RoPaRun 2014 -Hamburg-

Voorgaande keren
In 2000, 2001, 2002 en 2007 ben ik mee geweest met de RoPaRun. De eerste keer als chauffeur bij de catering en de andere keren als chauffeur bij een team. Dan ben je ècht op de route en dat vind ik het leukst! De eerste drie keren vertrokken we uit Rotterdam, uitgezwaaid door familie, vrienden, bekenden en collega's en aankomen in Parijs en dan 's avonds waanzinnig feesten!!! Ik bewaar er hele goede herinneringen aan.
Mijn laatste keer vertrokken we uit Parijs om in Rotterdam te finishen. Opgewacht door familie, vrienden en bekenden. Ook leuk, maar toch anders..., minder.
Toen een aantal jaren niet meer mee geweest. Wel ieder jaar in Barendrecht gestaan om de teams aan te moedigen en bekenden te begroeten.

Hamburg
Dit jaar besloot ik om me weer op te geven en toch weer mee te gaan. Toevallig mochten wij vanuit Hamburg vertrekken, wat het voor alle teamleden weer spannend en nieuw maakte! Want de lopers en fietsers die al jaren vanuit Parijs komen kennen alle weggetjes, valkuilen en "valse" honden op de route.

Vrijdagmiddag verzamelden we voor ons kantoor in Rotterdam centrum om alle spullen in te laden en op ons gemak naar Hamburg te reizen.

Onderweg nog even bij een bekende "fast"foodketen een whopper gegeten en toen naar het hotel in Hamburg om nog één nacht goed te slapen en nog één ochtend zalig te douchen....

Zaterdag
Om half acht moesten we ontbijten, dan nog even tanden poetsen en op naar het startterrein.

Niet echt een heel gezellig terrein met zacht gras en prachtig uitzicht :), maar gelukkig wel met leuke, lieve mensen van een ander team:

Na ons ontbijt van half acht, konden we vanaf tien uur een pastamaaltijd gebruiken van de organisatie... Ja, ik hoor je denken "Om tien uur?????" Tja, RoPaRun :). Toch maar een klein vorkje meegeprikt voor de gezelligheid.

Daarna werd het tijd snel voor vertrek!

En dan zijn we ècht van start! Door de dure winkelstraten van Hamburg waar mensen toch verbaasd staan te kijken naar deze optocht:)

Even wat plaatjes van onderweg: 

Wisseling van de lopers

Onze superfietster voorop die nooit de weg kwijt raakt!

Na het lopen en fietsen is het tijd om te relaxen. Op dit moment in de RoPaRun is het nog te vroeg om te slapen, maar lekker liggen is al fijn!

Alle zere en/of geblesseerde spieren worden onder handen genomen

En dan gaan we weer vrolijk verder! Onderweg maak je eens een fotootje. Dit keer van twee van onze lopers:

Als je vanuit Parijs eindelijk de Nederlandse grens passeert ben je gevoelsmatig bijna thuis. Als je vanuit Hamburg de Nederlandse grens passeert ben je zo'n beetje op de helft....

Zondag en maandag
In Zutphen had de caterploeg een prachtig plekje gevonden om neer te strijken. Op de kade aan de IJssel stond de ploeg klaar met een zalige boeuf bourguignon. Op de kade hadden we wat veldbedjes neergezet.

Ik lig in die groene slaapzak :)

Wat een prachtig uitzicht vanuit mijn bedje (toen ik mijn ogen nog open had).

Er was ook een collega mee die foto's maakte en stukjes schreef op onze Facebookpagina. Ze heeft zich zelfs al liftend een weg gebaand door de RoPaRunkaravaan om ons team te bereiken zodat ze zich weer bij ons aan kon sluiten! Petje af, hoor!! Dat werd toch enorm gewaardeerd.

Het is werkelijk een prachtige route!! Geweldige natuurschoon, heel veel mooie huizen, leuke mensen, veel publiek langs de kant en af en toe zelfs een heus feestje. Maar het is toch het allermooist als je in Rotterdam aan komt! Op de Erasmusbrug maakt onze PR-kanjer nog een foto:

Dan gaan we in colonne de brug over richting het stadhuis, maar dat duurt wel even. Ik was chauffeur tijdens de RoPaRun, maar doordat we nog een extra fiets hadden, besloot ik de laatste zeven kilometer mee te fietsen. Dat is wel geweldig, hoor! Door Rotterdam Zuid, langs de Daniël den Hoedkliniek en dan over de brug... Kippenvel.

Dan is toch echt de finish in zicht.

Het hele team samen op de Coolsingel

Als we net over de finish zijn wordt loper Bram, die al voor de 18e keer mee is geweest als loper, innig omhelst door Nelli Cooman :)! Zij begroet de teams en sommige lopers herkent ze, zoals ook onze Bram.

