Περιήγηση στη Δημοτική μας Μουσική Παράδοση

 Μεσολόγγι 20 Ιανουαρίου 2013

Μια σπουδαία μουσική βραδιά προσέφερε η μουσική σχολή ΗΧΩ, για την προβολή και διάδοση της Βυζαντινής  και παραδοσιακής δημοτικής μουσικής, στο Τρικούπειο πολιτιστικό κέντρο του Μεσολογγίου.
Πρωτεργάτης και δημιουργός της σχολής, ο χωριανός μας  Θ.Ακρίδας !
Ο Θ.Ακρίδας γνωστός πρωτοψάλτης , μουσικολόγος και συγγραφέας πολλών μουσικών βιβλίων  έκανε μια  πρωτότυπη ,κατά τους ειδικούς,απόδοση παραδοσιακών σκοπών  με κυρίαρχα όργανα  το σαντούρι και τα λαούτα.
Μέσα από τις μουσικές του επιλογές μας ταξίδεψε στα παράλια του Ευξείνου Πόντου,κατέβηκε στη Θράκη,πέρασε στη Μικρά Ασία και από κει στην  Κύπρο για να μας παρουσιάσει ένα υπέροχο τραγούδι της αγάπης. Ανέβηκε στην Κρήτη και μας ταξίδεψε στα γαλανά νερά του Αιγαίου πελάγους, μαζί με τους ξενιτεμένους του!

Εβίνα Ακριδα

Πέρασε σε όλες τις περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας ,με την μεγάλη ποικιλία των μουσικών της χρωμάτων και κατέληξε στα πάτρια!!!

Η  Ελένη Ακρίδα

Οι ζεστές φωνές των χορωδών έδιναν άλλη μαγεία στην απόδοση των παραδοσιακών σκοπών.

Χωρίς να θέλουμε ν' απαξιώσουμε κανέναν-πως θα μπορούσαμε άλλωστε- υπήρχαν δυο σπουδαίες φωνές.Της Ελένης και της Εβίνας Ακρίδα, που εκτός της μουσικής τους κατάρτισης διαπρέπουν και στον επιστημονικό τομέα.
Στο διδακτορικό της στα μαθηματικά η πρώτη και στην ιατρική επιστήμη η δεύτερη.

Γιώργος Ακρίδας

Μαζί τους με το ούτι του,ο μικρότερος της οικογενείας του Χρήστου Ακρίδα, ο Γιώργος!!!
Φερέλπις της οικογενειακής μουσικής παράδοσης των Ακριδαίων.

Παραδοσιακό χρώμα, ήχος αφτιασίδωτος και μια υπέροχη βραδιά, σ' ένα χώρο ασφυκτικά γεμάτο!!!
Πιθανότατα η εκδήλωση να επαναληφθεί τέλη Φεβρουαρίου στο Αιτωλικό,στο Πνευματικό κέντρο Ευανθίας Καρβέλη, στα πλαίσια των εκδηλώσεων της μάχης του Ντολμά που διοργανώνει ο Δήμος Μεσολογγίου. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα να την δείτε.

Η κοπή της πίτας μας

Έχει καθιερωθεί τα Φώτα μετά την εκκλησιά ,ο σύλλογος να κόβει την πρωτοχρονιάτικη πίτα του σ' ένα από τα δυο καφενεία του χωριού.Φέτος ,όπως και πέρυσι,η κοπή έγινε στο καφενείο του Μπλίκα.

Ο σύλλογος κέρασε το καφεδάκι και όλοι μαζεμένοι γύρω από τα τραπέζια δημιούργησαν  μια εικόνα που θύμιζε κάτι από το παρελθόν.

Θύμισε τότε.... που το σχόλασμα της εκκλησιάς ήταν πανηγύρι.

"Τα Παγανά" . Του Κομζιά Γεωργίου δασκάλου.

Εικόνα.Καλικατζαροι.(Μουσείο Χαρακτικής Χαμπή)

Το διάστημα που μεσολαβεί από την 25η Δεκεμβρίου μέχρι και την 6η Ιανουαρίου ονομάζεται ‘’Δωδεκαήμερο ή Παγανά‘’. Από το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων βγαίνουν από τα βάθη της γης οι καλικάντζαροι, καρκαντζούλια ή Καρκάντζαλα ή ‘’Παγανά‘’. Τα λέγανε Παγανά γιατί έβγαιναν παγανιά να πιάσουν το Χριστό. Η ονομασία τους καλικάντζαρος προέρχεται από το επίθετο ‘’καλός‘’ και από το ‘’κάνθαρος‘’.  

Τα ‘’Παγανά‘’ είναι κάτι πονηρά πνεύματα, κάτι ξωτικά, κάτι τέρατα άσχημα, κάτι ειδικά δαιμόνια που εμφανίζονται μόνο κατά δωδεκαήμερο. ‘

’Έρχονται από τη γης από κάτω. Όλο το χρόνο πελεκούν με τα τσεκούρια για να κόψουν το δέντρο που βαστάει τη γη. Όταν κοντεύουν να το κόψουν έρχονται τα Χριστούγεννα και ανεβαίνουν στη γη απάνω και βγαίνουν παγανιά για να πιάσουν το Χριστό. Τα Φώτα που ξαναγυρίζουν πάλι στα έγκατα της γης βρίσκουν το δέντρο να έχει ξαναγίνει και αρχίζουν πάλι απ’ την αρχή το κόψιμο‘’.

Σύμφωνα με τον Ν. Πολίτη, πατέρα της Λαογραφίας, ‘’Οι καλικάντζαροι είναι πλάσματα της νεοελληνικής μυθολογίας στα οποία έδωσαν αφορμή οι μεταμφιέσεις που γίνονταν κατά το δωδεκαήμερο, επειδή οι μεταμφιεζόμενοι ενοχλούσαν και φόβιζαν τους ανθρώπους. Διάφορα όμως στοιχεία που ανάγονται στην προέλευση, στη μορφή και στην ενέργεια των δαιμόνων αυτών, καθιστούν πιθανό το συσχετισμό των καλικατζάρων με τους νεκρούς, οι οποίοι κατά την κοινή πίστη σε ορισμένη εποχή επιστρέφουν για λίγο χρόνο μεταξύ των ζωντανών‘’.

Κατά τον Γεώργιο Μέγα (1957, σελ. 38 -39) ‘’ο λαϊκός αυτός εορτασμός των Χριστουγέννων έχει πάρα πολλά κοινά σημεία με τη γιορτή των αρχαίων Αθηναίων τα Ανθεστήρια. Οι αρχαίοι Αθηναίοι πίστευαν ότι κατά τη γιορτή των Ανθεστηρίων, όταν ο Άδης ήταν ανοικτός, επανέρχονταν στον κόσμο οι ψυχές και με διάφορους τρόπους ενοχλούσαν τους ανθρώπους. Ιδιαίτερα δε μαγάριζαν τις τροφές. Γι’ αυτό και οι αρχαίοι Αθηναίοι περιέζωναν με κόκκινο νήμα τα ιερά δημιουργώντας έτσι ένα μαγικό κύκλο που οι ψυχές δεν μπορούσαν να υπερβούν, άλειφαν με πίσσα τις πόρτες των σπιτιών και μασούσαν από το πρωί ράμνο (είδος ακανθώδους θάμνου, ο οποίος λεγόταν και Παλίουρος κοινός παλιούρι, για να εμποδίσουν την είσοδο των ψυχών στους ναούς, τα σπίτια και τα σώματά των. Τέλος τις ξαπόστελναν λέγοντες: ‘’θύραζε, Κήρες, ουκέτ’ Ανθεστήρια! ‘’ .

