Με λένε Μιχάλη. Γεννήθηκα το 1980 στην Αθήνα, στο “Μητέρα”»…

 Του Gazmend Kapllani

Οι γονείς μου τότε έμεναν στο Παγκράτι. Μετά τη γέννα μου μετακομίσαμε στα Πατήσια. Οι γονείς μου είναι από τη Νιγηρία. Ο πατέρας μου ήρθε στην Ελλάδα για να σπουδάσει, τη δεκαετία του ΄70. Ύστερα από κάποια χρόνια έφερε και τη μητέρα μου. Από τα παιδικά μου χρόνια δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Στο δημοτικό τα πήγαινα μια χαρά με τα άλλα παιδιά. Μόνο όταν τσακωνόμασταν στο ποδόσφαιρο με στολίζανε με βρισιές του τύπου «αράπης» και τα σχετικά. Ήμουν ο μόνος μαύρος στο σχολείο μου. Θυμάμαι επίσης ένα σκηνικό. Μια μέρα, έπειτα από τσακωμό, κάποια παιδιά με είχαν βάλει στη μέση και με έβριζαν. Τότε ένα παιδί που τον έλεγαν Ηλία όρμησε εναντίον τους για να με υπερασπιστεί. Από τότε γίναμε κολλητοί φίλοι. Τα πρώτα χρόνια στο σπίτι μιλούσαμε νιγηριανά και αγγλικά. Αυτό όμως με εμπόδιζε για τα μαθήματα. Μέχρι που ο δάσκαλος κάλεσε τους γονείς μου και τους είπε ότι έπρεπε να μιλήσουμε ελληνικά στο σπίτι.
Με τα χρόνια επικράτησαν τα ελληνικά στο σπίτι μας. Ελληνικά και hiphop. Από εννέα χρονών μιλώ μόνο ελληνικά. Μιλώ επίσης άψογα αγγλικά, ενώ τα νιγηριανά τα καταλαβαίνω αλλά δεν τα μιλώ πια. Το πάθος για τη μουσική το «κόλλησα», ίσως, επειδή μεγάλωσα ανάμεσα σε διάφορους γλωσσικούς ήχους. Στο γυμνάσιο παθιάστηκα με τα γκράφιτι, τη hip-hop και τη Dram΄Ν΄ Βase. Είναι χρόνια που περνούν διοργανώνοντας πάρτι και ανταλλάσσοντας κασέτες με τα φιλαράκια. Εκείνη την περίοδο μπήκε έντονα η θρησκεία στη ζωή μου. Μαζί της και η πρώτη υπαρξιακή σύγκρουση. Γιατί η θρησκεία έλεγε «ειρήνη υμίν», ενώ το hip-hop μιλούσε για εξέγερση. Η θρησκεία ήταν ευχή, το hip-hop δράση. Το hip-hop και τα γκράφιτι ήταν για μένα ένα είδος ξεσπάσματος. Τότε, για πρώτη φορά, άρχισα να γράφω στίχους. Έγραφα και για τον ρατσισμό. Ξαφνικά συνειδητοποίησα κάτι που είχα απωθήσει: το χρώμα της επιδερμίδας μου.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Απαιτείται μιά νέα πολιτική παιδεία

Ομιλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, στην οποία αναδεικνύονται οι αδυναμίες του πολιτικού συστήματος, τα λάθη που γίνονται και οι δυνατότητες που μπορούν να διαμορφωθούν για να υπάρξει ελπίδα για την χώρα.

http://blogvirona.blogspot.gr/l

Συνέντευξη Στ. Τζουμάκα και πρωτοβουλία ίδρυσης Σοσιαλιστικού Κόμματος

Πρωτοβουλία για την ίδρυση Σοσιαλιστικού Κόμματος αναλαμβάνει ο Στέφανος Τζουμάκας, οποίος

σε συνέντευξή του στo Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων και στον Γιώργο Γκόντζο (23.1.2014), δηλώνει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει πλέον.

