ερμ... πάνικ

δεν θέλω να ανησυχήσω κανέναν αλλά ένας φίλος, που έχει έναν γνωστό που έχει γκόμενο έναν που ο κολλητός του έχει έναν ξάδελφο που η πρώην του τα έχει με ένα παλλικάρι που ο γαμπρός του η γιαγιά του δουλεύει στο κεντρικό κυλικείο της NASA του είπε χθες το βράδυ (δηλαδή σήμερα το πρωί ώρα Ελλάδας...) κάτι που με έχει ανησυχήσει.

Ακόμα πιο ανησυχητικό ήταν το πως αντέδρασε η γιαγιά  όταν συνειδητοποίησε τι και πως της ξέφυγε. Ήταν μεθυσμένη πολύ αλλά μόλις ξεστόμισε αυτό που δεν έπρεπε να πει της πέρασε η μέθη σε ένα δευτερόλεπτο. Έφερε το χέρι στο στόμα, δαγκώθηκε και άφατος τρόμος ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό της.

Έτρεξε αμέσως στο παράθυρο του Οχαϊότικου σπιτιού της και με αγωνία έλεγξε αν ήταν κανένας απ έξω... Προς στιγμήν φάνηκε να ησυχάζει, και γύρισε στον καναπέ που καθόταν, ενεός εννοείται (γαμώ τις παρηχήσεις παραδέξου το), ο εγγονός της.

Άρχισε να ψελίζει δικαιολογίες πως τάχατες έκανε πλάκα, πως "ξέρεις πως είμαι, αλκοόλα τρελή, απορώ πως δεν έχω αρχίσει να παίρνομαι με περαστικούς στο Mall, όλο μου ξεφεύγουν πράγματα όταν πίνω, υπερβολές που έχω δει στον ύπνο μου", πως από Δευτέρας θα πάει αλκοολικούς ανώνυμούζ.

Κάτι όμως στο βλέμμα της έκανε τον εγγονό να καταλάβει ότι η γιαγιά ελέγε τώρα ψέματα, όχι πριν που της έφυγε αυτό που δεν έπρεπε να πει. Έκανε να την ρωτήσει, να την πιέσει να του πει την αλήθεια και βέβαια περισσότερες λεπτομέρειες αλλά εκείνη την στιγμή ένας απίστευτος θόρυβος διέλυσε την ησυχία του Οκλαχωμιότικου προαστείου με τους μίνιμαλ χριστουγεννιάτικους στολισμούς.  

Τζάμια σπασμένα, κουφώματα διαλυμένα σε ντεμπρί να πετάγονται δεξιά και αριστερά... και ύστερα μαύρο σκοτάδι.

Όταν ο τύπος και η γιαγιά ξύπνησαν μετά από αρκετές ώρες βρίσκονταν σε ένα υπόγειο, ένα κρύο γυμνό από έπιπλα δωμάτιο. Σκοτεινιά και απειλή. Δεν είχαν ιδέα που βρίσκονταν. Όμως, ευτυχώς, σε μία γωνία υπήρχε ένα κεντημένο μαξιλαράκι με το σήμα "κεντρικές φυλακές για μαλάκες που λένε μυστικά της νάσας". Έτσι κατάλαβαν που είναι... τους είχαν συλλάβει επιδρομείς σβατ και τους είχαν φυλακίσει στις κεντρικές φυλακές για μαλάκες που λένε μυστικά της νάσας.

Ο εγγονός της γλωσσοκοπάνας γιαγιάς χρησιμοποίησε το τηλεφώνημα που είχε δικαίωμα να κάνει για να πάρει την αδελφή του η οποία τα είπε στον άντρα της ο οποίος τα είπε στην πρώην του και λοιπά και λοιπά. και έτσι το νέο έφτασε σε μένα και στο μεταφέρω.

η Nasa έχει φτιάξει σκάφος κιβωτό στο οποίο φορτώνει διάφορα από την ανθρωπότητα. Υπεύθυνος για το όλο πρότζεκτ ο ιερέας της σύνεσης και μέγας επιστήμονας Τζαστην Κέησ!

Ανησυχώ. 

αλήθεια τώρα... έχεις ξαναδεί εσύ τέτοια καταχνιά βροχής όπως η σημερινή; έχεις ξαναδεί την μάχη ήλιου γκριζίλας να έχει τέτοια ένταση; Παλεύει ο ήλιος, πρόσκαιρα νικάει αλλά τελικά η μαυρίλα τον παίρνει φαλάγγι. ανησυχώ.

Νέα Πόλη

Ήταν λέει μοναχικός, αποτραβηγμένος στον εαυτό του.

Είχε θλιμμένο βλέμμα και ήταν ντροπαλός.

 Φαινόταν να μην επικοινωνεί με το περιβάλλον τόσο καλά όσο κάποιοι (πόσοι; ποιοί;) άλλοι.

 Ήταν πολύ έξυπνος, σχεδόν διάνοια.

Ασχολείτο υπερβολικά με την επιστήμη και τα βιβλία του.

