Soup of Lent 1 - ANG PAGIGING MALAKAS SA KABILA NG KAHINAAN

Magandang araw po sa inyo! Ako po si Rejie Agdigos, dating sakristan at mayor ng Knights of the Altar ng Parish of Saint Martin de Porres under the Jurisdiction of Diocese of Imus, Cavite. Akin pong pinasisimulan ang article-reflection na ito na tinatawag kong Soup of Lent (a 7-day reflection for the lenten season).

At ang pamagat ng ating pagninilay sa Unang Lunes ng Kuwaresma ay ANG PAGIGING MALAKAS SA KABILA NG KAHINAAN. Tila napuna ninyo na magulo ang title na pinili ko. Actully hindi po. Atin pong simulan ang pagninilay na ito sa isang kuwentong buhay.

Katatapos lang ng Second Semester. Nakakapagod, pero ayos lang kasi ganoon naman ang nag-aaral e. Madaming project sa eskwela, madaming mga pagsusulit din kaming hinarap. Nariyan yung nakikita ko yung mga higher year IT Students na graduating na nagtutumpukan sa tapat ng Alumni Office ng Adamson University, kaharap ang kani-kanilang mga laptop at mga thesis papers na nirerebisa at matamang pinag-aaralan. Kita ko sa kanila ang pagsusumikap na makapasa upang makasama sa martsa para sa graduation. Maganda ang kanilang ginagawa, sila ay nag-susumikap at nagtitiyaga upang makakuha ng magandang grades. Sinasabi ko sa sarili ko, sana kapag umapak ako sa yugto kung saan kami naman ang nagtutumpukan at abala sa aming Thesis ay nawa'y makayanan ko at makayanan ng mga kagrupo ko.

Merong isang pangyayari sa nakalipas na semestre na hindi ko makakalimutan, ang ilang-beses naming pagpupuyat dahil sa subject namin sa System Analysis and Design na naging sulit naman dahil nakapasa po kaming apat, sina Judy, James at Michelle. Pero meron pang isang pangyayari na hindi ko makakalimutan sa semestre na nagdaan, ito ay ang pagkamatay ni Jeff. Si Jeff, hindi naman kami close na magkaibigan, madalas ay nakaka-angasan ko kasi sa sobrang kulit. Sa apat na sulok ng kwarto namin, siya ang tinaguriang Joker ng Klase. Sa hindi inaasahang pangyayari, hindi natural death ang kinamatay ni Jeff, isang suicide. Nabalitaan ko ito sa Facebook at sa isang Diyaryo. Wala sa karakter niya na gagawin ang ganoong bagay. Pero kung anoman ang dahilan nito ay nawa'y pagpahingahin nawa ng Poong Maykapal ang kanyang kaluluwa.

Unang araw ng klase kung saan kaklase ko si Jeff, at matapos na nabalitaan ko ang naganap sa kanya, bago magsimula ang klase namin ay parati kaming nagdarasal, bawat klase namin sa iba't ibang asignatura ay nakagawian na naming magdasal. Noong araw na iyon, ramdam ko ang katahimikan na nakakapanibago at ang kalungkutan. Dumating ang professor namin, at ako ang pinagdasal. Sa hindi inaasahan, sumagi sa isip ko si Jeff, kasi nabanggit ng prof namin ang nangyari kay Jeff at hinihingi niya sa amin na ipagdasal si Jeff sa umagang iyon. Binubulong ko sa isipan ko na dapat maging malakas ako! Magpakita ako ng kalakasan sa kabila ng kanilang kahinaan at magkahinayang sa nangyari kay Jeff. At nang hindi ko na nakontrol ang aking sarili, hindi na ako nakapagsalita at unti-unti na lang pumatak ang aking luha. May mga lumuha din, lalo na sa mga tunay na kaibigan ni Jeff. At kalaunan, siya ay nilibing at tila hindi ko na siya makikitang makulit, maangas at magpapatawa sa amin.