Κωστής Παλαμάς: Μια απροσδόκητη συνέντευξη, 19 Δεκεμβρίου 1925

Ερευνώντας το αρχείο του Art22 εντελώς τυχαία ανακαλύψαμε μια ενδιαφέρουσα και πιθανόν άγνωστη συνέντευξη του μεγάλου μας ποιητή Κωστή Παλαμά, όπως και ένα σκίτσο του που δεν έχουμε συναντήσει σε κάποια από τις γνωστές εκδόσεις. Έτσι με μεγάλη μας χαρά το μοιραζόμαστε με τους αναγνώστες και επισκέπτες του Art22.gr.

Στα τέλη του 1925 συνήλθε στην Αθήνα στην αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας το συνέδριο της «Μικρής Αντατν Γυναικών». Επρόκειτο για φεμινιστική ομοσπονδία που ιδρύθηκε το 1923 στη Ρώμη και κατόρθωσε να συσπειρώσει τις γυναικείες οργανώσεις πολλών χωρών. Για την Αθήνα υπήρξε μεγάλο γεγονός, χαρακτηρίστηκε το «συνέδριο της κοντής φούστας» και προκάλεσε συζητήσεις μεταξύ οπαδών και αντιπάλων του φεμινιστικού κινήματος. Ο δημοσιογράφος Θ. Ποταμιάνος πήρε τρεις συνεντεύξεις, από τον Κωστή Παλαμά, τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Α’ και την Γαλάτεια Καζαντζάκη.

Η συνέντευξη του Κωστή Παλαμά

Ο μεγάλος ποιητής κ. Παλαμάς είναι ξεσπαθωμένος υπέρ του αγώνος των γυναικών. Δεν έχει καμίαν επιφύλαξιν εις την ιερότητα, σκοπιμότητα και αποτελεσματικότητα του αγώνος αυτού. Ανατρέχει εις τας βαθυτέρας πηγάς του ζητήματος και χαρακτηρίζει την γυναικείαν κίνησιν ως απόρροιαν νόμων γενικών.
«Η γυναίκα σήμερον, και εδώ και αλλού, δρα από την ώθησιν παγκοσμίων ρευμάτων. Βεβαίως τα ρεύματα αυτά, όταν μπαίνουν σε κάθε τόπον, παίρνουν ένα ωρισμένον τύπον, ένα ωρισμένον καλούπι. Όμως πάντοτε διατηρούν μέσα των την παγκόσμιον ώθησιν.
»Ευρίσκω την κίνησιν των κυριών φυσικήν, ευρίσκω ότι το φεμινιστικόν ζήτημα, ανήλθεν εις την επιφάνειαν φυσικώς. Η γυναίκα δεν μπορεί παρά ν’ ακολουθήση την εξέλιξιν. Μετά τον πόλεμον ανεκινήθησαν όλα τα μεγάλα ζητήματα και επομένως και το γυναικείον. Σας επαναλαμβάνω, ότι η τροπή την οποίαν λαμβάνει το γυναικείον ζήτημα είναι λογικόν αποτέλεσμα της γενικής μεταβολής.
Είμαι ακόμη και υπέρ των κομμένων μαλλιών. Γιατί όχι; Μία γυναίκα που εργάζεται δεν δύναται να τρέφη κόμην… ομηρικήν».
- Τότε θα είσθε και υπέρ της κοντής φούστας.
«Βεβαίως! Είναι και αυτή πολύ πρακτική. Δεν ευθύνεται η γυναίκα αν ημείς σκανδαλιζόμεθα… Το σκάνδαλον δεν είναι εις τα κνήμας της αλλά μέσα μας… Γενικώς η γυναίκα πρέπει να είναι ελευθέρα να καθορίζη την περιβολήν της και όλον τον τρόπον τής ζωής της σύμφωνα με τας ανάγκας της.
Μη φοβήσθε… Πάντα θα υπάρχουν ωραίες γυναίκες. Οι αρχαίοι μύθοι περί αμαζόνων και περί άλλων διασήμων γυναικών δεν αποκλείουν την ωμορφιάν της γυναικός από την δράσιν και την δύναμιν.
»Και το κάτω – κάτω, τελειώνει ο κ. Παλαμάς, η γυναίκα επί τέλους έχει και δικαιώματα, τα οποία απέκτησε με την αξίαν της. Αι γυναίκες διεκρίθησαν είς όλα τα στάδια».