...προσπαθούμε να καταλάβουμε πως ένας άνθρωπος 20 χρονών φτάνει να κάνει 6χρονα παιδάκια στόχους βιντεογκεημάδικου πυροβολίματος. Θυμόμαστε χαρακτηριστικά του και προσπαθούμε να διαπιστώσουμε αν πρόδιδαν την μετέπειτα εξέλιξή του. Λες και ξαφνικά θα ενοχοποιήσουμε τους μοναχικούς, τους πανέξυπνους, όσους διαβάζουν πολύ...

Αναλύουμε. Ρίχνουμε τις ευθύνες στην σχετικά πρόσβαση σε όπλα, στην καταναλωτική κοινωνία, στην λίγο πειραγμένη μάνα, στο διαζύγιο των γονιών, στην περίεργη οικογένεια όπου τα αδέλφια κάνουν να μιλήσουν μεταξύ τους 2 - 3 χρόνια...

Ξέρουμε όμως ότι στην πραγματικότητα τίποτε από όλα αυτά από μόνο του δεν παίζει κάποιο ρόλο.

Καταλαβαίνουμε ότι παρά την πρόοδο, παρά το γεγονός ότι (άσχετα με την γκρίνια ταν καταστροφολόγων) ζούμε στην καλύτερη εποχή της ανθρωπότητας, όπου μεγαλύτερο από ποτέ άλλοτε τμήμα της ανθρωπότητας ζει προστατευμένο από τις αρχετυπικές απειλές... δεν είμαστε ποτέ 100% ασφαλείς.

Το "τυχαίο", το απρογραμμάτιστο της ζωής, μία συγκεκριμένη αλληλουχία με ολέθριες συνέπειες μπορεί να ανατρέψει τον κόσμο μας ανά πάσα στιγμή. Να απειλήσει την ύπαρξή μας - την συναισθηματική ισορροπία μας.

 Είτε ζούμε στην πιο πλούσια και δυνατή χώρα του κόσμου, είτε παλεύουμε να επιβιώσουμε σε μία κοινωνία γονατισμένη από την κρίση.

Και όσοι είμαστε αρκετά τυχεροί να μην ζούμε σε συνθήκες που μας έκαναν δολοφόνους, ή όσοι δεν είμαστε αρκετά τυχεροί αλλά αντιστεκόμαστε σε αυτές τις συνθήκες και δε γινόμαστε δολοφόνοι, επιμένουμε. Κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε.

Ή απλά δεν κάνουμε το χειρότερο που θα μπορούσαμε. Και αυτό έχει αρχίσει στην εποχή μας να γίνεται πολύ σημαντικό.

Για τον Άλκη Αλκαίο

Σήμερα πέθανε ο Άλκης Αλκαίος, ένας από τους πιο αυθεντικούς και ξεχωριστούς Έλληνες στιχουργούς. Ήταν νέος, 63 ετών. Aπό τους ανθρώπους που δεν θα γερνούσαν ποτέ. Το ίδιο γεμάτος ενέργεια και ορμή θα ήταν ο λόγος του ακόμα και αν έφθανε τα 100.

Γεννήθηκε στις εσχατιές της Ελλάδας, κοντά στα σύνορα με την Αλβανία. Έγραφε με ματωμένο τρόπο για τις εσχατιές των ανθρώπινων αισθημάτων και παθών - κυρίως για τον έρωτα και το σκοτάδι που κρύβει. Σκοτάδι το οποίο μόνο οι πιο τυχεροί από εμάς πότε πότε καταφέρνουμε να εξερευνούμε

Έγραψε τον στίχο "ο χρόνος είναι του Θεού... και ο Πόνος του Ανθρώπου". Πολλή αλήθεια μέσα σε 10 μόνο λέξεις:

Τον έχουν τραγουδήσει μόνο οι καλλίτεροι Έλληνες ερμηνευτές, στους οποίους έδωσε περισσότερο από λόγο... έδωσε φωνή, γεμάτη ειδικό βάρος και αλήθεια. η Χαρούλα, ο Μητροπάνος, ο πολύ πρόωρα χαμένος Διονύσης Θεοδόσης...

Τα τραγούδια του βγάζουν μία γλυκειά θλίψη που σε στρέφει προς τον εαυτό σου και τις αδυναμίες του. Που σε παρηγορούν και σου δίνουν όρεξη για πραγματική ζωή

Συνδύαζε με έναν μοναδικό τρόπο το πολύ ατομικό, το κρυφό και κρυμμένο, το αισθηματικό με το "εθνικό" και το ιστορικό:


Έχει γράψει το αγαπημένο μου ελληνικό τραγούδι, του αγαπημένου μου έλληνα τραγουδιστή:
Αντιστάθηκε ηρωϊκά στην εποχή μας, την περίεργη, φωνακλού, υστερική και χωρίς κατεύθυνση εποχή μας. Γι αυτό και τα τραγούδια του θα ακούγονται μέχρι να χαθεί και ο τελευταίος Έλληνας.