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας

Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;
 Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;
 Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;
 Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;

Μπορεί η ζωή να έχει επιβάλει τις δικές της συνθήκες, αυτές όμως δεν έχουν καμιά   ισχύ στην καρδιά μας .Εδώ κυριαρχεί το συναίσθημα και η λαχτάρα  για τον τόπο που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε .Αυτή η λαχτάρα είναι ανεξέλεγκτη.Έχει τους δικούς της ρυθμούς .

Περιμένει την απολαμπίδα της καθημερινότητας για να αποδράσει.

Περιμένει την ευκαιρία να σπάσει τα δεσμά της  και να πετάξει ψηλά στα κορφοβούνια της Ευρυτανίας, εκεί που η παιδική ψυχή γνώρισε τις πρώτες κοσμικές ομορφιές .

Θέλει να ταξιδέψει στις πλαγιές κάτω από τα ελάτια. 

Να περπατήσει στους Αγίους Αποστόλους και στις Φακές.

Να ανέβει στην Τσούκα, να μαζέψει βουνίσιο τσάι . 

Να πάει στη εκκλησιά του Αγίου Νικολάου, να χτυπήσει την κρεμασμένη στο πουρνάρι καμπάνα.
Μήπως και η αυλή του σχολείου ξαναγεμίσει με παιδικές φωνές.

 Και αφού γεμίσει η ψυχή του με  αναμνήσεις ,να γυρίσει στη βρύση της Μαυρόπης να πιει νερό ....μπανούζι, να ευχαριστηθεί.

Αυτός είναι ο  Ευρυτάνας , αυτός κι  ο Τσικλιστιάνος. 

Και ευκαιρία ποτέ δεν χάνει.

Έτσι και η παρέα της φωτογραφίας. 

Ο Νίκος ο Μελάς στην απολαμπίδα των οργωμάτων ,''φόρτωσε''την παρέα του  στο Στάγιερ και με πρόσχημα το κυνήγι τράβηξαν για την Τσικλίστα. 

Μαζί τους δεν ξέχασαν να πάρουν  το σφαχτό τους και το ραδιόφωνο -  τότε  άρχισε να μπαίνει στη ζωή τους και ήταν σημαντικό πράγμα.

Και σαν τέλειωσαν απ' ολα, αντάμωμα στη βρύση της Μαυρόπης.

Εκεί να ψήσουν το αρνί, ν' ανοιξουν το ράδιο και να πιουν νερό.

Και όλα αυτά γιατί;

Γιατί.....

Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,

 καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ
 καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα                

  καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!

Υ.Γ Οι στίχοι από το ομώνυμο ποίημα του Ι.Πολέμη

Με τήν κομπανία των Ακριδαίων

Από δεξιά: Κ.Γιγκλάς, Φ.Ρούμπας,Π.Νικολογιάννης,Κ.Μπαλαούρας (με το κλαρίνο),Φ Ακρίδας (λαούτο),Θ.Ρουμπας,Τσίνας Νίκος( σαντούρι),Π Τσινας (όρθιος),Θ.Ακρίδας (βιολί),Θ.Κοτρώτσας και καθιστός ο Γ.Μλίκας(ταγματάρχης)

Σπουδαίες φωτογραφίες από το αρχείο του Νίκου Τσίνα 

Φωτογραφίες που θυμίζουν άλλες εποχές.
Τότε που οι ντόπιοι μουσικοί είχαν την τιμητική τους στα πανηγύρια μας και  ο χορευτής επέβαλε τον ρυθμό του.
Χωρίς πολύχρωμες αφίσες μεγάφωνα  κόρνες και εφέ.
Παραδοσιακός ρυθμός που μεταφέρονταν από γενιά σε γενιά καθαρός και αφτιασίδωτος.
Χωρίς μάνατζερ ,μεσάζοντες  φώτα και λουλουδούδες.

φέιγ βολάν της εποχής

Το βάψιμο των νημάτων και η προέλευση των χρωστικών ουσιών

 

 

 

Αναδημοσιεύουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση με πάρα πολλά λαογραφικά στοιχεία από το φιλικό blog http://eyrytixn.blogspot.gr/ με την αδειά του βέβαια και με τίτλο:

 '' Όταν η Φύση διδάσκει την αξιοσύνη!''

 

 

  Από το εξαιρετικό βιβλίο των κκ. Τάκη Ευθυμίου και Κανέλλου Βασίλη με τίτλο «Του Αργαλειού τα Πάθη & τα Κάλλη», το οποίο κοσμεί τη βιβλιοθήκη μας, επιλέξαμε ένα χαρακτηριστικό κεφάλαιο όπου περιγράφεται, με πραγματικά παραστατικό τρόπο, η παλιά-παραδοσιακή διαδικασία της «νηματοβαφής» από τις άξιες γυναίκες των ορεινών χωριών.  

Βαφή νημάτων

Η βαφή ή το βάψιμο των νημάτων γινόταν στο καζάνι, μέσα σε βρασμένο νερό. Έριχναν τα τσικλιά στο καζάνι, τ’ ανακάτευαν μ’ ένα ξύλο για να βαφτούν όλες οι κλωστές και αφού τα έβραζαν αρκετή ώρα, τα έβγαζαν, ξέβγαζαν σε καθαρό νερό και ύστερα τ’ άπλωναν στο φράχτη να στεγνώσουν. Το ακάθαρτο υγρό που έβγαζε το βρασμένο μαλλί δεν το έχυνε η νοικοκυρά επειδή είχε μια κολλώδη ουσία. Το μάζευε και το έριχνε μέσα στο καζάνι της βαφής για ν’ αποτελέσει τη ζύμη του βαψίματος. Τα υγρά αυτά τα έλεγαν σαριά. Όταν έβαφαν στο καζάνι