Και μου αναφέρει ο κ. Παλαμάς σύγχρονα και παλαιότερα ονόματα γυναικών που διέπρεψαν εις όλα τα στάδια της διανοήσεως, καλλιτέχνιδας, ποιητρίας, συγγραφείς, την Στάελ, την κ. Έλλιοτ, την κόμησσαν ντε Νοάϊγ κτλ, καταλήγει δε πλέκων το εγκώμιον εις την αιωνίαν γυναίκα.
Αι κυρίαι μας ας είναι βέβαιαι δια την επιτυχίαν του αγώνος των. Ο ποιητής είναι ο μεγαλείτερος προπαγανδιστής.

Η ορθογραφία και σύνταξη διατηρούνται κατά το δυνατόν όπως στο αρχικό κείμενο.
http://www.art22.gr/

Απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου «καταδικάζει» το ελληνικό μέλι

Σημαντικό αντίκτυπο στο μοναδικής ποιότητας ελληνικό μέλι και τους 20.000 Έλληνες μελισσοκόμους έχει η απόφαση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να απορρίψει τροπολογία για την υποχρεωτική σήμανση γενετικά τροποποιημένης γύρης στο μέλι. Έτσι, το ελληνικό μέλι εξομοιώνεται με το χαμηλής ποιότητας και βιομηχανικό άλλων χωρών κι επιπλέον, χάνεται το ποιοτικό πλεονέκτημα των ελλήνων μελισσοκόμων, έναντι μελισσοκόμων τρίτων χωρών που καλλιεργούν γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς (ΓΤΟ) και εισάγονται αθρόα στην Ε.Ε. Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο καταναλωτής δε θα είναι σε θέση να γνωρίζει αν το μέλι που επιλέγει περιέχει γενετικά τροποποιημένη (ΓΤ) γύρη.
Με αφορμή την απόρριψη της τροπολογίας, ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής Κρίτων Αρσένης κατήγγειλε την απόφαση, κάνοντας την ακόλουθη δήλωση: «Είναι δυστυχώς μια μέρα ντροπής για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η Ολομέλεια απέρριψε την τροπολογία για υποχρεωτική σήμανση γενετικά τροποποιημένης γύρης στο μέλι. Οι φιλελεύθεροι, η δεξιά, οι συντηρητικοί και οι αντιευρωπαϊστές συντάχθηκαν με τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών συσκευασίας και των εισαγωγέων μελιού, ενάντια στους μελισσοκόμους και τους πολίτες που ήθελαν να αναγράφεται αν το μέλι περιέχει ΓΤΟ.
Είναι θλιβερό ότι παρά το γεγονός ότι χώρα μας δεν επιτρέπει την καλλιέργεια “μεταλλαγμένων”, η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε από τους Ευρωβουλευτές να ψηφίσουν ενάντια της σήμανσης. Η γραμμή της κυβέρνησης δυστυχώς ήταν ευνοϊκή για τους εισαγωγείς μελιού και όχι – ως όφειλε – για τους Έλληνες μελισσοκόμους και τους πολίτες. Χάρη στην επίμαχη τροπολογία οι Έλληνες μελισσοκόμοι θα προστατεύονταν από τον ανταγωνισμό από χώρες που παράγουν «μεταλλαγμένα» και αποτελούν βασικούς εξαγωγείς μελιού στην ΕΕ, όπως η Κίνα και ο Καναδάς. Και τα ερωτήματα προκύπτουν εύλογα: Γιατί η Κυβέρνηση στάθηκε στο πλευρό των εισαγωγέων και όχι των μελισσοκόμων; Γιατί η ελληνική κυβέρνηση συντάχθηκε με τις μεγάλες εταιρείες και όχι με τους καταναλωτές; Γιατί δεν θέλει να γνωρίζουν οι πολίτες αν καταναλώνουν “μεταλλαγμένα”»;
http://www.naxosnow.gr/

