶς ποῦ θά πᾶτε.Τά μέτρα προστασίας στήν κοιλάδα Ἄιντλ εἶναι αὐξημένα῾".
"Κι ἄν δέν παρουσιαστῶ στόν ἀξιωματικό;"
"Μέ δουλεύετε;"Ὁ τόνος τῆς φωνῆς του εἶχε σκληρύνει.
"Ὄχι.Θέλω ἁπλῶς νά ξέρω".
"Δύο ἄντρες τῆς δίωξης θ'ἄρχιζαν νά σᾶς ψάχνουν῾".
"Πόσοι εἴσαστε;"
"Λυπᾶμαι",εἶπε."Σ'ἕνα μίλι περίπου στά δεξιά σας,κ.Μάρλοου".
Κοίταξα τό πιστόλι στή μέση του καί τό εἰδικό σῆμα στό πουκάμισό του."Κι αὐτό τό λένε δημοκρατία;",εἶπα.
Κοίταξε πίσω του,ἔφτυσε στό χῶμα καί ἔβαλε τό χέρι του στό παράθυρο τῆς πόρτας τοῦ αὐτοκινήτου."Δέν εἶσαι ὁ μοναδικός",εἶπε."Ἤξερα κάποιον πού ἀνήκει στό κλάμπ Τζών Ρήντ,πέρα στό Μπόυλ Χάιτς".
"Σύντροφος;"
"Τό πρόβλημα μέ τίς ἐπαναστάσεις εἶναι ὅτι καταλήγουν σέ λάθος χέρια".
"Ἀκριβῶς".
"Ἀπό τήν ἄλλη",εἶπε,"εἶναι δυνατόν νά ἔρθουν στά πράγματα χειρότεροι ἀπό τή συμμορία τῶν νεόπλουτων πού ζοῦν ἐδῶ;"
"Ἴσως νά ζήσεις κι ἐσύ ἐδῶ κάποια μέρα",ἀπάντησα.
Ἔφτυσε πάλι."Δέν θά ζοῦσα ἐδῶ ἀκόμα κι ἄν μέ πλήρωναν πενήντα χιλιάδες δολάρια τό χρόνο καί μέ ἄφηναν νά κοιμᾶμαι μέ πιζάμες ἀπό τούλι κι ἕνα περιδέραιο μέ ἀσορτί μαργαριτάρια στό λαιμό μου".
"Δέν σοῦ κάνω τήν προσφορά γιά νά μή σέ πληγώσω".
"Ὄχι,νά μοῦ τήν κάνεις ὄποτε θές,γιά νά δεῖς τήν ἀπάντησή μου".
"Καλά,γιά τήν ὥρα πάω νά παρουσιαστῶ στόν ἀξιωματικό",εἶπα.
"Πές του νά φτύσει τό ἀριστερό του μπατζάκι.Πές του ὅτι ἐγώ σ' τό εἶπα αὐτό".
"Καλά,θά τοῦ τό πῶ".

........

("Τό Ψηλό Παράθυρο",Raymond Chandler,μετάφραση Ἀνδρέας Ἀποστολίδης,ΑΓΡΑ)


...Θα έλεγε κανείς ότι η κλασσική μόρφωση αποτελεί μια μάλλον κακή βάση για να γράψεις μυθιστορήματα σε σκληρή καθημερινή γλώσσα.Τυχαίνει να πιστεύω το αντίθετο.Η κλασσική εκπαίδευση σε γλιτώνει απ΄το να ξεγελαστείς απ΄την επίδειξη,απ΄την οποία είναι γεμάτη η σύγχρονη μυθιστοριογραφία...

(Raymond Chandler,Επιστολή στον εκδότη Χάμις Χάμιλτον,10Νοέμβρη 1950,μετάφραση Βαγγέλης Παραμπούκης,απ΄το"Θα περιμένω",ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ)

Για τους φανατικούς:εδώ.