De zoektocht

Jef is onze jongste. Bijna 3.
Daar gaan we niet te veel bij stil staan, maar vandaag wil ik het wel hebben over het feit dat hij bij mij soms een tweestrijd aanwakkert.

Dat hij een jongen is, hoeven we niet aan te twijfelen.
Ene met alles erop en eraan, zoals de gynaecoloog het bijna 3 jaar verwoordde.

Het is ook ene die graag,heel graag, een prinsessenjurk draagt of een mega Mindy cape. Of allebei te samen.
We laten hem doen. Wie mij volgt op instagram, kan dit regelmatig zien. Die jurk heeft Ida ooit gekregen en wordt eindelijk gedragen. Die cape maakte ik (ook voor Ida) maar ik ben blij dat deze ook afgedragen wordt. Ja echt afgedragen, om de 2 dagen moet ik deze wassen want Jef heeft het graag proper.
Hij gaat ook zo naar school, naar buiten, naar de winkel, naar de speeltuin, naar de zee, naar de markt,... Als hij zin heeft in zijn cape, dan draagt hij die. Als hij zin heeft in zijn prinsessenkleed, dan ook. Wij, Tom en ik, hebben daar geen problemen mee. Echt niet. Mensen die dit als onnatuurlijk omschrijven (echt, zo zijn er), kijken we vol medelijden aan en aarzelen we niet om het voor Jef op te nemen.
De meeste mensen echter vinden dat schattig en laten dit ook blijken. Jef geniet van deze aandacht, met volle teugen, het mag gezegd worden. Hij draait dan rond of doet een vliegende Mega Mindy na (echt studio 100, als ge ooit een stand in nodig hebt, bel ons)

En toen nam hij een rok uit de kast van zijn zus. Een zwierrok. Die ik eens maakte om haar er van te overtuigen dat rokken ook leuk konden zijn. Ze koos zelf de stof enal om hem dan veilig onder haar berg shorten te verstoppen. Alwaar Jef hem toch vond.

En toen wisten we het niet zo goed meer. Verkleden als prinses, mega Mindy,... het is en blijft verkleden. Een ander rolletje aannemen. Een rok dragen is... als jezelf een rok dragen. Wat we supercool vinden bij Ida brengt ons in vertwijfeling bij Jef.
Meisjes die jongens kleren dragen, die stoer zijn, bmx'en, ... zijn dik oké. Het feit dat Ida geen gaatjes in haar oren wilt, doet me niet aarzelen. Ik zou het niet fijn vinden moest Jef gaatjes in zijn oren willen én enkel nog kleedjes of rokken wilt aandoen. Mocht Jef echter willen ballet dansen of een andere typische meisjeshobby willen doen, zou hij dat zeker mogen. Maar die rok, werken we wat tegen. Die zwierrok lijkt een grens. Voor Tom. En misschien ook voor mij. Al heb ik het daar heel moeilijk mee, dat ik het daar moeilijk mee heb.

En ik besef heel goed dat hij nog maar 2 is, dat alles een fase is of kan zijn, maar het feit dat ik "jongensdingen" bij mijn dochter toejuich en koop of maak maar bij mijn zoon het omgekeerde eerder afwimpel, maakt dat ik me daar heel schuldig over voel.

Tweestrijd dus ergens in mij. Hoe zouden jullie daar mee omgaan?

op kamp.

Ida is vertrokken voor 5 dagen kamp.

Ze is wel wat gewoon. Ze ging met school al 4 keer op driedaagse én jawel ze is nog maar 7.
Toch was het eerder met een bang hartje dat ze besloot mee te gaan op kamp. Ze gaat immers niet naar één van de scholen hier in het dorp, maar rijdt gewoon mee met mij. Dus heel veel kinderen kent ze hier niet, maar genoeg om vanochtend in de douche te springen (echt waar, ik noteerde het bijna in mijn dagboek) en haar chiro uniform aan te trekken én zonder al te veel om kijken op de bus te springen richting Mol.

In haar koffer zit voor elke dag een proper onderbroek (ge weet maar nooit dat ze dat aan zou doen), short, T-shirt en topje (ook kousen hoor).
Die topjes maakte ik zelf.

De stofjes lagen hier allemaal stof te vergaren, ik kocht alleen af en toe wat boordstof om het geheel wat meer af te maken. Ge weet immers ook niet of die topjes nog draagbaar terugkomen en in het geval van wel, moeten ze toch effectief draagbaar zijn hé.

Als patroon gebruikte ik het Van Katoen hemdje. Heel gemakkelijk, vooral omdat je dat af print en als je patroonpapier even op is, is dat mooi meegenomen ;)

Zij heeft haar favoriet, jullie ook?