Στα γήπεδα με το ΟΜ του Καρβούνη

Τους ποδοσφαιρικούς αγώνες κατά την δεκαετία 60-70  δεν τους κανόνιζαν κάποιες διοργανωτικές αρχές-τουλάχιστον στα χωριά-αλλά οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές.
Η πρόταση για έναν αγώνα έρχονταν η προτείνονταν από κάποιον και έτσι εκεί στο καφενείο μεταξύ τυρός και αχλαδίου αποφασιζόταν ότι αύριο παίζουμε Κεφαλόβρυσο η Κλεισορέμματα η κάπου αλλού,,,,.
Μέσο μεταφοράς; κανένα πρόβλημα!Το  ΟΜ του Καρβούνη ήταν πάντα διαθέσιμο.
Ραντεβού στο καφενείο...'Όταν ερχόταν η ώρα της αναχώρησης, πήδαγαν  όλοι στη καρότσα και με φωνές, χουχούτ'ματα  και κορναρ'τά .... δρόμο για το γήπεδο.
Από τους πιο δυναμικούς της ποδοσφαιρικής κοινότητας του χωριού μας, ο Καρβούνης .Και ως ποδοσφαιριστής και αργότερα ως φίλαθλος
 Όταν ο διαιτητής έπαιρνε λάθος απόφαση ή κάποιος έχανε σίγουρο γκολ.. ο Καρβούνης τον στόλιζε κανονικά.Η φωνή του - από τις πιο χαρακτηριστικές της κερκίδας - ηχεί ακόμη στ' αυτιά όλων όσων έζησαν εκείνη την εποχή.
Και σαν ο αγώνας είχε αίσιο αποτέλεσμα...... Ε ρε γλέντια!!!
Από τα τρίγωνα μέχρι να φτάσει το ΟΜ στο χωριό γινόταν χασακή απ' τις φωνές και τα κορναρ'τά
Ήταν το σήμα πως νικήσαμε.Σαν τις φρυκτώριες των αρχαίων Ελλήνων.

Ο γνωστός μας Κατσιλέτρας απο τους φανατικούς φιλάθλους της ομάδας

<<Αλλοτινές μου εποχές  αλλοτινοί μου χρόνοι...>>
 που λέει και ο Στελάρας!!!
Εκτός από τα φιλικά ποδοσφαιρικά παιχνίδια  στα γειτονικά χωριά κάθε Κυριακή εκτελούσε δρομολόγιο   στο Αγρίνιο για τα παιχνίδια του Παναιτωλικού .Δεν μετέφερε μόνο τα παιδιά του χωριού αλλά για να ξεκινήσει έπρεπε να έρθουν και τα παιδιά από το Κεφαλόβρυσο.Και αυτά χωρίς αμοιβή βέβαιως.

Σχετικα με τις εκδηλωσεις του καλοκαιριου

Χρυσοβεργιώτες στην Αγιά Παρασκευή

Μέσα σε βαρύ κλίμα έγινε φέτος το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής,αφού τρεις χωριανοί μας έφυγαν από τη ζωή και μάλιστα οι δυο πρόωρα.Δυστυχώς στη ζωή ο θάνατος είναι  γεγονός αναπόφευκτο. Είναι δεδομένο
Στη ζωή μας όμως πρέπει να κοιτάμε και πίσω. Να βλέπουμε τι αφήνουμε .Να βλέπουμε τ' αχνάρια μας μήπως και αρμενίζουμε  στραβά.
Κάποιοι είπαν πως φέτος, την  παραμονή στη Αγιά Παρασκευή, ήταν αποτυχία.
Λάθος .
Ήταν μια υπέροχη βραδιά που είχε άρωμα απ' τα παλιά .
Είχαμε την τύχη μέσα σε όλα τ' άλλα να απολαύσουμε και τη χορευτική δεινότητα μια γνήσιας και αυθεντικής χορεύτριας που κεντούσε στους σκοπούς  της  παραδοσιακής μας μουσικής, το χοροστάσι της βραδιάς.
Ναι. Αυτό πρέπει θαυμάσουμε και να ζηλέψουμε.Τον αυθεντικό παραδοσιακό χορό.
Αρκετά με τις φίρμες των αφισών και του  eco που έχουν κατακυριεύσει και αλλοτριώσει την παραδοσιακή μας αισθητική.
 Στα πλαίσια του επαναπροσδιορισμού των πραγμάτων ο σύλλογος πρέπει να κάνει τις δικές του εκτιμήσεις.
Η εκδήλωση στη πλατεία  θα πρέπει να έχει αυστηρά  παραδοσιακό προσανατολισμό.
Πρέπει ν' αποκτήσει θεματικό χαρακτήρα και με όποιο τίμημα  να επανέλθει στο προσκήνιο η παραδοσιακή ορχήστρα .Αλλιώς έχουμε χάσει τ΄αυγά και τα πασχάλια που λέει και ο κόσμος.
Δεν είναι απαραίτητο ν' αρέσουμε σε όλους .Είναι απαραίτητο να υπηρετούμε το σκοπό.

Κάποτε πρέπει να βλέπουμε και  τη δική μας καμπούρα και όχι των άλλων.
Δεν μέμφομαι κανέναν αλλά το εαυτό μου, αφού επί τόσα χρόνια μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου έχω μεγάλο μερίδιο  ευθύνης .

 Τα υπόλοιπα κύλισαν στους γνωστούς ρυθμούς.
Η πλατεία ήταν γεμάτη από κόσμο.
Τα παιδιά του χορευτικού τμήματός του συλλόγου χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς και τα πρόσωπά τους έλαμπαν από χαρά .Περιμένουν αυτή τη μέρα πως και πως. Θέλουν να δείξουν τι έχουν μάθει όλο το χρόνο και είναι μια καλή ευκαιρία για να το κάνουν.

Επιτυχία είχε και η γιορτή της ποδοσφαιρικής ομάδας.Σωτηριάδης και Εφράιμ και πάλι στο πάλκο με τους δικούς τους fans.Ο Γιώργος Πολίτης λόγω υποχρεώσεων δεν συμμετείχε .Τον αντικατέστησε η Ε. Ακρίδα με την υπέροχη ζεστή φωνή της .Ελπίζουμε κάποια στιγμή να έχουμε φωτογραφικό υλικό από τις εκδηλώσεις και να το παρουσιάσουμε.

Π.Ακρίδας

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2012

Νέοι και νεες του χωριού μας τιμώντας τους Εξοδίτες του Μεσολογγίου

Δεν ξέρουμε ποιος είναι ο αρμόδιος για την κατάρτιση και ενημέρωση σχετικά με το πολιτιστικό πρόγραμμα του Δήμου ,φανταζόμαστε το πνευματικό κέντρο ,ξέρουμε όμως ότι το Χρυσοβέργι δεν ανήκει στα κοινοτικά διαμερίσματα του Δήμου ,αφού δεν απασχόλησε τους υπευθύνους αν εδώ γίνετε κάτι σχετικά με τον πολιτισμό και την παράδοση.

Έτσι και μεις θα διοργανώσουμε στο πλαίσιο του πανηγυριού μας πάντα και όχι σε άσχετο χρόνο,την εκδήλωση του πολιτιστικού συλλόγου με το χορευτικό του τμήμα, δίνοντας έτσι στα παιδιά την ευκαιρία να δείξουν τι έχουν μάθει σχετικά με τον παραδοσιακό χορό τη χρονιά που πέρασε. Μετά θα ακολουθήσει η γιορτή της ποδοσφαιρικής ομάδας .Αυτή η γιορτή είναι διαφορετική

Με ζωντανή λαϊκή Ορχήστρα που θα την αποτελούν νέοι του χωριού και κάποιοι φίλοι μας.Και δω βήμα στους νέους και ντόπιους καλλιτέχνες. Αυτά θα κάνουμε εμείς εδώ στο ταπεινό και σεμνό χωριό μας.