Η υφαρπαγή γης και ακινήτων στην Ελλάδα των Μνημονίων

Του Κωστή Χατζημιχάλη *

Χαντς Μέμιντορφ, «Σπίτι κεφάλι»

Παλιά η Αριστερά ήξερε τι να κάνει με τη γη και τα ακίνητα: περίμενε πότε θα έλθει στην εξουσία για να καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία. Σήμερα δεν ξέρει ακόμη τι να κάνει, αλλά δεν μπορεί να περιμένει. Τουλάχιστον ας προσπαθήσει, ας προσπαθήσουμε, να σταματήσουμε με κάθε μέσο την υφαρπαγή που βιώνουμε, και κυρίως αυτή που επέρχεται.
Τα Mνημόνια και η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που μας έχουν επιβληθεί κρατούν ψηλά στην επικαιρότητα το ξεπούλημα της δημόσιας γης και των ακινήτων, ως λύση στο δημόσιο χρέος. Σύμφωνα με τους αναλυτές της Τρόικας, στην Ελλάδα υπάρχει «καθυστερημένη κινητικότητα» των αξιών γης σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη και απαιτείται «ομαλοποίηση» της «ελληνικής εξαίρεσης». Να ακολουθήσει δηλαδή η γη και τα ακίνητα αυτό που έχει γίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη: συγκεντροποίηση της γης και περιορισμός της μικροϊδιοκτησίας, ένας «αναγκαστικός καπιταλιστικός εκσυγχρονισμός», κατά τους μνημονιακούς.
Είμαστε λοιπόν μάρτυρες μιας πρωτοφανούς επίθεσης σε πολλά επίπεδα, επίδικο της οποίας είναι μια από τις κατεξοχήν εκφάνσεις των κοινών, η γη και, σε ένα άλλο επίπεδο, το κτιριακό απόθεμα, κυρίως δημόσια κτίρια, εμπορικά ακίνητα και κατοικίες. Κατακτήσεις γενεών, υλικές, θεσμικές αλλά και συμβολικές, χάνονται σε λίγο χρόνο, μέσω της υφαρπαγής της γης, της δημόσιας περιουσίας και της μικροϊδιοκτησίας.

