Στην αρχαία ελληνική ισχύει ο νόμος της τρισυλλαβίας : δηλ. σε κάθε
λέξη τονίζεται μία από τις τρεις τελευταίες συλλαβές της (λήγουσα, παραλήγουσα,
προπαραλήγουσα), οπότε χαρακτηρίζεται αντίστοιχα οξύτονη ή περισπώμενη, παροξύτονη
ή προπερισπώμενη, προπαροξύτονη ή βαρύτονη (όταν τονίζεται στην παραλήγουσα ή
στην προπαραλήγουσα).