Ένα πνευματικό κέντρο όμως,αν θέλει να υπηρετεί την ντόπια ερασιτεχνική δημιουργία, πρέπει να έχει τις κεραίες του ανοιχτές και να αφουγκράζεται κάθε πολιτιστικό κύτταρο που πάλατε στην κοινωνία και να το υποστηρίζει . Αυτά προς το παρόν.Περισσότερα την 26/7 και την 11/8/2012

Παρουσίαση Βιβλίου "Το χαμένο Ταίρι"

  Μια πολύ ενδιαφέρουσα πολιτιστική δράση-πρόσκληση από το πολιτιστικό σύλλογο Αιτωλικού

 Ο Πολιτιστικός & Μορφωτικός Σύλλογος "Το Αιτωλικό"
σας προσκαλεί στην παρουσίαση βιβλίου
του αιτωλικιώτη συγγραφέα 
Διονύση Λεϊμονή
"Το Χαμένο Ταίρι"

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012
ώρα 8.30 μ.μ.
στην αίθουσα της Δανειστικής Βιβλιοθήκης του Συλλόγου
(πίσω από πρώην Δημαρχείο)

Στην παρουσίαση θα παρευρίσκεται ο συγγραφέας του βιβλίου Διονύσης Λεϊμονής
Την παρουσίαση του βιβλίου θα κάνει η Φιλόλογος Μαρία Τσιρογιάννη
Αφηγήτρια: Χρυσάνθη Κτιστοπούλου
Συντονιστής: Μιχάλης Κότσαρης

Με την εκδήλωση αυτή, ο κ. Διονύσης Λεϊμονής θα εγκαινιάσει τη Δανειστική Βιβλιοθήκη του Συλλόγου.

Θα χαρούμε με την παρουσία σας.

΄Αγιος Νικόλαος ο Κρεμαστός

"Αρχάγγελος" - ένα θαυμάσιο δείγμα από τις βραχογραφίες του σπηλαίου.

  http://etolikoartis.blogspot.com/

Ακτιβιστές στο Χρυσοβέργι

Μπορεί να έχουμε όλα τα ελαττώματα που έχουν οι μικρές κοινωνίες.Μπορεί να γκρινιάζουμε για ασήμαντα πράγματα.Μπορεί,μπορεί ,μπορεί........δεν ξέρω και εγώ τι μπορεί ! Ένα πράγμα όμως δεν μπορεί να συμβεί.Να χάσουμε την ταυτότητα μας, την ανθρωπιά μας και το φιλοτιμό μας ! Έρχονται κάποιες στιγμές, γίνεται ένα κλικ και αυτή η καθημερινότητα που ροκανίζει τη ζωή μας, εξαφανίζεται .  Πανάρχαιες αξίες πετιούνται στο προσκήνιο καθορίζοντας  αξιοζήλευτες συμπεριφορές και πρακτικές.

Τα πρώτα μας γενέθλεια

Πέρασε ένας χρόνος από την ήμερα που έγινε η πρώτη δοκιμαστική ''εκπομπή'' μας.Το πρώτο εγχείρημα να ''βγούμε'' και μεις στο παράθυρο του καινούργιου κόσμου, όπως γράφαμε τότε .Του διαδικτυακού.Να μας γνωρίσουν , να γνωριστούμε και να προβάλουμε τον τόπο μας.Ήταν η 17η Μαρτίου
 Ήταν  πρόκληση.... γοητευτική. Κάτι σαν τους παλιούς πειρατικούς σταθμούς των ερτζιανών, που την αναμμένη λάμπα του μηχανήματος, αντικατέστησε η οθόνη του υπολογιστή.
Περιμέναμε πολύ καιρό μέχρι να γίνει πραγματικότητα το όνειρο .Θα μπορούσαμε βέβαια να ''βγούμε''από οποιοδήποτε άλλο σημείο , Άλλο πράγμα όμως είναι να ''εκπεμπεις''απο το κέντρο του χωριού σου,μέσα από το παλιότερο δημόσιο κτήριο ,το παλιό δημοτικό σχολείο και μάλιστα  από το  γραφείο των δασκάλων μας και άλλο από κάπου αλλού.
Πιστεύουμε πως καταφέραμε να δώσουμε το στίγμα  και του χωριού αλλά και τον πολιτιστικό προσανατολισμό του συλλόγου μας
Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε στην αλλοτρίωση της πολιτιστικής μας ταυτότητας και θα επιμείνουμε  στη συνεργασία με άλλους πολιτιστικούς φορείς της γειτονιάς μας.
Είναι ανάγκη να δημιουργηθούν εκείνες οι υποδομές που θα δώσουν την ευκαιρία στις νέες γενιές να δημιουργήσουν και να εκφραστούν Να γοητεύσουν και να γοητευθούν από την παραγωγή πολιτιστικού έργου.  Αγώνας δύσκολος...αλλά αξίζει.

Παπαντούλα χιονισμένη ,η κοφίνα γιομισμένη

Με αυτά τα λίγα λόγια οι άνθρωποι αποτύπωσαν τα συμπέρασμά τα τους από την παρατήρηση και εξέλιξη των φυσικών φαινομένων. Αφού η μάννα γη έδωσε τα γεννήματα της,σαν την λεχώνα,έπρεπε να κοιμηθεί λίγο και να πάρει δυνάμεις για την νέα χρονιά.
Ο ήλιος να παει να ζεστάνει κι  άλλα μέρη κι άλλους τόπους, να θρέψει κι άλλους ανθρώπους και μετά να ξαναγυρίσει.
Οι άνθρωποι μετά από τα δοσίματα της φύσης, ξαποστένουν δίπλα στα τζάκια απολαμβάνοντας τη γλυκιά ζεστασιά του σπιτιού και τα μικρά παιδιά τα παραμύθια της γιαγιάς.

Η ορφάνια του ''Αποστόλη''

Πέθανε η γαιδουρίτσα της Σούγαινας μετά  τη γέννα  και αφήσε  το μικρό της, απροστάτευτο και ορφανό.
Δεν ήταν και λίγο πράγμα να χάσεις το ζωντανό σου .
Βέβαια, σε τούτη την εποχή που  το αυτοκίνητο άρχισε να μπαίνει για τα καλά στη ζωή μας, τα γαϊδουράκια και τα άλογα άρχισαν να γίνονται όλο και λιγότερο απαραίτητα . Όταν όμως  μια ζωή είναι το δεξί σου χέρι δεν είναι εύκολο να τ' αποχωριστείς....Δεν το εγκαταλείπεις αλλά το φροντίζεις.