Έρχεται... το τίποτα με ταχύτητα σαλίγκαρου

Του Νίκου Δήμου
Προφητεία εύκολη: ό,τι και να γίνει το 2014, είτε είναι επανάληψη, είτε επανάσταση, η ουσία δεν θα αλλάξει. Μία από τα ίδια θα είναι, με άλλα ονόματα. Αυτό που εμείς οι Έλληνες χρειαζόμαστε είναι κάτι που χρειάζεται δεκαετίες, για να μην πω αιώνες. Ο χρόνος δεν παραβιάζεται, ούτε εκβιάζεται.
Χρειαζόμαστε μία νέα νοοτροπία. Όλοι: λαός και ηγεσία, πλούσιοι και φτωχοί, γραμματιζούμενοι και αγράμματοι, πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης. Αυτός που ασκήσαμε ίσαμε τώρα, τελείωσε. Μας έφερε στο αδιέξοδο και τελείωσε. Εμείς όμως συνεχίζουμε να σκεπτόμαστε με τον ίδιο τρόπο, γιατί ο άλλος δεν γεννήθηκε ακόμα μέσα μας.
Έτσι, ενώ ξέρουμε πως το μέγιστό μας έλλειμμα είναι η παιδεία, κλείνουμε τα πανεπιστήμια, κερδίζουμε με σοφιστείες εξάμηνα σπουδών και διαπρέπουμε σε όλες τις βαθμίδες στις εκπαιδευτικές καταλήψεις. Ο παραλογισμός στη νιοστή δύναμη.
Έρχεται, είπατε; Μα πώς να έρθει το καινούργιο και ποιος θα το υποδεχθεί; Ποιος έχει υποδοχείς για το διαφορετικό; Το τρέμουμε στην ανασφάλειά μας. Και οι δήθεν επαναστάτες πολιτικοί μας δεν τολμούν να προτείνουν πραγματικές ανατροπές. Τάζουν μόνο μία επιστροφή στο παρελθόν. Θα αποκαταστήσουν το ένα, θα επανορθώσουν το άλλο. Όπισθεν ολοταχώς.
Κατακερματισμένοι, κομματιασμένοι, γαντζωνόμαστε στο γνωστό και εξορκίζουμε το άγνωστο. Ο καθείς και οι διεκδικήσεις του. Ο καθείς και τα προνόμιά του. Και το συμφέρον του. Το ατομικό. Άντε και της οικογένειας, της συντεχνίας. Ζητάμε, ζητάμε. Δώσαμε ποτέ; Μόνον όταν μας εξαναγκάζουν.
Όχι δεν έρχεται τίποτα. Και να έρθει θα βρει την πόρτα θεόκλειστη. Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι εύκολα. Θέλουν γενιές. Για να γεννηθεί το καινούργιο, άλλες χώρες πέρασαν σχολαστικά από τον λατινικό μεσαίωνα, ανοίχτηκαν στην απελευθερωτική Αναγέννηση, πολέμησαν την εκκλησιαστική καταπίεση στην Μεταρρύθμιση, φώτισαν το νου τους με τον Διαφωτισμό. Κατέλυσαν τα φέουδα, έχτισαν πόλεις, δημιούργησαν την αστική τάξη. Επινόησαν την σύγχρονη δημοκρατία, τα ατομικά δικαιώματα, τον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό. Εμείς τίποτα από αυτά δεν ζήσαμε. Από τη φεουδαρχία των Βυζαντινών και των Οθωμανών, εκτοξευθήκαμε στην νεοτερικότητα μέσα σε δεκαετίες. Μας λείπουν χίλια χρόνια εξέλιξη.
Ό,τι εισάγεται άκαιρα, μαραίνεται. Πάσχισαν οι Βαυαροί να μας κάνουν Ευρωπαίους και οι σοφολογιότατοι αρχαίους. Μαϊμούδες έφτιαξαν, με το φράκο του φράγκου, την περικεφαλαία του Περικλή και τα τσαρούχια του Κατσαντώνη. Μαϊμούδες που έγραφαν καθαρεύουσα. Σωστά τους διώξαμε όλους αυτούς – αλλά ακυρώσαμε και τους δικούς μας. Τον Καποδίστρια και τον Τρικούπη. «Ανθ’ ημών Γουλιμής». Οι εκσυγχρονιστές δεν ευδοκίμησαν εδώ.
Να φύγουμε από την Ευρώπη! Να φύγουμε από την Δύση; Μάλιστα. Και να πάμε πού; Υπάρχει άλλος χώρος; Εκτός από το Ισλάμ με την Σαρία του, εγώ δεν βλέπω τίποτα. Από την Άπω Ανατολή ως την Λατινική Αμερική, ένας πολιτισμός κυριαρχεί: ο Δυτικός. Με τον Καπιταλισμό του, αλλά και την Δημοκρατία του, με τις ανισότητες αλλά και τα δικαιώματα, τους ακτιβιστές και τους οικολόγους. Αν δεν μας αρέσει αυτός, ή πρέπει να δημιουργήσουμε δικό μας, ή να φύγουμε για άλλο πλανήτη. Δύσκολα και τα δύο.
Συμπέρασμα: Αφού δεν ΕΡΧΕΤΑΙ πρέπει να πάμε εμείς. Σαν τον Μωάμεθ στο βουνό. Η μόνη λύση είναι να γίνουμε κάποτε ένα σύγχρονο, δίκαιο, ορθολογικά οργανωμένο κράτος και μία ισορροπημένη κοινωνία πολιτών. Αλίμονον όμως. Κι αν το πετύχουμε, θα χρειαστούν γενιές…
http://www.protagon.gr/