Vlak voor de finish staat mijn grote kanjer te wachten: dochterlief!!! Maar ook mijn moeder en manlief. Na de finish konden we elkaar goed in de armen sluiten. Ik moest er gewoon van huilen. Toen ik onderstaande foto vandaag zag, moest ik ook weer een traantje wegpinken:

Wat het voor mij dit jaar extra bijzonder maakte, is dat mijn vader ook mee was als chauffeur! We zaten beiden in een ander subteam, dus kwamen elkaar onderweg alleen kort tegen voor een knuffel, maar de verhalen gaan van de week wel komen! Nu eerst slapen, slapen, slapen!

Gisteren was na thuiskomst eerst Cooper begroeten, dan thee drinken, dan eten en douchen en dan... slapen!! Om acht uur lag ik al in bed en om één minuut over acht sliep ik vast al;) Vandaag wordt het ook geen latertje, want de baas wilde mij vandaag heel graag weer op kantoor zien om het MT te notuleren :(. Ik viel bijna in slaap tijdens de vergadering, maar zometeen weer lekker op tijd naar bed. Morgen nog een dagje werken en dan vier dagen vrij!

Cadeautje van Cootje

Stitchery

Naast het in elkaar zetten van de top, wilde dochterlief 'm graag versieren met stitchery. Vorige week heeft ze de tekeningen erop aangebracht en zaterdag heb ik vlieseline erachter gestreken en kon de instructie beginnen. Ze vindt het super leuk en ze doet het ook erg netjes.

Controle in het ziekenhuis
Gisteren moesten we weer voor controle naar het ziekenhuis met dochterlief. Waar we bang voor waren, werd bevestigd: er moeten weer vier plekjes verwijderd worden. Dit keer alle vier poliklinisch, dat scheelt veel tijd. Het nadeel is, dat je twee weken op de uitslag moet wachten of de operatie gelukt is. Maar dat nemen we maar voor lief.

Cadeautje van 'Cootje'
Toen we gisteren uit het ziekenhuis thuis kwamen lag er een cadeautje op tafel met een briefje erop: Voor Yvonne, dus de rest van de familie afblijven!!! Geen idee wat dat zou kunnen zijn, maar kijk eens wat lief:
Een cadeautje van mijn vriendin/buuf. In vrij korte tijd hebben we elkaar goed gevonden en dat resulteerde nu in dit cadeautje. Ik ben er enorm blij mee! Enne..., voor Co hebben we ook nog wat in petto... Just wait and see :)

Nieuwe ervaring
Op mijn eigen werkplek is de hoeveelheid werk dusdanig teruggelopen, dat ik daar niet gelukkig van werd. Ik heb dit ook aangegeven, met als gevolg dat ik vanaf 1 oktober directiesecretaresse ben op een vestiging in Nieuwerkerk aan den IJssel. Het gaat om tijdelijke inzet, want tussen 1 januari en 1 mei 2013 zal onze reorganisatei geëfectueerd worden. Tot die tijd ben ik in ieder geval lekker bezig.
Vandaag was daar mijn eerste inwerk-/overdraagdag. Het is niet ingewikkeld, maar wel heel erg veel!! Ik ga er voor en wat 2012 gaat brengen, zien we dan wel weer!

Jarig (vervolg)

Tjonge, wat een geweldige dag gisteren! Zo leuk, dat je tegenwoordig via zoveel verschillende manieren gefeliciteerd kan worden: persoonlijk, telefonisch, kaarten, via Facebook, Twitter, sms, Whatsapp, zelfs via Draw Something en Word Feud.
De zon scheen (en schijnt vandaag weer) enorm uitbundig! 's Ochtends eerst vlaai gehaald en toen kon de party beginnen! Via de reguliere post krijg ik al een paar dagen kaarten:

Om even over acht werd er al aangebeld: de bezorgdienst van de bloemist met een prachtig boeket van mijn werk. Het laatste boeket van deze werkgever..., maar is het niet prachtig?

Gedurende de dag zag je de pioenrozen uitkomen.
Maar ik kreeg ook nog allemaal cadeaus èn geld:

Urenlang kijkplezier, lezen en mediteren, weer lekker smoothies kunnen maken en mijn e-reader middels het stopcontact op kunnen laden. S*U*P*E*R!!!

Pinksterweekend - RoPaRun
Al heel wat jaren doen er één of meerdere teams van mijn werkgever mee aan de RoPaRun. Zelf ben ik ook vier keer mee geweest. Het is één groot feest, kan enorm afzien zijn, het is erg gezellig en je doet iets voor een goed doel en voor de saamhorigheid. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik de RoPaRun met vertrekpunt Rotterdam en eindpunt Parijs leuker vond om te doen dan andersom, zoals het nu gaat.
De eerste jaren puur primitief, later werden er mobiele telefoons van directeuren geleend (andere personeelsleden hadden er nog geen), later weer een laptop mee met hopelijk een internetverbinding onderweg, nu verschijnen er op Facebook, Twitter en hun eigen website regelmatig updates. Het is dan ook zò leuk om gewoon thuis de vorderingen te volgen. Ik ben enorm trots op deze kanjers!! Ik hoop dat ze er een eigen feestje van maken, want deze RoPaRun zal voor hun toch best ook wel wat beladen zijn.

Zet 'm op kanjers!! Tot morgen in Barendrecht!