Κατά διαστήματα περνούσαν κάποιοι γύφτοι και τ' αγόραζαν .Τα πήγαιναν λέει στην Ιταλία, στα τσίρκα, για να ταΐσουν  τ’ αγρία θηρία.
Πήγαν και στη θεια Σούγαινα  ,αλλά

Το ''βόιδι'' και το ''κλαράκι''

Το βόιδι και το κλαράκι είναι δυο σημάδια της φύσης και τα δυο στο ίδιο κοίλωμα ενός βράχου. Ανέκαθεν ήταν αυτά που καθοδηγούσαν και ρύθμιζαν την δράση των ανθρώπων της εργασίας και του μόχθου στα καπνοτόπια του κάμπου που απλώνονταν στις δυτικές πλευρές του Ζυγού .
Βόρεια του σπηλαίου του Αγίου Νικολάου του κρεμαστού και στο κοίλωμα ενός βράχου,ένα άσπρο σημάδι  σαν το μάτι του βοδιού έβλεπε από ψηλά όλο αυτό το μελισσολόι που δούλευε στα χωράφια και ήταν εκεί για να φωνάξει και να το ακούσουν όλοι ,πως...

Μποτσίκι η Αγριοκρεμμύδα "...κατά του βασκάνου"!

Εκεί που πίναμε το τσιπουρακι μας, ρωτάω  τον πολύ καλό μου φίλο Γιώργο ,βαθύ γνώστη της λαϊκής μας παράδοσης και πολιτιστικής μας κληρονομιάς,
Πες μου βρε Γιώργο πως αποδεικνύετε ,εμείς σήμερα οι νεοέλληνες,ότι είμαστε η συνέχεια αυτών των θαυμαστών και σπουδαίων για τη σκέψη του ,για το ήθος τους ,για την υπευθυνότητά τους ,σε όλο τον σύγχρονο κόσμο ,αρχαίων Ελλήνων.
Χαμογέλασε και μου λέει: Από πάρα πολλά.Για παράδειγμα, πολλά από τα σημερινά έθιμα της λαϊκής μας παράδοσης έχουν την καταγωγή τους στην αρχαιότητα. Θυμάσαι τα Ριζικάρια;

Σήμερα  ήρθε στο μυαλό μου η εικόνα με το κρεμασμένο μποτσίκι στις αυλόπορτες των σπιτιών, η πεταμένο στις στέγες των αποθηκών και των στάβλων .Ένα πρωτοχρονιάτικο έθιμο με μεγάλη ιστορία .Διαβάστε το άρθρο που βρήκα για το μποτσικι και θα καταλάβετε...

Η πληθυσμιακή σύνθεση του χρυσοβεργίου

Νεαρές Τσεκλιστιάνες με παραδοσιακές φορεσιές

Σημαντικό μέρος του Χρυσοβεργιωτικου πληθυσμού,

αποτελείται από Ευρυτάνες και συγκεκριμένα Τσεκλιστιάνους.Η κύρια ασχολία τους ήταν η κτηνοτροφία.Τον Χειμώνα στον κάμπο και την άνοιξη στο βουνό .Η έναρξη της μετακίνησης σηματοδοτείται με τη φράση από καβαλάρη σε καβαλάρη.

Τ' Άι Δημητριού έφευγαν απ το βουνό και τ΄ Άι Γιωργού επέστρεφαν

  Κόσμος εργατικός και ολιγαρκής Δεν άφηναν στιγμή να παει χαμένη .

Οι άντρες απ τους καλύτερους τιναχτάδες της ελιάς .
Ο λούρος έπαιρνε φωτιά στα χέρια τους.

Οι γυναίκες όταν δεν δούλευαν στις ελιές ,ζαλιγκομένες κουβαλούσαν ξύλα και προσανάμματα στις ασβεσταριές και στα σπίτια  του Αιτωλικού.

Η φράση να λυπάστε και το νερό που τρέχει απ' τη βρύση καταδεικνύει πόσο αυστηροί ήταν και είναι,  στη διαχείριση των αγαθών.Γι αυτό και πρόκοψαν

Η ύπαρξη των σπουδαίων ελαιώνων σήμερα στο Χρυσοβέργι οφείλεται εκτός του ηπίου κλίματος και  στην εργατικότητα  αυτών των ανθρώπων.

ΟΔΟΣ : Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ

Οι φίλοι του sigxroniekfrasi.blogspot που δημοσιεύει τη φωτογραφία την χαρακτήρισαν ως τη φωτογραφία της χρονιάς και δεν έχουν άδικο.
 Λείπουν τέτοιες  εικόνες από την καθημερινή μας ζωή .
Αφιερώνουμε χρόνο για να βλέπουμε τις σαπουνόπερες της τηλεόρασης που μας φυτεύει στο κεφάλι εικόνες που    άλλοι επιλέγουν και δεν ανοίγουμε ένα βιβλίο να δημιουργήσουμε τις δικές μας


Σας παρουσιάζουμε το κείμενο της ανάρτησης που συνοδεύει τη φωτογραφία

Απολαυστικές οι απογευματινές βόλτες στα ταπεινά μεσόγεια χωριουδάκια της Λήμνου – μόνιμου προορισμού διακοπών τα τελευταία χρόνια. Απλόχερα το νησί αυτό προσφέρει εικόνες μιας άλλης εποχής που αποτυπώνονται στη φυσική μνήμη αλλά και καταγράφονται στην ψηφιακή φωτογραφική μηχανή. Σε μια απ’ αυτές τις περιηγήσεις συνέβη το γεγονός του καλοκαιριού.


ΟΔΟΣ : Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ Σαν οπτασία στο χωριό Δάφνη, εντόπισα από μακριά τη μορφή της φωτογραφίας, καθισμένη στο πεζουλάκι δίπλα στην πόρτα του σπιτιού της. Κοκάλωσα το αυτοκίνητο, πλησίασα και άρχισα τα κλικ. Η γιαγιά ατάραχη καθώς δεν άκουγε καλά και το μόνο που έβλεπε μέσα από τους τεράστιους μεγεθυντικούς φακούς ήταν τα γράμματα, μου πρόσφερε μια σχετική άνεση για τις φωτογραφίες. Κι όταν της έπιασα κουβέντα, μου αποκάλυψε πως έχει πατήσει τα 100 χρόνια, έμαθε να διαβάζει μαζί με τα παιδιά της, όταν τα έστειλε σχολείο, και από τότε το βιβλίο είναι μόνιμος σύντροφος και κατά την άποψή της «ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου». Για την ιστορία διάβαζε το βιβλίο της Λία Μεγάλου – Σεφεριάδη «Ο δρόμος είναι η χαρά». Γιαγιά να 'σαι καλά, να σε συντροφεύουν πάντα και να σε οδηγούν σε ταξίδια μαγικά αυτοί οι πολύτιμοι φίλοι ... Κι εγώ αν τύχει και περάσω πάλι από 'κει του χρόνου ή μετά από πολλά χρόνια θα βλέπω πάντα ευδιάκριτη την πινακίδα της οδού έξω από το σπίτι σου ΟΔΟΣ : Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ

Στιγμιότυπα απο τα καφενεία του χωριού

Να ταν η βδομάδα όλη

Κυριακή γιορτή και σχόλη

Στο καφενείο του Κώστα Μπλίκα .Από  δεξιά : Τσολάκης Νίκος ,Σαμαράς Νίκος ,Γιώργος Μπλίκας (Ταγματάρχης), Γιώργος Κουμπούρας ,Θανάσης Ιωάννου

Από αριστερά Λάμπρος Μάντης Νίκος Πολίτης (Παναης) Κώστας Πεσίνης  και ο ....

