Συχνά ακούμε καλοπροαίρετα τον εξής προβληματισμό: «Τι θα κάνατε εσείς στη θέση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ»;
Το ερώτημα δεν είναι παράλογο
Ομως θα πρέπει να το βάλουμε στη σωστή διάστασή του:
Αν βρισκόμασταν ως ΚΚΕ στη «θέση» του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή στη θέση της αστικής διαχείρισης, στη θέση της υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου που διεκδικεί ανάκαμψη της κερδοφορίας του, εξασφαλίζοντας τα πλεονεκτήματα και τις προοπτικές που του δίνει η συμμετοχή στην ΕΕ, την Ευρωζώνη και γενικότερα στις ευρωατλαντικές συμμαχίες, το ΝΑΤΟ. Αν βρισκόμασταν στη «θέση» της ανάληψης μιας διακυβέρνησης που είναι όργανο της εξουσίας των μονοπωλίων. Αν βρισκόμασταν στη «θέση» των διαπραγματεύσεων για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου, στα τραπέζια της ΕΕ, της Ευρωζώνης και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών.
Αν βρισκόμασταν λοιπόν σε αυτή τη «θέση», πράγματι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα μπορούσαμε παρά να έχουμε τα ίδια διλήμματα - συνέχιση εντός ευρώ ή επιλογή της χρεοκοπίας ανεξέλεγκτης ή ελεγχόμενης και καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής; Ζυγίζουμε τι συμφέρει περισσότερο το κεφάλαιο και επιλέγουμε. Ετσι έπραξε και ο ΣΥΡΙΖΑ...
Αν βρισκόμασταν σε αυτή τη «θέση», όμως θα ακυρωνόμασταν ως Κομμουνιστικό Κόμμα, ως κόμμα της εργατικής τάξης και των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, θα γινόμασταν άλλο κόμμα που δεν θα μπορούσε να παλεύει για λογαριασμό των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων.
Είναι αυτό που εξηγούσαμε και το 2012, όταν μας καλούσαν πάλι καλοπροαίρετα εργαζόμενοι, ότι πρέπει να «μπούμε» και εμείς σε μια συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, να τη στηρίξουμε ή τουλάχιστον να την ανεχτούμε για 5-10 ζητήματα.
Εξηγούσαμε λοιπόν και τότε ότι κάθε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, παρά τις προθέσεις της, τις διακηρύξεις και τους αυτο-χαρακτηρισμούς της, παρά τις όποιες επιδιώξεις της, αντικειμενικά θα οδηγηθεί σε συγκεκριμένο αντιλαϊκό δρόμο αφού δεν αποτελεί προϊόν ρήξης με το κεφάλαιο, την εξουσία του, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ κ.λπ.
Σήμερα λοιπόν η αυταπάτη και η ψευδαίσθηση ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι αλλιώς, ξεγυμνώνεται μπροστά στα μάτια μας όσο και αν προσπαθούν διάφοροι να την κουκουλώσουν με τα κουρέλια μιας «ρήξης - καρικατούρα», του «εθνικού νομίσματος», της καπιταλιστικής «παραγωγικής ανασυγκρότησης», του «έντιμου συμβιβασμού», να την «ξαναμακιγιάρουν» και να την βγάλουν μπροστά, προσπαθώντας να μαντρώσουν όσους αγανακτούν, όσους νιώθουν απογοητευμένοι από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, στο μαντρί εφοπλιστών, φαρμακοβιομηχάνων, κέντρων των ΗΠΑ και της Γερμανίας που στηρίζουν το Grexit.
Ας δούμε όμως το ερώτημα αλλιώς
Τι θα γινόταν όμως αν είχε συντελεστεί μια ριζική αλλαγή στο συσχετισμό δυνάμεων, υπέρ της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και στη θέση μιας κυβέρνησης αστικής διαχείρισης, μιας κυβέρνησης οργάνου της εξουσίας του κεφαλαίου, βρισκόταν μια αληθινά εργατική - λαϊκή κυβέρνηση όργανο της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, στην οποία βεβαίως θα πρωτοστατούσαν και θα είχαν αποφασιστικό ρόλο οι κομμουνιστές;
Μια τέτοια κυβέρνηση - εξουσία δεν θα εγκλωβιζόταν στα αδιέξοδα μιας αντιλαϊκής διαπραγμάτευσης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ. Δεν θα προχωρούσε από την αρχή σε μια τέτοια διαδικασία σαν αυτή που ζήσαμε τους προηγούμενους πέντε μήνες.
Πρώτα απ' όλα γιατί δεν θα αναγνώριζε όλο το προηγούμενο αντιλαϊκό - αντεργατικό πλαίσιο θεσμικό, νομοθετικό, τους μνημονιακούς και μη νόμους, όλα τα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, προστασίας της κερδοφορίας του, τα εξοργιστικά προνόμια των επιχειρηματικών ομίλων. Ολα αυτά θα καταργούνταν, θα ανατρέπονταν. Δεν θα αναγνώριζε επίσης τις δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ, τις «υποχρεώσεις» που προκύπτουν από αυτές, θα ακύρωνε τη συμμετοχή της χώρας σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, θα προχωρούσε στην αποδέσμευσή της.
