,,Demoniczny Damianek czyli strach ma moje oczy” – Mariusz Niemycki – recenzja

Uważasz, że twoje dzieciństwo nie było sielanką?

Damianek pokaże ci, że jego życie jest iście demoniczne! Już nie biorąc pod uwagę jego równie zwariowanego rodzeństwa, uważam, że takie zbiegi przykrych i komicznych okoliczności się niestety nie zdarzają. 

Zazdroszczę mu spotkania z babokiem. Ponadto nie dostałam listu z Hogwartu! Kto z was wie gdzie kupić miksturę na porost włosów? O ile interesuję się zwierzętami, to tak ekstremalnie odjazdowego psa jak Parmezan nie miałam jeszcze przyjemności spotkać. I do tego zaznajomienie się z mumią! Ale najbardziej mu zazdroszczę jaja Człapoklapka… co się z nim stało? Przekonajcie się sami! Tak więc z nutą zazdrości porównuję nasze losy. Kto jak kto ale on ma genialne życie.

Z pewnością mogę powiedzieć, że kolejna dawka przygód naszego nieprzewidywalnego bohatera zwala z nóg. Nie muszę chyba podkreślać, że książka jest napisana w bardzo wygodnym i luźnym stylu, czyta się ją jednym tchem. Losy chłopca dostarczają wiele pozytywnych emocji, a takie historie nigdy się nie nudzą. Z pozoru łatwa i przyjemna opowieść jest jednak bardzo wciągająca, a gdy już zacznie się czytać, nie można się oderwać. Od razu ostrzegam, sama nie mogłam przestać się śmiać, dowiadując się o coraz to nowych wybrykach i przygodach Damianka. Moją uwagę przykuły także, po prostu perfekcyjnie dopasowane i świetnie wyrażające emocje danego momentu, ilustracje.

Szczególnie polecam tym, którzy są przekonani, ze mają zbyt wyrafinowany gust na takie książki. To dzieło nie dość, że pozytywnie was zaskoczy, to nie pozwoli jeszcze długo o sobie zapomnieć.

Miłej lektury,

Śliwka, 15 lat

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Skrzat.

‘’Demoniczny Damianek czyli Mistrz Kłopotów’’ – Mariusz Niemycki – recenzja

Określenie użyte w tytule mówi samo za siebie. Autor odkrywa przed nami przygody nieprzeciętnego dwunastolatka. Śledząc losy chłopca poznajemy życie, z zupełnie wywróconej do góry nogami, perspektywy. 

Demonek prowadzi poważne interesy m. in. sprzedaż księżniczki zaklętej w guzik, staje się menagerem swojej bliźniaczej siostry, oraz stara się o pracę w OPEC. Ramie w ramię ze swym zwariowanym psem Parmezanem sieje ogólną destrukcję i spustoszenie. Wbrew pozorom jest to jednak równy gość. Ja tak uważam, ale Demonek po spotkaniu z utopcem, wysłaniu ciężarówki w kosmos i konwersacji ze sznurówką wcale nie był tego pewien. Damianek uświadomił mi, że krowy nie ubierają się na czerwono. Ta książka opowiada także o Nędznym żywocie bagiennego wampira.

Nie zdradzę Wam więcej! Ani słówka! Gwarantuję, że tej książki długo nie zapomnicie. Nieważne jaki gatunek książek czytasz ani w jakim jesteś wieku, przygody Demonka rozbawią cię do łez. Szczególnie polecam osobom, które widzą świat w biało-czarnych barwach, dotknęła je nuda. Nasz Mistrz nauczy Was jak wyjść z najgorszej opresji! 

Polecam także serię ,,Detektyw Zuzia na tropie”, bo właśnie ona skłoniła mnie do sięgnięcia po tę książkę. Byłam mile zaskoczona.

Miłej lektury,

Śliwka, 14 lat

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Skrzat.

„Dziewczynka, która nie wiedziała kim jest” - Mariusz Niemycki - recenzja

Mariusz Niemycki jest autorem kilkunastu książek dla dzieci i młodzieży o bardzo różnorodnej tematyce - od fantastyki, przez zagadki, aż do kryminałów. Oprócz pisania zajmuje się także tworzeniem słuchowisk dla najmłodszych, emitowanych obecnie na antenie Programu Pierwszego Polskiego Radia, Jedynki.

„Dziewczynka, która nie wiedziała kim jest” to niedługa kryminalna opowieść dla młodszych czytelników.

Do biura detektywistycznego zgłasza się dwunastoletnia Wiktoria. Ma poważny problem, który rozwiązać może wyłącznie profesjonalista. Mimo, że dziewczynka nie ma pieniędzy na honorarium dla detektywa, ten zgadza się przyjąć zlecenie. Dlaczego? Sprawa jest nieco zawikłana- otóż Wiktoria nie do końca wie, kim właściwie jest. W kieszeni znalazła jedynie tajemniczy, podpisany jej imieniem identyfikator…

Być może sprawa ta nie byłaby tak trudna, gdyby detektyw, do którego się udała nie okazał się… psem.

