voor de gebroeders DB.

Gisteren was het weer tetterende tirettendag. Ik had een duidelijk plan in mijn hoofd:

een knuffeldoekje en potlodenrol. Haalbare kaart voor mezelf.

Het knuffeldoekje was snel klaar. Dat de lintjes schots en scheef staan, valt bij mij onder de noemer charmant. (het feit dat er geen enkele hele auto op staat, tja onder welke noemer ik dat kan brengen weet ik nog niet zo goed) Het knuffeldoekje is voor een pasgebore baby. (uiteraard)

Maar dan ga je op babybezoek en zit de iets oudere broer daar met lege handen. Dus...de potlodenrol. Ik wou het maken met dezelfde autootjes. Helaas. Als je de stof omdraait, staan die auto's op hun kop. Heel de avond heb ik mijn hoofd erover gebroken. Uiteindelijk moest ik in twee delen werken maar dat zag ik niet meer zitten bij de tiretten. Maar toen ik gisterenavond thuis kwam, toch nog verder gewerkt en dit is het resultaat:

Alsof dat niet genoeg was gisteren, wou ik plots ook een peuterrugzakje maken. Weer dezelfde auto's. (blame Ikea, veel te veel stof) Ik volgde het idee van de zonnebrilhoes maar liet de tunnels voor het koordje weg. Vraag me niet waarom (af en toe vreselijk eigenwijs). Het zakje zelf ging nog vlot maar toen wou ik toch nog een koordje ophangen zodat het een rugzakje werd. Ik naaide een boordje, geweldig schoon gedaan, al zeg ik het zelf. Om dan te ontdekken dat ik beter eerst de koordjes er had tussen gestopt voor ik dingen toenaaide. Dus dan maar met de naald er tussen foefelen. 3 uur later (!) zat er al één (ik herhaal één op heel dramatische toon) koordje in en besloot ik het zo te laten.

Gebroeders DB., jullie kunnen maar beter tevreden zijn want het heeft mij bloed, zweet en bijna tranen gekost.

voor de mama

Vakantie...het heeft zo zijn voordelen. Ook als het regent.

Dan droom je van zon en bij zon hoort een zonnebril en voila, ik heb weer iets nieuws te maken ;)

Helaas draag ikzelf nooit een zonnebril maar mijn mama wel. Dus maakte ik voor haar een zonnebrilhoesje.

Inspiratie vond ik bij Marieke. Ik maakte het wel uit één stuk stof en niet uit 2 delen zoals zij wel deed. En als opvulsels gebruikte ik geen fiberfill maar dampkapopvulsel dat hier nog lag. Dat zal ook wel goed zijn zeker?

Ikea en Hema geven...

...samen dit potlodenrolletje.

Omdat ik geen geschikte knoop vond, maakte ik het lintje wat langer en kan het zo geknoopt worden. Dit is voor een leek echt gemakkelijk. (En ik mag dat met recht en rede zeggen aangezien ik er een ben :)

Het idee vond ik hier maar typ via google "potlodenrol maken" in en je ziet verschillende variaties op dit model.

voor baby Sara

Woensdag = Tetterende tirettendag. Helaas had ik veel te veel gepland in veel te weinig tijd.

Typisch.

Gelukkig heeft een dag 24 uur en ben ik, nadat ik thuiskwam, nog in gang geschoten (eigenlijk niet zo typisch) om een knuffeluiltje en knuffeldoekje voor Sara ineen te steken.

Het knuffeluiltje valt heel klein uit. (hoogte: +/- 8 cm) Maar gelukkig zijn baby's ook echt klein ;) Ik gebruikte hetzelfde bloemenstofje en lichtblauwe badstof om het knuffel/tutdoekje af te maken. Deze keer stak ik de tutdraad goed.

En nu hopen dat het zondag in de smaak valt bij de kleine spruit.

Schaamrood

Ik schreef gisteren in een reactie dat mijn machine het weer niet deed. Een aandachtige lezer ontdekte de lichte ergernis in de toon. Geheel onterecht moet ik nu met schaamrood op de wangen bekennen. Ik stak mijn draad zodanig verkeerd dat er geen spanning meer opzat. Allez hop, we leerden weer iets bij.