Δεν θα άφηνε τα κλειδιά της οικονομίας, τις παραγωγικές μονάδες, τις υπηρεσίες, την ενέργεια, τις υποδομές, τις τράπεζες στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου των μονοπωλίων. Θα προχωρούσε σε μια σειρά άμεσα βήματα ξεκινώντας τη διαδικασία της κοινωνικοποίησής τους και της οργάνωσης της οικονομίας, με βάση τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό. Ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, με κριτήριο όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου, όχι την καπιταλιστική εκμετάλλευση αλλά την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών, των ευρύτερων κοινωνικών αναγκών. Αυτός ο δρόμος θα επιτρέψει να βγούμε από την κρίση προς όφελος των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων. Θα δώσει τη δυνατότητα να αναπτυχθούν ισόμετρα και αναλογικά παραγωγικοί κλάδοι που σήμερα περιορίζονται εξαιτίας των δεσμεύσεων της ΕΕ (π.χ. ναυπηγική βιομηχανία, ζάχαρη, κρέας).
Μια τέτοια εξουσία δεν θα αναγνώριζε το κρατικό χρέος και τις υποχρεώσεις αποπληρωμής του. Θα κήρυττε μονομερώς τη διαγραφή του.
Μια τέτοια εξουσία και κυβέρνηση θα στηρίζονταν, θα ήταν προϊόν μιας πλατιάς εργατικής - λαϊκής κινητοποίησης και συμμετοχής σε όργανα εξουσίας, σε νέους θεσμούς που θα προκύψουν από την ανατρεπτική πάλη του λαού, αντικαθιστώντας τους σάπιους θεσμούς του αστικού πολιτικού συστήματος, της «δημοκρατίας» των μονοπωλίων.
Μια τέτοια εξουσία και κυβέρνηση θα προχωρούσε από την πρώτη στιγμή στη σύναψη αμοιβαία επωφελών διεθνών συμφωνιών με άλλα κράτη του κόσμου για την εισαγωγή φαρμάκων, τροφίμων, Ενέργειας, ακριβώς γιατί δεν θα είχε τις δεσμεύσεις από τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως η ΕΕ, το ΝΑΤΟ κ.λπ.
Για να βρεθούμε σε αυτή τη θέση παλεύουμε σήμερα
Ολη η πάλη, ο αγώνας των κομμουνιστών βρίσκεται σε αυτή την κατεύθυνση. Δηλαδή στην προσπάθεια για να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης υπέρ της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ώστε να μπορέσει να αλλάξει δρόμο η χώρα, να εγκαταλείψει τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, είτε με ευρώ είτε με δραχμή, με τις κρίσεις του, την εξαθλίωση, την εκμετάλλευση, τη ζωή χωρίς δικαιώματα, την προσαρμογή των εργατικών - λαϊκών αναγκών στα όρια των κάθε φορά κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, των δεσμεύσεων της συμμετοχής σε καπιταλιστικές ενώσεις και ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.
Γι' αυτό το λόγο σήμερα το ΚΚΕ καλεί το λαό όχι μόνο να αντισταθεί στη νέα αντιλαϊκή - αντεργατική επίθεση κεφαλαίου, κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ΕΕ, αλλά οι αγώνες του επόμενου διαστήματος να γίνουν εφαλτήριο, να σηματοδοτήσουν βήματα στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας. Να σηματοδοτήσουν την ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού - αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού του κινήματος, βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις τους, τα κόμματά τους, τους έξωθεν συμμάχους τους, ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για να αλλάξουν οι συσχετισμοί υπέρ του λαού. Για να μπορέσει ο λαός να συγκροτηθεί σε μια ισχυρή αποφασιστική δύναμη, ικανή σήμερα να βάζει εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση και αύριο να την ανατρέψει, να επιβάλει τη δική του διέξοδο. Μέσα σε αυτή τη διαδικασία θα μπορούν οι εργαζόμενοι να έχουν μικρές ή μεγαλύτερες επιτυχίες και νίκες. Και μπροστά στην κάλπη, όποτε και αν προκύψει, με αυτό το κριτήριο θα πρέπει να σταθούν. Το πώς η ψήφος τους θα βοηθήσει, θα στηρίζει την προσπάθεια για να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης για να μπορέσει ο λαός να σηκωθεί όρθιος, οργανωμένος και αποφασισμένος να πάρει την τύχη στα χέρια του.
Πηγή: Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα ανώνυμα σχόλια δεν δημοσιεύονται. Δεν δημοσιεύονται σχόλια τα οποία θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίνονται στην δική μας αντίληψη διαλόγου. Δεν γίνεται αποδεκτός αντικομμουνιστικός, φασιστικός, ρατσιστικός οχετός, καθώς και σχόλια προβοκατόρικου χαρακτήρα κάθε είδους. Οι διαχειριστές θεωρούν δικαίωμά τους την διαγραφή ή μη δημοσίευση οποιουδήποτε σχολίου κατά την κρίση τους και χωρίς υποχρέωση περαιτέρω εξηγήσεων.