Στο καφενείο του Πάνου Νικολογιάννη από αριστερά : Μητρος Αντωνόπουλος ,Αποστόλης Ζωγράφος (Μανάβης) και Φώτης Πολίτης .Όρθιος ο Πάνος Νικολογιάννης.

Η λίμνη των Κρεμαστών

 Η Λίμνη των κρεμαστών ήταν ο προσφιλής προορισμός των μαθητικών εκδρομών του σχολείου μας.Θυμάμαι τους μεγαλύτερους συμμαθητές μου , που όταν γύριζαν από την εκδρομή την άλλη μέρα , με τι θαυμασμό περιέγραφαν τις εμπειρίες τους από την επίσκεψη τους στο υδροηλεκτρικό φράγμα των Κρεμαστών.
Η εξέλιξη όμως είχε το κόστος της .Ολόκληρα χωριά καλύφτηκαν από το νερό και οι κάτοικοι τους αναγκάστηκαν να ξεσπιτωθούν . Χωράφια ποτισμένα με ιδρώτα , σπίτια  μ΄αιμα χτισμένα ,κάθε πέτρα και καημό... και ανθρωπινα αποθαμένα  ... και αυτά θαμμένα σε σ΄ενα  αιώνιο και υγρό τάφο . Δρόμοι και περάσματα αποκομμένα από την υδάτινη μάζα... Χρόνιες ανθρώπινες  επαφές και σχέσεις....  διαλυμένες.
Και ήρθαν τα καραβάκια να καλύψουν την απώλεια και να αναπληρώσουν το ''χάσμα''....
Πως μου ήρθαν όλα αυτά  στο μυαλό ; Υπεύθυνο το Αγρίνιο... Γλυκές Μνήμες .Υπέροχο blog. Επισκεφθείτε το κανοντας κλικ εδω

Το επος του 1940 ...

Ο  Μάκος (Γεράσιμος) Καρτσακάλης

....ήταν μια βίαιη φορά προς τα εμπρός του λαού που είχε κάποτε ηττηθεί, όχι εξ αιτίας του, στη Μικρασία, και που τώρα θα έπαιρνε την εκδίκησή του. Έτσι το έβλεπα εγώ. Σαν άχτι μακροχρόνιο που έβγαινε και ξεθύμαινε. Δεν έπαιζε ρόλο που ο εχθρός ήταν διαφορετικός. Ο εχθρός ήτανε η Τυραννία, ήτανε η μορφή του Άδικου, που την είχαμε υποστεί κάτω από διαφορετικές μορφές επί αιώνες και είχε γίνει μοίρα μας. Ήταν η εξέγερση εναντίον της Μοίρας, χωρίς υπολογισμό ....

Με αυτά τα λόγια η ποιητική ματιά του  Οδυσσέα Ελύτη εξηγεί το μεγαλείο της αντίστασης του Ελληνικού λαού στις ισχυρές δυνάμεις των Ιταλών και Γερμανών φασιστών.Εξέγερση κατά του Άδικου. Εξέγερση κατά της Μοίρας.Παντού σε κάθε Ελληνική γωνιά ,μικροί μεγάλοι .Άνδρες και γυναίκες στο βαθμό που  ο καθενας μπορούσε, πολεμούσε Βέβαια πάντα θα υπάρχουν

Σπάνιες φωτογραφίες από την διάνοιξη της γαλαρίας ήρθαν στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο από τη Σάσα Κοντοχρήστου

Μάλλον...από τα εγκαίνια του έργου

Τα πετρελαια της Κλεισουρας

Απο τον Βασιλη Ιωαννου,ελαβα μεσω  email σημαντικες φωτογραφιες απο την γεωτρηση της Κλεισουρας για την ανευρηση πετρελαιου Οι ερευνες εγειναν το 1960 και το βαθος της γεωτρησης εφτασε 4400 μετρα τις ερευνες εκανε η BP

Μια ιστορική φωτογραφία...

...έφτασε στα χέρια μας από το αρχείο του Μπατσινίλα ( Τάκη  Πολίτη).

Η μπουλντόζα επί τω έργω

Ο φακός αιχμαλωτίζει τη στιγμή που η μπουλντόζα γκρεμίζει την Αγιά Παρασκευή.
Ήταν η εποχή που άρχισε η κυριαρχία  του Θεού του τσιμέντου  Ξεκίνησε

Η διδασκαλία του τραγουδιού στην παιδική ηλικία

 

Εισήγηση Ευτυχίας Τσεσμελή, από το 3ο Πανελλήνιο Συνέδριο (2009) για το Παδικό Τραγούδι που διοργάνωσε ο ΠΑ.Σ.ΔΙΕ.ΧΟΣ (Πανελλήνιος Σύλλογος Διευθυντών Χορωδιακών και Οργανικών Συνόλων)

Ποια ηλικία είναι κατάλληλη για να διδάξουμε στα παιδιά την τέχνη του χορωδιακού τραγουδιού; Πότε μπορούμε να ξεκινήσουμε να χτίζουμε τις βάσεις για να μπορέσουν να γίνουν μετέπειτα καλοί ακροατές μουσικής; Μπορούν αυτές οι διαδικασίες να ξεκινήσουν από την προσχολική ηλικία; Ποιος ο ρόλος του στίχου και της μουσικής στα παιδικά τραγούδια;

Αρακυνθος Χρυσοβεργιου

Ήρθε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μας , από τον Αριστείδη το Ζωγράφο μια πολύ ενδιαφέρουσα επιστολή  με μια φωτογραφία από τα ''κηπακια''

Ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για την βρύση των Χαλκινων ,αυτό είναι το πραγματικό της όνομα και σημαντικές, λαογραφικού ενδιαφέροντος  πληροφορίες για την χρησιμότητά της



 Αγαπητέ Πανο,

                          Με αφορμή τη  πρόσφατη γιορτή της Α Ε ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΙΟΥ στη πλατεία του χωριού, που ομολογουμένως ήταν Πολύ ωραία,σου στέλνω

μια φωτογραφία (μάλλον του 1965) της ομάδας ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ ΧΡΥΣΟΒΕΡΓΙΟΥ,προκάτοχο της σημερινής.Για να μη δυσκολευτεις στην αναγνώριση...

Λάβαμε και δημοσιεύουμε

Από τον Χρήστο Ακρίδα : Για την προέλευση του ονόματος του χωριού

Με συγκίνηση περιηγήθηκα, όταν την ανακάλυψα τυχαία, την σελίδα του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού μας στο διαδίκτυο. Είδα παλιές φωτογραφίες, διάβασα συγκινητικές αλλά και αστείες ιστορίες .

Θα ήθελα όμως, να σταθώ στο κείμενο του ιδιαίτερα αγαπητού γείτονά μου, δάσκαλου Βασίλη Χαραλαμπόπουλου, για την καταγωγή του ονόματος του χωριού μας.

Ο Βασίλης υποστηρίζει ότι υπάρχουν τρεις εκδοχές για την καταγωγή του ονόματος. Θα ήθελα, λοιπόν, κι εγώ να καταθέσω κάποιες σκέψεις για καθεμιά από τις εκδοχές αυτές.