Dus kon ik gisteren, eindelijk, mijn vlaggetjes afwerken. Het werd een stapel van 9, afwisselend een rood - gestreept vlaggetje. Daar ik met dubbelde stof heb gewerkt heb je aan de achterzijde hetzelfde maar omgekeerd.

Er zitten 3 foutjes is. 2 punten zijn wat opengegaan bij het binnenstebuitenkeren van de stoffen. Blijkbaar te dicht tegen de rand gestikt. En 1 vlaggetje zat niet helemaal in het biais-lint.

Maar bij deze mag ik punt 1 van mijn to do lijstje al schrappen. Jipla :)

Gemaakt

Hij/zij (mijn machine) is gemaakt. Yes, yes, yes dus kan ik er weer invliegen.

Ik zou graag deze maand:

• vlaggetjes maken
• pamperzakje voor herbruikbare luiers
• zo dat potlodenrolletje
• uilenknuffel

Aangezien we bijna in deel 2 van juli zitten, vind ik dat al een schoon begin. Wat denkt u?

Over en uit

mijn machine is naar Guy. Het is toe aan een onderhoud.

Toeme toch, ik had veel ideetjes om dan woensdag te tonen aan de rest. Maar het heeft niet mogen zijn, de vlagjes staken er wat tussen.

En u begrijpt dat ik hier niet tevreden mee kan zijn. Dus is het even pauze. Ongewild want nog steeds geweldig gemotiveerd. Gelukkig geeft het mij de tijd om na te denken want mijn volgend projectje zal zijn.

haast en spoed

Je hebt zo een uitdrukking: "haast en spoed zijn zelden goed". Bestaat er ook zo iets met overmoed?Zo ja, komt daar dan Sofie in voor?

Na de succeservaring van het voeldoekje, dacht ik klaar te zijn voor het grotere werk. Inderdaad, dacht ik.

Ik wou een bavet (slabbetje) maken voor Ida. Ik zocht wat op het internet en bij Oon vond ik een duidelijke handleiding van geweldig schone bavetten.

Ik knipte een handdoek uit de zeeman in stukken. En een stuk stof. Beiden zonder tekenen, gewoon in het wilde weg. Slecht plan. Ik kan namelijk niet zo schoon in het wilde weg tekenen.

Maar ik dacht voor een eerste bavet kan dat geen kwaad.

Het aan elkaar stikken lukte ook en dan begon de miserie. Met de biais. Ik wist niet hoe dat moest. En ik was te overmoedig om het eens ergens op te zoeken. Overmoed is volgens mij ook zelden goed. En toen blokkeerde als kers op de taart het machine ook nog eens.

Zie je het? Toeme toch. 2 dingen geleerd: iets tekenen kan geen kwaad en u wat op voorhand informeren nog veel minder.

dit is de eerste keer

Voila en we zijn vertrokken.

Gisteren was het mijn vuurdoop bij de tetterende tiretten. Een naaiclub in Dendermonde. Vorige week telt effe niet mee. Dus mijn vuurdoop. We waren met een zevental madammen.

Een paar kende ik al, anderen niet.

Vorige week kreeg ik van Anneleen een voeldoekje voor Ida. En ik dacht: dat moet ik ook kunnen. Els legde me uit hoe ik doekjes aan elkaar moest naaien (schoon kanten naar binnen) dus kon ik thuis alleen aan de slag.

Dus begon ik eraan, zonder voorbereiding. Mijn ogen goed de kost geven en voila dit is het resultaat:

Niet helemaal hoe het hoort. Het is kleiner uitgevallen dan verwacht. En het origineel heeft een tutdraadje. Bij mij zit dat aan de binnenkant.

Het toenaaien kon mijn machine niet aan dus...met de hand.

Maar kijk door de foutjes heen en we kunnen zeggen: de eerste keer is niet de laatste. Toch?