54 Ο άνθρωπος δεν αλλάζει πολύ.... Για σένα, που αγαπάω!!

Ο άνθρωπος δεν αλλάζει πολύ

Αλλαγή

Ο άνθρωπος δεν αλλάζει πολύ

Κι ας περνούν τα χρόνια

Κι ας ασπρίζει η κεφαλή

Κι ας λαλούν τ' αηδόνια.

Ο άνθρωπος δεν αλλάζει πολύ

Μόνον λυπάται

Για όλες τις θλίψεις της ζωής

Που συχνά, πυκνά

Θυμάται.

Ο άνθρωπος δεν αλλάζει πολύ

Μόνον γελάει

Με το μικρούλι το παιδί που

Τόσο τον αγαπάει.

Ο άνθρωπος δεν αλλάζει πολύ

Μόνον συγχωράει

Για όσα του έκαναν στην γη
Κι όσα ακόμα θάρθουν

Μέχρι ν' αφήσει την πνοή του την στερνή...

Μέχρι ν' ανθίσει η ψυχή του σε κάποια "άλλη " γη.

Lamprini Τ. 

Για σένα

Που αγαπάω

53 Για τους φίλους μου...

Για τους φίλους μου

Για τους φίλους μου

Kι αν κάποιον ξέχασα...
κι αν εσένα θυμήθηκα...
μην θυμώσεις...
κι αύριο...
εδώ θάμαστε πάλι...

καλό σου βράδυ...

Lamprini T.

52 "Σε αγαπάω!!!!"

"Σε αγαπάω!!!!"

"Σε αγαπάω!!!!"

το βάζω για να μην ... 

ξεχνάω! 

Lamprini T. 

51 Θάθελα...

Θάθελα

"Σε αγαπάω!!!!"

το βάζω για να μην ... 

ξεχνάω! 

Θάθελα , νάμουν από κοντά
να άκουγα τους χτύπους της καρδιάς ...
να σε παρηγορούσα
και να σ' αγαπούσα...

Lamprini T.

50 Mετράω...

Μετράω αντίστροφα...

Μετράω

Τις μέρες, όσο κι αν μετρώ
στο ίδιο σημείο θα γυρνώ,
εκείνο της απελπισίας,
όταν δεν μου δίνεις καμμία σημασία.

Δεν με ήθελες, μία φορά,
δύο, δεν σε ήθελα κι εγώ.

Ποιο το νόημα θα ήταν
να επιμένω σε αυτό
το μέτρημα, το θλιβερό,
κι ας, ακόμα, σ' αγαπώ.

Lamprini T.

49 Όχι

ΟΧΙ

ΟΧΙ

Όχι, ποτέ δεν θα σου πω,

δεν μου ταιριάζει αυτή η λέξη.

Το μόνο που μου αρέσει 

είναι η λέξη σιωπώ, 

για να μην πληγωθώ

ακόμα πιο πολύ.

Μια που εσύ, πια, 

έχεις χαθεί.

Lamprini T. 

48 Ησυχία

Hσυχία... 

Hσυχία... 

Ησύχασες εσύ,
και δεν θα με ξαναδείς.
Ησύχασα κι εγώ,
και λέξη άλλη δεν θα πω.

Μια χαρά θα τα περνάμε
κι οι δυο,
χωρίς εμένα, εσύ, χωρίς εσένα, εγώ...

Δυστυχώς


Lamprini T.

47 Σήμερα, θα σε συναντούσα...

Σήμερα, θα σε συναντούσα... 

Καλημέρα... θα σου έλεγα... 

(Καλημέρα... με νότες.... αγάπης, χαράς, ελπίδας, αισιοδοξίας...)

Δεν πειράζει, αρκεί 

που είσαι κι είμαι καλά! 

Κι αρκεί που σ΄ αγαπώ... 

και με αγαπάς! 

ή

 Καλημέρα...

Σήμερα, θα σε συναντούσα.

«Καλημέρα», θα σού έλεγα... 

«με νότες… αγάπης… χαράς…

ελπίδας… αισιοδοξίας...»

Τίποτε δεν έγινε παρ’ όλα αυτά, 

Μού αρκεί που είσαι και είμαι καλά! 

Και, κυρίως, που σ’ αγαπώ

και μ’ αγαπάς! 

Lamprini Τ.