Wiktoria postanawia jednak zaufać nietypowemu obrońcy. W roli jego asystentki przyjmuje nowe, intrygujące zlecenia, przemierza miasto w poszukiwaniu poszlak, ale przede wszystkim stara się odnaleźć „samą siebie”. Nie jest to proste- na drodze pary detektywów stają kolejni złoczyńcy, z których każdy kolejny jest bardziej nietypowy od poprzedniego…

Książkę mogę polecić dzieciom w wieku od ośmiu do dwunastu lat. Autor w ciekawy sposób kreuje akcję ukazując punkt widzenia kilku różnych osób, najczęściej jednak na pozycji narratora stoi… pies. Tak ciekawy zabieg dodaje książce humoru, ponieważ styl formułowania myśli przez czworonożnego detektywa w żaden sposób nie kojarzy się ze znanym nam z bajek wizerunkiem wiernego przyjaciela o merdającym wesoło ogonie.

Ania, 15 lat

Za sympatyczną lekturę dziękuję Wydawnictwu Skrzat.

"Piątka z Bukowej Góry" - Mariusz Niemycki - recenzja

Mariusz Niemycki to autor powieści dla dzieci i młodzieży. Wielokrotnie wyróżniany m.in. w ramach Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego. Napisał serię o przygodach grupki przyjaciół "Piątka z Bukowej Góry".

Wielki kudłaty łobuz

Narratorem opowieści jest Basia, która, przedstawiając wydarzenia, stara się zachować jako taki obiektywizm. Już na samym początku dzieci mają mało bezpieczną przygodę, bo jedno z nich wpada do jeziora, nad którym wspólnie spędzają czas, oczekując nadejścia Patyka (czyli Patryka) – swojego przywódcy. W miarę rozwoju akcji dowiadujemy się coraz więcej o każdym członku paczki, obserwujemy, jak się ze sobą sprzeczają, poznajemy ich umiejętności i widzimy, że potrafią świetnie współpracować, jeśli tylko zajdzie taka potrzeba. Rodzeństwo, pomimo licznych kłótni, wspiera się, gdy tylko sytuacja tego wymaga, a przywódca liczy się za zdaniem każdego członka paczki. Poznajemy też ekipę Wasielaków, którą tworzy czwórka rodzeństwa (trzech braci i jedna siostra). Tam absolutnie rządzi najstarszy, ale w najbardziej krytycznym momencie dyktatura okazuje się prowadzić do buntu i konfliktu w całej paczce.

Tajemnica rodzi kłopoty

Tym razem Maciek odnajduje starożytną mapę. Mapa nie dość, że starożytna, to jeszcze ma wieść do ukrytego skarbu. Nasza piątka – wspomniany Maciek, jego siostra Basia, która o wszystkim nam opowiada, Patyk, Tobi i Oliwka nie spoczną póki skarbu nie odnajdą. Zadanie nie jest łatwe – trzeba rozszyfrować znalezioną mapę, odczytać tajemnicze, łacińskie napisy, odnaleźć klucz… A jeśli do tego dojdą jeszcze dziejące się dziwne, niewytłumaczalne wydarzenia, rozmaite przeszkody, które pojawiają się na drodze bohaterów oraz snujące się jak duchy i pojawiające się znienacka niczym jakieś zjawy przebiegłe dzieciaki od Wasielaków, przekonamy się, że będzie to nie lada wyzwanie…

Ktoś bardzo podejrzany

W Bukowej Górze pojawia się ktoś bardzo podejrzany podający się za kolegę z lat szkolnych taty Basi i Maćka. Równie ważną, a może i ważniejszą sprawą - przynajmniej w opinii Baśki - jest to, komu Patryk podarował bursztynowy prezent przywieziony z wakacji w górach. Młodzi ludzie ochoczo tropią tajemnice - nieco z zamiłowania, a nieco dla zabicia nudy.

Policjanci i złodzieje

Dzielni detektywi z Bukowej Góry okazują się być zbyt mało sprytni jak na towarzystwo z jakim przyszło im się stykać. Młodzi ludzie chętnie angażują się w śledczą pracę, a gdy ktoś wabi ich obietnicą edukacji związanej z ich pasją - tracą czujność. Na szczęście ktoś, kogo uważają za nieprzyjaciela okazuje się być przyjacielem i dobre imię Piątki z Bukowej Góry pozostaje niezagrożone.

Karol, 12 lat

Za serię o Bukowej Górze dziękuję Wydawnictwu Skrzat.

"Wielki kudłaty łobuz" - Mariusz Niemycki - recenzja

Mariusz Niemycki – autor  książek dla dzieci i młodzieży, bajek dla najmłodszych i słuchowisk radiowych dla dzieci. W 2005 roku został wyróżniony przez Jury Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego.

„Wielki kudłaty łobuz” to opowieść o piątce przyjaciół z Bukowej Góry, którzy postanawiają rozwiązać tajemnicę zaginionych psów i odnaleźć spadochroniarza zagubionego w lesie po nieszczęśliwym lądowaniu. Patryk, Basia, Tobiasz, Maciek i nowa koleżanka Oliwia ruszają na poszukiwania z Wasielakami, którzy chcą z nimi współpracować, ale w sumie okazują się ich konkurentami.

Przeżywają razem mnóstwo przygód, w których nie brakuje humoru. Basia z początku nie docenia swojego brata Maćka, ale kiedy ten gubi się w lesie, dziewczynka zaczyna się zamartwiać o niego. 

Czytając „Wielkiego kudłatego łobuza” dowiecie się czy grupa przyjaciół odnajdzie Maćka, spadochroniarza i psy sąsiadów. A także co to za zagadkowy pies, który reaguje na wołanie o pomoc.

Książkę czytało mi się całkiem dobrze. Momentami była naprawdę tajemnicza, a czasem śmiałam się nad nią w głos. Opowieść polecam głównie dla dzieci w wieku od 6 do 10 lat.

Martyna, lat 12

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Skrzat