Korte metten

Dat is hier niet goed he, zo kan dat niet meer.  Zit ik hier vanalles te beloven, en dan houd ik al meer dan een week mijn klep toe.  Maar nu niet meer, nu maak ik er korte metten mee.
Ik kreeg heel veel plezante ideeën om verkleedkleren te maken.  Hoeveel er echt nog van de naaimachine zullen rollen tegen dat mevrouw Dora 3 jaar wordt, is nog maar de vraag.  Dat duurt namelijk niet zo lang meer.  Maar iets zegt mij dat ze ook nà 8 september zich nog graag zal verkleden.

De plezantste tip kreeg iets, dat had ik beloofd.  Ik had beter gewoon een onschuldige hand een naam laten trekken, want ik vind ze allemaal even plezant.  Maar u zult het allemaal wel met mij eens zijn dat deze dame er qua werkijver met kop en schouders bovenuit steekt.  Hier staan alle tips die Riet en ik verzamelden (van hier, maar ondertussen ook van elders) al bij elkaar.  Kwestie van u allen wat inspiratie te laten opdoen.

Riet, je wint dus een prijs.  Het eeuwige getwijfel steekt weer de kop op, maar ik beloof je dat het er aan komt, en dat het iets met verkleden te maken heeft.  Kwestie van uw dochters ook warm te maken en hun verkleedgen te laten ontwikkelen ;-)

Het verkleedgen (een soort van give-away)

Het moet ergens rond het gezegende jaar 87 van de vorige eeuw geweest zijn.  In een Chirolokaal ergens in Vlaanderen stond een hele grote groene kist met verkleedkleren.  Een kist die toen waarschijnlijk al verschillende generaties had overleefd -zo zag ze er althans uit- en die er nu waarschijnlijk nog altijd staat.  Al is het maar omdat ze te lomp is om naar de Kringloopwinkel of het containerpark te brengen.
Een kist ook die tot de verbeelding sprak.  Niet alleen om haar uiterlijk, maar ook, en vooral, om haar inhoud.  Elke zondag opnieuw vochten een trits speelclubmeisjes om het glanzende roze kleed met de grote strik op het achterwerk.  En om de zilveren schoenen met hakken.  Er zaten waarschijnlijk nog andere pronkstukken in de kist, maar dat ensemble, dat was toch echt het neusje van de zalm.  Om de goede orde te bewaren moesten er zelfs beurtrollen opgemaakt worden voor tijdens de vrije momenten.
Ondergetekende was een van de meisjes die toen hartstochtelijk naar dat kleed verlangde.  Ondergetekende werd in de zomer van datzelfde jaar in het bivakboekje van haar Chirogroep dan ook omschreven als "een toneel- en verkleedheksje* dat niets liever doet dan zich elke zondag verkleden."
*heks, ja, omdat het bivakthema dat jaar "Bo de Heks" was.
We zijn nu 24 jaar en heel wat verkleedpartijtjes verder.  Ik ben niet bij dat roze kleed en die zilveren schoenen gebleven.  Een zelfgemaakt Sneeuwwitjespak was heel lang vaste prik bij carnavalsstoeten, maar er staan nog genoeg andere personages op mijn conto.  Van zatlap op het carnavalsfeestje in het vierde leerjaar over zwangere Afrikaanse vrouw op bivak met tiptiens tot een onbestemde kleurrijke dame op m'n vrijgezellenavond.  Zelfs Cynthia Verbeeck, de geblondeerde en veel-te-hard-geschminkte vervangleidster-omdat-ik-zelf-ziek-was-op-kamp is de revue gepasseerd.
Om maar te zeggen: verkleden, ik vind dat plezant.

En laat ik nu deze zomer tot de vrolijke ontdekking komen dat Dora zich ook graag verkleedt.  Sinds een dikke maand hoor ik hier in huis nogal vaak: "Mama, ik wou ook graag zo'n ...pak*, maak jij dat voor mij?".
*  Die drie puntjes, die werden al door verschillende dingen ingevuld.  Staan ondertussen op het verlanglijstje: een clownspak, een pilotenpak, een dokterspak, een oud-vrouwtjespak, een burgemeesterspak en, houd u vast: een snoepjespak.  Dat laatste idee heeft ze gekregen na het zien van een clip van een Samsonshow: meisjes met rokjes, een frulletje op hun hoofd en een enorme bol rond hun lijf beeldden Napoleonbollekes uit.  Danku, Gert Verhulst.
Het arme kind zag mij al regelmatig bezig aan de naaimachine, voor alle "baby's" die Wesley nog moesten verslaan en voor een "geheim naaisel" voor Wesley.  En nooit voor haar.  Dat en het feit dat ze binnen een dikke maand 3 jaar wordt, doen me tot actie overgaan.  Met daaraan een kleine give-away gekoppeld.