1^η. Κατά την πρώτη εκδοχή του Βασίλη, η ονομασία οφείλεται...

''.... π' να σε κόψ(ει) του τραίνο τσ' Κλεισούρας''

Η παλιό γραμμή και στο βάθος το φαράγγι της Κλεισούρας

Άκουσα  για πρώτη φορά τη φράση,στο Αιτωλικό,πριν από τριάντα  χρόνια περίπου και τη θεώρησα εντελώς  αυθαίρετη και εξωπραγματική. Από που κι ως που τραίνο στην Κλεισούρα;
Ελα όμως που όταν λέγετε κάτι, από τους απλούς ανθρώπους ,όσο κι αν μοιάζει εξωπραγματικό, έχει κάποια βάση και κάποια αλήθεια  κρύβει !
Τον Ιούνιο του 1888...

Απροσδόκητη επίσκεψη ...

Η γλυκύτατη κυρία της φωτογραφίας είναι η Αλεξάνδρα Κοντοχρήστου Στο πρόσωπό της ζωγραφισμένη η συγκίνηση που ένοιωσε, επισκεπτόμενη το σχολείο που φοίτησε το 1962.Η Σάσα έμεινε στο σπίτι του Φώτη Πολίτη και...

Η πλατεία ήταν γεμάτη....

Γιώργος Πολίτης

.... και η βραδιά υπέροχη . Η παρουσία της νεολαίας κυριάρχησε στο χώρο δίνοντας ζωντάνια και παλμό στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Αθλητική Ένωση Χρυσοβεργίου. Δυο οι εκδηλώσεις τα τελευταία χρόνια το καλοκαίρι στο χωριό .Η μια του πολιτιστικού συλλόγου με έμφαση στην παράδοση που γίνετε στις 26 Ιουλίου στο πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής και η άλλη στο δεύτερο δεκαπενθήμερο  του Αυγούστου με έντεχνο και λαϊκό μουσικό πρόγραμμα.
Και φέτος ο Γιώργος Πολίτης και η μουσική του παρέα, ενισχυμένη με τον Εφράιμ Χαραλαμπίδη από το Αιτωλικό και τον Ανέστη Σωτηριάδη ,Χρυσοβεργιώτης από τη μάννα του , πρόσφεραν μια υπέροχη μουσική βραδιά

Ανέστης Σωτηριάδης

Το πρόγραμμα άνοιξε ο Γιώργος Πολίτης ,ερμηνεύοντας μπαλάντες τόσο δικές του όσο και των Ιωαννίδη Μάλαμα,Αλεξίου και από ξένες των chris isak,mazy star, radiohead... κ.λ.π κλείνοντας με το   όλα σε θυμίζουν απλά κι αγαπημένα...αφιερωμένο στην αδικοχαμένη από την επάρατη νόσο μάννα του ,σκορπίζοντας συγκίνηση  και εισπράττοντας το παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού.

Μαρία Κωστάρελου

Εφράιμ Χαραλαμίιδη

Για λίγο όμως.... το ταλέντο,η φωνή και η σκηνική παρουσία του Ανέστη, φρόντισε για την εναλλαγή των συναισθημάτων. Τη σκυτάλη ανέλαβε ο Εφράιμ Χαραλαμπίδης .Καλλίφωνος και άνετος με το κοινό,έβαλε το δικό του χρώμα στην εκδήλωση ,για να συνεχίσει η Μαρία Κωσταρέλου ξεσηκώνοντας τον κόσμο
Μπράβο στα παιδιά της ομάδας που έδωσαν βήμα στα νέα ταλέντα του τόπου μας.Απέδειξαν πως μπορούν να προσφέρουν πάρα πολλά και ας μην είναι πολυδιαφημισμένες φίρμες που έρχονται για μια ώρα να τα πάρουν και φύγουν Μπράβο στους μουσικούς Τον Σωκράτη Θεοδώρου, μεγάλος δεξιοτέχνης στο μπουζούκι .Τον Πάνο  Χειμώνα από το διπλανό χωριό ,τα Κλεισορέμματα, με τα πλήκτρα του, δευτεροετής φοιτητής μουσικολογίας ο Πάνος, στη Θεσσαλονίκη .Τον ντράμερ  Δημήτρη Καραγιώργο, πέρασε και αυτός από το μουσικό γυμνάσιο Αγρινίου,Τον Αποστόλη το Μπλίκα ,τον μπασίστα του σχήματος και αυτός τελειώνει φέτος το Μουσικό σχολείο . Όλοι τους διαμάντια .
Δείτε περισότερες φωτογραφίες ...

ΤΟ ΝΤΟΥΦΕΚΙΔΙ ΣΤΟΥ ‘ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ’

Ο '' Ταγματάρχης ''  μπροστά στο κουρείο του

  Γράφει ο Ακρίδας Θεόδωρος Ευθ.

      Για πολλά χρόνια ο Γιώργος Ζάχ. Μπλίκας, (κατά κόσμον ‘ταγματάρχης), διατηρούσε κουρείο στο Χρυσοβέργι. Το κουρείο βρισκόταν βορείως της πλατείας και πίσω από το σχολείο. Εκμεταλλευόμενος την ικανή ευρυχωρία του πολύ περιποιημένου κουρείου του ο δραστήριος και δημιουργικός ‘ταγματάρχης’ επεξέτεινε την επαγγελματική του δραστηριότητα, βάζοντας στο μισό χώρο τού κουρείου και είδη κυνηγιού, καθ’ ότι ήταν κυνηγός και ο ίδιος. Επόμενο ήταν λοιπόν, το κουρείο να γίνει και το μεγάλο στέκι των κυνηγών. Εκεί άκουγε κανείς κάθε είδους κυνηγετικό ‘κατόρθωμα’ , από αληθοφανείς διηγήσεις μέχρι χονδροειδεστάτους μύθους. Εκεί μιμούνταν τους κρότους των ντουφεκιών τους κατά τρόπο …

Γλέντι μέχρι το πρωί στο Χρυσοβέργι

Από την παραμονή φάνηκε η διάθεση του κόσμου στο πανηγύρι της αγίας Παρασκευής.Μικροί μεγάλοι,όλοι ανέβηκαν στο ξωκκλήσι και μετά τον εσπερινό παρέμειναν στο χώρο της εκκλησίας και αφού απόλαυσαν την ψητή προβατίνα   γλέντισαν μέχρι τα μεσάνυχτα
Η διοργανωτές της βραδιάς -το εκκλησιαστικό συμβούλιο - τα είχαν σκεφθεί όλα, μέχρι και πυρασφάλεια.
Τις προηγούμενες μέρες χωματουργικό μηχάνημα αποκατέστησε το δρόμο από την χειμερινή του φθορά και  υδροφόρα του Δήμου τον κατάβρεξε  για τη σκόνη
Το τρακτέρ του Γιάννη του Μακρυγιάννη με κοτσαρισμένη  την τουρμπίνα γεμάτη με  δυο χιλιάδες λίτρα νερού ήταν η πυρασφάλεια της βραδιάς
Όταν ο κόσμος έφυγε φορτώθηκαν τα πάντα στα αγροτικά αυτοκίνητα ,τα σκουπίδια μαζεύτηκαν,όλα σε σακουλές και κατέβηκαν στο χωριό καταευχαριστημένοι από την ανταπόκριση του κόσμου


Το ραντεβού δόθηκε για την άλλη μέρα το βράδυ, στην πλατεία του χωριού.Τα χορευτικά τμήματα του συλλόγου μαζί με τα φιλοξενούμενα ,Τρικόρυφου και Κεφαλοβρύσου, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό  παρουσιάζοντας παραδοσιακούς χορούς απ' όλη την Ελλάδα
Μετά ήρθε η σειρά του κόσμου και το γλέντι κράτησε μέχρι το πρωί 
Περισσότερες φωτογραφίες...

