donderdag 28 januari 2016

Winterse zwier

Het lijkt een beetje een algemene dip in blogland, de laatste tijd. Overvolle agenda's, al even overvolle hoofden en daarnaast lege energievaten. Weinig zin in wat we normaal gezien graag doen. Ik zag het de laatste weken al op heel wat blogs passeren, en kan me alleen maar bij dat rijtje aansluiten. Mezelf slepen, dat is al wat ik de voorbije weken nog kon, en toen ik ook dat slepen vorige maandag opgaf, kwam daar het verdict "nierontsteking". Alle alarmbellen meteen in volle gang, want zo'n 7 jaar geleden belandde ik met zo'n zelfde nierontsteking in het ziekenhuis. Een weekje rust en een antibioticakuur zouden wonderen moeten doen, en zie, vandaag ben ik toch alweer iets waard. 

Hoog tijd om nog iets van me te laten horen, hier, want ja, zo'n leeg energievat dwingt een mens al eens om een en ander te laten vallen, en daar hoort deze blog blijkbaar ook bij. Zo blij als ik voorheen was als ik weer iets op jullie los kon laten, zo weinig boeide me dat de laatste weken. Dat ik opgelucht ben dat ook dat enthousiasme terug aan het keren is, zoveel is zeker.

Maar bon, dan maar terug naar het eigenlijke onderwerp van dit bericht. Ik maakte - vorig jaar al, ik ben hopeloos achter met bloggen - een tweede Lili voor Lilith. Lili is oorspronkelijk een patroon voor een zomers jurkje, maar met de mouwen die je op de site kunt downloaden en een aangepaste stofkeuze maak je er zomaar een winterkleedje van. Die stofkeuze, daarvoor kwam de inspiratie van de patroonontwerpster zelf, zij postte op FB een foto van haar dochter in een winterse Lili in mooie blauw gemêleerde sweaterstof, en diezelfde stof gebruikte ik voor het kleedje voor Lilith.


Voor een nog meer winterproof kleedje, voegde ik ook een kraag toe. Mijn bedoeling was om eenzelfde kraag te krijgen als aan mijn eigen favorietje winterkleedje, en alhoewel ik voor dat effect wat te weinig stof gebruikte, kan ze toch heerlijk wegduiken in de kraag, en dat was nu net waar ze bij mijn kleedje jaloers op was.
Dat ze bij een eerste poging haar hoofd niet eens door de kraag kreeg, vergeet ik liever maar meteen weer. 


En dan moesten we het nog eens worden over een applicatie - zo zonder was het een eerder saai kleedje, dus dat er iets op moest komen, daar waren we het allebei over eens. Tot daar de consensus, want wat het dan precies moest worden, dat was moeilijker. Ik hou nogal van de geometrische dieren die je tegenwoordig overal ziet verschijnen, maar dat vond zij niet leuk, tenzij als het een eenhoorn mocht zijn - en laat mij daarvan nu net geen goed voorbeeld vinden. Een of ander woord zag ik ook wel zitten, dat ik dan door wat te spelen met lettergrootte en zo zou aanpassen, maar ook dat keurde ze af. Na heel wat gepalaver vond ik deze kolibri, en na wat overdreven lof, wat meewerking van meneer Piepow én de belofte dat ik hem in goud zou snijden, kon ik mijn Cameo eindelijk aan het werk zetten. En ja, hij glittert echt in de zon!



Voor de rest weer niets dan lof voor het patroon. De plooitjes geven het rokje een fijn zwiergehalte, en die tricot- en sweaterkleedjes blijven gewoon heerlijk comfortabel. De plannen rijpen al voor een nieuwe, meer zomerse versie voor Lilith.


donderdag 7 januari 2016

Girly stoer

Dat Ernest niet de enige zou zijn die hier in nieuwe pyama's zou mogen slapen, dat had ik vooraf al wel bedacht. Ze had het wel gezien, en leek zich een beetje zorgen te beginnen maken omdat er voor haar nog geen pyama verscheen. Het is dan ook een jaarlijkse traditie geworden, nieuwe pyama's naaien in het najaar. En natuurlijk was ik ook haar niet vergeten!

Ongeveer op hetzelfde moment als ik deze blogpost las, liet Stof op Zolder via FB weten dat net dezelfde, heerlijke ruimtetricot verkrijgbaar was. En alhoewel dit duidelijk geen meisjestricot is, kon ik niet snel genoeg bestellen om ook voor Lilith een pyama te maken.

Liliths smaak begint duidelijk te veranderen, en het moet niet absoluut roze of echt meisje-meisje meer zijn. De ruimtetricot kreeg meteen haar goedkeuring - oef - en dus kon ik aan de slag.


Ik wilde eigenlijk ook voor haar een versie van Wolf maken, maar aangezien het stofje al niet echt meisjesachtig is, wilde ik toch een eerder getailleerd model. Ik nam mijn toevlucht tot 2 Ottobre-patroontjes die ik al vaker gebruikte, en ben net als de vorige keren heel blij met het resultaat.

De geschikte boordstof vinden was misschien nog het moeilijkst van al. Er was een rondvraag nodig bij Lilith zelf (ze koos geen roze - écht) en oma en opa Piepow, en uiteindelijk won oranje. Ik bleef eraan twijfelen tot de boordstof eraan hing, maar soms moet een mens blijkbaar gewoon de stem van de meerderheid volgen, want het is echt een goeie combinatie.


En bij de vraag of ik ook even haar achterkant mocht fotograferen, om te laten zien dat er op haar rechterachterbeen ook nog twee grote manen staan, hing ze meteen spontaan als een lappenpop over de achterkant van de zetel... tja...


Allé, Lilith ook weer gerustgesteld dat ze ook dit seizoen in een zelfgemaakte pyama kan dromen.

Patroon t-shirt: Ottobre 1/2006 (maat 116)
Patroon broek: Jump broekje, Ottobre 1/2008 (maat 116)

zaterdag 2 januari 2016

Sterrenwolf

Ik begin dit nieuwe jaar met een aantal berichten met maaksels van vorig jaar. Zo gaat dat, als je blogsnelheid wat sputtert.

Ik zei het hier al, Wolf is een fijn patroon en zo wilde ik nog wel wat pyama's voor Ernestje maken. Uit mijn stoffenkast diepte ik lap tricot op die hier al jaren ligt. Geen idee waar ik hem ooit kocht en ook niet wat mijn oorspronkelijke plan ermee was, maar nu werd het dus een pyama voor Ernest.


Veel flashy kleurtjes, het doet mij om de een of andere reden aan circus denken, en ik vind het wel fijn eigenlijk, zo kleurrijk in de winter.

Voor Ernest is het allemaal goed, die trekt zich niets aan van wat ik hem aantrek. Hij ontdekte tijdens de shoot zijn niet-volledig-leeggedronken flesje melk, en trok zich vervolgens ook niets meer aan van het feit dat wij probeerden mooie foto's van hem te maken - wat uiteindelijk juist wel leuke foto's opleverde.




De pyama werd hier al veel gedragen en begint al de sporen van de vele wasbeurten te vertonen, en da's een goed teken, al zeg ik het zelf :-)