Ik zoek plezante (en niet al té moeilijke) patronen voor verkleedkleren.  Het mag eens iets anders zijn dan de zoveelste clown of ballerina.  Wie mij tips kan geven waar ik plezante dingen kan vinden, die maakt kans op een prijs.  Wat die prijs zal zijn, dat weet ik nog niet goed (flauw, ik weet het).  De plezantste tip wint.
Het moet ook wel een beetje praktisch zijn.  Onderstaand idee vond ik op Pinterest, maar dat steek je niet zo makkelijk in een verkleedkoffer natuurlijk:

Rap, haast u, want de tijd dringt!  U heeft tijd tot volgende week maandag!  U moest al begonnen zijn!

Moemoe Huppeldepup zal blij zijn...

... want haar stofke voor de frivole hemdsbloes krijgt eindelijk een nieuwe bestemming.

De bevallige assistente keek liever naar Piet Piraat, maar haalde ondertussen toch een winnaar uit het potje.  Gelukkig heb ik een dochter gekregen, die kunnen tenminste multitasken.
An, als je je adres stuurt naar klaartjepuntbritsattelenetpuntbe kun je aan je zomerrok beginnen!  Ik ben al benieuwd naar het resultaat.

Maak ook eens een fout (give-away)

Ergens in de Rupelstreek, midden jaren '70.  Ene mevrouw Huppeldepup is net grootmoeder geworden, en haar kleinkind wordt gedoopt.  Dus moet ze fris voor de dag komen.  Ze koopt een frivool stofke op de markt (zo'n synthetisch stofke, dat je niet moet strijken), want dat streepje grijs past wel bij de rok die zal al af heeft.  Dat wordt een mooie hemdsbloes, ze gaat er de andere moemoe nogal de loef mee afsteken!
Eenmaal thuisgekomen vraagt mevrouw Huppeldepup zich af of het stofje dat ze koos toch  niet té frivool is, en meneer Huppeldepup laat meteen zijn misprijzen zien.  Het stofje verdwijnt dus in de kast.  Af en toe haalt mevrouw Huppeldepup het nog eens boven, maar ze zal het nooit gebruiken.
Bij de verhuis van mevrouw Huppeldepup naar een rusthuis, ergens in 2010, komt het stofje terug naar boven.  Maar haar kinderen en kleinkinderen vertonen geen interesse.  En dus verhuist het stofje, samen met twee tapijten en de oude slaapkamer, naar de Kringloopwinkel.
Dat verhaal beeld ik mij in bij het zien van een bepaald stofje, nu ik mijn stoffenkast eens uitmest.  De rest van het verhaal ken ik, en gaat als volgt: ik koop het stofje in de Kringloopwinkel, want het is niet duur en het ziet er wel plezant uit.  Maar verder dan dat kom ik ook niet.  Net als bij mevrouw Huppeldepup belandt het stofje bij mij op de stapel miskopen (een stapel die gelukkig heel klein is).  En dus besluit ik nu om het weg te geven.  Dan kan iemand anders ofwel dezelfde fout maken, ofwel een prachtig project met dit stofje verzinnen.  Het is sowieso gratis en voor niks.

De technische details:

• de stof is net geen meter breed, net geen 2,3 meter lang
• de tekening van het vrouwenhoofd (inclusief blauw haar) is ongeveer 15 cm hoog en 8 cm breed
• in werkelijkheid is het kleurverschil tussen de blauwe achtergrond en het blauwe haar groter
• het lijkt of er vlekken op de stof zijn, maar dat is de tekening die doorschijnt, want de stof was dubbelgevouwen.
• het is dus synthetisch, zo'n typisch bomma-stofke

Wie ten laatste zondag 19 december laat weten waar hij/zij dit stofje goed voor zou kunnen gebruiken rekent zichzelf tot de kanshebbers.