Mga kapatid, nasaksihan ko po na sa kabila ng nangyari kay Jeff ay marami akong napunang mga kapwa kong estudyante na iba't iba ang kanilang mga agam agam ukol sa ginawa ni Jeff. Ok, nirerespeto ko ang kanilang mga pananaw ngunit sino tayo upang humusga sa ating kapwa? Sino tayong madalas ay nagmamalinis at pumupuna lamang sa dungis ng ating kapwa? Mga kapatid, ang lahat ng tao ay may kahinaan. Kahit pagkalakas-lakas mong tao, kahit ikaw pa ang pinakamayaman sa inyong komunidad, kahit ikaw pa ang celebrity sa inyong pangkat, ikaw - tayo - lahat tayo ay may kanya-kanyang kahinaan. Maging ako, noong nagdasal ako sa umagang iyon na dapat ay hindi ako nagpakita ng pagluha na dapat ay nagpakita ako ng Kalakasan sa kabila ng kanilang panghihinayang.

Maging si Kristo mga ay nagpakita ng kahinaan. Kung ating magugunita ang istorya ng kanyang pagdarasal sa halamanan ng Getsemane, idinalangin niya sa Diyos Ama na “tanggalin sa kanya ang Kalis ng paghihirap.” Ngunit sinunod pa rin niya ang kalooban ng Ama. Ibinigay niya ng buong-buo ang kanyang sarili nang ipako siya at mamatay sa krus para tubusin ang ating kasalanan. Kung tutuusin ay hindi na niya kailangang gawin iyon dahil Diyos na siya. Pero ginawa pa rin niya iyon nang dahil sa pagmamahal. Humugot si Hesus ng kalakasan na sundin ang hula sapagkat ito ang nakatakda at dahil sa pagmamahal niya sa sangkatauhan.

Bilang panghuli, isang tanong ang aking iiwan sa inyo. "...kung saka-sakali man, saan ka huhugot ng kalakasan sa kabila ng kahinaan nating lahat?"

Salamat sa pagbasa at nawa'y namnamin natin ang linggong ito.

Read More

Adamson Suspends Class due to A(h1n1)

Nag-start na ang klase namin noong June 15. Medyo ok at excited ako sa pasukan. Na-meet ko na ang mga professor ko pati na yung mga kaklase ko. Yung iba kong mga kaklase, hindi nabago. Pero marami rin ang panay bago.

Bininyagan ko na din yung bago kong Bag. Medyo may kalakihan pero sulit naman kasi marami akong notebook na binili para sa Tatlong Major Subjects at sa Physics.

Ang pasok ko ay lunes hanggang sabado. Mas worst ang lunes ko kasi isang subject lang ako from 9-10 A.M lang ako. Gayundin ang Biyernes ko. From 9-10 may klase ako, then kasunod nito ang laboratory ko sa Operating System from 3-6 P.M.

Kanina, papasok na sana ako para sa klase ko sa Physics ng 12-6 P.M. Siyempre sa bahay na ako kakain para papasok na lang ako. Habang kumakain ako ng tanghalian kanina, hindi ko inaaasahan ang brownout kanina dahil may transformer na sumabog sa kanto ng village namin. So walang ilaw, then tinignan ko yung Cellphone ko. Nakatanggap ako ng SMS galing sa dalawa kong kaklase na sina Shane at Jeff. Ito yung naka-sulat:

Sender: AdU IT Shane
+63908130XXXX

Clasm8s d classes r suspend starting today
until june 29, due to A(H1N1 1)its confirmed,
accounting students,, plz 4ward diz message
to any ADU students, from fr.greg univ.
president

Sender: AdU IT Jeff Tan
+63917438XXXX

Mula 22 hnggang 29 ay wala taung pasok dahil
sa h1n1. Confirmed na
-jeff tan


Nagulat ako sa chain message ng mga kaklase ko. E noong nag-brownout, hindi pa plantsado yung damit na isusuot ko. Nataon na nga lang kamo at may suspension DAW ng klase. Pero ayaw kong maniwala, tinawagan ko yung tropa ko sa Imus at yung kapit bahay naming taga Adamson din at ang sabi nila ay nakatanggap rin sila ng message.