Το χρυσοβέργι ζει, στους δικούς του ρυθμούς

Την  παραμονή της Αγίας Παρασκευής μετά τον εσπερινό ,πολλές εκπλήξεις περιμένουν τους επισκέπτες στο Παλιοξούβερο .

Εκτός από τις παρεμβάσεις του πολιτιστικού συλλόγου με την δενδροφύτευση και τα παγκάκια ,

ο χώρος τσιμεντοστρώθηκε Τραπεζοκαθίσματα θα υπάρχουν στο χώρο και στη σούβλα η παραδοσιακή προβατίνα θα μας γυρίσει πίσω στο χρόνο να θυμηθούμε τα παλιά

 Είναι μια συγκινητική αρχή που στα δύσκολα χρόνια που περνάμε θα βρούμε τον τρόπο να δημιουργήσουμε μια όαση χαράς και απόδρασης από την καθημερινότητα και με άλλες παρεμβάσεις που θα αναβαθμίσουν το χώρο.

Την επομένη στην πλατεία του χωριού, χορευτικά σύνολα του πολιτιστικού συλλόγου θα παρουσιάσουν παραδοσιακούς χορούς.Την εκδήλωση θα εμπλουτίσουν με την παρουσία τους τα χορευτικά τμήματά του Κεφαλοβρύσου και του Τρικόρφου.Θα ακολουθήσει γλέντι τρικούβερτο!!!!!!

Η επίδραση των φυτοφαρμάκων στην υγεία των παιδιών

Από την Ελευθεροτυπία

Γράφει η ΘΕΟΔΩΤΑ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ-ΤΣΙΤΣΙΠΗ, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, τ. επιμελήτρια Α' Παιδιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθύντρια Παιδιατρικού Τμήματος Ευρωκλινικής Παίδων
 

Μια και ζούμε σε αγροτική περιοχή και κάνουμε χρήση φυτοφαρμάκων στις καλλιέργειες και μάλιστα ο τρόπος εφαρμογής των φυτοφαρμάκων,με τα σύγχρονα μηχανικά μέσα τις Τουρμπίνες ,καλό είναι να
ξέρουμε τι επιπτώσεις έχει στα παιδιά μας.Το σχετικό άρθρο είναι σημαντικό και καλό είναι να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για το διάβασμά του

Η Ζαλίγκα και το ζαλίγκωμα

Ζαλιγκοφορες

Η ετυμολογία της λέξης δεν είναι ασφαλής . Ενδέχεται να προέρχεται από το Βουλγαρικό ζαλούγκ , που σημαίνει δυστυχής . Ζαλιγκα λοιπόν είναι ένα φορτίο ξύλων. κλαδιών και άλλων διαφόρων πραγμάτων, φορτωμένα στην πλάτη κάποιου ανθρώπου . Μέχρι την δεκαετία του εβδομήντα η εικόνα της ζαλιγκομένης γυναίκας ήταν μια  πραγματικότητα. Άρχισε σιγά σιγά να σβήνει από την καθημερινότητα τα επόμενα χρόνια όταν το αυτοκίνητο και οι αγροτικοί ελκυστήρες μπήκαν στη ζωή μας και απήλλαξαν,κυρίως τις γυναίκες , από  αυτή τη βασανιστική μέθοδο μεταφοράς.
Με ζαλιγκες οι γυναίκες , μικρές και μεγάλες,  μετέφεραν ξύλα στους φούρνους του Αιτωλικού,στις ασβεσταριές και τα καμίνια .Από το λόγκο ξύλα για τα τζάκια και τους φούρνους των σπιτιών .Στα κλαδέματα των ελιών , κλαρί για το τάισμα των ''ζωντανών''.Με μια τριχιά στα χέρια ,δυο δυο, τρεις τρεις αμολιόνταν στη φύση και ότι χρειάζονταν το ζαλιγκώνονταν και  το μετέφεραν στα σπίτια τους. Δύσκολα χρόνια .Αυτές οι γενιές  πραγματικά μπορούν να πουν πως δούλεψαν σκληρά στη ζωή τους !

Ο πιο καλός μαθητής ...

Ένας από τους δασκάλους του χωριού,παλιά , ήταν και ο Παπά Γρηγορόπουλος.Είχε διπλή ιδιότητα και παπάς και δάσκαλος Να φανταστείτε ότι  μαθητές του ήταν οι σημερινοί εβδομήνταπεντάρηδες .Τέλος πάντων...
Ο παπά Γρηγοροπουλος λοιπόν, παρέδωσε το μάθημα της ιστορίας και την άλλη μέρα ξεκίνησε την εξέταση των μαθητών του, με τον Γιώργο τον Μακρυγιάννη ,το Γιώργο τσ' Μακρυανοχρήσταινας ,όπως τον ξέρουμε στο χωριό

- Πες μας Γιώργο,τι έχουμε ιστορία σήμερα;
- Σήμερα παππούλη έχουμε...γιααα... το χάνι τσ΄ Γραβιάς
- Τι ξέρεις λοιπόν Γιώργο, για το χάνι της Γραβιάς;

- Να παππούλη .Κλεισ'καν από μέσα οι Έλληνες κι ήρθαν απόξω  οι Τούρκοι

- Και λοιπόν Γιώργο;
- Εεεε ....
- Διάβασες Γιώργο ;
- Ναι παππούλη...
- Πες μας λοιπόν... Τι έγινε;
- Μετά παππούλη ... πλακωθ'καν στου τ'φικιδ'...κι...που να θ'μάμαι  τώρα ....φαντάζεσαι τι έγινε
- Μπράβο Γιώργο .Άπλωσε το χέρι σου τώρα.

Πλατωνας

Πλάτωνας: «Το σώμα είναι ο ναός της ψυχής»

Η 21η Μαΐου έχει καθιερωθεί από τη βιογραφική παράδοση, ως η μέρα που γεννήθηκε ο άνθρωπος που επηρέασε όσο ελάχιστοι, τη σκέψη του δυτικού πολιτισμού. Ο Πλάτωνας γεννήθηκε περίπου στα 428 π.Χ. και έζησε στην αρχαία Αθήνα των πολιτικών ζυμώσεων μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Αποσπάσματα από το κείμενο της Αμαλίας Κ. Ηλιάδη, που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα matia.gr