Bago pa man ito nangyari, kahapon pa lamang ay nabalitaan na akong meron raw natamaan ng Swine Flu sa may classroom ng Business Admin. Tiyempong nakausap ko yung presidente ng Student Gov't ng Adamson. Noong una, sabi daw hindi pa confirmed pero meron nga raw na sabay sabay na nilagnat. At kaninang papasok na ako ay naalala kong "... oo nga pala, may kumalat na balitang may nilagnat na mga estudyante sa may BA"

At dahil 'jan, nag-email ako sa adamson. Clinarify ko talaga kung suspended nga yung klase. Nag-text din ako sa DZMM Teleradyo sa programang Magpayo nga Kayo pero hindi nila nabasa yung text ko.

Sana nga, hindi nila sinuspend yung klase. Pero dahil sa kinatatakutan ang Swine Flu ay contagious, mas pinili ng School na mag mandatory suspension for 10 days ang klase.

Ngayon pa lang, iniisip ko na agad kung anong gagawin ko sa 10 araw na walang pasok?

Read More

proposed amendments

Matrix House Proposed Charter Amendments

Publish at Scribd or explore others: Other How-to-Guides & Manu Law & Government Government-Asia

Read More

Pana-panahon talaga!

Totoo pala. May mga araw talaga na kahit hawak mo na ang PC mo eh may oras na tatamarin ka nang sundan ang mga blog-writing mo. Tulad ko at tulad ng nakararami, pampalipas-oras lang talaga ang blogging in a sense of exchanging information.

And speaking of weder-weder lang, ngayong araw na pala ang laban ni Manny Pacquiao kay Ricky Hatton. Nang lumalaban na si Pacman televised from US, itong laban lang na ito ang medyo kinakabahan ako. Pinapanood ko kasi sa Youtube yung mga previous fights ni Hatton at nakikita ko na medyo may gulang itong si Hatton. Dalawa sa napanood kong boxing fights ni Hatton ay nanghe-headbat itong si Hatton na dapat namang iwasan ni Pacman, kaya talagang kinakabahan ako kahit wala naman akong ka-pustahan. Anyways, tested and proven daw na zero-crime rate kapag tine-televised na sa TV ang laban ni Pacquiao. May ayaw pa nga maniwala dito e. Ito ang maaaring pruweba... karamihan kasi sa mga tao e nanonood sa laban ni Pacquiao sa kani-kanilang bahay, wala gaanong tao sa kalsada maliban lang sa mga iilang bumabiyahe talaga at tinitiis na 'wag manood ng laban ni pacman para makarami sa boundary. So yung mga isnatcher e wala gaanong mabibiktima and who knows karamihan sa mga isnatcher ay nanonood din ng laban diba? So sana nga, manalo ang manok ng Pinoy at 'wag sanang mahawa ng A(H1N1) flu.

Speaking of A(H1N1) also known as the Swine Flu, nagiging epidemic na siya. Bagaman wala pa dito ang sakit na ito, nag-hahanda na rin ang karamihan lalo na yung nasa Health Department. Ganito na ba talaga kadumi ang mundo? At nagkakaroon ng isang influenza virus na may kombinasyon ng flu galing sa Tao at baboy? May kataka-taka pa kaya sa mga nangyayaring ganito? Kung hindi nyo pa nalilimutan ang tungkol sa Avian-Flu Virus, ang Meningo Flu at ang SARS, mga nakukuha din 'yan thru body contact and airborn. Ang nakaka-awa sa ngayon ay ang mga taga Mexico, talagang nag-declare sila ng pagsasara ng kanilang ekonomiya at walang pasok sa lahat gov't offices maging ang mga paaralan.

At gaya nga dito sa Pilipinas, yung mga dumarating galing sa ibang bansa (in particular sa Mexico) ay dumadaan sa thermo-scan na nasabi rin na hindi rin pala ganoong ka-effective para ma-detect ang A(H1N1) flu. Kasi ito palang virus na ito ay 5 day under incubation sa katawan ng tao bago ito lumabas at maging isang flu. Maraming paraan daw na maaaring gawin para makaiwas sa A(H1N1) virus na ito, pero ang mas mainam nito ay ang parati daw na pag-huhugas ng kamay at ang araw-araw na pagligo sa katawan.

So yun lang muna mga kaibigan. Ingat po!

Read More

PEBA 2009

Isang paanyaya ang ipinaabot sa akin ni lordcm para gumawa ng isang article para sa PINOY EXPATS BLOG AWARDS 2009. Ang tema nila ngayon ay "Filipinos Abroad - Hope of the Nation, Gift to the World...".

Ang mga Pinoy, kahit saan makikita mo 'yan. Siguro, kung may trabaho sa buwan at nangangailangan ng trabahador, hindi magpapahuli ang Pinoy.

Siguro, alam naman natin kung bakit maraming mga Pilipino ang nag-nanais na maka alis patungong ibayong dagat. Malaki kasi ang kitaan sa ibang bansa, maraming opportunities at maraming benefits. Ngunit sa kabila ng magagandang offers sa ibang bansa, kaakibat nito ang matinding hirap at kung minsan pa nga ay pag-durusa dahil sa ang iba ay minamaltrato ng kanilang mga amo. Nariyan na rin na maho-homesick ka at maluluha ka na lang ng bigla dahil namimiss mo na ang mahal mo sa buhay.

Kanya-kanyang pamamaraan para maiwasan nila ang pagka-inip o homesick. Anjan ang kanya-kanyang subscription ng Diyaryo mula sa Pilipinas, subscription para sa TFC o Pinoy TV, tawagan sa mga Mobile Phones, Skype o Yahoo Messenger (VoIP), sa mga social networking sites, at ang iba naman ay sa blogging.

Isa na rito ang Blogging. Karamihan kasi sa mga nababasa kong mga blogs ay gawa ng isang OFW. Dito kasi nila naibubuhos ang kanilang mga saloobin kapag sila ay nalulumbay, o di naman kaya ay naibabahagi nila ang kanilang mga kuwento base sa kanilang trabaho sa ibang bansa. Malaki rin ang nagagawa ng Blogging lalo na sa mga Filipinos Abroad, dahil nagkakaroon ng interaction at nagkakaroon ng ugnayan ang mga OFW base sa mga articles at istoryang kanilang nababasa at hindi na siya nalalayo sa konsepto ng Social Networking Websites dahil kahit sino ay maaaring makabasa ng kanilang mga artikulo.

Kaya naman, dahil sa pagiging mahusay, masipag at matiisin nating mga Filipinos Abroad, ipinamamalas nila ang istorya ng kanilang buhay sa pamamagitan ng blog at karamihan sa mga blog na ito ay nagpapabatid na sana'y maging inspirasyon ito sa mga mambabasa upang sila rin ay magsumikap upang umunlad ang sarili at pamilya at maging katuwang sa pagpapaunlad ng ekonomiya ng bansa.

Read More

At sa pag-ulan....

Tuwing bakasyon palatandaan ko na sa buwan ng Mayo, kapag nag-uulan na ito ang nagiging hudyat ko sa paparating na pasukan sa eskwela. Maigi nga at sa kalahating buwan ng Abril ay umuulan na, kasi hindi ko kayang tiisin ang sobrang init ng panahon noong mga araw na lumipas.

Speaking of magpapasukan na, marami na nanamang mga magsisipasukan sa College bilang mga Freshmen at sa kabila nito ay marami na namang mga Graduates na kanya-kanya ang diskarte para makapaghanap ng trabaho. Kanya-kanyang punta sa mga Job Hunt Booths sa mga Malls at sa mga Eskwelahan, kanya-kanya ring punta sa mga Online Based Job Search Engine sa Internet. Kanya-kanya ring Istilo ng pag-gawa ng resume`s, sample works o portfolio. Pero ang importante, kanya-kanya din ang diskarte sa Interview para matanggap sila ng employer. Marami ang nagsasabi na mahirap ang makapag-hanap ng trabaho dito sa Pilipinas, marami ngang mga Job Offers na inaalok ng mga kumpanya sa mga Classified Ads at kadalasan ay kakaunti lang ang talagang pumapasa dahil ang iilan ay hindi kwalipikado dahil sa mahina ang kanilang kakayanan o kadalasan ay bata pa sila para sa posisyong inaalok ng kumpanya.

One time, nagbasa ako ng mga classified ads sa diyaryo. At napuna ko na marami pa rin ang nag-hahanap ng mga web designers at graphic artists, kadalasan ang mga nag-hahanap ng mga bagong web designers at graphic artists ay yung mga nasa advertising at web design firms. Nabuhayan ako ng loob dahil sa ang madalas kong pag-pupuyat para mag-practice ng web design at graphics design ay open pa rin pala sa merkado. At dahil jan, mag-fofocus ako sa mga major subjects ko sa school and at the same time ay tuloy-tuloy pa rin ang pag-papraktis ko during freetime. Hindi ko nga lang naipopost yung sample ng mga ginagawa ko kasi minsan matagal talaga yung proseso ng pagpa-praktis ko.

Bago mag-pasukan, sisikapin kong matulog ng maaga dahil sa halos kalahating buwan ng Abril ay parati akong puyat dahil sa Internet at pagpa-praktis ng Graphic Design at PHP. Nagagalit na nga sa akin ang Mama ko dahil sa inaabot ako ng 2:30AM araw-araw dahil inaabuso ko daw ang katawan ko. Hindi ko pa nga nagagawa yung plano ko, na linisin ang kusina at iibahin ko sana ang pwesto ng kwarto ko dahil medyo magulo na naman, hehehe. At pagkatapos mag-uulan ay pipilitin kong sumama sa pinsan ko na mag-jogging sa umaga para magkahubog naman itong binti ko at magpapawis na din.

Read More

Pagninilay 1 - Sino ang liligtas sa'yo?

Ngayong araw na ito ay ipinagdiriwang ng Simbahang Katoliko ang Linggo ng Palaspas o mas kilala sa tawag na Palm Sunday. Nagsasama-sama ang mga nagsisimba upang pabendisyunan ang kanilang mga palaspas para isabit sa kanilang mga tahanan. Ito rin yung isinusunog at ginagawang abo tuwing sasapit ang Miyerkoles ng Abo.

Sa banal na kasulatan, ipinapakita na ang pagdiriwang natin ngayon ng Linggo ng Palaspas ay hango sa pagpasok ni Jesus sa Bayan ng Jerusalem. Buong galak na ipinakita ng mga taga Jerusalem na sila ay natutuwa sa pagparito ni Jesus kung kaya't bawat isa sa kanila ay nagsipagkuha ng mga sanga ng puno at inilagay sa daraanan ni Jesus at ang iba ay iwinawagayway bilang pagpapakita ng kagalakan. Pumasok si Jesus sa Jerusalem na akala mo ay isang Hari.

Ito rin ang hudyat para sa mga taga Jerusalem na dumating ang kanilang Hari at tagapagligtas. At nalalaman ni Jesus na pagpasok niya sa Jerusalem ay hudyat ng katuparan ng hula na siya ay magpapakasakit upang tubusin ang lahat ng pagkakasala ng tao sa pamamagitan ng pagpapakapako sa Krus.

Ang Diyos Ama, sa pamamagitan ni Jesus ang pangunahing takbuhan at tagapagligtas ng sansinukob. Nakahihigit sa sinuman ang kadakilaan ng ating Panginoon dahil sa pag-ibig niya sa atin. Bukod sa Ama, mayro'n ding nagliligtas at handang mag-ligtas sa atin sa oras ng pangangailangan.

Harapin natin ang kasalukuyang pamumuhay natin. Ang daigdig ay nahaharap sa pandaigdigang problema sa pananalapi. Isa sa mga nagiging tagapaglitas natin ay ang mga Overseas Filipino Workers. Si Nanay, si Tatay, si Ate o Kuya, mga Tito o Tita nating nagiging bread winner ng tahanan ay isa sa masasabi din nating nag-liligtas sa ating mga pangangailangan. Bagamat ang iba ay minamaltrato, minamaliit ng ibang lahi, at namimintong matanggal pa ng trabaho dahil sa Global Financial Crisis, karamihan sa mga OFW ay lubos na nananalangin sa Panginoon na sana ay mas maging malakas ang kanilang pangangatawan, patatagin pa nawa ang kanilang kalooban at gabayan at patnubayan sana sila ng Poong Maykapal.

Ang mga matitinong Kapulisan, Pulitiko, kasundaluhan ang mga pamatay-sunog at Doktor. Sila din ang isa sa mga nagliligtas sa atin. Hindi lahat sa mga nabanggit ko na mga lingkod bayan ay mga kurap at mga mandarambong. Mayroon din naman na may takot sa Diyos at ginagawa ang kanilang tungkulin na hindi nababahiran ng katiwalian.

Ang mga Magulang natin, isa din sila sa mga nagliligtas sa atin. Sa tuwing may karamdaman tayong nararamdaman, sino ang maaari nating sanggunian at lapitan? Ang Nanay natin na madalas ay napupuyat kapag may karamdaman tayong iniinda, samantalang ang Tatay naman natin ang naghahanap kung saan kukuha ng panglunas sa ating karamdaman. Nakalulungkot ngang isipin na sa modernong panahong ito ay may nagiging masamang magulang. Baligtad pa nga, ang iba pa nga sa kanila ang pinangangaralan ng kanilang mga anak.

Maging ang sarili natin, ang maaaring maglitas sa atin. Katuwang natin ang Panginoon sa lahat ng mga problemang darating at dumarating. Subalit, paano naman kung ang lahat ng nagliligtas sa atin maliban sa Panginoon ay mawawala sa atin ng bigla? Paano ang buhay natin?

Kaya't sila ay pahalagahan natin, kagaya din ng pagpapahalaga natin sa Diyos Ama. Dahil sa kanilang ginagawang pagmamalasakit at SAKRIPISYO, pinupunuan nila ang mga bagay na kulang sa atin.

Sa Linggo ng Kuwaresma, namnamin natin ang kahalagahan ng pagpapakasakit ni Kristo sa atin gayun na rin ang mga taong nagsasakripisyo para sa ikinabubuti ng ating buhay.

At para sa kabatiran ng mga mambabasa tungkol sa Araw ng Palaspas, i-click ang Faith of a Centurion, isang Blogsite ni Fr. JBoy ng Kape at Pandesal.

Read More

Abu Sayyaf Hostage

Mahabang Panahon din ang itinagal ng mga nakidnap na ICRC Volunteers sa kamay ni Al Bader Parad. Halos nangayayat na ang mga bihag nito na sina Andreas Notter (isang Swiss National), Eugenio Vagni (isang Italiano), at si Mary Jean Lacaba (Pilipino).

Dumating ang Punto na dapat ay palalayain ang tatlo kung susunod ang Gobyerno na i-pull out ang mga sundalo sa isla ng Sulu. Ngunit nagmatigas ang gobyerno, sa katauhan ni DILG Sec. Puno. Kung ako ang tatanungin, tama lang na nagmatigas ang Gobyerno na huwag sundin ang Huling Demand ng Abu Sayyaf dahil saan ka ba nakakita ng isang Gobyerno na ang mga Bandido pa ang mas matapang sa kanila? Pero, noong napanood ko ang Interview kay Philippine Red Cross Chair Sen. Dick Gordon, bumuhos ang kanyang luha sa kawalang pag-asa at pagsusumamo na palalayain ni Al Bader Parad ang mga ICRC Workers na ang tanging ipinunta nilang tatlo sa Mindanao ay makatulong sa nangangailangan. Hiningi rin ni Sen. Gordon ang Sobriety ng Gobyerno at ng Abu Sayyaf dahil inosente at hindi damay ang tatlo sa kaguluhang nagaganap sa Mindanao. READ MORE>>

Read More